CHLOE POVNaglihim ako kay Riley ng tanungin niya ako kung sino at saan ako nagtago ng ganuon katagal , siguro natakot akong malaman ang katotohanan tungkol sa aking pagkatao. Hindi ko din alam anong pumasok sa isip ko at hindi ko kagad sinabi kay Riley ang tungkol kay Senyora Carolina na tunay kong ina. Kung tutuusin wala namang masama kung malaman ni Riley na nagmula talaga ako sa mayamang pamilya. Ito ang parte ng ngyari sa aking pagtatago na hindi ko kinuwento kay Riley. Isa rin sa kinatatakot ko ang malaman ni Riley na ang tunay kong ina ang dahilan kung bakit hindi ko kaagad naisipang makabalik. Siguro nga ay mali ang aking ginawa pero gusto ko lang alamin din ang katotohanan mula sa aking mga bibig. Habang kami ay nagkukwentuhan ay siya namang pag tunog ng malakas ng doorbell. Nagmamadali itong tinakbo palabas ni Riley dahil magigising ang triplets sa ingay nito. Ang hirap pa naman patulugin ng mga ito kapag nagising na. Mahilig na kasi silang maglaro ngayon.Humahangos ng tak
CHLOE POV Sa wakas makalipas ang isang linggong panunuyo ko kay Luisa ay napapayag ko din siyang maging katuwang kong mag alaga sa triplets. Nangako si Riley na pasasahurin niya ang mga ito ng parehas na halaga ng kanilang sahod kay Senyora. Sa araw na pagdating nila Luisa ay araw naman ng byahe ni Riley para sa kaniyang business meeting sa Spain. Kaya naman ako lang ang mag-isa ngayon sa bahay. Nang tumuntong ng alas siyete ng umaga ay biglang dating nila Luisa at ng asawa niya. "Chloe!" masayang bati sakin ni Luisa, yumakap kaagad siya sa akin pagkababang pagkababa niya sa sasakyan. Bumati din sakin ang asawa ni Luisa na sa mga pagkakataong ito ay pabalik din sa mansyon dahil hindi pa siya pwedeng umalis kay Senyora dahil siya lang mapapagkatiwalaan ni Senyora pagdating sa pagmamaneho para sa kaniya. "kumain na muna tayo bago ka bumalik!. mahirap gutom sa byahe." pag-aaya ko sa asawa ni Luisa. "oo nga namiss ko din ang luto mo. Okay lang nagpaalam naman ako kay Senyora kay
CHLOE POV Makalipas ang tatlong araw na pag alis ni Riley ay masaya ko itong sinalubong sa airport sa kaniyang pagbabalik. Kasama ko si Luisa at ang triplets sa aming pag pagsundo. Yumakap ako kay Riley . Namiss ko ito kahit ilang araw lang ang naging pag alis nito. Nang gabing iyon habang nakahiga kami ni RIley ay parang nababalisa din ako sa sinabi ni Luisa sa akin tungkol sa kundisyon ni Senyora. Alam kong hindi naman masamang tao si Senyora isa pa ay ayoko ng maglihim ng matagal kay Riley. "Love mayroon sana akong gustong sabihin sayo!" nakatingin ako nag-aalangan man ay nilakasan ko ang aking loob. "mukhang seryoso ang sasabihin mo aah." nagtatakang tanong niya sa akin. "mmm pano ko ba sisimulan, ganito kasi Love, hindi ba tinanong mo ako noon kung saan ako nagtago nung mga panahong nawala ako?! hindi ako sumagot sayo kasi hindi ko alam kung pano ko sasabihin. Si Luisa ang saksi sa lahat. Noong panahong umalis ako, tatalon sana talaga ako sa tulay sa may batuhan kung saan
SA MANSYON MAKAPALIPAS ANG ISANG LINGO CHLOE POV Ilang oras din nagtagal ang aming byahe patungo sa mansyon kagaya ng napag-usapan namin nila Luisa at Manang ang pagbabalik ko sa mansyon ay gagawin naming isang malaking sorpresa para kay Senyora Carolina. Hinanda ko na ang triplets , humingi na kami ng senyales kay Manang ng tamang pagkakataon ng aming pagpasok sa mansyon. Kasama namin si Riley at sa aking pagtataka ay tila kabisado nito ang pasikot sikot ng Mansyon, hindi ko na lang ito masyadong binigyan ng pansin. Makalipas ang ilang minutong paghahanap ng tiyempo ay hinudyatan na kami ni Manang. Habang abala si Senyora na mag-ayos ng mga bulaklak sa kaniyang garden ay dahan dahan kaming naglakad sa kaniyang likuran. Nasira lang ito ng biglang umiyak si Cassandra. Laking tuwa nito ng makita niya kami. "bakit hindi ka nagpasabing darating kayo?" tanong niya sa akin. "Kilala niyo naman na si Riley diba?!" tanong ko sa kaniya "ofcourse i know him, VERY WELL!" makahulugan
“Ayoko ng magpaligoy ligoy pa Riley hindi kita gusto para kay Chloe. Layuan mo siya, ayokong mangyari kay Chloe ang ginawa mong pang iiwan sa ere kay Amanda” tahasang sabi ni Mrs.Carolina .Ramdam ko ang bigat sa kaniyang mga binibitawang salita. Inaasahan ko naman na din ito. Hindi pa rin niya ako napapatawad sa kasalanang hindi ko naman ginawa. “Mrs. Carolina naiintindihan ko ang pinanggagalingan ng galit niyo sakin. Beleive me or not kahit ako sinisisi ko ang sarili ko sa ngyari kay Amanda. Dapat ay sinamahan ko siya hanggang maging maayos siya pero naduwag ako. Hindi ko naman inaasahang lahat pala ng magandang pakikitungo ko sa kaniya ay binagyan niya ng iabng kahulugan, pasensya na po sa work pero ayun ang katotohanan. Hindi ko siya gustong saktan, mahal ko siya bilang kaibigan pero hanggang duon lang yun . Alam kong ako lang ang tinuturing niyang kaibigan pero pati iyon ay pinagkait ko sa kaniya.Pero patawarin niyo ako kung hanggang ngayon iniisip niyong isa sa kinasama ng loob
RILEY POVMatapos ang lahat ng naging rebelasyon ko kay Chloe tungkol sa kung pano ko nakilala ang tunay niyang ina at kakambal at para na rin maniwala sa akin si Senyora na hindi ko pinaglalaruan ang feeling ni Chloe ay mag isa akong nagtungo sa mansyon para sa isang mahalagang planong gagawin ko. Pagdating ko sa mansyon ay ayaw akong tanggapin ni Mrs. Carolina noong una pero kalaunan ay pumayag na din itong harapin ako. Kinakabahan ako ng sabihin ni Manang na pababa na ito anytime kaya naman binalikan ko na sa kotse ang dala kong isang bouquet ng bulaklak. Nang bumaba na ito sa hagdan ay sinalubong ko na siya , inalalayan ko itong makababa , inabot ko kay Mrs. Carolina ang bulaklak na aking dala. Nakita ko ang pagkabigla sa kaniyang mukha , pagktapos niyang magpasalamat ay nagsimula na akong magsalita sa kaniya. "Magandang araw Mrs. Carolina (magalang kong pagbati sa kaniya) pasensya na po kayo kung nagpunta ako ng walang abiso. Hihingin ko lang ang saglit na oras niyo.Gusto ko lan
RILEY POVIN THE PHILIPPINES Makalipas ang ilang linggong pagkaabala sa wakas dumating na din ang takdang araw ng pinaghandaan kong proposal para kay Chloe. Kasama ko sila Mommy at Olivia, inimbitahan ko din sila Mrs. Carolina para dumalo sa espesyal na araw na to. Laking tuwa ko ng makita ko siyang dumating sa araw na iyon. Pinauna ko ang mga itong dumating sa aming farm kung saan ko hinanda ang sorpresa ko para kay Chloe. Dapat ang aming weekend get away ay sa beach pero dahil matindi ang init ng panahon ay naisipan naming sa farm na lang kami sa Tagaytay kung san tanaw na tanaw ang Taal Volcano. "Love lets go na naghihintay na sila Mommy. Nakahanda na daw ang inihaw. Mag helicopter na tayo papunta sa farm. Naghahanap na din daw ang mga bata satin." pagmamadali kong sabi kay Chloe. Nauna na ang triplets dahil sinundo na ito nila Mommy. Noong unang nalaman nila ang pagbabalik ni Chloe sobra talaga silang nagalit. Lalo ng palabasin ni Daniela sa kanilang buntis siya. Hindi ito tum
SA MANSYON3 YEARS AFTERKagaya ng napansin ni Riley kay Senyora Carolina noong araw na siya ay nag propose kay Chloe. Muling nagkagulo sa buong mansyon. Nakatanggap ng isang tawag si Chloe mula kay Manang habang tarantang taranta ito at umiiyak.“Mam Chloe! Hihuhu, kailangan po namin kayo ngayon dito sa mansyon si Senyora po kasi biglang bumagsak. Ano pong gagawin namin?!” Humahagulgol na sabi ni Manang kay Chloe.“Teka Manang ano po bang problema huminahon muna kayo para maintindihan ko kayo. Bakit po ba?! Anong ngyari kay Mommy?!” Tanong naman ni Chloe kay Manang.“ Mam si Senyora po kasi ayaw niya po talagang ipasabi sa inyo pero Mam may cancer po si Senyora Stage 4 na po. Ilang beses po naming kinukumbinsing magpagamot na hindi naman po nakikinig sa amin. Pati nga po ang niresetang gamot sa kaniya ng doctor niya hindi din niya iniinom. Mam baka kayo lang ang makapag pabago ng isip ni senyora.” Sabi ni Manang sa akin.“Natawagan niyo na ba ang doctor nya mula sa bayan?! Unahin niy
Pagkauwi namin, napansin kong tila mas matamlay pa rin siya. Kaya’t dumiretso ako sa kusina at nagluto ng paborito niyang pagkain—adobo na may konting anghang, eksaktong tulad ng gusto niya noong bata kami. Nang ilapag ko ito sa mesa, sinamaan niya ako ng tingin. “Cass, hindi ko naman sinabi na gusto kong kumain,” reklamo niya. “Hindi ko tinatanong kung gusto mong kumain,” sagot ko nang diretso. “Kailangan mong kumain. Kung ayaw mo, ipapapasok ko ang adobong ito sa bunganga mo. Naintindihan?” Napangiti siya, kahit papaano. “Ikaw talaga. Pumunta ka lang dito para sigawan ako at pakainin ng adobo.” Tumawa ako, ngunit sa loob ko, kinukumbinsi ko ang sarili na kaya ko siyang ibangon. Pero sa likod ng isip ko, may galit na hindi ko kayang itago—galit para sa asawa niyang walanghiya. Tinawagan ko si Lucas dahil dumiretso ako sa bahay ni Charlie para samahan siya. “Anong naiisip mo, Cass?” tanong niya, halata ang pag-aalala. “Gusto kong magsimula na agad ang kaso. Hindi lang it
Pagkalipas ng tatlong araw, dumating ang itinakdang araw ng appointment ni Lucas para kay Charlie kay Atty. Janela Sanchez. si Atty ang busiest na Atty sa larangan ng pag handle ng mga annulment. Kasama ako sa opisina ng abugado bilang moral support sa kapatid ko dahil masyado ding busy si Christopher at laging nasa labas ng bansa para sa mga meeting . Kahit sinubukan ni Charlie na magmukhang kalmado, halata sa mga kilos niya ang kaba at pag-aalinlangan. Si Atty. Janela ay isang babaeng nasa early 30’s, at halatang alaga ang sarili niya. Kitang kita ang kagandahan nito. Matalim ang kanyang mga mata ngunit may maamong ngiti na parang nagsasabing, “Huwag kang mag-alala, nasa tamang kamay ka.” “Good morning, Mr. Charlie. Cass, nice to meet you both,” bati ni Janela habang inaabot ang kamay ni Charlie. “Lucas has told me about your case. Don’t worry, I’ll do everything I can to help you.” Medyo nauutal si Charlie nang magsimulang magkwento, kaya hinawakan ko ang kamay niya sa ila
Narinig ko ang paghikbi niya. “Salamat, Cass. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung wala kayo.” “Lalaban ka, Charlie,” sagot ko, puno ng galit para sa nangyari pero determinasyon para sa kanya. “Hindi para sa kanya. Lalaban ka para sa sarili mo. Dahil hindi mo deserve ang ganito.” Pagkatapos ng tawag, nanatili akong nakatulala sa telepono. Nag isip ako ng dapat kong gawin. Kinabukasan, maagang-maaga akong nagising. Halos hindi ako nakatulog kagabi, paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang kinuwento sa akin ni Charlie. Hindi ako mapakali dahil ayokong magtagal ang lahat. Alam kong hindi siya pwedeng mag-isa ngayon dahil kilala ko ang kakambal ko, minsan nakakagawa siya ng mga desisyong hindi niya pinag-iisipan. At ayokong may mangyaring hindi maganda sa kaniya at lalong ayokong makagawa siya ng isang bagay na pagsisisihan niya. Pagkalabas ko ng kwarto, nadatnan ko si Lucas sa kusina, naghahanda siya ng almusal dahil tinanghali ako ng gising mabuti na lang at weekends ngayon. N
“Love papasok na muna ako sa office. Kung may kailangan ka tawagan mo lang ako.” Malambing na sabi ni Lucas "okay Love , ingat ka. Hindi na ako makakasama sa labas at busy ata si Habang inaayos ko ang mga laruan ni Caleb sa sala, biglang tumunog ang telepono ko. Tumigil ako, napatingin sa screen—si Mommy Chloe ang tumatawag. Napakunot agad ang noo ko. Bihira siyang tumawag nang ganito kaaga. At usually pumupunta siya sa bahay at hindi lang basta basta na tatawag sa akin. “Hello, Mommy Chloe?” mabilis kong sagot, kaba agad ang bumalot sa akin. "Napatawag po kayo? May nangyari ba?” Ramdam ko ang bigat ng bawat salita niya. “Cass, tumawag si Charlie sakin kanina. Wasak na wasak siya…nag-aalala ako sa kapatid mo anak. Kasi naman itong asawa niya nahuli niya daw na may ibang lalaki.” Halos mabitiwan ko ang hawak kong laruan. Nagpanting ang tenga ko sa narinig. “Ano?!” malakas kong tanong, bahagyang nanginginig ang boses. “Paano nangyari iyon?! Eh si Sharmaine ang patay na patay
Nang makabalik na kami sa aming tent site. Habang naglalakad kami ni Cassandra sa Safari, hawak niya ang kamay ni Caleb na tuwang-tuwa sa paligid, parang biglang bumagal ang oras. Pinagmamasdan ko silang dalawa—ang mag-ina ko. Napansin ko ang liwanag sa mga mata ni Cassandra na parang matagal nang hindi ko nakikita, at ang walang kapantay na saya sa boses ni Caleb tuwing may makikitang hayop sa paligid. Sa gitna ng saya, biglang bumigat ang pakiramdam ko. Hindi ko maiwasang maalala ang mga panahong sinayang ko. Flashback Dalawang taon na ang nakalipas, nasa bar ako kasama ang mga kaibigan ko, hawak ko ang isang baso ng alak habang nakikipagkwentuhan sa isang babaeng halos hindi ko na maalala ang pangalan. Ang cellphone ko ay paulit-ulit na nagri-ring sa bulsa. Si Cassandra ang tumatawag, pero hindi ko iyon sinasagot. “Mamaya na,” bulong ko sa sarili ko habang inilapag ang baso. Ni hindi ko naisip kung ano ang nar
LUCAS POV Mula nang magkaayos kami ni Cassandra , parang muling nagliwanag ang buhay ko. Ang bahay namin, na dati’y puno ng tensyon at tahimik na mga gabi ngayon ay bumalik na ito sa dating sigla. Ang malalakas na tawa ni Caleb, na naging sentro ng aming pagsasama. Malaki ang pinagpapasalamat ko dahil naging bukas kami ni Cassandra sa isa’t isa. Ang masarap na tawanan namin bilang pamilya . Unti-unti naming naibabalik ang dating kami. Ang pagsasama namin ay naging mas masaya. Pinangako ko sa sarili kong gagawin ko ang lahat para mapanatili ang kasiyahan sa pamilya namin. Kaya hindi ko na hinayaan pang lumipas ang aming anibersaryo ng kasal nang walang espesyal na sorpresa para kay Cassandra. “Cass, may plano ako para sa anniversary natin,” bungad ko isang gabi habang nag-aayos siya ng damit ni Caleb. Hilig niyang maging hands on na ina sa tuwing umuuwi siya galing sa trabaho. Tumingin siya
PRESENT TIME “Sabihin mo sa akin, Cassandra. Ano ba talaga ang meron sa inyo ni Ian? Bakit sobra kung ipagtanggol mo siya laban sakin?! Bakit ? Mas gusto mo na ba siya? Ipagpapalit mo ba kami ni Caleb sa kaniya?!” Tanong sakin ni Lucas. Bigla akong sumabog ng marinig ko ang mga salitang iyon sa kaniya. “How dare you to accuse me Lucas, alam mo ba kung bakit naging malapit ako kay Ian? Ngayon sasabihin ko sayo lahat-lahat tutal ayaw mong tumigil ng kaka duda. Alam mo bang nung mga oras na nahuli kita sa bar two years ago? Hinimatay ako sa labas noon dahil hindi ko napigilan ang sama ng loob na nararamdaman ko ng mga sandaling nakita kitang nakikipaglandian sa ibang babae. And that time? Si Ian ang tumulong sakin, dinala niya ako sa ospital at siya ang nagdala sakin sa ospital. Imagine ilang beses akong tumatawag sayo nun! Pero ano? Nasan ka?! Nasa kandungan ng ibang babae habang ako halos hindi magkandamayaw sa pag aasikaso sa inyo . Kahit anong sabi kong hindi maganda ang pakiramd
CASSANDRA POV Ang sakit ng huling pag-uusap namin ni Lucas ay parang sugat na muling nabuksan. Hindi niya alam kung bakit ako naging malapit kay Ian. Bakit parang kasalanan ko pa ngayon ang pagkakaruon ng lamat ng relasyon namin?! Hindi ba’t ako itong sinaktan nuon!? Ako itong niloko at muntik iwan dahil sa napabayaan ko ang sarili ko. Nakalimutan ko ng mag ayos at tumaba ako magmula ng ipanganak ko si Caleb. Oo malapit ang loob ko kay Ian at yun ay dahil sa siya lang ang nakinig at nakaintindi sa lahat ng hinanain ko noon sa buhay. Grabe ang post partum depression na inabot ko na halos ikabaliw ko na. Tapos anong sinasabi niya sakin sa tuwing inaangal ko ang pananakit ng ulo ko noon?, ang pagsasabi kong nanginginig na ang katawan ko minsan pag mag isa na lang ako?! Sa tuwing hihingi ako ng tulong para bantayan kahit saglit si Caleb. Diba ang sinasabi niya palagi na pagod din siya at baka naman nag iinarte lang ako. Noong una akala ko ay tama ang naging desisyon ko na pakasala
Makalipas ang apat na taon mula nang ikasal kami ni Cassandra, naging mas maayos ang buhay namin. Si Caleb ay apat na taong gulang na, malikot at masayahin. Ang tingin ng iba, perpekto ang pamilya namin, pero hindi nila alam na may mabigat na bagay na unti-unting sumusubok sa pagsasama namin ni Cassandra. Nagsimula ang lahat nang pumasok si Cassandra sa trabaho muli. Pagkatapos ng ilang taon na nakatutok siya kay Caleb, bumalik siya sa corporate world. Masaya ako para sa kanya, pero hindi ko inasahan ang pagbabagong dala nito. Isang gabi, habang nag-aalmusal kami… “Love parang lagi ka ng late umuuw ngayong mga panahong to?. Hindi ba pwedeng huwag ka nang mag-overtime, Cassandra?” “Lucas, sinabi ko naman sa’yo, kailangan ito sa trabaho. May deadline na kailangang habulin.” sagot niya sa akin. Magmula ng huli naming malaking pagtatalo na muntikan ng mauwi sa hiwalayan ay nagbago na si Cassandra sa pakikitungo sa akin. “Pero paano si Caleb? Lagi ka na lang wala, alam mo bang palagi