RILEY POVIN THE PHILIPPINES Makalipas ang ilang linggong pagkaabala sa wakas dumating na din ang takdang araw ng pinaghandaan kong proposal para kay Chloe. Kasama ko sila Mommy at Olivia, inimbitahan ko din sila Mrs. Carolina para dumalo sa espesyal na araw na to. Laking tuwa ko ng makita ko siyang dumating sa araw na iyon. Pinauna ko ang mga itong dumating sa aming farm kung saan ko hinanda ang sorpresa ko para kay Chloe. Dapat ang aming weekend get away ay sa beach pero dahil matindi ang init ng panahon ay naisipan naming sa farm na lang kami sa Tagaytay kung san tanaw na tanaw ang Taal Volcano. "Love lets go na naghihintay na sila Mommy. Nakahanda na daw ang inihaw. Mag helicopter na tayo papunta sa farm. Naghahanap na din daw ang mga bata satin." pagmamadali kong sabi kay Chloe. Nauna na ang triplets dahil sinundo na ito nila Mommy. Noong unang nalaman nila ang pagbabalik ni Chloe sobra talaga silang nagalit. Lalo ng palabasin ni Daniela sa kanilang buntis siya. Hindi ito tum
SA MANSYON3 YEARS AFTERKagaya ng napansin ni Riley kay Senyora Carolina noong araw na siya ay nag propose kay Chloe. Muling nagkagulo sa buong mansyon. Nakatanggap ng isang tawag si Chloe mula kay Manang habang tarantang taranta ito at umiiyak.“Mam Chloe! Hihuhu, kailangan po namin kayo ngayon dito sa mansyon si Senyora po kasi biglang bumagsak. Ano pong gagawin namin?!” Humahagulgol na sabi ni Manang kay Chloe.“Teka Manang ano po bang problema huminahon muna kayo para maintindihan ko kayo. Bakit po ba?! Anong ngyari kay Mommy?!” Tanong naman ni Chloe kay Manang.“ Mam si Senyora po kasi ayaw niya po talagang ipasabi sa inyo pero Mam may cancer po si Senyora Stage 4 na po. Ilang beses po naming kinukumbinsing magpagamot na hindi naman po nakikinig sa amin. Pati nga po ang niresetang gamot sa kaniya ng doctor niya hindi din niya iniinom. Mam baka kayo lang ang makapag pabago ng isip ni senyora.” Sabi ni Manang sa akin.“Natawagan niyo na ba ang doctor nya mula sa bayan?! Unahin niy
"Mommy please pumayag ka na alam kong ayaw mo pero kailangan mong magpa chemo na. Huhuhu! Gusto ka pa naming makasama. Pano na lang ang magiging buhay ko?! gusto kong makasama ka pa namin sa aking kasal. Gusto ko sa paglaki ng triplets ay kasama ka namin. Ngayon pa ng alang tayo nagkita tapos susuko ka kagad?!" umiiyak kong sabi sa kaniya Humarap itong muli sa akin ng maramdaman niyang kaming dalawa na lang sa kwarto. "ayoko din namang iwan ko kayo. Pero anak, hindi ba huli na ang lahat. Sa totoo niyan lumabas lahat ng sakit kong ito ng mawala ang kapatid mong si Amanda. Alam mo ng makita nila ang bangkay ni Amanda kahit pa sabihing hindi na ito makilala dahil sa pagkaagnas ay parang gusto ko na ring mawala na kaya hindi na ako nagpagamot. Hindi ko alam na may kakambal pala si Amanda. Hindi iyan sinabi sakin nila Mama kaya naman pala bago mamatay ang Daddy niyo kahit hirap na hirap siya ay may gusto siyang sabihin sakin. Kaya mas pinili kong hindi na magpagamot. Ngayon pa ba na Stag
CHLOE POVLimang araw din ang bakasyon na binook namin ni Riley sa Siargao. Nagrelax kaming dalawa kagaya ng pamimilit samin ni Mommy. Tama siya kailangan naming mag pahinga din at mag enjoy dahil masyado na naming naitutok ang aming panahon sa pag aalaga kay Mommy at sa aming mga negosyo. Madami na din pala akong hindi nalalaman tungkol sa ngyayari sa aming mag asawa.“Hay Love mabuti at sinunod natin ang payo ni Mommy. Atleast kahit papano nabawasan ang stress natin.” Sabi ko pa sa kaniya.“Kaya nga may mga pinagtataka nga kaming ngyayari ngayon sa kompanya. May sikreto akong pinapa imbestigahan!” Seryosong sabi ni Riley sa akin. “Bakit Love ano yun?!” Naupo ako ng maayos sa kaniya tapat.“Not yet sure Love pero do you remember Uncle Joshua? Yung partner namin sa Wine business in Spain?! (Tumango ako sa kaniya) sa tingin kasi namin ay may anomalya siyang ginagawa. Hindi pa sure pero sa finance pa lang ay may discrepancy na. Gusto naming malaman kung ito ba ay ginawa niyang intentio
Bahagya siyang napatigil sa kaniyang ginagawa. Binuhat niya ako patungo sa aming silid. Dahan dahan niya akong binaba sa aming kama. Malambing niyang kinapitan ang aking pisngi. "I LOVE YOU CHLOE! SAKIN KA LANG! WALANG IBANG UMANGKIN SAYO KUNDI AKO LANG” nanggiggil niyang sabi. Ramdam na ramdam ko ang pagtigas ng kaniyang sandata na kumiskis sa aking binti. Bigla naman akong nakaramdam ng matinding pagnanasa ng simulan niya ang pambibitin sa akin ng ikiskis niyang muli ang kaniyang sandata sa aking hiyas habang suot ko ang manipis na swimsuit ko. “Oh Riley! “ napapalakas kong halinhin. Pumaibabaw siya sa akin. Hinawi niya ang suot kong puting bra na tanging humaharang sa aking malulusog na sus* dumako ang kaniyang bibig sa pagsips*p ng aking sus* , akala mo ay sanggol ito sa ginagawa niyang paglalaro sa aking pasas. Ang kaniyang kanang kamay naman ay abala sa paglalakbay sa aking katawan. Nagulat ako ng biglang ipasok niya ang kaniyang daliri sa loob ng aking perlas. Napaiktad ako ng
CAROLINA POV Napamahal na talaga ng husto sa akin ang triplets . Nakatayo ako sa harap ng larawan ni Amanda nakatulala sa kaniynag larawan nakakaramdam ako ng matinding pagka guilty dahil magmula ng dumating sa buhay ko si Chloe ay nakalimutan ko na si Amanda. Hindi ko din naalala na nagmarka ang panibagong taong l anibersary ng kaniyang kamatayan noong nakaraang buwan. Masyado akong naging abala sa pag intindi kay Chloe at sa triplets. “Manang masama ba akong ina?! Kasi nakakalimutan ko na ang mga imporntatenv bagay sa buhay ng aking anak. Hindi na ako nagiging patas kay Amanda. Minsan napapaisip ako kung hindi ko siguro ipinagpatuloy ang pagpapagamot ko at hinayaan ko na lang na mamatay ako siguro ay hindi ako makukunsensya ng ganito. Mali bang kalimutan ko na ang yumao at pahalagahan ko naman ang matagal kong hindi nakasama?" naguguluhan kong tanong kay Manang. Humarap ako sa kaniya at binigyan ko ito ng isang seryosong tingin. Halos mangilid din ang aking luha ng maisip ko si
CHLOE POVIsang buwan din ang mabilis na nagdaan . Habang nag aayos ako ng aming panaghalian ay biglang dumulas ang isang baso sa aking kamay. Durog na durog ito. Nagmamadaling nanakbo si Luisa patungo sa kusina upang tignan kung ano ang ngyari. "Biglang nadulas sa kamay ko. Ano ba yan. Nakakatakot naman. Hindi ba sabi nila malas daw kapag biglang nabasag ang isang baso o pinggan ng walang dahilan." tanong ko kay Luisa"ano ka ba?! maganda nga iyan kasi ibig sabihin niyan tinaboy na yung malas na dapat papasok sa bahay na to. Wag kang matakot. Saka alam mo tensyonado ka lang din siguro kasi nga malapit na ang kasal niyo excited ka lang sa nalalapit na pag iisang dibdib niyo.” Sabi pang muli sakin ni LuisaNatawa naman ako sa naisip ni Luisa sa totoo lang dahil din talaga ito sa tensyon na nararamdaman ko sa papalapit na kasal namin ni Riley. Natutuwa akong halos araw araw ay nagpupunta ang Mommy at Daddy ni Riley sa amin. Lagi nilang dinadalaw ang triplets. Malapit naman din sa kanil
NINOY AQUINO INTERNATIONAL AIRPORTCHLOE POVAng pagbabalik ni Amanda. Lahat kami ay nakaabang sa muling pagbabalik ni Amanda hindi lang sa Pilipinas kundi pati na din sa bWala ni sinoman sa amin ang nakaisip na isang araw ay darating ang araw na ito. Iniwanan na muna namin ni Riley ang triplets kay Luisa . Masyadong maalinsangan din ang panahon ngayong araw30 minutes ang mabilis na lumipas at biglang lumabas na sa arrival board ang paglapag ng eroplanong sinasakyan ni Amanda na delayed it ng ilang minuto dahil sa air traffic sa himpapawid.“Im so excited to see your sister again” nakangiting sabi ni Mommy Carolina. Ngumiti lang ako sa kaniya. Matiyaga kaming naghintay sa paglabas nito. At hindi nagtagal ay nakita na nga namin ito kaagad. Nanindig ang aking mga balahibo. Para akong nanaginip. Matagal ko ng nakikita itong si Amanda pero hanggang sa picture lang never ko pa siyang nakita sa personal. Nanakbo kaagad papunta si Mommy sa kinatatayuan nito. Para akong nananalamin. Kamukhan
Pagkauwi namin, napansin kong tila mas matamlay pa rin siya. Kaya’t dumiretso ako sa kusina at nagluto ng paborito niyang pagkain—adobo na may konting anghang, eksaktong tulad ng gusto niya noong bata kami. Nang ilapag ko ito sa mesa, sinamaan niya ako ng tingin. “Cass, hindi ko naman sinabi na gusto kong kumain,” reklamo niya. “Hindi ko tinatanong kung gusto mong kumain,” sagot ko nang diretso. “Kailangan mong kumain. Kung ayaw mo, ipapapasok ko ang adobong ito sa bunganga mo. Naintindihan?” Napangiti siya, kahit papaano. “Ikaw talaga. Pumunta ka lang dito para sigawan ako at pakainin ng adobo.” Tumawa ako, ngunit sa loob ko, kinukumbinsi ko ang sarili na kaya ko siyang ibangon. Pero sa likod ng isip ko, may galit na hindi ko kayang itago—galit para sa asawa niyang walanghiya. Tinawagan ko si Lucas dahil dumiretso ako sa bahay ni Charlie para samahan siya. “Anong naiisip mo, Cass?” tanong niya, halata ang pag-aalala. “Gusto kong magsimula na agad ang kaso. Hindi lang it
Pagkalipas ng tatlong araw, dumating ang itinakdang araw ng appointment ni Lucas para kay Charlie kay Atty. Janela Sanchez. si Atty ang busiest na Atty sa larangan ng pag handle ng mga annulment. Kasama ako sa opisina ng abugado bilang moral support sa kapatid ko dahil masyado ding busy si Christopher at laging nasa labas ng bansa para sa mga meeting . Kahit sinubukan ni Charlie na magmukhang kalmado, halata sa mga kilos niya ang kaba at pag-aalinlangan. Si Atty. Janela ay isang babaeng nasa early 30’s, at halatang alaga ang sarili niya. Kitang kita ang kagandahan nito. Matalim ang kanyang mga mata ngunit may maamong ngiti na parang nagsasabing, “Huwag kang mag-alala, nasa tamang kamay ka.” “Good morning, Mr. Charlie. Cass, nice to meet you both,” bati ni Janela habang inaabot ang kamay ni Charlie. “Lucas has told me about your case. Don’t worry, I’ll do everything I can to help you.” Medyo nauutal si Charlie nang magsimulang magkwento, kaya hinawakan ko ang kamay niya sa ila
Narinig ko ang paghikbi niya. “Salamat, Cass. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung wala kayo.” “Lalaban ka, Charlie,” sagot ko, puno ng galit para sa nangyari pero determinasyon para sa kanya. “Hindi para sa kanya. Lalaban ka para sa sarili mo. Dahil hindi mo deserve ang ganito.” Pagkatapos ng tawag, nanatili akong nakatulala sa telepono. Nag isip ako ng dapat kong gawin. Kinabukasan, maagang-maaga akong nagising. Halos hindi ako nakatulog kagabi, paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang kinuwento sa akin ni Charlie. Hindi ako mapakali dahil ayokong magtagal ang lahat. Alam kong hindi siya pwedeng mag-isa ngayon dahil kilala ko ang kakambal ko, minsan nakakagawa siya ng mga desisyong hindi niya pinag-iisipan. At ayokong may mangyaring hindi maganda sa kaniya at lalong ayokong makagawa siya ng isang bagay na pagsisisihan niya. Pagkalabas ko ng kwarto, nadatnan ko si Lucas sa kusina, naghahanda siya ng almusal dahil tinanghali ako ng gising mabuti na lang at weekends ngayon. N
“Love papasok na muna ako sa office. Kung may kailangan ka tawagan mo lang ako.” Malambing na sabi ni Lucas "okay Love , ingat ka. Hindi na ako makakasama sa labas at busy ata si Habang inaayos ko ang mga laruan ni Caleb sa sala, biglang tumunog ang telepono ko. Tumigil ako, napatingin sa screen—si Mommy Chloe ang tumatawag. Napakunot agad ang noo ko. Bihira siyang tumawag nang ganito kaaga. At usually pumupunta siya sa bahay at hindi lang basta basta na tatawag sa akin. “Hello, Mommy Chloe?” mabilis kong sagot, kaba agad ang bumalot sa akin. "Napatawag po kayo? May nangyari ba?” Ramdam ko ang bigat ng bawat salita niya. “Cass, tumawag si Charlie sakin kanina. Wasak na wasak siya…nag-aalala ako sa kapatid mo anak. Kasi naman itong asawa niya nahuli niya daw na may ibang lalaki.” Halos mabitiwan ko ang hawak kong laruan. Nagpanting ang tenga ko sa narinig. “Ano?!” malakas kong tanong, bahagyang nanginginig ang boses. “Paano nangyari iyon?! Eh si Sharmaine ang patay na patay
Nang makabalik na kami sa aming tent site. Habang naglalakad kami ni Cassandra sa Safari, hawak niya ang kamay ni Caleb na tuwang-tuwa sa paligid, parang biglang bumagal ang oras. Pinagmamasdan ko silang dalawa—ang mag-ina ko. Napansin ko ang liwanag sa mga mata ni Cassandra na parang matagal nang hindi ko nakikita, at ang walang kapantay na saya sa boses ni Caleb tuwing may makikitang hayop sa paligid. Sa gitna ng saya, biglang bumigat ang pakiramdam ko. Hindi ko maiwasang maalala ang mga panahong sinayang ko. Flashback Dalawang taon na ang nakalipas, nasa bar ako kasama ang mga kaibigan ko, hawak ko ang isang baso ng alak habang nakikipagkwentuhan sa isang babaeng halos hindi ko na maalala ang pangalan. Ang cellphone ko ay paulit-ulit na nagri-ring sa bulsa. Si Cassandra ang tumatawag, pero hindi ko iyon sinasagot. “Mamaya na,” bulong ko sa sarili ko habang inilapag ang baso. Ni hindi ko naisip kung ano ang nar
LUCAS POV Mula nang magkaayos kami ni Cassandra , parang muling nagliwanag ang buhay ko. Ang bahay namin, na dati’y puno ng tensyon at tahimik na mga gabi ngayon ay bumalik na ito sa dating sigla. Ang malalakas na tawa ni Caleb, na naging sentro ng aming pagsasama. Malaki ang pinagpapasalamat ko dahil naging bukas kami ni Cassandra sa isa’t isa. Ang masarap na tawanan namin bilang pamilya . Unti-unti naming naibabalik ang dating kami. Ang pagsasama namin ay naging mas masaya. Pinangako ko sa sarili kong gagawin ko ang lahat para mapanatili ang kasiyahan sa pamilya namin. Kaya hindi ko na hinayaan pang lumipas ang aming anibersaryo ng kasal nang walang espesyal na sorpresa para kay Cassandra. “Cass, may plano ako para sa anniversary natin,” bungad ko isang gabi habang nag-aayos siya ng damit ni Caleb. Hilig niyang maging hands on na ina sa tuwing umuuwi siya galing sa trabaho. Tumingin siya
PRESENT TIME “Sabihin mo sa akin, Cassandra. Ano ba talaga ang meron sa inyo ni Ian? Bakit sobra kung ipagtanggol mo siya laban sakin?! Bakit ? Mas gusto mo na ba siya? Ipagpapalit mo ba kami ni Caleb sa kaniya?!” Tanong sakin ni Lucas. Bigla akong sumabog ng marinig ko ang mga salitang iyon sa kaniya. “How dare you to accuse me Lucas, alam mo ba kung bakit naging malapit ako kay Ian? Ngayon sasabihin ko sayo lahat-lahat tutal ayaw mong tumigil ng kaka duda. Alam mo bang nung mga oras na nahuli kita sa bar two years ago? Hinimatay ako sa labas noon dahil hindi ko napigilan ang sama ng loob na nararamdaman ko ng mga sandaling nakita kitang nakikipaglandian sa ibang babae. And that time? Si Ian ang tumulong sakin, dinala niya ako sa ospital at siya ang nagdala sakin sa ospital. Imagine ilang beses akong tumatawag sayo nun! Pero ano? Nasan ka?! Nasa kandungan ng ibang babae habang ako halos hindi magkandamayaw sa pag aasikaso sa inyo . Kahit anong sabi kong hindi maganda ang pakiramd
CASSANDRA POV Ang sakit ng huling pag-uusap namin ni Lucas ay parang sugat na muling nabuksan. Hindi niya alam kung bakit ako naging malapit kay Ian. Bakit parang kasalanan ko pa ngayon ang pagkakaruon ng lamat ng relasyon namin?! Hindi ba’t ako itong sinaktan nuon!? Ako itong niloko at muntik iwan dahil sa napabayaan ko ang sarili ko. Nakalimutan ko ng mag ayos at tumaba ako magmula ng ipanganak ko si Caleb. Oo malapit ang loob ko kay Ian at yun ay dahil sa siya lang ang nakinig at nakaintindi sa lahat ng hinanain ko noon sa buhay. Grabe ang post partum depression na inabot ko na halos ikabaliw ko na. Tapos anong sinasabi niya sakin sa tuwing inaangal ko ang pananakit ng ulo ko noon?, ang pagsasabi kong nanginginig na ang katawan ko minsan pag mag isa na lang ako?! Sa tuwing hihingi ako ng tulong para bantayan kahit saglit si Caleb. Diba ang sinasabi niya palagi na pagod din siya at baka naman nag iinarte lang ako. Noong una akala ko ay tama ang naging desisyon ko na pakasala
Makalipas ang apat na taon mula nang ikasal kami ni Cassandra, naging mas maayos ang buhay namin. Si Caleb ay apat na taong gulang na, malikot at masayahin. Ang tingin ng iba, perpekto ang pamilya namin, pero hindi nila alam na may mabigat na bagay na unti-unting sumusubok sa pagsasama namin ni Cassandra. Nagsimula ang lahat nang pumasok si Cassandra sa trabaho muli. Pagkatapos ng ilang taon na nakatutok siya kay Caleb, bumalik siya sa corporate world. Masaya ako para sa kanya, pero hindi ko inasahan ang pagbabagong dala nito. Isang gabi, habang nag-aalmusal kami… “Love parang lagi ka ng late umuuw ngayong mga panahong to?. Hindi ba pwedeng huwag ka nang mag-overtime, Cassandra?” “Lucas, sinabi ko naman sa’yo, kailangan ito sa trabaho. May deadline na kailangang habulin.” sagot niya sa akin. Magmula ng huli naming malaking pagtatalo na muntikan ng mauwi sa hiwalayan ay nagbago na si Cassandra sa pakikitungo sa akin. “Pero paano si Caleb? Lagi ka na lang wala, alam mo bang palagi