Chapter Five

Sa tahimik na opisina ay makikita ang isang lamesang tambak ng mga papeles. Sa likod ng mga papeles na iyon ay may nakaupong si Daniel na kanina pa tulala sa mga papeles sa kanyang harapan.

“Why did I just fire my secretary?” tanong niya sa kanyang sarili na mukhang nagsisisi pa sa ginawa.

Isang buwan ang nakalilipas matapos mawalan siya ng sekretary sa kadahilanang dumadagdag ito sa kanyang isipin. Palagi na lamang itong kinukulit siyang magtrabaho gayong wala siyang ganang gumawa ng kahit na ano.

Puno ang isipan niya sa kung sino ang babaeng nakasama niya sa gabi noong siyam na buwan na ang nakalilipas. Kahit isang taon pa ang lumipas ay hindi pa rin mawala sa isipan niya ang pangyayaring iyon. Gusto niyang makita ang mukha ng babaeng iyon at baka sakaling maalala niya ngunit kahit sinong babae ang makita niya sa daan, kompanya at sa mga bar ay hindi pa rin niya ito mahanap.

“You really messed me up huh,” sabi niya ulit sa sarili at ngumisi.

Huminga siya ng malalim at inilagay sa basurahan ang mga papeles na mga rejected proposals at hindi importanteng papeles. Wala ng tambak na papeles ang nasa kanyang harapan. Inumpisahan na niyang suriin at pirmahan ang mga importanteng papeles.

Lumipas naang tanghali at wala pa rin siya nagtatanghalian. Dahil wala naman siyang mauutusan ay hinayaan na lamang niya ang sariling magpagutom.

“Daniel, ma’boy!”

Hindi na siya nagulat pa ng biglang pumasok si Adrian. Nagpatuloy na lamang siya sa pagsuri sa folder na hawak niya ngayon.

“Ah yeah, she’s Christine and… accept her as your secretary, okay?” sabi nito at may nilapag na envelop sa lamesa niya.

Kumunot ang noo ni Daniel. Kinuha at binuksan ang envelope. Tiningnan niya ang resume nito at napangisi ng makitang qualified ito bilang bagong sekretarya niya.

Inangat niya ang kanyang ulo at tiningnan ang nakayukong si Christine. “Miss Monte, if you want this job, then act as a professional.” malamig niyang sabi.

Unti-unting inangat ni Christine ang kanyang ulo at tumingin sa mga mata ni Daniel. Kita ni Daniel ang takot sa mata nito, ang pagkagat nito sa ibabang labi at ang paglalaro sa mga daliri.

“G-good afternoon, Sir. I’m Christine Zarry Monte, I’m here to apply for the position of secretary,” kinakabahan nitong sabi at yumuko ulit.

Imbes na pagtuunan ni Daniel nang pansin ang pagpapakilala nito, mas naagaw ng kanyang atensiyon ang boses nito. Biglang tumibok ang puso niya. Hindi niya alam kung bakit ganoon na lamang ang kanyang reaksiyon. Pamilyar ang boses nito at parang narinig na niya ito ng dalawang beses. Umiling siya sa sarili at binalewala na lamang ang iniisip dahil baka nagkakamali lamang siya sa kanyang iniisip.

Siniko siya ni Adrian sa balikat kaya tiningnan niya ito ng masama. Ngumuso lamang si Adrian sa direksiyon ni Christine na hindi pa rin tumitigil sa paglalaro sa mga daliri nito. Napaailing na lamang si Daniel.

“We don’t have to interview you. You are qualified to become my secretary. You’ll start tomorrow,” sabi niya bago nagpatuloy sa pagsusuri sa mga papeles.

Biglang lumiwanag ang mukha ni Adrian at lumapit kay Christine na parang mawawalan na ng lakas ang mga tuhod. Agad kinaladkad ni Adrian si Christine sa labas at bigla siya nitong niyakap. Nanlaki ang mga mata ni Christine at tiningnan ang mukha ni Adrian na kakakalas lamang sa pagyakap sa kanya.

Hindi makapaniwala si Christine na makikita niya dito si Daniel at magiging amo pa niya. Gusto sana niyang umatras at magpakahirap na lamang maghanap ng ibang kompanya pero ayaw gumalaw ng mga paa niya kanina.

“As I thought, he’ll hire you,” ang sabi ni Adrian at binitawan na ang dalawang balikat ni Christine.

“Maraming salamat sa tulong mo.”

“Adrian,” nakangiting sabi ni Adrian.

Kumunot ang noo ni Christine. “Huh?” litong tipid na tanong niya.

“Nagpakilala nako sa’yo kanina but I never heard you calling my name so, call me Adrian and I’ll call you Christine.” Hindi pa rin mawala ang malaking ngiti nito sa mga labi.

“Ahh…Thank you, Adrian.”

Pagkatapos nilang magpakilala ay hinatid ni Adrian si Christine. Ayaw pa sana ni Christine ngunit mapilit si Adrian kaya sa huli ay pumayag na ito.

Sa isang unibersidad, ang Cena De University, na kilala bilang pinakamalaki at malawak na unibersidad sa Pilipinas. Ang cafeteria na halos isang basketball ang laki, ang football field na thirty minutes mong lalakarin bago marating ang dulo, ang gym na napakalawak at matataas na buildings bilang classrooms.

Dito nag-aaral si Chien, nakatanggap siya nang full scholarship sa paaralan na ito kaya napakalaking opurtunidad ang dumating sa kanila.

Business Management ang kinuha niyang kurso dahil gusto niyang makapagpatayo ng sariling kompanya at makilala si Daniel De Villa.

Nasa klase siya ngayon ng major subject niya. Nawawalan na siya ng ganang makinig dahil pabalik-balik lamang ang leksiyon nang kanilang professor.

“So, when you heard the word ‘business’, what comes into your mind?” ang tanong nang kaniyang professor sa buong klase.

Tiningnan niya ang kanyang mga kaklase na walang interes na makinig sa leksiyon ng prof nila. May humihikab, nagsusulat sa papel at notebook, naglalandian pero may mga nakikinig din naman pero ayaw sumagot.

Itataas na sana niya ang kanyang kamay nang may tumayong lalaki.

“Money, product and marketing strategy.”

Napatango ang prof kaya umupo na ang lalaki. Ilang segundo lamang, nag-isip na naman ang kanilang prof ng maitatanong sa buong klase. Nang tumingin na siya sa harap ng klase ay ngumiti siya tapos ay ngumisi.

“Okay, I think everyone will like this. "I'll give you a question. If your answer satisfies me, then that person can skip today's class,” dahan-dahang sabi ng prof upang maintindihan ng mga estudyante.

Nang marinig nila iyon ay agad silang umupo nang maayos at abot tenga ang ngiti nang mga kaklase ni Chien. Napangisi at napatawa ang kanilang prof at hindi makapaniwalang umiling dahil sa mabilis na pagbabago ng kanyang mga estudyante.

“Okay, the question is… if your product is a new bread but it does not sell good, how should you market it in three different ways to reach your desired profit?”

Marami ang natahimik. Nag-iisip nang kung anong pwedeng isagot sa tanong ng kanilang prof. Itataas na sana ni Chien ang kanyang kamay upang sumagot nang tumayo ulit ang lalaki.

Tiningnan niya ito nang may galit dahil inaagaw ng lalaki ang opurtunidad niya. Ngumisi lang ito sa kanya kaya mas lalo siyang nainis sa lalaki.

“First way, you should sell it at a low price. Second way, try the buy one-take-one promo and lastly, sell it from outside of the store.”

Napatango-tango ang prof dahil sa sagot ng lalaki. Huminga ito at tumingin ulit sa lalaki. Umiling ang prof sabay ngisi.

“Mr. Villegas, right?” tumango ang lalaki. Tumingin sa direksiyon ni Chien ang prof bago ngumiti at humarap sa kanyang kaklase. “Mr. Villegas, selling it at a low price may cause bankruptcy for the store. Maaaring hindi nila mabawi ang puhunan nila kung ibebenta nila ito sa mas mababang presyo.” tumigil muna ang prof at naglakad-lakad sa kanyang platform.

Napatingin ang buong klase sa prof. Seryoso silang nakikinig dahil unang beses itong nagseryosong magturo sa kanila tungkol sa negosyo.

“Trying Buy One Take One is an old method but it also an effective one. But there is a disadvantage, when your product is food and it’s using buy one take one promo then you are causing health issues. May mga bumibili ng buy one take one na mga products na sobra na para sa kanila. Results of consuming buy one take one products are gaining weight, mabubulok ang pagkain and it will let us buy things that we don’t really need.”

Napangisi si Chien nang makitang nakakuyom ang kamao ng lalaking sumagot sa tanong ng prof. Tumingin ang lalaki sa kanya kaya mas nilakihan pa niya ang ngisi para mainis ito sa kanya.

“Lastly, this is the most dumbest strategy that I ever heard. Selling the bread outside the store? By outside the store, did you mean ilalako o ibalandra ang tinapay sa labas ng tindahan na walang takip? Mr. Villegas, will you take responsibility if your costumers complain about food poisoning?!”

Napatawa ang buong klase dahil sa sinabi ng prof na ‘dumbest strategy’ at pagsigaw nito kay Mr. Villegas.

“Please reconsider your answers, Mr. Villegas. I’m not satisfied with it.” Umupo si Mr. Villegas sa kanyang silya na nakakuyom parin ang kamao at nakatingin sa prof. “Students, all of you think that I did not give you knowledge about business since the start of this semester but have you ever thought that you just did not listen to my lecture?”

Naatahimik at napayuko ang lahat ng estudyante ng prof. Wala ni isang umangat ng ulo maliban kay Chien na naghihintay lamang na mapansin siya ng professor.

“You! The man at the back.” Nagulat si Chien nang ituro siya nang prof. Lahat ay napaangat ang tingin at tinitigan siya. Tinuro niya ang sarili para makasiguro na siya ang tinutukoy ng prof. “Yes, you. You are Mr. Monte, right?”

Napatango si Chien at tumayo. Sinundan lang siya ng tingin ng kanyang mga kaklase kaya medyo nailang siya pero nawala din agad iyon nang tingnan siya ng lalaking kanina pa siya iniinis.

“You are a scholar from this school, so I expect that you can satisfy me with your answer.”

“Yes sir,” sabi niya at naglabas nang hangin mula sa kanyang bibig. “If I had a bread that it needs to make a profit, then I would like my product to be a low-carb bread.”

Napakunot ang noo ng prof sa sinabi ni Chien. Nakaupo ito kanina matapos sigawan ang buong klase pero ngayon ay tumayo na naman dahil naguluhan siya sa sinabi ng kanyang estudyante.

“You just mention in your question that it is a NEW bread. You did not specifically describe the bread.”

Nakumbinse niya ang prof. Tumango-tango ito at sinenyasan siya na magpatuloy sa kanyang pagsagot.

“So, before I tell you my three strategy, I’d like to explain every details,” napatango ang prof sa sinabi nito.

Nakatingin din lahat ng kaklase niya sa kanya. May mga kaklase siyang kahit na nakatalikod sa kanya ay hinarap nila ang kanilang upuan upang makaupo ng maayos. Nasa pinakahuling upuan kasi siya nakaupo.

“I need to study the target market. I should know who are the people I am targeting with my low carb bread and obviously people who loves to work-out, athletes, and people who wanted to lose weight. It doesn’t mean that I will only allow these people to buy my product. Everyone is allowed but we are just focusing on those mentioned people,” ani niya.

Huminto siya at tumingin sa prof na seryoso paring nakatingin sa kanya. Ngumiti siya sa kanyang prof at inilibot ang tingin sa kanyang mga kaklase. Huminto ang kanyang mata kay Mr. Villegas na madilim ang tingin sa kanya.

“So, my first strategy is to promote it through social media by making F******k page, Twitter and I*******m accounts and TV advertisements so that it would be known to people. Second strategy is while you are taking advantage of social media and TV advertisement, might as well include promo to attract more people. Promos such as souvenir, coupon tickets, sales discounts if they’ll buy your low-carb bread and no involvement of buy one take one product promo. Put always keep in mind to calculate everything like, if you can still reach you desired profit. In short, manipulate everything so that you can’t experience loss. Lastly, the USP or Unique Selling Proposition, this is the strategy where you need to make your product unique from other breads so because I am selling a low-carb bread then might as well put a filling that can’t cause you to gain weight. To make a perfect combo of bread with filling for a healthy diet. That is all,” dire-diretsong sabi ni Chien sa harap ng buong klase.

Yumuko siya bilang tanda na tapos na siya at naghintay na sumagot ang prof. Tumingin siya sa prof na nakatitig sa kanya. Kinakabahan siya dahil baka lusutan ito ng prof niya at masigawan din siya.

“Mr. Monte…” Napapikit siya at handa nang tanggapin ang komento at kritisismo ng prof nang marinig niya ang palakpak. “That was a very excellent answer.”

Napangiti siya nang makitang pumapalakpak ang prof at nakangiting nakatingin sa kanya. Hindi mapigil ang saya na nadarama niya dahil doon.

“Every detail is explained well and very convincing. I was satisfied.”

“No sir. I am very thankful of your lecture sir. I answered your question confidently because you taught me the true meaning of business.”

Pagkatapos nang pag-uusap ay pinalabas na nang maaga si Chien sa klase. Narinig pa niya ang sermon ng prof nila sa kanyang mga kaklase.

Dahil wala na siyang ibang klaseng papasukan ay pumunta na lamang siya sa library upang magbasa ng mga libro.

Kagaya ni Christine, isang matalinong bata si Chien ngunit magkaiba sila ni Christine. Si Chien noong elementarya ay palaging napapasali sa away, bagsak palagi ang mga grades at nagu-guidance. Sa highschool, napasali sa isang gang pero matataas ang mga grado simula noong mamatay ang kanilang ama. Nang namatay ang papa nila ni Christine at Chien, tumatak sa isip niya na siya nalang ang natitirang lalaki sa pamilya kaya kailangan niyang magtino. Kaya ngayong nasa kolehiyo na siya. Gusto niyang magtino at makatapos sa pag-aaral na hindi binibigyan ng sakit sa ulo ang kanyang mama at kanyang kapatid.

Ilang minuto na lang at matatapos na ang kanilang klase. Alas singko na rin ng hapon. Tumayo na siya kanyang pagkakaupo at ibinalik ang mga hiniram na libro.

Paglabas nang library ay naglakad na siya papunta sa exit ng unibersidad. Nakita niya si Mr. Villegas na may kinakausap na estudyante rin ng unibersidad.

Napayuko siya nang tingnan siya ng dalawang lalaki pero nakangisi ito na hindi nakikita ng dalawa. Kapag titingnan ang nakayukong si Chien ay para itong mahinang lalaki na kaya lang patumbahin sa isang suntok pero dahil hindi alam ng dalawang lalaki kung anong totoong kulay ni Chien.