Kabanata 032

Hindi ako makapaniwala sa aking mga nakikita ng buksan ko ang ilaw sa silid na iyon. Nanlaki ang aking mga mata. Hindi ito totoo. Kinusot-kusot ko pa ang aking mata habang Malalaking larawanan iyon na puro kamukha ko ang nasa loob ng kwartong iyon. Kaibahan lamang ay mas maiksi ang buhok nito sakin at may nunal ito sa kaniyang pisngi. Hindi ako makapaniwala. Nanlambot ang aking mga paa at halos matumba ako sa aking pagkakatayo. Mabuti na lang ay nakapitan ako ni Manang ng dali dali itong pumasok sa silid na iyon.

"Mam Chloe bakit po kayo nandito. Naku mapapagalitan po tayo ni Senyora kapag naabutan tayo." nag-aalala at nagmamadaling sabi ni Manang sa akin.Lilinga linga ito sa labas ng pintuan ngnamumutla sa takot. "Halika nga dito" inalalayan niya ako at aakayin sana palabas pero nagmatigas ako.

"Hindi Manang! (pagmamatigas ko) hindi ako aalis sa silid na ito kung hindi ko malalaman kung ano ang ibig sabihin nito." lahat ng mga kasambahay sa bahay ay nakatingin mula sa ibaba. Nag-aa