NAYIEN
I WOKE UP EARLIER than usual. I ready myself for this day and after I take a bath I go to the kitchen to have my coffee and a breakfast also. Naabutan ko si Manang na naghuhugas ng gulay para sa umagahan namin.
"Good morning Manang!" bati ko kay Manang na nakatalikod. Humarap siya sakin at ngumiti.
"Good morning din, Nayien! Ang aga mong nagising ah?"
Lumapit ako sa coffee maker at nagsalin ng kape.
"Opo. Napa-aga." sagot ko at kumuha ng tinapay at nilagyan ng butter.
"Oh sige mag kape ka muna dyan at magluluto ako rito." sabi niya at isinalang yung kawali sa stove.
"Opo Manang. Mamaya na po siguro ako kakain ng breakfast, practice muna ako." sabi ko at tumayo. Binitbit ko yung tasa at yung tinapay ko.
"Oh sige Nayien bukas na pala yung laban mo ano?" she said and I just smile.
"Opo. He didn't know that I have more experiences than him." I said confidently.
"Ay oo nga. Marami ka ng napanalunan noong contest."
"Exactly Manang kaya he better ready himself to accept his defeat." sabi ko at ngumiti ng mayabang.
"I hope so Nayien pero I'm sure na ikaw ang mananalo." sabi niya.
Yeah of coarse! I should be the one who will win even though I felt something I cannot name towards him after what happened yesterday.
Naglakad ako papunta sa training room at doon ko tinapos ang pagkakape ko. Pagkatapos kong magkape ay nagpahinga muna ako at pagkatapos kong magpahinga saglit ay nagsimula na akong mag ensayo. Tamang praktis lang kasi hindi pa naman ako ganun ka tanda para maging lampa ako at bukod pa doon kahit hindi ako sumasali sa mga contest ay active parin naman ako sa martial arts hindi ko nakakalimutan kong ano ang mga dapat gawin.
I will make sure that I will be the winner of the game he started of. I will show on his face that he's wrong in challenging me as his opponent. I am Nayien Chao the champion for many times in the history of this field.
I don't care about his reason. Fuck up his damn reason. Whatever it is he will not be successful because I will not let him. Hindi ko hahayaang mangyari iyon lalo pa at may naghahabol sa kanyang mga armadong tao at gusto siyang patayin. And I'm bothered about what he said yesterday, that he is not a good person like what I think though I didn't think that he is really a good person.
What I think is that how come that I was the one he chose when there's a lot of goodlooking woman that has everything out there? I mean I was just a simple daughter of a business man. Nothing special about me aside from being a martial artist and money. But looks? I'm failed in that matter. I don't know why I didn't inherit my parents genes. They're both handsome and beautiful while me, I don't know.I was on my depth thought when I heard a voice comes from the door. I throw my gaze there and I saw my Dad standing at the side of the door with a small smile crept on his lips.
" You are already good enough to fight Nayien, but don't be too confident cause he's not just a simple fighter. He is also like you, remember that."
I stopped throwing hard punches to the punching bag and I faced my father.
"Daddy, even if we are on the same level of this category, I know I will be the one to win because I will make sure of it." I said with a smile.
He just creased his forehead. "Okay. Then be the winner."
I clapped my hands and answered him."Of coarse Dad. Just wait and see." I said and continue my practice. I throw a job straight and followed up by uppercut which made the punching bag to lose its grip.
I smiled widely and stop for a while. Lumingon ako sa likod at nakita ko si Daddy na nakaupo.
"No work Dad?" I asked and walked towards him.
"Meron naman. I just want to rest for a little while. I've been working too much." sabi niya at tumingin sa mga gamit sa loob ng training room.
"Ahm. Nag-away ba kayo ni Mommy?" I asked as I sat next to him.
"Just a misunderstanding. Nothing serious."
he answered and I just nod.Hindi ko kasi naalala na nag-away sila. Sa loob ng seventeen years kong pananatili dito sa bahay ay hindi ko sila narinig na nag-away. Lalo na nong umalis na ako ng bahay. When I reach my legal age I asked my father to buy me a condo and he did. I want to be independent so I live in my condo alone though bumibisita naman sila sakin doon lalo na si Mommy na sumusulpot lang.
"Then, where is Mommy now Dad?" tanong ko ulit. Kinuha ko yung tasa ng kape ko kanina.
"I don't know. Umalis yon kanina." sagot niya at tumayo.
"Dad, baka gusto niyang pumunta sa fashion week next month? Nakita ko siyang nagbabasa non kahapon. Payagan nyo na Dad. Baka nababagot dito si Mommy." sabi ko.
"Hindi naman siya nagsabi." sagot niya at nagbuntong-hininga.
"Dad, baka nahihiya lang yong si Mommy. Ask her kasi." sabi ko. "Come on, let's find Mommy." hinila ko siya patayo at lumabas kami sa training room.
He just snorted and let me drag him.
"Mommy!" sigaw ko.
Nong walang sumagot ay pinaghintay ko muna si Daddy sa sala dahil maliligo muna ako. Sa restaurant nalang ako mag-be-breakfast. Mabilis akong naligo at nagbihis agad ng romper suit. I tied my hair into ponytail and put some light pink lipgloss.
"Dad? Let's go." sabi ko at hinila si Daddy na nakatingin sa mga pictures na nakahanger sa dingding namin. He's looking my mother's solo picture. Mommy was smiling very sweetly in her white button red long sleeve dress.
"Come on Dad. We all know that Mommy is beautiful." sabi ko habang naglalakad kami palabas ng bahay.
Lumapit sa'min yung driver ni Daddy na agad kong tinanggihan.
"I will drive Manong. Don't worry." nakangiti kong sabi at sumakay sa driver seat. Si Daddy naman ay sumakay sa passenger seat.
"Okay po Ma'am. Ingat po kayo!"
"Thank you Manong. Dad? Ready?" tanong ko at pina-andar yung kotse.
He just smiled.
I smiled and drove away to find Mommy.
I will treat them today for their date. I giggled while thinking that they're going in a date."What's with the giggle, Nayien?" biglang tanong ni Daddy kasi kinikilig ako knowing that after so many years they will have their date.
"Dad, I was just happy." I answered.
"For what? Because you're getting married?" tanong niya which made me step on the break.
"Dad! I will not get married, okay. I will win." I said and rolled my eyes. I don't feel on getting married to him. I don't see myself getting married.
"Hay! Why don't you just marry him and let him do the rest. Let him do what is the best for everything in the world he is right now." he said. I looked at my Dad and he is looking outside. What does he mean by what he just said earlier?
Nakarating kami sa bahay ng kaibigan ni Mommy na si Tita Joyce. I just assumed that she's here. Dito lang naman siya madalas pumupunta.
Nagdoor bell ako at hinintay na pagbuksan."Nayien, I think she's not here..." sabi ni Daddy.
"Daddy dito lang siya madalas pumupunta tsaka saan naman siya pupunta eh wala naman kasi yung kamag-anak niya ay nasa abroad." sagot ko at pinindot ulit yung doorbell. Kainis naman! Bakit ang tagal naman atang pagbuksan nito."Nayien let's just go. She will come home before this day ends, trust me." Dad said. I can sense something on his words today. It's weird. I saw him murmured but I didn't hear it. Aalis na sana ako pero bumukas na yung gate nila Tita Joyce at bumungad sa'kin ang mukha ng kasambahay nila.
"Ano pong kailangan nila, Ma'am?" tanong ng unipormadong kasambahay.
"Ah, magandang umaga po. Nandyan ba si Mommy Elizabeth sa loob?" tanong ko.
"Wala po. Wala po dito yung amo ko kami lang mga kasambahay ang nandito sa bahay Ma'am. Nag out of the country sila Ma'am Joyce." sagot niya."Ah, okay. Thank you po, sorry sa abala." sabi ko at bumalik sa kotse.
"I told you Nayien. She's not here. Just let her be with herself for a while, she cannot survive a day without coming back home." he said as I sit back in the driver seat.I looked at my Dad who's looking at the outside of the car but I immediately went back my eyes on the road. What's wrong with him and Mom? It seems like they have a big misunderstanding.I parked my car in a French restaurant and we both entered there.We sat next to the window and the waiter come to get our order. I ordered a breakfast meal and Daddy too.
"Nayien, are you..." he uttered slowly. I almost didn't hear it.
"What is it Dad?"Are you not attracted to Sam?..." tanong ni Daddy na nakapag-palaki ng mata ko.
"What? Daddy I'm not. I am older than him. My God!" sagot ko at uminom ng tubig kasi parang bigla akong nauhaw.
"Why? Age doesn't matter naman diba?" tanong niya. Agad akong umiling."No thanks, Dad. I don't even know him." I answered."You have a lot of time to get to know him, Nayien." sabi niya.
"Hindi ganun yon Dad."Dumating yung order namin at kumain na kami. Nasa kalagitnaan kami ng pagkain namin ng magtanong si Daddy.
"Nayien, what happened yesterday?" tanong ni Daddy na nakapatigil sa pag-nguya ko. How did he know about it? I didn't tell him because I don't want him to get worried about me. "We...ahm...Sam and I accidentally met yesterday and when we're already in the parking, there's a man who wants to shoot him but it didn't happen because I pulled him downward and after that we got inside the car and ayun nakikipag-patentero kami sa mga humahabol sa kanya which is I don't know why? Seriously Daddy, what is his work aside from your business partner. I'm sure na hindi siya hahabolin ng mga iyon kung walang rason."Daddy just looked at me but he didn't answer. He just continued eating. I confused what's happening? Hindi ko nalang iyon pinansin at nagpatuloy narin ako sa pagkain. After we ate in the restaurant we go back to our house and sleep. When I woke in the afternoon, I practiced again. I will make sure that I will win tomorrow.
—HoneylynBlue
NAYIENWEDNESDAY. I woke up early around four A.M. I take a bath and after that I prepared myself. Today is a big day because today is our fight and I will be meeting a different high class business mans in Asia and others.I inhaled and exhaled before I put the small piece of garment in my hand. I wrap it around while praying for me to win.Nag-ensayo muna ako sandali. Tamang praktis lang para naman magising yung cells ko sa martial arts. Baka hindi pa sila gising kahit na buong maghapon akong natulog kahapon, nagising lang nong kumain ng hapunan tapos tulog ulit.My phone rang and when I take a look at it, it's from an unknown number and it says: 'Ready to marry me after the fight?' What the heck! Even though there's no name of this texter, I really really know where and who this text came from. Ha! Then let's see if his plan will work. I
CHAPTER 5 NAYIEN "ONE DOWN, two left." sabi niya pero wala na akong pakialam sa mga pinagsasabi niya. Pakiramdam ko nag-uusok na yung tenga at ilong ko. "I hate you!" sigaw ko at sinugod siya. Sinuntok ko siya sa mukha at mukhang hindi niya inaasahan na susuntukin ko siya kasi akala niya sisipain ko siya. Natumba siya habang hawak yung panga niya na bahagyang tumagilid. Buti nga sa kanya. "Ouch!" bulong niya. "Just surrender Sam. This game is useless," sabi ko. "Just accept that I will never marry you." dagdag ko at tinalikuran ko siya. "Why? Tell me a valid reason why I shouldn't marry you." he said and I stopped walking. "Kailangan pa ba iyon, Sam?" balik tanong ko sa kanya at humarap sa kanya. He is now standing and he's looking at me intently. I can see something in his eyes but I couldn't tell what is it. "Yes, Nayien. I need it cause from the very first time that I saw you, I
NAYIEN IT'S BEEN a week since the fight and still, I couldn't accept the truth that I lose. For the first time, I lose for a challenger. I ask my father about the result cause I have a doubt that he is really cheating our fight and as I was checking the results I found out that his moves are the moves with high score. I was too reckless to realize that my moves are too different from my usual moves. My techniques and the practiced that I did was become useless. I was too pre-occupied to win over him. Okay, it's my fault. My damn fault! Reckless Nayien! Stupid! And because of my stupidity, I need to face the consequences of it, and that is to marry him. Even though I swear to God that I will never marry him, I still need to do it cause I am a woman with word. I need to do it though it's against of my personal will. "Nayien, why are you still in your bed? It's already five in the afternoon and the party will start in seven in the evening. You should g
Nayien KINUROT KO SIYA sa gilid dahilan para mapa-ingos siya. Tumingin siya sa'kin kaya pinanindilatan ko siya. He bit his lips and then hold my hand which I immediately declined but he is fast, he catch my hand and held it tightly. "Relax, it just my parents." bulong niya sa tenga ko at kung titingnan kami ay parang hinalikan niya ako sa tenga ko. I gritted my teeth. I didn't think that he is clingy. Bahagya ko siyang tinulak kaya napalayo siya ng konti sa'kin. "Are you nervous ijha?" tanong ng ama ni Sam. Napakagat ako sa ibabang labi ko. " Hi-hindi po." sagot ko. Ngumiti siya."You don't have to ijha. We won't bite you. Actually, we are glad that finally our son would finally get married and he chose you. We know you are an honorable woman." Alangan
Nayien NAGISING AKO sa sinag ng araw at sa katok na nagmumula sa labas ng pinto ng kwarto ko. Pikit mata akong bumangon at naglakad palapit sa pinto ng kwarto ko. Kinusot ko muna yung mata ko bago ko binuksan yung pinto. "Ano yon?" tanong ko agad kasi inaantok pa ako eh. Gusto ko pang matulog. Naririnig ko pa yung kama ko na tinatawag ako. "Ms. Nayien, kakain na daw po ng tanghalian. Pinapatawag ka na ni Ma'am Elizabeth." sabi nong katulong namin. "Sabihin mo hindi pa ako gutom inaantok pa ako." sabi ko at naghikab. "Opo Ms. Nayien."sabi nong katulong at nagpa-alam na. Sinarado ko yung pinto at bumalik ako sa kama ko. Natulog ulit ako pero nagising ulit dahil sa ingay ng cellphone ko. Naman oh! Bakit ba ang daming istorbo ngayon? Tiningnan ko yung cellphone ko a
Nayien AFTER in the salon we headed to the nearest restaurant to have our late lunch. Gutom na gutom na ako kasi ngayon ko lang naalala na wala pala akong kain kaninang umaga kahit kaonti lang. Hinayaan ko nalang na sila ang mag-order kasi gutom na gutom na talaga ako. Sabay na dumating ang order namin at si Daddy pati na yung Daddy ni Sam. Pagkarating na pagkarating ng order namin ay kumain agad ako. Hindi ko na sila pinansin. "You didn't ate your breakfast, didn't you?" tanong ni Sam na nasa tabi ko pala nakaupo. Bumaling ako sa kanya. "Late na ako nagising at di rin ako nakapag-kape kasi umalis agad kami ni Mommy." sabi ko. Tumango siya at binigyan pa ako ng pagkain. "Here. Eat more." nilapit niya pa yung mga pagkain. "Thanks." Kumain ulit ako habang si Sam ay nakatunghay sa'kin. T
Nayien A MONTH had passed and today is the most awaited event for everyone. And they we're very very excited to witnessed the marriage of the heiress of CG empire. The news was trending all over the social media platforms. I never thought na kilala pala ako or naging kilala lang ako dahil sa pangalan at apilyedo ng mapapangasawa ko? Well, hindi naman iyon importante. Bahala sila sa buhay chismosa nila. I was on the way to the venue when received a text. 'Can't wait to see you :^)' I ignore his text and just focus on what am I going to do for the next couple of minutes from now. The venue was at the beach where it is owned and manage by Samier's best friend, Adam who is also his best man. After a minutes we finally arrive. Huminto ang kotse sa harap ng aisle papunta sa altar kung saan naghihintay ang pari at si Sam. B
Nayien NAGISING AKO sa marahang haplos na dumadampi sa mukha ko. Pinikit ko ng mariin ang mata ko bago ko iminulat ang mata ko at sumalubong sa akin ang mukha ni Sam na nakadungaw. He smiled and kissed my cheeks. "Good morning, baby!" "Morning." sabi ko at kinusot yung mata ko. Nag-inat ako ng katawan at naghikab tapos bumangon na. Si Sam naman ay binuksan yung pinto kasi may nag-doorbell. Inayos ko yung higaan ko at nag-exercise sandali. Pagkabalik ni Sam ay tumigil na ako. "Breakfast is here," Tumango ako at pumasok sa banyo para mag-toothbrush. At maghilamos na rin. Mamaya na ako maliligo. Pagkabalik ko ay nasa table na ang mga pagkain. "Come here, baby!" Lumapit ako sa table at medyo nagulat pa ako kasi pinaghila niya pa ako ng upuan at nong nakaupo na a
His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I
Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili
Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang
Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n
Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"
Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot
Nayien ALIGAGA AKONG NAGISING nang sumapit ang lunes dahil unang araw na papasok sa skwela si Inah at ngayon din ang balik ko sa Amsterdam. May kailangan pa akong i-process doon para ma-transfer na ako dito sa branch company ni Harry. Tulog pa si Inah ng nagising ako. Mahina kong ginising si Inah pero umingos lang siya. "What is it, Mama?" Nakapikit mata niyang tanong. "Baby, it's Monday already. Get up now." Sabi ko at inalis ang kumot niya. Napamulat ang mata niya at mabilis siyang umalis sa kama. Tumakbo siya papunta sa banyo. Natawa tuloy ako. "Mama! Why you didn't tell me!" Sigaw niya mula sa loob ng banyo. Humalakhak ako. "Kaya nga ginising na kita diba?" Sagot ko habang nagtutupi ng kumot. Hindi na siya sumagot at ang tanging maririnig nalang ay ang aligasgas ng tubig sa shower. Pagkatapos kong magtupi ng kumot ay nagpa-alam ako sa kanya na sa baba lang ako. Pagkakaba
Nayien PAGKARATING NAMIN sa bahay ay hindi ko na siya na pinapasok sa bahay. Hindi naman siya nagpumilit at hindi pa nga kami nakapasok sa bahay ay umalis na siya. I just sighed. If only you didn't hurt me that most we will never end up this way. I continued walking towards the front door at dumiretso na ako papunta sa kwarto para makapag-pahinga na ng maayos si Inah. Nilapag ng kasambahay ang backpack sa couch at pagkatapos ay nagpa-alam na siya. Tinanggal ko ang sapatos ni Inah at pinalitan ang damit niya pagkatapos ay kinumutan ko na siya. Ako na naman ang nagpalit ng damit at nag-half bath ng mabilisan. Nang matapos ay nagbukas ako ng e mail. Naghintay ako ng ilang minuto hanggang sa dalawin na ako ng antok. Nakatulog nalang ako sa couch sa paghihintay. Nagising ako mula sa magandang tulog ko. Nakangiti ako habang pikit ko parin ang mga mata ko nang nag-inat ako. Natigil ako sa pag-iinat
NAYIEN NANG MATAPOS kami na kumain sa mala-kalbaryong restaurant na iyon ay tsaka palang ako nakahinga. Akala ko matatapos na pero ang gagong Sam ay hindi parin tumigil. He was chatting bubbly with my daughter! At tuwang tuwa naman si Inah. Naglalakad kami palabas at si Harry ay nag-rest room muna habang si Francheska naman ay may pinuntahan daw na ewan ko. Wala akong paki! Punta pa siya sa empyerno! Nakasunod ako sa kanilang dalawa habang namimili sila ng mga soda drinks. Sinubukan ko naman na ilayo sa kanya si Inah pero wala ring silbi. "Mama? You said you like this drink?" Tanong ni Inah sa akin at pinakita sa akin ang yogurt milk drink. It was my favorite yogurt milk drink but that was a long time ago. I smiled while shaking my head. "No baby." Sagot ko at napatingin naman si Sam sa akin. Inirapan ko siya dahilan na tumawa siya. Binalikan ko siya ng tingin dahil tawang tawa talaga siya pero wala na sa akin ang paningi