Hindi ko napigilan pa ang galit ko, hindi ko na napigilan pa emosyon ko. Umiiyak akong pumasok sa kwarto ko. Dahan-dahan kong inalis ang sapatos ko dahil sa sakit ng paa ko. Hinagis ang bag kung saan bago pabagsak na nahiga sa kama ko. Tanghali pa lamang pero antok na antok na agad ako. Pagod na pagod ang pakiramdam ko. Hinayaan kong makatulog ang sarili ko habang walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko.Pagod na pagod na ako sa lahat, pero kung mayroon man akong isusuko sa mga 'yon, isusuko ko na lamang si Steve. Dahil mas gusto kong maayos ang sarili ko at ang sa pamilya ko, kaysa ipilit ang hindi naman mangyayari—ang sa amin ni Steve. Imposible na, dahil nawala na rin ang nararamdaman ko. Dahil siya ang dahilan ng paghihirap ko.Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatulog, naramdaman ko na lamang na may dumadampi na malambot sa sintido ko. Ramdam na ramdam ko rin ngayon ang sakit sa paa ko.Unti-unti kong i-minulat ang aking mga mata para malaman kung sino ang pumasok sa kwar
Hirap na hirap akong maligo dahil hindi ko pwedeng basain ang paa ko na may bandage. Tuloy ay natagalan ako sa banyo.Mabagal at hirap na hirap akong bumaba ng hagdan para sana makainom ng tubig. Pero pagbaba ko ay natigilan ako dahil nandito ulit si Asher. Seryosong nakatingin kay Steve na seryoso naman ang mukha na nakatingin sa lamesa. Nang maramdaman nila ang prisensya ko ay agad napatayo si Asher.“Hey... I told you hindi mo pa s'ya pwede ilakad. Tsaka, naligo ka? May lagnat ka ah?” inalalayan ako nito paupo sa tabi niya.“Iinom lang sana ako, tsaka sinat na lang naman kaya iniligo ko na.”“Ang tigas ng ulo mo. Tss. Wait, ako na kukuha ng tubig mo.”“Salamat,” Pagtingin ko sa harap kung nasaan si Steve ay seryoso lamang itong nakatingin sa'kin. Hindi ito nagsasalita, basta nakatingin lamang ito sa'kin na ipinagtaka ko.“Here,” biglang harang ni Asher sa harapan ko. “Salamat...”Umupo muli ito sa tabi ko. Ang awkward lang dahil masyado silang seryoso.Inilapag ko nang dahan-daha
Binuhat ako ni Asher pabalik sa kwarto ko habang umiiyak. Marahan ako nitong inihiga sa aking kama at pinunasan ang aking mukha ng kan'yang panyo.“Iyon ba ang inaasikaso mo kaya ka palagi raw umaalis?” tanong nito na ikinatigil ko. Mapapagkatiwalaan ko naman siguro siya.“Ang totoo, h-hindi ako ang nag-asikaso no'n. Ang best friend ko. Alam niya kasi ang mga nangyayari, nandoon din siya nang makunan ako.”“I see... Hindi ko siya masisisi na gawin niya ang lahat para sa kaibigan niya. Pero... Kung hindi pala 'yon ang inaasikaso mo, saan ka napunta?”“Sa kaibigan ko... Sa kan'ya ako tumatakbo kapag kailangan ko,” malungkot kong sagot.“Bakit hindi sa parents mo?” napatingin ako sa gawi niya.“May problema pa ako sa pamilya ko na inaayos ko. Kaya... Gusto ko muna tapusin ang sa amin ni Steve. Iisa lang ako, pero sobrang daming problema ang ibinigay sa'kin.”“Do you need my help?”“Sa ngayon, gusto ko lang mapawalang bisa ang kasal namin at umalis dito. Malaking kabawasan na sa problema
Agad kong ibinalita kay A ang magandang balita na pinakawalan na ako ni Steve. Dahil siya ang may alam ng lahat ng pinagdadaanan ko sa kamay nito. Masayang-masaya ito at sinabing mag-impake na ako at sa kan'ya na manirahan. Kaya naman agad kong inayos ang mga gamit ko.Inabot na ako ng hapon sa pag-iimpake ng mga gamit ko. Isang malaking maleta at isang bagpack ang dala ko na hirap na hirap kong ibinaba sa hagdan. Natigilan ako sa pinakahuling baitang ng hagdan dahil naabutan kong nakamasid sa'kin si Steve.Bumaba ang tingin nito sa dala kong maleta bago bumalik ang tingin sa'kin. Nakaupo ito sa sofa at nakaharap sa gawi ko.“You're...leaving already?” tanong nito.“Yeah, I told you. Basta mapirmahan mo aalis na ako sa bahay na ito, at sa buhay mo. Malaya ka nang dalhin ang mga babae mo rito.” Hindi ito nagsalita pero nakatitig ito sa'kin. “Thank you sa pirma. Bye.” Tinalikuran ko na ito at lumabas na ng bahay. Ang bahay na saksi sa lahat ng paghihirap ko. Ang bahay na walang magan
Hindi ko alam kung gaano ako katagal umiiyak. Hindi ko alam kung sino-sino ang mga tao sa paligid ko. Pero hindi ako umalis sa pagkakayakap sa kabaong ni Mommy habang umiiyak. Hinayaan naman ako ni Amirah at binigyan ng oras mag-isa."M-Mommy..." mahina ngunit umiiyak kong tugon kay Mommy. "Magkasama na ba kayo ni B-Baby? H-Hindi ba siya umiiyak?" walang humpay na tumutulo ang mga luha ko."M-Mommy... B-Bakit hindi mo na ako nahintay? B-Bakit hindi ka lumaban? S-Sino may gawa nito? P-Pinahirapan ka ba ng sobra?" sunod-sunod kong tanong habang nakatingin sa maamo niyang mukha. "Mommy... H-Hindi ko alam kung paano t-tatanggapin... Wala ng natira sa'kin...""B..." tawag ni Amirah at inalalayan ako sa balikat para itayo. "Ang Daddy mo nand'yan..." agad akong napatingin kung nasaan si Daddy.Mabagal itong naglalakad papalapit sa gawi ko habang nakatingin sa'kin ng diretso. Nakaramdam ako ng matinding galit. Galit na galit dahil sa pagkawala ng Mommy ko. Paglapit nito ay agad ko itong pinag
Simula nang araw na 'yon ay hindi ko na muli kinausap pa si Daddy at si Steve. Sila ang sinisisi ko sa lahat nang nangyari sa'kin. Hindi na rin ako umalis ng bahay at palaging nasa tabi ni Mommy. Araw-araw nandito ang pamilya ni Steve pero ni minsan ay hindi ko sila hinarap. Hindi ko alam kung may alam naba ang mga ito sa nangyaring hiwalayan. O kung alam na ba nila ang kalokohang ginawa sa'kin ni Steve nang nagsasama pa kami. Dahil wala na rin naman akong pakialam sa kanila. Sa kahit kanino na may kaugnayan sa mga taong kinamumuhian ko.Hanggang sa huling sandali ni Mommy ay walang tigil ang pag-iyak ko hanggang sa ma-ilibing ito. Wala ako sa sarili habang nakaupo sa garden at nakayakap sa picture ni Mommy.I missed you already Mommy...“Hey... Are you okay?” tanong nang tumabi sa'kin.Bakit ba palagi na lamang nila ako inaabala?!“Uso ba sa'kin ang maging okay?” sarkastiko kong tanong sa kausap.“Things will get better soon... I'm sorry for your lost...” malungkot niyang sabi dahi
▪Steve Pov ▪Today September 2, is the happiest day of my life. Because, finally, my girlfriend say yes to my proposal! After ng proposal ay nagpaalam ako sa girlfriend ko na si Nicole para pumunta sa birthday party ng kakilala ko. And she let me. She's a type of girlfriend who understand me always. Hindi siya basta nagagalit, naghihintay ito ng paliwanag. Hindi rin ito selosa, dahil sinigurado ko naman sa kan'ya na wala siyang pagseselosan. She's not rich, but, I admired her for being so kind, and helpful to her family. Mayaman ito sa magagandang pangaral ng magulang. Maraming nagkakagusto rito na classmate ko at classmates niya. Maganda kasi ito at palangiti. Isa rin sa matatalinong kilala ko sa batch namin. Kaya ang daming nainggit sa relasyon namin lalo na nang ma-engaged na kami...Masaya akong nakikipag kwentuhan sa mga tropa ko na si Louie at Michael na kasama ko rito sa bahay ni Rose. Ang may birthday. Medyo nakakarami na rin kami ng inom kaya naman panay na ang tawanan nam
“What's wrong with you?! Alam mo bang nakakahiya kina Mr. and Mrs. Dela Cruz ang ginawa mo?!” agad na bungad sa'kin ni Daddy pag-uwi namin.“Anong nakakahiya sa ginawa ko Dad? Hindi ba mas nakakahiya ang ginawa n'yo?” agad akong nakatanggap ng malakas na sampal mula rito.“Bastos ka! 'Yan ba ang itinuturo sa'yo ng magaling mong girlfriend?! Ang maging bastos sa magulang?!”“H'wag n'yo s'yang idamay dito. Labas siya sa usapan na 'to.” Matigas kong sagot. “Hindi siya mayaman oo, pero hindi siya pinalaking bastos ng mga magulang niya kaya imposibleng turuan niya ko no'n.”“What do you mean?!”“Kayo ang nagbibigay ng dahilan para maging ganito ako ulit!” sigaw ko. “Galit na galit kayo sa akin noon dahil gago ako, pariwara ako! Puro na lamang si Kuya ang magaling sa inyo! Tapos ng may nagpabago sa'kin, kung kailan nabago na ako no'ng tao saka n'yo siya ilalayo sa'kin?! Siya ang dahilan ng lahat kung bakit ako nagbago! Hindi dahil sa inyo! Dahil sa kan'ya!” Sinampal na naman ako ni Daddy, a
▪Steve Pov▪Ilang taon na ang lumipas pero hindi na namin siya muling nakita. Ilang taon na mula noong huli ko siyang nakita. Pero, walang nagbago. Araw-araw naiisip ko siya, araw-araw hinahanap ko siya. Binago ko lahat sa'kin, inayos ko ang sarili ko. Kinalimutan ko ang bisyo ko, kinalimutan ko ang masasamang gawain ko. Lahat 'yon ay ginawa ko para kung sakaling bumalik siya. Alam kong walang kasiguraduhan na mabawi siya, lalo pa ngayong nalaman ko na mahal din siya ng kapatid ko.Siya ang babaeng matagal nang gusto ng kapatid ko. Ang nagpapasaya sa kapatid ko noon kahit sa tingin lamang.Naisip ko, siguradong wala akong laban kung siya ang kasabayan ko. Napakabait nito, Doctor, at walang masamang bisyo. Naging malapit din sila noon sa isa't-isa, kaya hindi malabo na siya ang piliin nito.Pero hindi ako basta susuko, hindi ko siya basta isusuko.Four years still her... And unexpected happened. Sila pala ng kaibigan niya ang may ari ng AB Constraction Company kung saan kami makikipag
Natigil lamang sa bangayan ang dalawa nang makarating kami sa simbahan. Nasa gitna ako ng magkapatid habang nasa tabi ni Ash si A. At nang nasa part na ng hallelujah ay bigla na lamang hinawakan ng magkapatid ang aking kamay, na pwede namang hindi na. Tss.“Para-paraan. Pwede namang hindi nakahawak oy!” bulong ni A sa mga ito.“Wala lang may gustong humawak sa kamay mo,” agad na bawi ni Asher.Pasimpleng sinipa ni A ang sapatos ni Ash dahil doon. Hindi ko alam kung matatawa o maiinis ako sa dalawang ito. Na kahit sa gitna ng misa ay nag-aaway pa rin.Matapos ng misa ay nagyaya naman kumain ang magkapatid. Hindi ko alam kung sinasadya ba nila, pero doon nila kami dinala sa resto kung saan may masakit na alaala sa'min ni Steve. Ang resto kung saan tinapos ni Nicole ang relasyon nila.Napatingin ako kay Steve pagkababa namin ng sasakyan. Pero ngumiti lamang ito at nagyaya na papasok sa loob kaya sumunod naman kami. Umorder sila ng pagkain habang ako ay nakatingin kung saan ko naaalala
Noon, hinihiling ko na sana tanggapin ako ng mga tao sa paligid ko. Na sana, makita naman nila ang worth ko. At ngayon na tanggap na nila ako, na ramdam ko na ang pagmamahal nila, nagulo naman ang isip ko. Si Asher, naging mabuting tao simula pa noon sa'kin. Pero may dahilan pala ang lahat ng 'yon, dahil gusto na niya ako noon pa habang gusto ko ang kapatid niya. Pero never niyang sinabi dahil ayaw niyang maging dahilan o sagabal sa mga pangarap ko.Si Steve, simula pa lang sinasaktan na ako. Never niyang pinaramdaman ang respeto na kailangan ko. Pero may dahilan din, dahil naman sa sobra siyang nasaktan. Ang mali naman niya, naging selfish siya sa part na, akala niya siya lang ang biktima.Buong buhay ko, palagi ko na lamang inuuna ang nararamdaman ng ibang tao. Palagi kong iniisip ang sasabihin nila sa magiging desisyon ko. Dahil gano'n ako pinalaki ni Daddy, which is mali. Nang dahil doon, naging selfless ako, na kahit na nasasaktan na ako, okay lang sa'kin 'wag lang ang ibang tao
Simula noong araw na 'yon ay nagpaalam ako kay A na lilipat na muli sa puder ni Daddy para may kasama ito. Sinabi ko rin na hindi muna ako mag full time sa office. Pumayag naman ito at sinabing siya na muna ang bahala, bibisitahin na lamang daw niya kami ni Daddy.Three days na ako rito kay Daddy, three days na rin ako hindi pumapasok sa office pero nagtatrabaho pa rin sa bahay. May katulong naman sa bahay, pero gusto ko pa rin na nababantayan si Daddy. Madalas ito sa garden ni Mommy tumambay.“Anak, ilang araw ka na rito at hindi napasok sa company niyo. Hindi mo naman ako kailangan bantayan.” Sabi ni Daddy habang nagkakape kami sa garden.“Dad... Nagta-trabaho pa rin naman po ako kahit nandito ako sa bahay, tsaka gusto ko po na nandito ako. Ayaw niyo po ba akong nandito?” “What? No! Of course not. Syempre gusto ko na nandito ka. Kaya lang... Baka kasi nakakaabala na ako sa'yo anak.”Huminga ako nang malalim bago ngumiti kay Daddy.“Dad, 'wag n'yo nga po isipin 'yan. Hindi kayo nagi
Ginimbal ako nang araw na 'yon. Araw-araw ko silang nakikita sa company namin kahit wala namang meeting. Akala ko si Asher lamang ang may pasabog. Pero kinabukasan din no'n ay kinausap muli ako ni Steve ng isa pang rebelasyon na nagpagulo rin sa utak ko. “Brianna, I'm sorry to those painful days of your life with me. Lahat 'yon pinagsisisihan ko, handa kong pagbayaran lahat ng 'yon araw-araw,” wika nito habang magkaharap kami sa isa't-isa sa loob ng office ko.“T-Teka nga... Anong nangyayari sa inyong magkapatid? Pinagtitripan n'yo ba ako?”“What? No! I'm serious Brianna...”“Ikaw, anong dahilan mo para gawin 'to?” dahil si Ash ang dahilan niya ay mahal ako, ano naman dahilan ng isang 'to? Last time I checked, kinamumuhian niya ako.“Alam kong mahihirapan kang paniwalaan ako matapos ang mga nangyari sa'tin noon. But, the truth is... I already loved you that day I signed the divorce paper.”Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, para ko na namang nakain ang dila ko sa narinig.“An
Biglang may kumatok kaya agad kong nai-tulak si Steve at lumayo nang bahagya. Nagtataka naman ako nitong tinignan. Tumikhim ako at tumingin sa pinto nang magbukas ito."Architect Dela Cruz, your—Steve?" natigilan si Ash at nagtatakang nakatingin kay Steve. May dala itong..."Coffee?" tanong ko habang nakatingin sa hawak nito. Napatingin din ako sa kape na nasa table ko."Ah yeah... Here," ibinaba nito ang kape sa table at natigilan dahil sa isa pang kape na nasa table ko. Tumingin ito kay Steve na nagtatagis na ang panga. Seryosong nakatingin ang mga ito sa isa't-isa na ipinagtaka ko. Biglang nagbukas ang pinto at pumasok si Amirah. Natigilan naman ito sa tagpo na kaniyang naabutan. "What's going on here? Harrison brothers?" nagtataka nitong tanong at naglakad palapit sa'kin. Nag-iwasan nang tingin ang dalawang lalaki. Samantalang natigilan naman si A sa dalawang kape na nakita."B, baka kabagan ka na d'yan at mag palpitate, dalawa agad ang kape mo.""Tss. Ewan ko sa'yo A. Ikaw in
▪Brianna Czes Pov▪“Are you ready Architect Tianson?” I asked my friend A.“Of course! Ikaw! Ready ka na bang bumalik Architect Dela Cruz?” she asked back.“Yeah... It's been four years. I think, four years is enough to heal.”“All right! Let's go!” masiglang sabi nito.Four years ago... Akala namin hindi na kami makakaalis. Mabuti na lamang at hindi kami napuruhan ng araw na 'yon noong maaksidente kami. Yeah, nasaktan lang kami pero nakontrol pa rin ni A ang manibela at ang preno. So galos lang. Thanks God! Ngayong araw ang plano namin na pagbalik sa Philippines. Four years na...tanggap ko na ang lahat. Nabuo ko na muli ang sarili ko na walang tulong ng kung sino pero may gabay ng kaibigan. Amirah never left me, she's been here for me until I'm fully healed.Isa kami sa mga architect sa isang kilalang company sa New York. At may pinatayo na kaming business sa Pilipinas habang nandito kami. Kaya pwede na kaming manatili sa Pilipinas dahil nandoon ang business naming dalawa. May kaus
“Magiging masaya ka na ba kapag pinirmahan ko 'yan? 'Yon ba talaga ang gusto mo?” Seryosong tanong ko kay Brianna pagtutukoy sa divorce paper.Dahil kung 'yon lang ang magpapasaya sa kan'ya, kahit may kirot na akong nararamdaman sa isipin na magdi-divorce na kami, gagawin ko. Maging masaya lang siya.“Oo... Sobrang laking kaginhawaan sa buhay ko ang pakawalan mo Steve. Dahil ayoko na talaga...pagod na pagod na ako sa'yo at sa buhay ko. Pero may isa akong kailangan bitiwan, at ikaw 'yon... Dahil malaki ang nagawa mong sira sa buhay ko. Walang kapatawaran ang mga ginawa mo sa'kin. Alam mo 'yon!” Ang marinig ang lahat ng ito sa kan'ya ay napakasakit pala talaga. Noon naman ay wala akong pakialam. Pero bakit ngayon apektado na ako ng sobra? Napapalunok na lamang ako habang nakatingin sa kan'ya.Wala akong ibang magagawa kung hindi ang pirmhan na lamang dahil ayaw ko nang saktan pa siya ulit. Dahil sobra-sobra na ang nagawa ko. Ayaw ko ng dagdagan pa.Tinitigan ko siya sa huling pagkakata
Nagsama kami sa iisang bahay, pero hindi ko hinayaan na magsama kami sa iisang kwarto. Hindi rin ako pumayag na may katulong, para mas pahirapan pa siya. Hindi ako pumayag na magtrabaho pa siya, dahil gusto ko siya ang gagawa ng gawain sa bahay. Kasama na ang pagsilbihan ako.Bumalik ako sa dating ako... Lagi akong umuuwi nang lasing. Araw-araw ko pa rin hinahanap si Nicole kahit alam kong wala na itong planong magpakita pa. Pagkakalabas ko ng office ay nadiretso ako sa bar para magpakalunod sa alak. Walang araw na hindi ako nag-iinom simula nang iwan na niya ako nang tuluyan. Araw-araw mainit ang ulo ko sa tuwing nakikita ko si Brianna. Lalo na kapag nakikita siya ng mga babae ko. Oo, kahit kasal na ako ay kung sino-sino pa ang kasama ko. Tuluyan kong ibinalik kung ano ako noon bago ko makilala si Nicole. 'Yon ay ang pariwarang Steven Adam...Sa tuwing itatanong siya sa'kin ng mga babae ko ay itinatanggi ko na lamang. Ilang beses rin akong nagdadala ng babae sa bahay namin para mas