This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the authors imagination, or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means without the authors permission.
Plagiarism is a crime!!!
*******************************************
NAYIEN
"WHAT the hell are you talking about, Dad?!" sigaw ko at tumayo mula sa kina-u-upuan ko.
"Sit down Nayien," sabi ni Mommy na nakaupo sa upuan na nasa harap ng table ni Daddy.
Bumalik ako sa pagkaka-upo habang nakakunot yung kilay ko. What the hell is going on? Sino bang hindi magugulat sa balita na yon? Akalain ba namang kakagaling ko lang sa bakasyon ko at sasalubungin pa ako sa balitang ikakasal ako sa isang hindi ko kilala at higit pa roon ay maglalaban kami through using physical strength. The hell with him! Ano bang nakain niya? Gusto niya ba ng bali sa katawan?
"This is a game Nayien and you are the choice of the company, the same as his," sabi ni Dad at pinakita sa'kin yung larawan ang sunod na maglalaban. Lumapit ako roon at tiningnang maigi yung makakalaban ko. And just HELL man! What game?
"Pero bakit Dad? Anong game? I thought-" naputol yung sasabihin ko kasi nagsalita si Mommy.
"He wants to marry you Nayien but your Dad didn't agree so they made a deal under the company. We know you are shock about this news but he so eager to marry you." sabi ni Mommy. Nangunot yung noo ko.
"Hindi ko maintindihan Mom! I don't know what to say. Tell him I won't fight him. Fight himself!" sabi ko at tumayo. Deri-deritso akong lumabas mula sa opisina ni Daddy.
Ha! Asa siya!
Lumabas ako sa bahay at sumakay ako sa kotse ko. Maka-uwi na nga! Nababadtrip ako sa mga pinagsasabi nila.
Pagkarating ko sa condo ay humilata agad ako sa kama. Papikit na ako para matulog nang bigla nalang tumunog yung phone ko. Napamura tuloy ako.
"Hello,?" kalmado lang ako dyan pero gusto kong bumali ng buto ngayon.
"Come back here Nayien! Hindi pa tayo tapos mag-usap!" a middle aged man shouted from the other line. I just rolled my eyes and get back on my bed.
"Ayoko Dad. Tell that bastard that I won't buy his stupid fight." I said as I massage my temple. Ano ba talagang gusto niya? Nakakabanas siya ah.
"Nayien this is a big match between you and Sam. Please, Nayien. For the sake of the company. He can ruin us, Nayien." He said calmly.
I sighed and shut my eyes tightly."Fine! When is the fight?"
"Next week. So, you better rehears yourself." Sabi niya na nagpabangon sa'kin.
"What? Dad! Anong araw na ngayon? Tapos next week na yung laban? Nasaan ang hustisya doon?" napakamot ako sa ulo ko. Baliw ba siya?
"Kaya nga pinapa-uwi kita last week pa diba pero ayaw mo. Kaya ayan,"
"Naman oh! Fine fine,"
I hung up the call and readied myself. I picked up my suit and put it in my bag and all the others stuff. I'm gonna kill that bastard shit! Sino ba talaga siya? Bakit kayang kaya niya kaming sirain? Ano ba siya?
Nagdrive ako pabalik sa bahay para mag ensayo kasi nasa bahay yung training ground ko. Pagkarating ko sa bahay ay dumiretso ako sa training ground.
HINDI KO alam kong ilang oras akong nag-ensayo. Namalayan ko nalang na pinagpawisan na ako ng marami at tinawag ako ng isang kasambahay namin.
"Ms. Nayien, kakain na daw po ng hapunan." sabi niya at sumungaw yung ulo niya sa bukana ng pinto.
"Okay, I'll follow. I'll just need to fix myself," sagot ko at lumapit sa upuan kung saan nakalagay ang duffel bag ko na naglalaman ng mga gamit ko.
Nagpunas ako ng pawis at uminom ng tubig.
Pagkatapos ay lumabas na ako sa training room at dumiretso ako sa kwarto ko rito para maligo. I need to freshen up my body. I'm very sweaty and I want to relax my mind for a bit. Ever since I came back from my vacation, I'm thinking too much because of that stupid bastard.After kong maligo ay nagsuot ako ng short at lose shirt. I combed my long wavy hair and put my favorite hairpin on my side of left ear. Then I left my room.
Pagdating ko sa dining area ay nandoon na si Mommy at si Daddy. Umupo ako sa tapat ni Mommy at nagsimula na kaming kumain.
"Mabuti naman at nakinig ka sa Daddy mo," sabi ni Mommy na hindi man lang ako tinapunan ng tingin. Hindi ko siya pinansin at bumaling nalang ako ni Daddy.
"Dad, I want to meet that bastard shit." sabi ko.
Tumigil sa pagkain si Daddy at tumingin sa'kin. "Sure, Nayien. You will meet him next week sa laban ninyu." sambit niya at nagpatuloy sa pagkain.
"Did he ate something which made him decide to marry me with his stupid game?" bulong ko pero narinig pala ni Mommy iyon.
"Maybe, Nayien. You have nothing special, anyway." sabi niya at tiningnan ako pero wala namang emosyon.
Honestly, I don't know what's wrong with her. Everything I do is wrong to her. Ever since I was a kid. All of my achievements are nothing to her. She didn't even come my highschool and college graduation.
"Exactly Mommy! That's why I'm wondering why he wanted to marry me." sagot ko at nagpatuloy sa pagkain.
"Why don't you ask him. Simple." sabi niya habang tinutusok tusok yung pork steak niya.
"Kaya nga gusto ko siyang makita diba?" sagot ko.
"Hmm. I don't think you would like to meet him with that reason." sabi niya na nagpa-angat ng paningin ko mula sa pagkain ko.
Nangunot yung paningin ko at tiningnan siya.
Sasagot na sana ako nang magsalita si Daddy."Stop it both of you. Why don't you just eat?" sabi ni Daddy.
Tumahimik nalang ako at nagpatuloy ako sa pagkain. Pagkatapos kong kumain ay tumayo na ako.
"I'm done. Excuse me." sabi ko at tumayo.
Iniwan ko sila doon at nagpunta ako sa may pool area. Umupo ako sa lounge chair at doon nagmuni muni.
Hindi ko maintindihan kong bakit ako ang napili ng lalaking iyon na pakasalan? Hindi naman siya pangit para hindi magkandarapa yung mga babae sa kanya. I admit he's handsome and his body built was beyond good. He's rich and he can buy dozens of women to be his wife. I don't know why me? I am nothing compared to him. Yeah we're both rich but I am not that beautiful like my mother. Maybe that is why my mother is always mad at me because I am not beautiful like her. She's really beautiful. While me, I don't know. I didn't inherit her features even a single one. That's why I'm wondering kung bakit ako ang napili niya and besides I'm already thirty-one. I'm older than him. By just looking at his picture I can say that he's only on his maybe twenty-nine or twenty-eight. We're not a match.
I heaved a sigh.
I looked up at the sky and I saw the glimmering stars. I envy them. Even in their darkest times they are still happy. I smiled bitterly. Nasa ganun akong posisyon nang maabutan ako ni Daddy.
"Why are you so sad looking at the stars?" tanong niya at umupo sa tabi ko. Tumingin din siya sa langit.
"I envy the stars Dad. How come that they are still happy even when they are in their darkest?" sabi ko at tumingin saglit sa kanya at binalik yung tingin sa langit.
I heard him sigh before he speak up. "That is why we should be like them. No matter how hard the life throws at you, you should remain strong. Make that hard times to be your inspiration to move forward." sabi niya. I look at him and his eyes are very gloomy while looking at the stars.
"Did you...somehow... experience what you just said, Daddy?"
I saw him smile.
"Yeah. When you we're still a fragile baby." sabi niya at tumingin sa'kin. I creased my forehead.
Why? Diba dapat masaya siya? Baby is a blessing, bakit siya malungkot?
"You will know someday, sweetheart. Good night." sabi niya at tumayo para pumasok na sa loob.
Naiwan akong nakakunot yung noo. Anong ibig niyang sabihin doon sinabi niya? Is it about me?
I stayed there for a moment before I go back inside the house.
—HoneylynBlue
Nayien PAGKAGISING KO kinaumagahan ay nagpunta ako sa training room para mag jogging at mag-practice. I need to enhance my skills for me to win. I don't want to marry him just for his own benefits. I know na may hidden agenda siya at kung ano man iyon ay hindi ko siya hahayaang gawin ang binabalak niya. I made some research last night about him and I discovered something. He is a champion in underground fighting for five times and he don't have any lose in his fights. I need to get serious about this fight cause this is not just a simple game. But I am confident enough to win over him. I am older than him and I have more experiences than him. Pawis na pawis na ako pero hindi parin ako tumitigil sa pagsuntok sa hard punching bag tapos sinipa ito ng buong lakas. Nong nauhaw ako ay tumigil ako at uminom ng tubig. Tinanggal ko yung tela na nakabalot sa kamay ko at sumandal sa dingding. Pinahid ko yung pawis na naglalandas pababa mula sa noo ko. Tiningnan ko
NAYIEN I WOKE UP EARLIER than usual. I ready myself for this day and after I take a bath I go to the kitchen to have my coffee and a breakfast also. Naabutan ko si Manang na naghuhugas ng gulay para sa umagahan namin. "Good morning Manang!" bati ko kay Manang na nakatalikod. Humarap siya sakin at ngumiti. "Good morning din, Nayien! Ang aga mong nagising ah?" Lumapit ako sa coffee maker at nagsalin ng kape. "Opo. Napa-aga." sagot ko at kumuha ng tinapay at nilagyan ng butter. "Oh sige mag kape ka muna dyan at magluluto ako rito." sabi niya at isinalang yung kawali sa stove. "Opo Manang. Mamaya na po siguro ako kakain ng breakfast, practice muna ako." sabi ko at tumayo. Binitbit ko yung tasa at yung tinapay ko. "Oh sige Nayien bukas na pala yung laban mo ano?" she said and I just smile. "Opo. He didn't know that I have more experiences than him." I said confidently. "Ay oo nga
NAYIENWEDNESDAY. I woke up early around four A.M. I take a bath and after that I prepared myself. Today is a big day because today is our fight and I will be meeting a different high class business mans in Asia and others.I inhaled and exhaled before I put the small piece of garment in my hand. I wrap it around while praying for me to win.Nag-ensayo muna ako sandali. Tamang praktis lang para naman magising yung cells ko sa martial arts. Baka hindi pa sila gising kahit na buong maghapon akong natulog kahapon, nagising lang nong kumain ng hapunan tapos tulog ulit.My phone rang and when I take a look at it, it's from an unknown number and it says: 'Ready to marry me after the fight?' What the heck! Even though there's no name of this texter, I really really know where and who this text came from. Ha! Then let's see if his plan will work. I
CHAPTER 5 NAYIEN "ONE DOWN, two left." sabi niya pero wala na akong pakialam sa mga pinagsasabi niya. Pakiramdam ko nag-uusok na yung tenga at ilong ko. "I hate you!" sigaw ko at sinugod siya. Sinuntok ko siya sa mukha at mukhang hindi niya inaasahan na susuntukin ko siya kasi akala niya sisipain ko siya. Natumba siya habang hawak yung panga niya na bahagyang tumagilid. Buti nga sa kanya. "Ouch!" bulong niya. "Just surrender Sam. This game is useless," sabi ko. "Just accept that I will never marry you." dagdag ko at tinalikuran ko siya. "Why? Tell me a valid reason why I shouldn't marry you." he said and I stopped walking. "Kailangan pa ba iyon, Sam?" balik tanong ko sa kanya at humarap sa kanya. He is now standing and he's looking at me intently. I can see something in his eyes but I couldn't tell what is it. "Yes, Nayien. I need it cause from the very first time that I saw you, I
NAYIEN IT'S BEEN a week since the fight and still, I couldn't accept the truth that I lose. For the first time, I lose for a challenger. I ask my father about the result cause I have a doubt that he is really cheating our fight and as I was checking the results I found out that his moves are the moves with high score. I was too reckless to realize that my moves are too different from my usual moves. My techniques and the practiced that I did was become useless. I was too pre-occupied to win over him. Okay, it's my fault. My damn fault! Reckless Nayien! Stupid! And because of my stupidity, I need to face the consequences of it, and that is to marry him. Even though I swear to God that I will never marry him, I still need to do it cause I am a woman with word. I need to do it though it's against of my personal will. "Nayien, why are you still in your bed? It's already five in the afternoon and the party will start in seven in the evening. You should g
Nayien KINUROT KO SIYA sa gilid dahilan para mapa-ingos siya. Tumingin siya sa'kin kaya pinanindilatan ko siya. He bit his lips and then hold my hand which I immediately declined but he is fast, he catch my hand and held it tightly. "Relax, it just my parents." bulong niya sa tenga ko at kung titingnan kami ay parang hinalikan niya ako sa tenga ko. I gritted my teeth. I didn't think that he is clingy. Bahagya ko siyang tinulak kaya napalayo siya ng konti sa'kin. "Are you nervous ijha?" tanong ng ama ni Sam. Napakagat ako sa ibabang labi ko. " Hi-hindi po." sagot ko. Ngumiti siya."You don't have to ijha. We won't bite you. Actually, we are glad that finally our son would finally get married and he chose you. We know you are an honorable woman." Alangan
Nayien NAGISING AKO sa sinag ng araw at sa katok na nagmumula sa labas ng pinto ng kwarto ko. Pikit mata akong bumangon at naglakad palapit sa pinto ng kwarto ko. Kinusot ko muna yung mata ko bago ko binuksan yung pinto. "Ano yon?" tanong ko agad kasi inaantok pa ako eh. Gusto ko pang matulog. Naririnig ko pa yung kama ko na tinatawag ako. "Ms. Nayien, kakain na daw po ng tanghalian. Pinapatawag ka na ni Ma'am Elizabeth." sabi nong katulong namin. "Sabihin mo hindi pa ako gutom inaantok pa ako." sabi ko at naghikab. "Opo Ms. Nayien."sabi nong katulong at nagpa-alam na. Sinarado ko yung pinto at bumalik ako sa kama ko. Natulog ulit ako pero nagising ulit dahil sa ingay ng cellphone ko. Naman oh! Bakit ba ang daming istorbo ngayon? Tiningnan ko yung cellphone ko a
Nayien AFTER in the salon we headed to the nearest restaurant to have our late lunch. Gutom na gutom na ako kasi ngayon ko lang naalala na wala pala akong kain kaninang umaga kahit kaonti lang. Hinayaan ko nalang na sila ang mag-order kasi gutom na gutom na talaga ako. Sabay na dumating ang order namin at si Daddy pati na yung Daddy ni Sam. Pagkarating na pagkarating ng order namin ay kumain agad ako. Hindi ko na sila pinansin. "You didn't ate your breakfast, didn't you?" tanong ni Sam na nasa tabi ko pala nakaupo. Bumaling ako sa kanya. "Late na ako nagising at di rin ako nakapag-kape kasi umalis agad kami ni Mommy." sabi ko. Tumango siya at binigyan pa ako ng pagkain. "Here. Eat more." nilapit niya pa yung mga pagkain. "Thanks." Kumain ulit ako habang si Sam ay nakatunghay sa'kin. T
His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I
Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili
Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang
Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n
Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"
Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot
Nayien ALIGAGA AKONG NAGISING nang sumapit ang lunes dahil unang araw na papasok sa skwela si Inah at ngayon din ang balik ko sa Amsterdam. May kailangan pa akong i-process doon para ma-transfer na ako dito sa branch company ni Harry. Tulog pa si Inah ng nagising ako. Mahina kong ginising si Inah pero umingos lang siya. "What is it, Mama?" Nakapikit mata niyang tanong. "Baby, it's Monday already. Get up now." Sabi ko at inalis ang kumot niya. Napamulat ang mata niya at mabilis siyang umalis sa kama. Tumakbo siya papunta sa banyo. Natawa tuloy ako. "Mama! Why you didn't tell me!" Sigaw niya mula sa loob ng banyo. Humalakhak ako. "Kaya nga ginising na kita diba?" Sagot ko habang nagtutupi ng kumot. Hindi na siya sumagot at ang tanging maririnig nalang ay ang aligasgas ng tubig sa shower. Pagkatapos kong magtupi ng kumot ay nagpa-alam ako sa kanya na sa baba lang ako. Pagkakaba
Nayien PAGKARATING NAMIN sa bahay ay hindi ko na siya na pinapasok sa bahay. Hindi naman siya nagpumilit at hindi pa nga kami nakapasok sa bahay ay umalis na siya. I just sighed. If only you didn't hurt me that most we will never end up this way. I continued walking towards the front door at dumiretso na ako papunta sa kwarto para makapag-pahinga na ng maayos si Inah. Nilapag ng kasambahay ang backpack sa couch at pagkatapos ay nagpa-alam na siya. Tinanggal ko ang sapatos ni Inah at pinalitan ang damit niya pagkatapos ay kinumutan ko na siya. Ako na naman ang nagpalit ng damit at nag-half bath ng mabilisan. Nang matapos ay nagbukas ako ng e mail. Naghintay ako ng ilang minuto hanggang sa dalawin na ako ng antok. Nakatulog nalang ako sa couch sa paghihintay. Nagising ako mula sa magandang tulog ko. Nakangiti ako habang pikit ko parin ang mga mata ko nang nag-inat ako. Natigil ako sa pag-iinat
NAYIEN NANG MATAPOS kami na kumain sa mala-kalbaryong restaurant na iyon ay tsaka palang ako nakahinga. Akala ko matatapos na pero ang gagong Sam ay hindi parin tumigil. He was chatting bubbly with my daughter! At tuwang tuwa naman si Inah. Naglalakad kami palabas at si Harry ay nag-rest room muna habang si Francheska naman ay may pinuntahan daw na ewan ko. Wala akong paki! Punta pa siya sa empyerno! Nakasunod ako sa kanilang dalawa habang namimili sila ng mga soda drinks. Sinubukan ko naman na ilayo sa kanya si Inah pero wala ring silbi. "Mama? You said you like this drink?" Tanong ni Inah sa akin at pinakita sa akin ang yogurt milk drink. It was my favorite yogurt milk drink but that was a long time ago. I smiled while shaking my head. "No baby." Sagot ko at napatingin naman si Sam sa akin. Inirapan ko siya dahilan na tumawa siya. Binalikan ko siya ng tingin dahil tawang tawa talaga siya pero wala na sa akin ang paningi