Pasensya na po sa mga SPG ko nitong nakaraan, purro putol kasi lagi akong wala sa mood mag-imagine hahahah.
TUMANGO si Lexxie sa kanya nang ikuwento ni Asia ang lahat dito.“Something is off. Hindi mo ba napapansin?” anito.Alam na niya iyan. Parang na-setup siya.After nilang mag-usap, tumawag ito kay Ian. Hindi na siya nagtaka kung bakit inagaw ni Callen ang telepono sa kaibigan ng mga sandaling iyon. Alam na rin pala ng mga ito na gumalaw na ang kalaban. Isa lang talaga ang pinaghihinalaan niya ng mga sandaling iyon. Si Inés.Hindi umalis si Lexxie sa tabi niya hangga’t hindi dumadating si Callen. Hindi na rin siya nagtaka nang makitang may mga nakasunod na security dito.Umuwi siya sa bahay nila dahil gusto siyang makausap ng Daddy at Mommy niya. Mahigpit na yakap ang binigay ng mga ito sa kanya pagkakita sa kanya. Nasa sala din ang Kuya Darryl niya, na noo’y seryoso lang habang nakasandal. May hawak itong kopitang may laman ng alak.“Hindi naman makukulong ang anak natin, right?” tanong ng ina niya.“Hindi. Hindi ko hahayaan mangyari ‘yan, baby. Sinisiguro ko sa ‘yo, baby. Okay?” ani
Makalipas ang apat na taon…Molveno, Italy“WHAT’S that?” Nag-angat si Asia nang tingin kay Leone nang makita ang envelope na inilpag nito sa batuhan.“Have you forgotten? 5 days na lang expired na ang visa mo. Kaya pinadala ito ni Tito.”“Plane ticket?”“Maybe.” Nagkibit balikat pa ito.Sinulyapan niya lang iyon. Binalik niya ang tingin sa running water.“Can’t I stay longer?”Bumuntong hininga ito.“Hindi pwede.”Sumimangot siya nang marinig ang sinabi nito.“I hate you,” sabi na lang niya.“Asia,”“What? Hindi niyo ba nakikita? Nag-e-enjoy pa ako dito. Akala ko ba gusto mo akong kasama?” “Yeah. Gusto ko. Pero hindi ka ba napapagod? Ginawa mo nang probinsya ang Italy. ”“Marami kaming pera. Kaya kahit saan ko gustong magpunta, ayos lang,” sagot lang niya.Napapikit si Leone. “I know. Pero ako ang napapagod sa ‘yo.”Bigla siyang nalungkot dito. “So, pagod ka na sa akin?” malungkot na tanong niya kay Leone.“No! Never akong mapapagod sa ‘yo. Okay? Ang akin lang, bawasan mo ang pag-t
MABILIS ang pag-angat ni Callen nang tingin sa secretary nang pumasok ito. Kanina pa niya inaabangan ito para makibalita. “Ano? Kailan ang uwi niya?” “As of now po, negative. Pero may natitirang dalawang araw pa naman po bago mag-expired ang visa niya.” Damn! Isang buwan na siyang parang tangang paulit-ulit na nakikibalita. Actually, hindi na bago ito. Every time na lumabas ng bansa si Asia, parang tanga siyang naghihintay sa pagbabalik nito. Hindi naman niya magawang puntahan ito dahil sa kasunduan nilang dalawa. Kasalanan niya kung bakit umabot sila sa ganito. Kung maibabalik lang niya ang nakaraan. Mapait na tumingin si Callen sa picture frame. Silang dalawa iyon, at kuha iyon four years ago. Iyon na ang pinakamasayang araw para sa kanya, at the same time, pinakamalungkot na araw para sa kanya. Umuwi si Callen sa bahay niya na walang na namang balita kung makakabalik ba ngayong linggo si Asia. Malapit na ang kaarawan niya. Kailangang hindi na ito lumabas ng bansa ulit. Dahil
4 YEARS AGO…KAKALABAS lang ng sasakyan ni Asia sa bahay nila nang matanaw ang sasakyan ni Callen. Nakasunod ito sa kanya kaya sa opisina nila siya dumiretso. Magkunkunwari na lang siyang abala ngayon. Dapat mamasyal siya para maglibang. Pero heto, may nakabuntot kaya ‘wag na lang.Agad na sinubsob ni Asia ang sarili sa mga papeles. Madalang siya rito kaya tambak na ang trabaho niya. Dapat siya ang humaharap sa mga meetings pero ang nangyayari, ang Kuya niya ang gumagawa ng gawain niya. Hindi pa man nagtatagal ang mata niya sa pagbabasa ng dokumentong hawak nang bumukas ang pintuan niya. Kakasabi niya lang sa secretary na ayaw niyang magpa-istorbo pero heto, may pumasok.Napakunot siya ng noo nang makita si Callen.“Maling kumpanya yata ang pinasukan mo,” paalala niya. Binalik niya ang sarili sa papeles. Pero may humablot lang din noon.“Ano ba!” singhal niya rito kapagkuwan.Nakita ni Asia na itinago nito sa likuran nito. Pero ibinalik naman nito agad. Sinamaan niya ito nang tingin
ILANG lunok si Asia nang makatungtong ulit sa bahay na iyon. Everytime na umaapak siya rito, nabibigatan siya. This house reminds her of that day. Bakit kasi kailangang pauwiin siya ni Callen dito? Why?Nilingon niya si Callen. “Sa guestroom ako, pwede ba?”“Ayoko.”“C-Callen. Please?”Umiling ito sa kanya. “You’re hurting me, Callen. Alam mo ba ‘yon?” anas niya sa nahihirapan.“What? How? Please, explain it to me, Asia.I really don’t understand what is happening to you.”“You really don’t know what you all did to me? Huh?” Napatitig sa kanya ang asawa. “You ruined me. You took my happiness and my freedom,” puno nang hinanakit na sambit nito.Kasunod niyon ang pagbalik alala niya sa nakaraan…***“ASIA, wait!” Napalingon ang dalaga nang marinig ang boses ng kaibigang si Ian. Kakalabas niya lang noon ng ZL Lounge.“Yes?”“Have you talk to Callen?”“About saan?”“About the wedding.”“Wedding?” Kunot ang noo ni Asia ng mga sandaling iyon. Kasal na sila ni Callen, a. “Kasal na kami, a. M
MALUNGKOT na pinagmasdan ni Callen si Asia na natutulog ng mahimbing. Sobrang lapit nito sa kanya pero parang hindi niya maabot. Nagalit ba ito sa kanya dahil sa sapilitang kasalan nila? Pero hindi ba mahal siya nito?Naupo siya sa kama at hinaplos ang pisngi nito. Pero hindi man nagtagal, nagising ito at pinalis ang kamay niya. “Take your hands off me!” Umusod pa ito sa gilid. Kaya napilitang tumayo na lang si Callen. Kinuha niya ang unan at pumunta sa couch.Mas lalong lumayo yata ang loob ni Asia sa kanya dahil sa pagsundo niya rito. Pero mas maigi na ito kesa kasama nito ang lalaking iyon. Nagseselos siya.Nagtipa siya nang mensahe kay Ian para makibalita. Hanggang ngayon, hindi niya alam kung ano ba talaga ang pinakadahilan kung bakit naging malamig ang pakikitungo nito sa kanya.Wala namang good news kaya nagpasyang ihiga na lang din iyon ni Callen. Pipikit na sana siya nang tumunog ang cellphone niya. Nang makitang si Ian iyon ay sinagot niya agad. Pumunta siya sa balcony para
AGAD na ikinuwento ni Callen ang ilang eksena na naalala niya sa mag-amang Sebastian at Ian. Dumating din ang ama niya dahil tinawagan niya rin ito bago siya pumunta. Malakas ang pakiramdam niyang may alaala siyang nawala. Hindi naman iyon panaginip dahil gising siya. At sa tingin niya dahil iyon sa lalaking pulis na nakasalubong niya.“Is it possible, dad? Na may nawawalang memory kay Callen?” Lumingon pa ang kaibigang si Ian sa amang si Sebastian.“Yes. Depende sa na-intake na substance, at kung gaano ba ka lakas ang pagkap4lo sa ulo niya.” Tumingin sa kanya ang Ninong Sebastian niya. “Wala ka na bang ibang naalala that day maliban sa pagpalo sa ulo mo at pagpapainom ni Ines sa ‘yo?”Ang pagpalo sa ulo niya, ito ‘yong na-corner siya ni Ines, at tauhan nito ang may gawa. Ito lang ang nasa findings din sa kanya.“Sa ngayon po wala pa. Hanggang doon pa lang ang natatandaan ko. At basta nagising na ho ako kasama na nila Ian. Kanina lang nangyari ito sa akin.”“Tatlong oras kang nawawala
“SH*T, Laura! Mukhang kailangan kong mag-cutting class bukas!” bulalas ni Asia habang nakatitig sa cellphone niya.“At bakit naman?” kunot-noong tanong ng kaibigan.Bumaling siya sa aking kaibigang si Laura. “Hindi mo ba nakikita?” Tumingin pa siya sa cellphone niya na ikinasunod din ni Laura.“Ano ba ‘yan?”Kinuha ni Laura sa kanya ang cellphone niya at tiningnan ang post ng isang pubhouse.“Bukas na ang book signing event ni Ismael para sa second book niya.” Nakasimangot na ibinalik sa kanya ni Laura ang telepono niya.“Sa pagkakatanda ko, hindi siya dumating sa first signing event niya. Kaya ‘wag ka nang mag-expect ngayon dahil ang bali-balita, babae ‘yan.”“Hindi nga, e. Lalaki siya, malakas ang pakiramdam ko.” 200% sure siya sa bagay na ‘yan. Hindi siya maaaring magkamali dahil dito kaya siya magaling.“Hay, naku na lang, Asia Jade. Kung kay Callen mo na lang tinutuon ang atensyon mo, hindi ka na mag-cutting class pa.”Sumimangot siya nang marinig ang pangalan ni Callen. “Kung