LOGINShare
CHAPTER 5
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56CHAPTER 5
NAYIEN"ONE DOWN, two left." sabi niya pero wala na akong pakialam sa mga pinagsasabi niya. Pakiramdam ko nag-uusok na yung tenga at ilong ko.
"I hate you!" sigaw ko at sinugod siya. Sinuntok ko siya sa mukha at mukhang hindi niya inaasahan na susuntukin ko siya kasi akala niya sisipain ko siya.
Natumba siya habang hawak yung panga niya na bahagyang tumagilid. Buti nga sa kanya.
"Ouch!" bulong niya.
"Just surrender Sam. This game is useless," sabi ko. "Just accept that I will never marry you." dagdag ko at tinalikuran ko siya.
"Why? Tell me a valid reason why I shouldn't marry you." he said and I stopped walking.
"Kailangan pa ba iyon, Sam?" balik tanong ko sa kanya at humarap sa kanya.
He is now standing and he's looking at me intently. I can see something in his eyes but I couldn't tell what is it.
"Yes, Nayien. I need it cause from the very first time that I saw you, I already fell inlove with you. Now, tell me." he said without even blinking.
I was startled by what just he said. I never thought he is this straight forward. Or maybe, he's just fooling me for me to agree his damn proposal?
"You don't know what you're saying, Sam." sabi ko at umiling.
"Why? Dahil ba mas bata ako sayo? Iyon ba?"
"Hindi lang yan ang rason, Sam. I have so many reasons that even a year telling you, isn't enough."
"Then tell me. I am willing to listen. Tell me what I'm gonna do Nayien?"
"No." I turned my back and started walking again para makalabas na sa ring.
"Kapag lumabas ka sa ring na ito, talo ka Nayien." ani niya. Okay lang sana sakin ang matalo pero naalala kong kapag ako ang natalo ay magpapakasal ako sa kanya. WTH!
Humarap ako sa kanya.
"Then let's end this damn game, Samier." sabi ko.
Sumugod ako sa kanya.
"Calm down Nayien. You're so eager to win." sabi niya habang sinasangga yung mga tira ko.
"Of coarse Samier. " sagot ko sinipa siya pero sadyang mabilis lang talaga siya dahil nahawakan niya yung paa ko. He smiled while my eyes are getting big.
"Two,..."sabi niya sabay hila sa paa ko dahilan para mapahawak ako sa balikat niya. At bago pa ako makapag-react ay nahilakan niya na ulit ako. It was just a smack kiss pero parang ang laki ng impact ng kiss na yon sa pagkatao ko. His millisecond kiss is enough for my head to spin around.
"One left,..." sabi niya at binitawan ako.
I was left dumbfounded for a second before I pulled up my senses.
"Baby-" before he could finish his sentence he was already hit straight in his nose.
He hold his nose which is very red right now and I bet the blood will flow from his nose in any minute.
"Ouch...t-that's hurt!" he struggled his words.
"How dare you!" sa dami ng gusto kong sabihin ay iyon lang ang lumabas sa bibig ko.
Pinalampas ko pa yung pagnakaw niya ng kiss pero di na ngayon."You're getting into my nerves Samier." I said as I backhanded him.
Natamaan siya sa chest niya at napa-atras naman siya. The blood on his nose is already on the side of his lips and he wiped it right away.
"Fine. It's time to get serious." he said and captured my two hands but I immediately lift up my right feet through my back. It landed on his head and he was a little shaken but it wasn't enough for him to let me go. He's holding me tightly and his playful expression was now gone. I think he is really serious right now.
I twisted my body and gather all my strength to pull myself from his grip. I manage to let go myself from him and kick his body but he just step backward and kick me which made me fall on the floor because I was startled by his sudden respond. I didn't expect that kick.
Bumangon ako and composed myself again. I throw a punch but he just captured my fist and pulled it closer to him but my adrenaline was awaken so instead of pulling back my body, I go with the flow and before I could reach him I already punch him and followed up by a strong kick.
Tumalsik siya sa may gilid but he manage to sit up again and attack me.
Umatras ako ng ilang hakbang para hindi matamaan ng sipa niya. Hinabol niya ako sa may ring at nong susuntukin niya ako ay agad akong yumuko at sinipa ang tiyan niya.
"You don't really want to marry me, huh?" he said with a smile on his lips.
I just snorted. "Dream on, boy!"
I hold on his nape at tinuhod siya at sinipa siya. Iyon na yata yung pinakamalakas na sipa ko pero naiwasan niya lang iyon instead ako pa ang muntikang matumba na agad niya namang nahawakan ang siko ko at pinirmi ako.
"Careful baby!"
Bumaling ako sa kanya at hinawakan yung kamay niyang nakahawak sa siko ko at binaliktad siya.
He landed in front of me with his wide eyes. Oh boy! You think I can't do it?
Nong tatadyakan ko na sana siya ay bigla siyang gumulong at bumangon. Damn it!
I have this feeling na pinapagod niya lang ako.
Tumingin ako sa taas ng ring kung saan makikita yung malaking screen ng timer. It's been three hours since we're fighting and he still looking fresh.
"Just agree Nayien, then this fight is over."
he said.Kumunot yung noo ko. "Ano ba kasing nakita mo sa'kin at ako ang pinag-abalahan mo? Wala namang espesyal sa'kin."
Humakbang siya palapit kaya inambaan ko siya ng suntok.
"Subukan mong lumapit at ng double dead yang ilong mo."
"Okay okay. I'll tell you everything when we are already married."
"Bakit hindi ngayon ha? Anong pinagka-iba no'n?"
"Nayien, it's not that." his shaking his head.
"Then, I guess, lets get this over." sabi ko at sumugod sa kanya. Sinangga niya yung mga tira ko at nong medyo na out of place ako ay na-corner ako sa pagitan ng ring at sa dalawang braso niya.
Napangiti ako ng maisip na siguro ay makaka-kiss siya ulit. No way!
I hold on his two arms at inikot yun tapos tinulak siya. Napa-atras siya. Akala ko hindi siya babawi pero nagulat nalang ako nang nasa sahig na kami and he's now domineering my lips. What the hell just happened? I don't know how it happened.
Hindi ko alam kong ilang minuto kaming ganun. Nong bumitaw siya ay tumitig siya sa'kin. Nagsalubong yung titig namin namin and I can't tell the emotion in his eyes. He murmured something but I didn't hear it cause the beating of my heart is the only sound I've heard. I don't know if he heard it too.
He let go of my hands which is I don't even know how did he captured my hands and pinned it above me. Bumangon siya at pinagpagpag yung damit niya kasabay ng pag-ring ng bell.
Bumangon ako at tumayo.
Yung ilaw kanina na nakatutok lang sa amin ay biglang dumami at nagsilabasan ang mga tao. The heck! Ang dami palang tao. Saan sila galing? All this time nandyan lang sila nanood?
"Congratulations, Mr. Heize!" sabi ng kung sino. Hindi ko alam kasi sobrang dami nila idagdag pa yung ilaw na nakakasilaw.
Hindi ko siya narinig na sumagot kaya napatingin ako sa kanya. Why did they are congratulating him? Is he the winner? Nanlaki yung mata ko! O M G! Hindi maari! I should be the one to win! No. I lift up my head and I saw the result on the big screen.
Nayien—eight
Sam— tenWTH! The fudge! How come that he is the winner!? I was the one who keep offensive and he's— Damn it! No! No!Sa sobrang galit ko ay nasuntok ko siya ng pagkalakas-lakas. Nagsinghapan yung mga tao sa nangyari.Natumba siya at sinakyan ko siya at pinagsusuntok siya."You cheater!" sigaw ko at pinagsusuntok siya habang siya ay panay ang sangga sa mga suntok ko. He is cheating! "You didn't play fair. You're cheating!" I accused him.
"What? I didn't cheat, Nayien. Ouch—that's hurt! Damn— my face!....ouch! Nayien! Stop!" hindi magkadugtong-dugtong ang kanyang mga salita dahil hindi ko siya tinigilan sa pagsuntok.
"Stop? You are cheating! How come that you are a winner, huh? I should be the one to win!" patuloy lang ako sa pagsuntok sa kanya. " I should be the winner, I don't want to get married! You,...you" di ko na napigilan ang luha ko. Tumulo na talaga siya. Sinusuntok ko parin siya pero hindi na gaya kanina. Parang naubos yung lakas ko. Hindi maaring magpakasal ako sa kanya. Hindi.Nanlalabo na yung paningin ko. Hinawakan niya yung kamay ko at pinigilan ito."I'm sorry." sabi niya pero hindi ko na siya pinakinggan. I pushed him and ran out of the room. I heard a call of my name but I didn't listen. I was crying hard when I reached outside of the building. I immediately got into my car and drove away.
I won't marry him. I won't. Never ever. Why can't he understand it? I was overspeeding while I am driving on the straight road. I was just thankful that no other cars are there. When I reach in my condo. I hurriedly go to the bar room and drink all the wines that I grabbed. I was so drunk when I heard a doorbell.
Su-suray suray akong naglakad papunta sa pinto para buksan yung nagdo-doorbell. Napahawak ako sa dingding kasi umikot yung paningin ko. Nong medyo okay na ay tumingala ako sa wall clock na nasa taas ng mini divider. One-o'clock A.M. Kaya pala medyo tinamaan na ako sa alak. Alas tres y media akong dumating rito and deretso ako sa bar room.
Napaigtad ako ng may nagdo-doorbell ulit. Ah! May nagdo-doorbell pala. Sino kaya ito? Madaling araw nambubulabog ng tao. Kainis ah! Dahan dahan akong naglakad palapit sa pinto at muntik pa akong mabangga sa malaking vase na nasa gilid lang ng pinto. Napahagikhik ako ng bigla akong suminok. I have this attitude na pag-sinisinok ako ay natatawa talaga ako. Mas lalo akong natawa nong bigla nalang may nagdo-doorbell. Ah! May nagdo-doorbell nga pala!"W-wait...." sabi ko pero ewan ko kung narinig ba nong nagdo-doorbell. Hinawakan ko yung doorknob at inikot iyon pero ayaw magbukas. Nagdo-doorbell ulit yung tao na nasa labas. Napahagikhik ako habang nakasandal ako sa pinto. Inikot ikot ko ulit yung doorknob hanggang sa mabukas ito at deretso ako bagsak kasi nakasandal ako sa pinto. Tumawa ako kasi parang magic lang na hindi ako bumagsak sa sahig. May ganun na pala? Panay yung hagikhik ko. Tumingala ako para tingnan kong sino yung nagdo-doorbell kanina pero wala naman pala. Namumungay na yung mata ko kasi ina-antok na ako. Napamulat ulit ako nang parang naglalakad yung sahig? Pero hindi ako bumagsak sa sahig eh? Ah! Baka nasa carpet ako. Humagikhik ako kasi baka nasa carpet ako ni Aladdin. Nasa Pilipinas na pala si Aladdin. Siguro binibisita niya ako.
Nakapikit na ako pero gising pa yung diwa ko. Nilapag ako ng carpet ni Aladdin sa kama ko. Umungol ako at niyakap yung unan ko.
"Hmmm. Tsenk you, Aladdin..." sabi ko habang nakapikit. "You smelled alcohol." sabi ni Aladdin. English pala si Aladdin? I thought Indian siya? Hmm. Kausapin ko siya bukas about sa nationality niya."Yeah. Alam mo—ba Ala-*hik*-din, I'm shoo shaaaddd toooday." sabi ko at bumaling sa kanya pero hindi ko magawang imulat yung mga mata ko. Ngumiti ako ng suminok ulit ako. May dumampi na malamig sa noo ko. Ano iyon? Kinapa ko yung noo ko pero wala naman.
"Sleep now. I know you're tired." sabi ni Aladdin. Ang concern naman ni Aladdin. Nakakakilig. Pinikit ko na yung mata ko kasi pagod na talaga ako. Parang kumikirot na yung ulo ko.
—HoneylynBlueRelated chapters
Desperate Marriage Proposal Chapter 6.1
NAYIEN IT'S BEEN a week since the fight and still, I couldn't accept the truth that I lose. For the first time, I lose for a challenger. I ask my father about the result cause I have a doubt that he is really cheating our fight and as I was checking the results I found out that his moves are the moves with high score. I was too reckless to realize that my moves are too different from my usual moves. My techniques and the practiced that I did was become useless. I was too pre-occupied to win over him. Okay, it's my fault. My damn fault! Reckless Nayien! Stupid! And because of my stupidity, I need to face the consequences of it, and that is to marry him. Even though I swear to God that I will never marry him, I still need to do it cause I am a woman with word. I need to do it though it's against of my personal will. "Nayien, why are you still in your bed? It's already five in the afternoon and the party will start in seven in the evening. You should g
Desperate Marriage Proposal Chapter 6.2
Nayien KINUROT KO SIYA sa gilid dahilan para mapa-ingos siya. Tumingin siya sa'kin kaya pinanindilatan ko siya. He bit his lips and then hold my hand which I immediately declined but he is fast, he catch my hand and held it tightly. "Relax, it just my parents." bulong niya sa tenga ko at kung titingnan kami ay parang hinalikan niya ako sa tenga ko. I gritted my teeth. I didn't think that he is clingy. Bahagya ko siyang tinulak kaya napalayo siya ng konti sa'kin. "Are you nervous ijha?" tanong ng ama ni Sam. Napakagat ako sa ibabang labi ko. " Hi-hindi po." sagot ko. Ngumiti siya."You don't have to ijha. We won't bite you. Actually, we are glad that finally our son would finally get married and he chose you. We know you are an honorable woman." Alangan
Desperate Marriage Proposal Chapter 7.1
Nayien NAGISING AKO sa sinag ng araw at sa katok na nagmumula sa labas ng pinto ng kwarto ko. Pikit mata akong bumangon at naglakad palapit sa pinto ng kwarto ko. Kinusot ko muna yung mata ko bago ko binuksan yung pinto. "Ano yon?" tanong ko agad kasi inaantok pa ako eh. Gusto ko pang matulog. Naririnig ko pa yung kama ko na tinatawag ako. "Ms. Nayien, kakain na daw po ng tanghalian. Pinapatawag ka na ni Ma'am Elizabeth." sabi nong katulong namin. "Sabihin mo hindi pa ako gutom inaantok pa ako." sabi ko at naghikab. "Opo Ms. Nayien."sabi nong katulong at nagpa-alam na. Sinarado ko yung pinto at bumalik ako sa kama ko. Natulog ulit ako pero nagising ulit dahil sa ingay ng cellphone ko. Naman oh! Bakit ba ang daming istorbo ngayon? Tiningnan ko yung cellphone ko a
Desperate Marriage Proposal Chapter 7.2
Nayien AFTER in the salon we headed to the nearest restaurant to have our late lunch. Gutom na gutom na ako kasi ngayon ko lang naalala na wala pala akong kain kaninang umaga kahit kaonti lang. Hinayaan ko nalang na sila ang mag-order kasi gutom na gutom na talaga ako. Sabay na dumating ang order namin at si Daddy pati na yung Daddy ni Sam. Pagkarating na pagkarating ng order namin ay kumain agad ako. Hindi ko na sila pinansin. "You didn't ate your breakfast, didn't you?" tanong ni Sam na nasa tabi ko pala nakaupo. Bumaling ako sa kanya. "Late na ako nagising at di rin ako nakapag-kape kasi umalis agad kami ni Mommy." sabi ko. Tumango siya at binigyan pa ako ng pagkain. "Here. Eat more." nilapit niya pa yung mga pagkain. "Thanks." Kumain ulit ako habang si Sam ay nakatunghay sa'kin. T
Desperate Marriage Proposal Chapter 8
Nayien A MONTH had passed and today is the most awaited event for everyone. And they we're very very excited to witnessed the marriage of the heiress of CG empire. The news was trending all over the social media platforms. I never thought na kilala pala ako or naging kilala lang ako dahil sa pangalan at apilyedo ng mapapangasawa ko? Well, hindi naman iyon importante. Bahala sila sa buhay chismosa nila. I was on the way to the venue when received a text. 'Can't wait to see you :^)' I ignore his text and just focus on what am I going to do for the next couple of minutes from now. The venue was at the beach where it is owned and manage by Samier's best friend, Adam who is also his best man. After a minutes we finally arrive. Huminto ang kotse sa harap ng aisle papunta sa altar kung saan naghihintay ang pari at si Sam. B
Desperate Marriage Proposal Chapter 9
Nayien NAGISING AKO sa marahang haplos na dumadampi sa mukha ko. Pinikit ko ng mariin ang mata ko bago ko iminulat ang mata ko at sumalubong sa akin ang mukha ni Sam na nakadungaw. He smiled and kissed my cheeks. "Good morning, baby!" "Morning." sabi ko at kinusot yung mata ko. Nag-inat ako ng katawan at naghikab tapos bumangon na. Si Sam naman ay binuksan yung pinto kasi may nag-doorbell. Inayos ko yung higaan ko at nag-exercise sandali. Pagkabalik ni Sam ay tumigil na ako. "Breakfast is here," Tumango ako at pumasok sa banyo para mag-toothbrush. At maghilamos na rin. Mamaya na ako maliligo. Pagkabalik ko ay nasa table na ang mga pagkain. "Come here, baby!" Lumapit ako sa table at medyo nagulat pa ako kasi pinaghila niya pa ako ng upuan at nong nakaupo na a
Desperate Marriage Proposal Chapter 10
Nayien NANG LUMAPAG ANG eroplano sa airport ng Netherlands ay sakto naman ang paggising ko. "Let's go,?" patanong na sabi ni Sam. Nag-inat ako at tumayo. "Sure, tara na." Bumaba na kami ng eroplano and the unfamiliar wind embrace me as soon as my feet landed on the ground of Netherlands. Kahit autumn ang season ngayon rito ay medyo malamig parin yung hangin nila. "Nilalamig ka ba?" Umiling ako at naglakad na. "Let's go, I'm hungry." sabi ko. Sumunod siya sa'kin dala yung mga maleta namin. Ayaw niyang ako mag dala ng maleta ko eh. Pagkalabas namin sa airport ay tinuro niya yung SUV na naghihintay doon sa may mga taxi. Naglakad kami papunta roon at nong malapit na kami ay lumabas ying driver. "Mr. Hieze. Long time no see." sabi nong driver at tumi
Desperate Marriage Proposal Chapter 11
Chapter 11:NayienNANG MATAPOS akong maglibot sa mala-kastilyong bahay nila ni Sam na umabot ng isang araw ay nagpahinga muna kami. Ang dami palang features yung bahay nila. Napagod ako kakalibot sa bahay nila pero nong sumapit ang gabi ay niyaya niya akong pumunta sa Magere Brug or known as the Skinny Bridge. "Anong sasakyan natin? Gusto kong mag bicycle. Marunong ka ba?" tanong ko nong nasa labas na kami ng bahay nila at nakita ko yung bisekleta sa tabi. It's been a long time nong huli akong sumakay ng bisekleta. "Yeah sure." sabi niya at lumapit kami sa dalawang bisekleta. Inayos ko yung sling bag ko at sumakay ako sa bisekleta. "Let's go." sabi ko at nagsimula ng magpadyak. Nakangiti ako habang tinitingnan ang bawat nadaanan namin na puno ng city lights. Tumabi si Sam sa'kin at nakangiti rin siya habang chill lang niyang minamaneho yung bisekleta niya. Mukha siyang model n
Latest chapter
Desperate Marriage Proposal Special Chapter (His POV)
His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I
Desperate Marriage Proposal Chapter 70
Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili
Desperate Marriage Proposal Chapter 69.2
Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang
Desperate Marriage Proposal Chapter 69.1
Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n
Desperate Marriage Proposal Chapter 68
Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"
Desperate Marriage Proposal Chapter 67
Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot
Desperate Marriage Proposal Chapter 66
Nayien ALIGAGA AKONG NAGISING nang sumapit ang lunes dahil unang araw na papasok sa skwela si Inah at ngayon din ang balik ko sa Amsterdam. May kailangan pa akong i-process doon para ma-transfer na ako dito sa branch company ni Harry. Tulog pa si Inah ng nagising ako. Mahina kong ginising si Inah pero umingos lang siya. "What is it, Mama?" Nakapikit mata niyang tanong. "Baby, it's Monday already. Get up now." Sabi ko at inalis ang kumot niya. Napamulat ang mata niya at mabilis siyang umalis sa kama. Tumakbo siya papunta sa banyo. Natawa tuloy ako. "Mama! Why you didn't tell me!" Sigaw niya mula sa loob ng banyo. Humalakhak ako. "Kaya nga ginising na kita diba?" Sagot ko habang nagtutupi ng kumot. Hindi na siya sumagot at ang tanging maririnig nalang ay ang aligasgas ng tubig sa shower. Pagkatapos kong magtupi ng kumot ay nagpa-alam ako sa kanya na sa baba lang ako. Pagkakaba
Desperate Marriage Proposal Chapter 65
Nayien PAGKARATING NAMIN sa bahay ay hindi ko na siya na pinapasok sa bahay. Hindi naman siya nagpumilit at hindi pa nga kami nakapasok sa bahay ay umalis na siya. I just sighed. If only you didn't hurt me that most we will never end up this way. I continued walking towards the front door at dumiretso na ako papunta sa kwarto para makapag-pahinga na ng maayos si Inah. Nilapag ng kasambahay ang backpack sa couch at pagkatapos ay nagpa-alam na siya. Tinanggal ko ang sapatos ni Inah at pinalitan ang damit niya pagkatapos ay kinumutan ko na siya. Ako na naman ang nagpalit ng damit at nag-half bath ng mabilisan. Nang matapos ay nagbukas ako ng e mail. Naghintay ako ng ilang minuto hanggang sa dalawin na ako ng antok. Nakatulog nalang ako sa couch sa paghihintay. Nagising ako mula sa magandang tulog ko. Nakangiti ako habang pikit ko parin ang mga mata ko nang nag-inat ako. Natigil ako sa pag-iinat
Desperate Marriage Proposal Chapter 64
NAYIEN NANG MATAPOS kami na kumain sa mala-kalbaryong restaurant na iyon ay tsaka palang ako nakahinga. Akala ko matatapos na pero ang gagong Sam ay hindi parin tumigil. He was chatting bubbly with my daughter! At tuwang tuwa naman si Inah. Naglalakad kami palabas at si Harry ay nag-rest room muna habang si Francheska naman ay may pinuntahan daw na ewan ko. Wala akong paki! Punta pa siya sa empyerno! Nakasunod ako sa kanilang dalawa habang namimili sila ng mga soda drinks. Sinubukan ko naman na ilayo sa kanya si Inah pero wala ring silbi. "Mama? You said you like this drink?" Tanong ni Inah sa akin at pinakita sa akin ang yogurt milk drink. It was my favorite yogurt milk drink but that was a long time ago. I smiled while shaking my head. "No baby." Sagot ko at napatingin naman si Sam sa akin. Inirapan ko siya dahilan na tumawa siya. Binalikan ko siya ng tingin dahil tawang tawa talaga siya pero wala na sa akin ang paningi
