Raven's POVMasagana ang kain namin nina Diamond at Martha. Pero konti lang ang inorder ko dahil hindi ko naman mauubos iyon. Pero mas lalong gumana ang kain nila ng malaman nila na may dumating na bisita si boss na eskandalosa."Alam mo, self proclaimed girlfriend yun ni boss. Ang alam ko, walang girlfriend yan si boss. Single siya pero hindi available. Chismis nga sa council na nahanap na ni boss ang amour niya kaya ganun. Pero wala pang nakakakilala ng amour niya." Saad ni Diamond.Amour? Ibig sabihin, Eon din ang boss ko?"True, kasi kahit umatake na sa kanya ang mga naggagagandahan mga babae, tila walang epekto kay boss. Kagaya ng pugitang iyon. Araw-araw yun nagpupunta rito, kaya ihanda mo ang sarili mo dahil araw-araw mo rin palalayasin yun." Saad naman ni Martha sa akin habang ngumunguya ng pagkain niya.Kaya pala parang alam na ni boss na may darating dahil suki pala iyon. Bilib din ako sa effort at lakas ng loob ng babaeng iyon."Buti at napaalis mo iyon ng ganoon lang dahil
Raven's POVNANLULUMONG napaupo ako sa couch ng makauwi ako sa condo. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nangyari yun lahat sa akin. Napa-undertime ako ng walang consent mula kay Vander. Sariwa pa sa aking ala-ala ang mga nangyari kanina.Ramdam ko ang bigat ng tensyon sa pagitan namin ni Vander. I can feel his heavy gaze at hindi man lang ito nahiya. Ako nga, hiyang hiya na harap-harapan makipagtitigan sa ibang tao pero siya, hindi man lang nararamdaman iyon. Ako pa nga itong nakakaramdam ng hiya. And for goodness sake, ako pa talaga ang nahihiya!Wala akong narinig na komento mula sa kanyang mga bodyguards. The air is thick with tension and his perfume na tila nagpapalasing sa katinuan ko. But I am mentally slapping my face dahil baka kung ano ang magawa ko kung nawala ako sa sarili ko.It feels like there is a ticking bomb between us. One moment earlier, I really thought he would say something but he remained silent.Akala ko lang pala iyon. Kaya laking pasalamat k
Raven's POVMAAGA akong nakarating sa ministry tower at agad akong dumerecho sa HR office para ipasa ang aking mga requirements. May deadline kasi ito at ayokong putaktehin nila ako dahil lang sa mga iyon.Pansin ko ang mga tingin ng ibang mga empleyado doon at nagbubulungan pa. Hindi ko na sila pinansin pa dahil palagay ko ay alam ko na rin ang dahilan kung bakit ganoon ang reaksyon nila. Sa nangyaring palabas nga naman kahapon sa harap ng buong empleyado ng council ministry, I made a little scene. Kaya ngayon, inaani ko na ang itinanim ko kahapon.Sumakay na ako sa elevator. Yung ordinaryo lang ang ginamit ko dahil awkward para sa akin na gamitin ang kay Vander.Dumating naman ako sa top floor at napahinga naman ako ng maluwag ng makita ko na wala pa si Vander. May indicator kasi sa pintuan kung nasa loob na siya o wala pa.Umupo na ako sa upuan pero hindi pa umiinit ang puwet ko sa upuan ay bumukas naman ang pintuan at iniluwa doon si Diamond—hindi kasama si Martha.Nagtatakang nak
Above is my selected official theme song for DEATHLY FATE SERIES. Take time to listen and I hope you'll find it great.Raven's POVNANDITO kami ngayon sa isang restaurant na katapat lang ng Council Ministry. It was called Palazzo Del Cibo. It's an italian restaurant na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nagugustohan ang kadalasan na pagkain.Naghihintay na kami ng aming inorder. Simpleng lasagna lang ang inorder ko dahil baka hindi ko lang magustohan ang ibang pagkain. I still have that nightmare na hindi ko makalimutan."Now, tell us the truth. What is the real score between you and our boss?" Nakataas kilay na tanong ni Diamond sa akin but they are grinning. Halatang nanchichismis lang talaga ang mga ito."And don't tell a lie." Segunda naman ni Martha na uminom pa ng tubig na nasa mesa.Kahit ako ay parang nauhaw din at napainom ako ng tubig bago sumagot.Umiling ako. "There is no score between our boss and I. It just happened na magkakilala kami since we went to the same fortress
Raven's POVTAHIMIK akong sumakay katabi si Vander na ngayon ay parang walang taong nakikita. Pagkatapos ng pagkalukot ng mukha niya kanina ay hindi na muli ako nito tinapunan ng tingin. Hindi ko na lang din iyon binigyan pansin dahil baka mainit lang din ang ulo nito dahil sa biglaang meeting na nangyari.Tumakbo na ang sasakyan papalayo sa tower. Inabala ko na lang ang sarili ko sa panonood ko sa labas ng mga taong naglalakad at mga building na ngayon ko lang din nakita.Hindi ako nagkaroon ng oras para libutin ang Metropolis. Pagkarating ko pa lang ay agad na akong nag-apply ng trabaho kaya hindi ko pa nalilibot ang lugar. Siguro sa day off ko na lang ako maglilibot. Isasama ko si Prime dahil taga metropolis naman siya kaya kabisado niya ang lugar."Miss Haust, what are my other appointments?" Biglang untag naman sa akin ni Vander kaya napalingon din ako bigla sa kanya na naging dahilan para sumakit ang leeg ko. Parang pinulikat lang dahil sa biglaang paggalaw ko.Napangiwi ako per
Raven's POVHIS empire is sky piercing tower and neck breaking. I wonder how many years it took to built this freaking huge and tall building. Ito pala ang nakita ko noon na sobrang taas, noon sa ferris wheel. Erase erase! Naalala ko na naman ang nakaraan. I should be leaving all those memories behind since it no longer matters to me."Good afternoon, Sir, ma'am." Bati sa amin ng apat na security guards na nasa entrada lang ng building. The entrance was walled with glass kaya kita ko ang mga tao sa loob na paroo't parito.Tumango at ngumiti ako sa mga guwardiya habang hindi naman pinansin ito ni Vander. I almost rolled my eyes dahil sa kasungitan nito."Stick with me. I don't want you out of my sight." Saad nito sa akin. Kung hindi ko lang alam na pagpapanggap lang ang pagiging mabait niya ay talagang kililigin na siguro ako sa mga sinabi niya. It's just that the way he speaks is too flattery and it's too good to be true."Yes, sir." Pormal na sagot ko rito at sumunod naman ako sa ka
Raven's POVNALIBOT namin ang mga importanteng seksyon ng imperyo ni Vander. The accounting, HR, facilities and leisure area. Pero wala ng mga tao doon dahil hindi na office hours. Hanggang five o'clock lamang ang trabaho ng mga empleyado ni Vander samantalang ako na dapat ay nakauwi na ay nandito pa rin. I still have to accompany him to his last agenda which is a dinner meeting with the Collins.Hindi ko ipinahalata na pagod na ako. I act like I don't feel tired at all."It's almost seven. The meeting is just right down the corner in Monde de la Nourriture." Turan nito sa akin ng tumingin ito sa kanyang relo."Is that an italian restaurant again sir?" Tanong ko dahil kakaiba na naman ang pangalan.Umiling naman ito. "It's a french restaurant." Sagot nito sa akin. "You'll like it better than the from an Italian resto."Napakunot naman ang noo ko. How did he know that I don't like the food in an Italian resto? Oh right, maybe he still remembered my reaction when I tasted the food, whe
Raven's POVLULAN kami ng sasakyan at ihahatid nila ako sa condo na tinutuluyan ko. Ayaw ko pa noon una pero nagpumilit si Vander dahil delikado na daw at masyadong malalim na ang gabi. Alas nuebe pa lang, sa totoo lang at malalim na para sa kanya yun. Ano ako bata?Medyo malayo din ang condo ko mula sa Cambridge Empire at mahirap na rin makahanap ng sasakyan. Kung may taxi, siguradong malaki din ang patak ng metro kaya pumayag na rin ako.Pagod na ako sa totoo lang kaya halos nakahilata na ako sa backseat at hindi umiimik. Nakatanaw lang ako sa labas at nag-iimagine na sana ay nasa condo na ako at natutulog."You're tired." Puna ni Vander sa akin.Tumango ako. "Tulog lang ang kailangan ko." Sagot ko naman sa kanya."You can sleep. I'll just wake you when we are already there." Turan nito.Parang ginugupo naman ako ng antok pero nagulat na lamang ako ng maramdaman ko na tila may tumalsik sa bintana na bato na malakas ang pagkakabato.Nanlaki naman bigla ang mga mata ko ng may mga sumu
Rei's POVNALUGMOK si mama na napaupo sa lumang sofa namin. Humagulgol si Mama kaya lumapit naman ako sa kanya. Nagpakatatag ako, hindi ako pwedeng manghina sa sitwasyon na ito."They've abandoned us, Rei..." Naiiyak na saad ni Mama. Panay ang pahid niya sa kanyang luha."They abandoned us a long time ago, Ma. Mas nakabubuti ang ganito. There is nothing will hold me back, Ma. I will make you proud. I-aahon ko ang pamilya natin sa hirap." Determinadong saad ko kay Mama.Kahit papaano ay napapangiti naman si Mama. "You're too smart, Rei. Nag-aalala ako na baka hindi ka maging normal sa paningin ng iba." Nag-aalalang saad niya sa akin.Napangiti naman ako. "Ma, someone like me might be rare, but we are still normal. I want them to realized what they missed the moment they abandoned us, Ma. They value wealth, fame and power. It will not be easy, but I will achieve them. We will be richer than them until one day, they will regret what they did to us."Tumango naman si Mama. Kaya matapos iy
Paris’ POVLimang taon ang nakalipas…NAKAUPO ako malapit sa may gate habang pinapanood ang mga sundalo na nagjojogging sa labas. Tuwing umaga ginagawa ito ng mga sundalo na naka-aassign sa Cross Valley. Marami din sa mga ito ay mga Cadets kung saan ay mga bagong recruit.Naging libangan ko na ang manood sa kanila habang nagjojogging. Hindi rin biro ang bilang nila dahil buong battalion ang nagjojogging tuwang umaga.“Good morning!” Bati ng mga sundalo habang nadadaanan nila ako. Ngumiti naman ako sa kanila at kumaway. They are very polite and friendly. Hindi sila nakakatakot kagaya ng ibang mga sundalo. Nakakatuwa lang din na marami sa kanila ay nakatira sa Village. Kagaya ng kapitbahay namin na mamaya lang ay dadaan na din dahil kasama ito sa mga nagjojogging tuwing umaga.Hindi nga ako nagkamali. Ilang minuto lang ay nakita ko na dumaan ang kapitbahay namin na seryosong tumatakbo. Nakakunot ang noo nito at wala itong pakialam sa paligid. Dere-derecho lang ito sa pagtakbo hanggang
Paris’ POV12 years ago…NAGLALAKAD ako sa hallway sa loob ng mansyon. Malapit na ang kaarawan ng lolo ko kaya pangiti-ngiti kong tinalunton ang di-carpet sa sahig na kulay pula.Gusto kong ipakita kay Lolo na nasagot ko ang mathematical question na nasa quadro niya. Araw-araw niya itong sinasagutan na noon ay hindi ko maintindihan kung bakit pabago-bago ang sagot niya at paulit-ulit na nangyayari yun.Nitong taon ko lang naintindihan na kaya pala siya paulit-ulit na ginagawa iyon dahil hindi tama ang sagot na nagagawa niya o kaya ay may mali. Kaya naman sinubukan kong mag-aral ng mathematics na kahanay ng sinasagutan ni Lolo. Nakailang libro ako at hindi ko na mabilang bago ako naging pamilyar sa maraming paraan ng Mathematics. Muntik ko ng makalimutan na ginagawa ko pala yun dahil sa ginagawa ni Lolo.I’m aware that I am still five years old. Dati, nagtataka ako kung bakit iba ako sa mga kaedad ko. At the age of 3, I can already fully understand basic information of books when I re
"You don't love someone because they're perfect, you love them in spite of the fact that they're not."- Jodi Picoult⭐️ECLIPSE SIX⭐️Start of the BattleSelene's POV"Nako anak wala ka na bang nakalimutan? Baka may naiwan ka pa. Dala mo na ba ang baon mo? Ang requirements mo?" Di mapakaling tanong ni nanay sa akin. Hindi ito magkanda-ugaga sa pag-aayos ng gamit ko na dadalhin ko sa office ni Halex."Opo nay, nadala ko na po lahat. Wala na ho akong nakalimutan." Sagot ko naman rito at tsaka binitbit ko na ang shoulder bag ko.Nakasuot lang ako ngayon ng isang pink na collared shirt at isang puting maong na pantalon. Nakasuot lang din ako ng rubber shoes at inilugay ko na ang buhok ko."Ang sexy mo pinsan! Nasaan ang justice!?" Parang baliw na sigaw naman ni Jopay na ngayon ay nakasuot ito ng puting tshirt at maong na pantalon.Napakunot naman ang noo ko. Ano naman ang sexy sa suot ko? Oo fitted sa akin ang collared shirt ko at skinny jeans din ang suot ko na kulay puti. Labas na labas
"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"Love is like a friendship caught on fire. In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable." — Bruce Lee⭐️ECLIPSE FOUR⭐️Wavering FeelingsSelene's POVUmagang-umaga ay naglalakad na ako dito sa loob ng manggahan ng mga Montero. Kailangan ko kasing ihatid ang baon ni nanay na ngayon ay nasa manggahan din at tumutulong sa pag-aani. Oo natanggap si nanay sa mansyon ng mga Montero at dahil sa kakasimula pa lang ni nanay ay tumutulong muna siya sa manggahan pero pansamantala lang yun.Dito sa nilalakaran ko ay wala akong nakikitang mga tao. Lahat ng mga puno ng mangga dito ay tapos ng maani kaya sa kabilang bahagi ng Hacienda ang pupuntahan ko. Medyo malayo-layong lakaran yun at nakakahiya naman kung sasakay pa ako ng cart para sa personal na dahilan. Kaya mas pinili ko na lang na maglakad.Hindi naman gaanong mainit dahil marami naman ang
"You can never control who you fall in love with, even when you're in the most sad, confused time of your life. You don't fall in love with people because they're fun. It just happens." — Kirsten Dunst⭐️ECLIPSE THREE⭐️Taking ChancesHalex's POVWe just got home from mounting climbing with my cousin Russel and staying in this small town that's own by my grandfather is giving me a headache. I don't want to stay in this small and boring country side of the Philippines. I still need to travel around the world and experience fun.I am Hephaestus Alexander Montero or famously known as Halex is as free as a bird. I don't want to be cage for something like this. This is what I fear when granddad is already demanding for me to take over the business.I was helping the business for years, but I don't stay long in one location. I get bored immediately and I am looking for something that will make me wanna stay in one place. Even I, I don't know what is that thing. Or I guess, that thing will
"Doubt thou the stars are fire, Doubt that the sun doth move. Doubt truth to be a liar, But never doubt I love." —William Shakespeare⭐️ECLIPSE TWO⭐️Unfaltering ChangeSelene's POVNakatingin lang ako sa labas ng bintana dito sa sinasakyan namin bus palabas ng Maynila. Kanina pa kami nasa labas ng Maynila at hindi ko na alam kung saan na kami. Hindi ako pamilyar sa labas ng Maynila dahil ni minsan ay hindi ko pa nasubukan ang lumabas. Ni hindi ko nga alam ano ang itsura ng Laguna o kaya naman ng Bulacan.Basta ang nakikita ko lang ngayon ay isang two lanes na sementadong daan kasukalan na may mangilan-ngilan na mga bahay na gawa sa mga kawayan. Masasabi ko na isang probinsya na ang dinadaanan namin pero hindi ko alam kung ano ang tawag dito kaya napalingon ako kay nanay na nakatingin din pala sa labas ng bintana."Nay, anong lugar po ito?" Tanong ko sa kanya."Ito ang bayan ng San Isidro. Ito ang huling bayan na madadaanan natin bago tayo makakarating sa Tierra del Fuego." Sagot nam
"It is easy to hate and it is difficult to love. This is how the whole scheme of things works. All good things are difficult to achieve and bad things are very easy to get."— Confucius⭐️ECLIPSE ONE⭐️Distressing BeginningSelene's POV"Ang kapal ng pagmumukha mong muchacha ka! Ang landi landi mo! Pagkatapos kitang patirahin sa pamamahay ko ay ito ang igaganti mo sa akin?!" Nangagalaiting sigaw ni Ma'am Florence sa nanay ko. Pilit niyang sinasaktan ang aking ina at wala itong ibang ginawa kundi ang salagin ang bawat atake ni Ma'am Florence."M-ma'am Florence, tama na po parang awa niyo na." Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Nakikita ko sa mga braso ni nanay ang mga bakas ng kalmot nito at may ibang parte na rin ng braso ang nagingitim dahil sa pasa. Magulo na din ang buhok ni nanay dahil sa pagkakasabunot nito kanina pa.Tumingin naman ng masama sa akin si ma'am Florence. "Tumahimik ka dahil hindi kita kinakausap! Alam mo ba ang ginawa ng nanay mo? Nilandi lang naman niya ang asawa ko