NAKANGITING pinagmasdan ni Callen si Asia na himbing na natutulog sa likod. Sinundo niya ito mula sa condo nito ngayon lang. Pwro dahil inaantok n raw ito ay pinatulog na lang niya sa likuran.Dalawang araw silang hindi nagkita dahil sa naging abala si Asia sa trabaho. Dalawang araw na nasa Davao ito kasama ang Kuya nito para sa isang business deal. Sinunod siya nito na maging abala muna sa trabaho nito dahil hindi pa sila maaring gumawa ng hakbang para sa next level ng kanilang relasyon. Hindi na rin nila naitago sa mga kaibigan ang namamagitan sa kanila. Although alam naman na ng mga ito, wala pa ring kumpirmasyon mula kay Asia. Ang dalaga lang talaga ang hinihintay nila.Nang marating ang haven niya ay masuyo niyang pinangko ang dalaga. Pero hindi pa man siya nakakalayo sa sasakyan nang magmulat ito ng mata. “We’re here,” aniya sa dalaga.Inilinga ni Asia ang mata. Napangiti ito kapagkuwan.Hinayaan niya itong maglakad na lang ayon sa kagustuhan nito. Dinama nito ang lamig dito sa
TUMANGO si Lexxie sa kanya nang ikuwento ni Asia ang lahat dito.“Something is off. Hindi mo ba napapansin?” anito.Alam na niya iyan. Parang na-setup siya.After nilang mag-usap, tumawag ito kay Ian. Hindi na siya nagtaka kung bakit inagaw ni Callen ang telepono sa kaibigan ng mga sandaling iyon. Alam na rin pala ng mga ito na gumalaw na ang kalaban. Isa lang talaga ang pinaghihinalaan niya ng mga sandaling iyon. Si Inés.Hindi umalis si Lexxie sa tabi niya hangga’t hindi dumadating si Callen. Hindi na rin siya nagtaka nang makitang may mga nakasunod na security dito.Umuwi siya sa bahay nila dahil gusto siyang makausap ng Daddy at Mommy niya. Mahigpit na yakap ang binigay ng mga ito sa kanya pagkakita sa kanya. Nasa sala din ang Kuya Darryl niya, na noo’y seryoso lang habang nakasandal. May hawak itong kopitang may laman ng alak.“Hindi naman makukulong ang anak natin, right?” tanong ng ina niya.“Hindi. Hindi ko hahayaan mangyari ‘yan, baby. Sinisiguro ko sa ‘yo, baby. Okay?” ani
Makalipas ang apat na taon…Molveno, Italy“WHAT’S that?” Nag-angat si Asia nang tingin kay Leone nang makita ang envelope na inilpag nito sa batuhan.“Have you forgotten? 5 days na lang expired na ang visa mo. Kaya pinadala ito ni Tito.”“Plane ticket?”“Maybe.” Nagkibit balikat pa ito.Sinulyapan niya lang iyon. Binalik niya ang tingin sa running water.“Can’t I stay longer?”Bumuntong hininga ito.“Hindi pwede.”Sumimangot siya nang marinig ang sinabi nito.“I hate you,” sabi na lang niya.“Asia,”“What? Hindi niyo ba nakikita? Nag-e-enjoy pa ako dito. Akala ko ba gusto mo akong kasama?” “Yeah. Gusto ko. Pero hindi ka ba napapagod? Ginawa mo nang probinsya ang Italy. ”“Marami kaming pera. Kaya kahit saan ko gustong magpunta, ayos lang,” sagot lang niya.Napapikit si Leone. “I know. Pero ako ang napapagod sa ‘yo.”Bigla siyang nalungkot dito. “So, pagod ka na sa akin?” malungkot na tanong niya kay Leone.“No! Never akong mapapagod sa ‘yo. Okay? Ang akin lang, bawasan mo ang pag-t
MABILIS ang pag-angat ni Callen nang tingin sa secretary nang pumasok ito. Kanina pa niya inaabangan ito para makibalita. “Ano? Kailan ang uwi niya?” “As of now po, negative. Pero may natitirang dalawang araw pa naman po bago mag-expired ang visa niya.” Damn! Isang buwan na siyang parang tangang paulit-ulit na nakikibalita. Actually, hindi na bago ito. Every time na lumabas ng bansa si Asia, parang tanga siyang naghihintay sa pagbabalik nito. Hindi naman niya magawang puntahan ito dahil sa kasunduan nilang dalawa. Kasalanan niya kung bakit umabot sila sa ganito. Kung maibabalik lang niya ang nakaraan. Mapait na tumingin si Callen sa picture frame. Silang dalawa iyon, at kuha iyon four years ago. Iyon na ang pinakamasayang araw para sa kanya, at the same time, pinakamalungkot na araw para sa kanya. Umuwi si Callen sa bahay niya na walang na namang balita kung makakabalik ba ngayong linggo si Asia. Malapit na ang kaarawan niya. Kailangang hindi na ito lumabas ng bansa ulit. Dahil
4 YEARS AGO…KAKALABAS lang ng sasakyan ni Asia sa bahay nila nang matanaw ang sasakyan ni Callen. Nakasunod ito sa kanya kaya sa opisina nila siya dumiretso. Magkunkunwari na lang siyang abala ngayon. Dapat mamasyal siya para maglibang. Pero heto, may nakabuntot kaya ‘wag na lang.Agad na sinubsob ni Asia ang sarili sa mga papeles. Madalang siya rito kaya tambak na ang trabaho niya. Dapat siya ang humaharap sa mga meetings pero ang nangyayari, ang Kuya niya ang gumagawa ng gawain niya. Hindi pa man nagtatagal ang mata niya sa pagbabasa ng dokumentong hawak nang bumukas ang pintuan niya. Kakasabi niya lang sa secretary na ayaw niyang magpa-istorbo pero heto, may pumasok.Napakunot siya ng noo nang makita si Callen.“Maling kumpanya yata ang pinasukan mo,” paalala niya. Binalik niya ang sarili sa papeles. Pero may humablot lang din noon.“Ano ba!” singhal niya rito kapagkuwan.Nakita ni Asia na itinago nito sa likuran nito. Pero ibinalik naman nito agad. Sinamaan niya ito nang tingin
ILANG lunok si Asia nang makatungtong ulit sa bahay na iyon. Everytime na umaapak siya rito, nabibigatan siya. This house reminds her of that day. Bakit kasi kailangang pauwiin siya ni Callen dito? Why?Nilingon niya si Callen. “Sa guestroom ako, pwede ba?”“Ayoko.”“C-Callen. Please?”Umiling ito sa kanya. “You’re hurting me, Callen. Alam mo ba ‘yon?” anas niya sa nahihirapan.“What? How? Please, explain it to me, Asia.I really don’t understand what is happening to you.”“You really don’t know what you all did to me? Huh?” Napatitig sa kanya ang asawa. “You ruined me. You took my happiness and my freedom,” puno nang hinanakit na sambit nito.Kasunod niyon ang pagbalik alala niya sa nakaraan…***“ASIA, wait!” Napalingon ang dalaga nang marinig ang boses ng kaibigang si Ian. Kakalabas niya lang noon ng ZL Lounge.“Yes?”“Have you talk to Callen?”“About saan?”“About the wedding.”“Wedding?” Kunot ang noo ni Asia ng mga sandaling iyon. Kasal na sila ni Callen, a. “Kasal na kami, a. M
MALUNGKOT na pinagmasdan ni Callen si Asia na natutulog ng mahimbing. Sobrang lapit nito sa kanya pero parang hindi niya maabot. Nagalit ba ito sa kanya dahil sa sapilitang kasalan nila? Pero hindi ba mahal siya nito?Naupo siya sa kama at hinaplos ang pisngi nito. Pero hindi man nagtagal, nagising ito at pinalis ang kamay niya. “Take your hands off me!” Umusod pa ito sa gilid. Kaya napilitang tumayo na lang si Callen. Kinuha niya ang unan at pumunta sa couch.Mas lalong lumayo yata ang loob ni Asia sa kanya dahil sa pagsundo niya rito. Pero mas maigi na ito kesa kasama nito ang lalaking iyon. Nagseselos siya.Nagtipa siya nang mensahe kay Ian para makibalita. Hanggang ngayon, hindi niya alam kung ano ba talaga ang pinakadahilan kung bakit naging malamig ang pakikitungo nito sa kanya.Wala namang good news kaya nagpasyang ihiga na lang din iyon ni Callen. Pipikit na sana siya nang tumunog ang cellphone niya. Nang makitang si Ian iyon ay sinagot niya agad. Pumunta siya sa balcony para
AGAD na ikinuwento ni Callen ang ilang eksena na naalala niya sa mag-amang Sebastian at Ian. Dumating din ang ama niya dahil tinawagan niya rin ito bago siya pumunta. Malakas ang pakiramdam niyang may alaala siyang nawala. Hindi naman iyon panaginip dahil gising siya. At sa tingin niya dahil iyon sa lalaking pulis na nakasalubong niya.“Is it possible, dad? Na may nawawalang memory kay Callen?” Lumingon pa ang kaibigang si Ian sa amang si Sebastian.“Yes. Depende sa na-intake na substance, at kung gaano ba ka lakas ang pagkap4lo sa ulo niya.” Tumingin sa kanya ang Ninong Sebastian niya. “Wala ka na bang ibang naalala that day maliban sa pagpalo sa ulo mo at pagpapainom ni Ines sa ‘yo?”Ang pagpalo sa ulo niya, ito ‘yong na-corner siya ni Ines, at tauhan nito ang may gawa. Ito lang ang nasa findings din sa kanya.“Sa ngayon po wala pa. Hanggang doon pa lang ang natatandaan ko. At basta nagising na ho ako kasama na nila Ian. Kanina lang nangyari ito sa akin.”“Tatlong oras kang nawawala
BINILISAN ni Asia ang pagligo ng mga oras na iyon. Excited siya dahil ngayong araw na ang pinakahihintay niya— ang pag-iisang dibdib nila. This time, sa simbahan at sa harap ng Diyos at ng mga mahal niya, pati na sa kanilang mga kaibigan at mga kamag-anak.Saktong nagtatali siya ng roba niya nang marinig ang boses ng Mommy niya sa labas.“Ready ka na ba, anak?” “Yes, mom!”“Good! Naka-set up na sila sa guest room! Ikaw na lang ang hinihintay.”Sa guestroom nila siya aayusan. Dahil medyo makaluma ang Daddy niya, kailangang umuwi siya sa bahay nila. May bagong na-acquire naman si Callen at iyon nga ang tintirhan nila, still, ayaw pumayag ng Daddy niya doon siya matulog ng dalawang araw. Gusto raw siya nitong makasama rin bago talaga tuluyang siyang ipaubaya sa asawa. Sa pagkakataong ito, hahayaan na silang dalawa nito at hindi na makikialam. Maliban lang kapag kritikal na.“Alright, mom!”Mayamaya ay nawala na ito sa labas ng pintuan niya kaya nagmadali na siya sa pag-aayos ng roba. May
“OH, CALLEN…” ungol ni Asia nang tuluyang maramdaman ang kahabaan nito sa loob niya.Sa una, nahirapan itong mag-penetrate sa loob niya dahil siguro sa tagal na hindi siya nito naangkin.“Tell me if you’re not comfortable, corazon. Alright?”“Just proceed, corazoncito. I missed this— I mean, you. Corazoncito, no need to stop just to check in with me! Damn it!” pagalit niya.“Sorry. Nag-aalala lang ako— ouch!” daing nito nang tampalin niya ang pang-upo nito. Pero ngumiti din ito kapagkuwan. Siniil na lang siya nito nang halik at muling umulos sa ibabaw niya. Sabay silang napapaungol ng pangalan nila mayamaya dahil sa bilis nito. Para na rin silang hinahabol ng mga sandaling iyon. Dala na marahil ng matagal na walang contact sa isa’t-isa. Hindi man magawang sulitin ni Callen ang mga sandaling iyon dahil sa iniindang sugat, sobrang saya pa rin ang nararamdaman nito dahil sa magandang nangyari sa kanilang mag-asawa. Pagkatapos ng nangyari sa kanila ni Callen ay mas lalong lumuwag ang di
“IKAW na babaita ka! Marami kang utang sa amzin!” Ngiti lang ang sinagot ni Asia sa kaibigang si Laura.“Yes! Super dami. Bakit hindi naman alam ito, huh?” Si Andrea. Si Lexxie at Dixxie, nakikinig lang sa kanila. Biglang nag-video call si Laura, tapos naki-join din ang tatlo. Pero ang dalawang iyan ang maraming katanungan. “Pagbalik ko na lang nga.” Kumamot pa siya sa batok niya. “Ang haba kaya ng kwento ko. Hindi ito matatapos ng 30 minutes lang. Okay?”“Promise ‘yan, huh?” Si Andrea ulit.“Opo.”“Good.”Pailing-iling na lang siya matapos na ibaba na ang telepono. Alam naman niyang alam na ng mga ito, pero siyempre, gusto pa rin marinig mula sa kanya. Napaangat siya nang tingin nang matanaw si Callen. Mukhang papunta ito sa gawi niya. Nakaupo siya noon sa gilid ng infinity pool.“Umalis na sila,” anunsyo nito.Nagpaalam si Ian at Leone kanina sa kanya. May pupuntahan daw ang mga ito at si Callen daw ang bantay niya ngayon. Actually, marami namang bantay sa kanya. Puno ba naman ng
“BAKIT hindi mo dinala sa ospital si Callen? May saksak siya, a. Hindi mo ba nakita?”Nilingon siya ni Ian, may hawak ito sa kabilang kamay nito na phone. Napalabi siya nang mapagtantong naistorbo niya ito.“I did. Siya lang ang matigas ang ulo. Excited siyang kumustahin ka. So, sino ang sisisihin mo? Ako o ikaw?” May ngiti sa labi nito kaya alam niyang nang-aasar ito.“Ian,”“I’m serious. Malayo naman daw at kaya niya kaya. Pero nagpatawag na ako ng doktor. Are we good?”“Good.” Sabay talikod dito.“Concern ka pa rin sa kanya.” Nilingon ni Asia ang kaibigan. “Of course! I think nangyari ‘yon sa kanya dahil sa akin. May konsensya naman yata ako!”“Ow. ‘Yon lang ba?”“Ian!”“Alright! Wala na akong sinabi.” Nakaingos na tinalikuran niya ito.Late na pero wala pa rin si Leone kaya tinawagan niya ito. Hindi pa raw ito makakabalik dahil may inaasikaso pa ito. Pero may schedule na ng balik niya ayon rito kaya ihahabol nito ang mga gamit niya. Hindi na siya pwedeng magtagal dito dahil ayaw
Chapter 43KAPA ang tiyan nang magmulat si Asia. Gutom na ang nararamdaman niya malamang. Natigilan siya nang may mapagtanto.Where is she?Wala siya sa silid niya! Umalis sila kahapon nila Amara para puntahan ang kapatid nito! At nakita niya si… Biglang nawala ang gutom na nararamdaman niya nang maalala ang nangyari. Napalitan iyon nang takot kaya napasiksik siya sa kinaroroonan.Ilang minuto pa siyang ganoon bago muling kumalma. Napagtanto niyang wala na sa paligid si Francis at nasa malayo siya. Kaya nga nakatulog siya rito.Hirap na tumayo siya dahil sa posisyon niya.Lumapit siya sa pintuan para buksan iyon pero nakasara. Inilinga niya ang paningin. Nasa isang kainan pala siya. Pero bakit hindi pa rin nagbubukas? Ilang oras na ba siya rito?Napaatras si Asia nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Kasunod niyon ang pagpasok ng liwanag. Napatakip pa siya ng mata dahil nasisilaw siya. Dinig niya ang sigaw ng matandang babae kaya nilapitan niya ito. Hindi naman niya maintindihan ang
Molveno, Italy“WHAT’S that?” tanong niya sa Kuya Darryl niya. May pinakita itong envelope.“Galing kay Callen. Kanina lang hinatid ni Joaquin.”Bigla siyang kinabahan nang marinig ang pangalan ng asawa.“S-sa tingin mo, Kuya. Ano ang laman niyan?”“I have no idea. Basta ang sabi ni Joaquin, matagal mo nang hinihingi ito.”Matagal bago nakaimik si Asia. May ideya na siya. Pero iyon ang hindi kayang maibigay ni Callen sa kanya. Ang annulment.“Gusto mo bang buksan ko? Ano ba kasi—” Natigilan si Darryl sa paghila ng lamang papel nang makakalahati na ito. Tumingin ito sa screen, sa kanya pagkuwa’y lumunok.“I-I think ikaw na ang tumingin nito,” anito sa mahinang himig.She knew it. Mukhang pinirmahan na ni Callen ang annulment na hinihingi niya noon pa man.Matagal na hindi nakapagsalita ang kapatid sa kabilang linya kaya siya na ang pumukaw niyon.“Mukhang kailangan ko nang magpaalam, kuya. Please send regards to Mom and Dad.”“Alright. Take care.” Halata sa mga ngiti ng kapatid ang ala
Chapter 41ANG buong akala ni Asia, babalik din agad si Callen. Pero hindi pala. Matagal siyang naghintay dito. Pabalik-balik nga siya sa labas para tingnan kung dumating ito, pero walang Callen na bumalik. Kaya sa sala siya nagpasyang maghintay kalaunan. Hindi niya akalaing makakatulog siya. Bandang alas-singko na nga ito nakabalik.“H-hindi ka sumama sa Kuya mo?” gulat na tanong nito nang maabutan siya sa sala. Nagising siya dahil sa marahas na pagbukas nito ng pintuan. Iniexpect siguro ni Callen na sumama siya sa Kuya niya dahil sa nangyari sa kanila.Umiling siya bilang sagot sa tanong nito. Papungas-pungas din siya ng mga sandaling iyon. Boses lang nito kasi ang nakilala niya dahil sa malabong paningin niya kanina.“We need to talk,” seryosong sabi niya kapagkuwan nang lumiwanag na ang paningin niya rito.“O-okay.” Tumingin ang asawa sa relo. “H-hindi ka ba nagugutom? Gusto mo bang kumain muna bago tayo mag-usap?”Ramdam naman na ni Asia ang gutom kaya tumango siya. Agad namang t
NAPASABUNOT si Callen habang nakatingin kay Asia na nasa sulok pa rin. Humihikbi pa rin ito habang balot ang katawan ng kumot. Hindi tumitingin sa kanya ang asawa. Lalo lang lumakas ang pag-iyak nito kaya nagpasya siyang lumabas na lang. Wala siyang ginawa sa labas kung hindi ang murahin ang sarili. Hindi niya maintindihan pero matindi talaga ang kagustuhan ni Asia na pigilan siya kanina. Hindi lang talaga niya pinansin.Pumunta siya sa minibar niya at doon sumimsim, hanggang sa maalala ang kasama nitong lalaki. Hindi niya ito kilala dahil ngayon lang talaga niya talaga ito nakita kaya wala siyang number nito. Kaya naman kinontak niya si Ezi para magpatulong alamin para makuha ang number nito. Lahat ng simcard dito sa Pinas ay naka-register sa totoong owner. Kung hindi man, agad itong nire-report para maabisuhan ang owner para magpa-register.Wala pang 20 minuets nang ibigay sa kanya ni Ezi. Mga tatlong tawag siya bago iyon kumonekta.“Hi. Is this Leone? It’s me, Callen Moore.”“Oh,”
AGAD na ikinuwento ni Callen ang ilang eksena na naalala niya sa mag-amang Sebastian at Ian. Dumating din ang ama niya dahil tinawagan niya rin ito bago siya pumunta. Malakas ang pakiramdam niyang may alaala siyang nawala. Hindi naman iyon panaginip dahil gising siya. At sa tingin niya dahil iyon sa lalaking pulis na nakasalubong niya.“Is it possible, dad? Na may nawawalang memory kay Callen?” Lumingon pa ang kaibigang si Ian sa amang si Sebastian.“Yes. Depende sa na-intake na substance, at kung gaano ba ka lakas ang pagkap4lo sa ulo niya.” Tumingin sa kanya ang Ninong Sebastian niya. “Wala ka na bang ibang naalala that day maliban sa pagpalo sa ulo mo at pagpapainom ni Ines sa ‘yo?”Ang pagpalo sa ulo niya, ito ‘yong na-corner siya ni Ines, at tauhan nito ang may gawa. Ito lang ang nasa findings din sa kanya.“Sa ngayon po wala pa. Hanggang doon pa lang ang natatandaan ko. At basta nagising na ho ako kasama na nila Ian. Kanina lang nangyari ito sa akin.”“Tatlong oras kang nawawala