Chapter Four

Tirik na tirik na ang araw pero wala pa rin siyang mahanap na kompanyang tatanggap sa kanya bilang sekretarya. Iniisip niya tuloy na parang ang ambisiyosa naman niya para piliin ang sekretarya bilang trabaho niya.

Hindi naman sa pagmamayabang niya na matalino siya at alam niya kung ano ang trabaho ng isang sekretarya. Malaki ang sinasahod ng isang sekretarya kumpara sa mga ordinaryong empleyado lang ng kompanya. Lalo na’t dumating si Danzi sa buhay niya, kailangan niya talaga magbanat ng buto para matustusan ang pamilya niya.

‘Yong kompanya na pinapasukan niya noon ay hindi naghahanap ng sekretarya kaya wala siyang ibang pagpipilian kundi ang maghanap ng ibang kompanyang tatanggap sa resume niya.

Ilang kompanya na ang pinuntahan niya pero hindi pa rin siya matanggap. Napabuntong-hininga na lamang siya at napa-upo sa silya ng karenderyang kinainan niya at uminom ng soft drinks gamit ang straw.

“Ano bang problema sa resume ko? Nilagay ko naman lahat ng mga requirements, hindi naman ako lacking sa field ng pagiging secretary.” sabi niya sa sarili habang nakatitig sa kanyang resume.

Nang matapos na niya ang kanyang soft drinks ay tumayo na siya at binitbit ang kanyang envelope na may lamang mga dokumento para sa pag-apply niya.

“Ate, pabili nga pong tubig.” tawag niya sa atensiyon ng dalaga na kanina pa ngiti ng ngiti sa harap ng selpon. Tinawag pa niya itong muli bago tumayo sa kinauupuan.

“Kinse.” maiksing sabi ng dalaga.

Kitang-kita ni Christine ang pagkainis nito. Hindi pinalampas ni Christine ang ugaling pinapakita ng dalaga kaya nang inabot niya na ang kinse ay bigla niya itong hinulog.

Sinisira ng dalagang ito ang araw ni Christine. Hindi na nga siya makahanap ng trabaho tapos dumagdag pa ang dalaga, talagang hindi magagawang magtimpi nito.

“Nako, pasensiya na hah. Sa susunod kasi kapag nagtitinda ka, h’wag puro selpon ang inaatupag.” m*****a niyang saad sa dalaga at saka hinablot ang tubig sa kamay nito.

Lumabas siya ng karenderya at inis na binuksan ang takip ng tubig at tinungga ito ng padalos-dalos. Tumigil lamang siya ng naramdaman niyang mabubusog na siya dahil sa tubig.

Naglabas siya ng malalim na buntonghininga at saka umupo sa isang bench sa isang malapit na parke. Naihilamos na lamang niya ang kanyang dalawang kamay sa kanyang mukha. Hindi niya alam kung anong sunod na gagawin niya.

Tiningnan niya ulit ang hawak na envelope. “Ipagpapabukas ko pa ba ito?” ang tangi niyang tanong sa sarili at matamlay na yumuko.

Nagulat siya ng may dalawang maliliit na itim na paa ng aso ang sumampa sa kanyang maong na puting pantalon. Gusto sana niyang mainis pero hindi niya magawa dahil kyut ang asong nasa harap niya.

Napangiti na lamang siya at pinagpagan ang nadumihang parte ng kanyang pantalon. Nang masiguro niyang medyo wala na ang dumi ay hinaplos niya ang balahibo ng aso.

“Tingin ko hindi ka asong kalye. Ang bango mo kasi tapos…” naramdaman niyang may nakasabit sa leeg nito kaya inabot niya ito at nakitang isang collar pala. May nakalagay na pangalan dito.

“Queen?”

Napakunot ang kanyang noo at sinilip ang ibaba ng munting aso. Napalaki ang kanyang mata ng makitang lalaki ang kasarian nito. Gusto niyang matawa kasi hindi niya aakalaing may Queen na pangalan para sa lalaki.

Inilibot niya ang kanyang mga mata sa palibot. Nagbabakasakaling may among naghahanap kay Queen pero wala siyang mahagilap na pwedeng magmay-ari kay Queen. Iniisip niya na baka iniwan ng amo si Queen at naging asong kalye na ito.

Napatayo siya sa kanyang kinauupuan. “Naloko na. Paano ako makakahanap ng trabaho ngayon kung may kasama akong aso.” Napakamot siya sa kanyang sentido.

Napagpasyahan na lamang niyang iuwi ang aso dahil wala namang gustong lumapit sa kanya at nagsasabi na may nagmamay-ari kay Queen. Napagpasyahan na rin niya na bukas nalang ipagpatuloy ang paghahanap ng trabaho.

Habang kalong-kalong ang aso sa kaliwang braso, kinuha niya ang kanyang envelope gamit ang kanang kamay. Naglakad na siya papunta sa sakayan at naghintay ng masasakyan.

Sa kanyang kanang bahagi ay may dalawang babae na nagkukwentuhan at nagtatawanan. Napailing na lamang siya dahil sa lakas ng mga tinig nito. Nakita niyang maypapalapit na taxi mula sa kanan kaya agad niya itong pinara.

Huminto ang taxi at naglakad na siya papalapit dito pero napakunot ang noo niya ng pumasok ang dalawang babae sa loob. Pumunta siya sa driver seat at kinatok ang bintana ng taxi.

“Excuse me po kuya, ako po ang pumara sa’yo kaya dapat ako po ang nakasakay.” Kalma ang kanyang mukha pero gusto niya na talagang mag iskandalo.

Hindi makatingin ang driver. “Pasensiya na po, ma’am. Tinawagan po kasi nila ako.” Sabay kamot sa kanyang kalbong ulo.

Nginitian ni Christine ang driver. Nakatingin ang dalawang babae sa driver at mas lalo na kay Christine.

“Ate, uso po ‘yong contact number at call ngayon.” Umirap ang isang babae at umayos sa pag-upo.

Tumaas ang kaliwang parte ng labi ni Christine at nakataas rin ang kanyang kaliwang kilay. Hindi niya gusto ang inaasal ng babae sa kanya lalo na’t mas matanda siya kaysa sa babae.

“Kung gusto niyo po, may contact number po ako. Tawagan niyo nalang po ‘yan kapag gusto niyo pong sumakay sa akin.” Ngumiti ng pilit ang driver at itinaas na ang bintana.

Tinapon niya ang maliit na papel na ibinigay ng driver at mainit ang ulong naghintay ulit ng masasakyan. Ilang minuto lamang ay may dumating ng taxi. Pinara niya ulit ito.

“Queen! Queen!” pagkarinig ni Christine ng sigaw na iyon ay napalingon siya sa kaliwa niya.

Lumaki ang kanyang mata ng matanaw ang isng lalaki na naka-casual outfit at tumatakbo habang sumisigaw.

Napatingin siya kay Queen at sa taxi na papalapit na sa kanyang direksiyon. Nagdadalawang-isip siya kung pupuntahan ba niya ang lalaki o iiwan si Queen at sasakay sa taxi.

Nakagat niya ang kanyang ibabang labi habang nag-iisip paring mabuti. Hindi niya namalayang tumigil na pala ang taxi sa gilid niya at nasa harap na niya ang lalaking sinisigaw ang pangalan ni Queen.

“Hah!” Huminga ng malalim ang lalaki at hinahabol ang hininga dahil sa pagtakbo palapit kay Christine. “Nandito ka lang pala.” nakangiti nitong sabi at tumingin kay Christine na nakatulala lamang.

Nagulat si Christine nang biglang bumusina ang taxi. “Ay, kabayo!” sigaw niya at napatakip sa bibig.

Nanlalaking matang tiningnan ni Christine ang lalaki, kay Queen at sa taxi. Hindi na niya alam kung anong gagawin.

“Ma’am, sasakay ho ba kayo o hindi?” inip na tanong ng driver.

“Ahmm… ano…” Tiningnan niya ulit ang lalaki. Nakangiti lang ang lalaki sa kanya.

“Kuya, no. She’s with me po.” nakangiting sabi ng lalaki sa driver.

Napailing ang driver at nagsabi pa na sinasayang lamang nila ang oras niya. Napapikit na lamang si Christine dahil sa katangahang ginawa niya.

“Ah, I’m sorry.” Yumuko siya at humingi ng tawad sa lalaki. “Ah… Oo nga pala. Si Queen, aso mo diba?” wala sa sariling sabi ni Christine.

Tumango ang lalaki at in-extend ang braso. Nagpapahiwatig na ibigay si Queen sa kanya. Agad namang ginawa ni Christine iyon. Inabot niya ng maingat si Queen sa lalaki.

Nang nasa braso na ng lalaki si Queen, niyakap niya ito at pinupog ng mga h***k sa mabalahibong mukha ni Queen.

Hindi alam ni Christine kung ano pang dapat niyang gawin gayong nakita na ang amo ni Queen at kailangan niya ulit maghintay ng taxi.

Umatras siya ng hindi napapansin ng lalaki. Nang medyo malayo na siya ay tumalikod siya at nagpatuloy sa paglalakad. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tiningnan ang oras.

1:38 PM

Ganoon na pala katagal ang sinayang niyang oras. Napabuntong hininga siya at naghintay ulit ng taxi sa gilid ng daan.

“Ay, kabayo!” sigaw niya ng may kumalabit sa kanyang balikat.

Habang hawak ang d****b ay hinarap niya ang kumalabit sa kanya. Gusto niyang sigawan ang kumalabit sa kanya. Pwede namang tawagin siya o di kaya’y pumunta sa harap niya.

Humarap siya sa kanyang likuran at ganoon nalang ang paglaki ng mata niya ng iangat niya ang kanyang ulo at makita ang amo ni Queen na nakangiti sa kanya.

“Ah, sorry kung nagulat kita.” hinging tawad nito. Tumango lang si Christine at iniiwasan ang tingin ng lalaki.

Napansin ng lalaki ang hawak na envelope ni Christine. Mas lumaki ang ngiti nito at tinawag ang atensiyon ni Christine sa pamamagitan ng paghawak nito sa kanang kamay niya kung saan nandoon ang envelope.

Kumunot ang noo ni Christine ng maramdaman ang kamay ng lalaki. Iniisip niyang bastos ang lalaki at gusto siyang hipuan pero iniisip rin niya na mabait ang lalaki dahil ngini-ngitian siya nito.

“I see, naghahanap ka ng trabaho?” Binuksan nito ang envelope at pinakialaman ang mga papeles sa loob. “So your name is Christine. I’m Adrian.” pagpapakilala niya kay Christine.

Tumango si Christine, nagbabakasakaling isang jackpot na makilala niya si Adrian. Na baka, isa itong nagmamay-ari ng kompanya at naghahanap ng sekretarya. Sigurado siyang kukunin siya para pambawi ni Adrian sa kanya sa pagkita niya kay Queen.

“I can help you but you need to help me first, is that okay?” pilyong tanong ni Adrian habang nakatitig kay Christine.

Hindi mapigilan ni Christine na magpakita ng pagkainis sa lalaki. Ang inaakala niyang CEO ay hindi pala totoo at baka scam lang ‘to kapag pumayag siya.

“First of all, I’m not a scammer and honestly speaking, totoo ang sinasabi ko.” pagka-clarify niya dahil kinikilabutan si Adrian sa titig ni Christine na para bang papatay na ng tao.

“May sasabihin lang rin ako hah…” Inis na ngumiti siya sa lalaki. Bigla itong nagbago at naging tigre na ang ekspresyon ng mukha nito. “Una sa lahat, hindi ka pa po nagpapasalamat na nakita ko si Queen. Ikalawa, kahit na gwapo ka po pero kailangan po ba talaga ng kapalit kapag nagbibigay ng tulong? Kaya po, h’wag na po. Ako na po ang maghahanap ng tra-ba-ho ko!” diniinan niya talaga ang pagkakasabi sa mga huling salita.

Inirapan niya ito at hinablot ang envelope sa kamay ng lalaki at inis na naghintay ulit ng taxi. Pakiramdam niya sasabog siya dahil sa galit. Ilang beses na siyang nawalan ng pasensiya ngayon.

“Okay, pasensiya na Christine. Okay… ahm… Thank you for finding and giving back my Queen to me.” Napatingin si Christine kay Adrian na nahihirapan sa mga salitang sasabihin sa pag-aakalang baka mali ang mabitawang salita at mas magalit si Christine sa kanya.

Nagpatuloy siya sa pagsasalita. “I have a girlfriend… and I want to give her a present and since you’re a girl then maybe you can help me. And of course, I’ll help you get the secretary’s job at my friend’s company. Deal?” Inabot niya ang kanyang kamay at naghintay na abutin iyon ni Christine.

Pinag-isipan ni Christine ng mabuti. Tiningnan din niya sa mata ang lalaki kung nagsasabi ba ito ng totoo o hindi. Nang masigurong nagsasabi naman ito ng totoo. Ngumiti siya at nakipag-handshake kay Adrian.

“Deal.” simpleng sabi ni Christine.

Ngumiti si Adrian at ginabayan si Christine papunta sa kung saan naka-park ang kotse nito. Nang makita na ang kotse ay sumakay na sila. Tumigil sila sa isang jewelry shop. Pagpasok sa shop ay sinenyasan agad ni Adrian ang isang worker doon.

“Bring all the new sets of necklaces here.”

Talaga namang namangha si Christine nang isa-isang naglabasan ang mga workers habang dala-dala ang mga mamahaling kwintas.

Nang mailapag na ang lahat ng kwintas ay inusisa at tiningnan ng maigi ni Christine ang bawat isa. Hindi niya mapigilang mapangiti habang nakatitig sa mga  magagandang disenyo at pendant ng mga kwintas.

“Will you pick for me, Christine?”

Napatingin si Christine kay Adrian na hindi pa rin mawala-wala ang ngiti. Nakalimutan niyang nasa tabi lang pala niya si Adrian. Tumango siya at binalik ulit ang tingin sa kwintas.

“Ano bang klaseng babae ang girlfriend mo?” malumanay na tanong ni Christine habang kinukuha ang isang kwintas na may butterfly ang disenyo.

“Nah, just pick anything that you like.”walang pakeng sabi nito.

“Ako ba ang magsusuot hah?”

Hindi na sumagot pa si Adrian. Napailing nalang si Christine. Nakuha ang kanyang atensiyon ng makita niya ang isang kwintas na silver. Ang pendant nito ay isang rose. Mapait siyang ngumiti.

Tiningnan niya si Adrian at pinakita ang napiling kwintas. Tumango si Adrian at tinawag ang babaeng worker.

Pagkatapos makuha ang kwintas ay nagmaneho na ulit sila. Hindi alam ni Christine kung saan sila pupunta at wala siyang balaka magtanong dahil komportable na siyang kasama si Adrian.

Ilang minuto lamang ay tumigil ang kotse sa isang napakataas na building. Sumabay siya sa paaglalakad ni Adrian. Sumakay sila ng elevator at huminto sa isang opisinang napakalaki.

Binuksan ni Adrian ang pinto. Bumungad sa kanya ang mukha ng lalaking siyam na buwan na niyang hindi nakikita. Napalaki ang kanyang mata at biglang sumikip ang kanyang d****b. Nabato siya sa kanyang kinatatayuan.

“Daniel, ma’boy!” sigaw ni Adrian. Tiningnan ni Adrian si Christine na nakatayo pa rin sa pintuan. “Ah yeah, she’s Christine and accept her as your secretary, okay?”

Inilapag niya ang envelope ni Christine sa lamesa ni Daniel. Hindi pa rin siya tumitingin sa direksyon ni Christine. Binuksan niya ang envelope at tiningnan ang resume.

Inangat niya ang kanyang ulo at nakita si Christine na nakayuko at nilalaro ang dalawang kamay.

“Miss Monte, if you want this job, then act as a professional.” malamig na saad ni Daniel.

Dahil sa sinabing iyon ni Daniel ay napaangat ang ulo ni Christine at hindi sinasadyang magkita ang kanilang dalawang mata.