Raven's POVIT'S BEEN five years had past at ngayon araw na ito ay ang pagtatapos ko sa aking pag-aaral. Pinilit kong bumangon at kinalimutan ang nakaraan ko. Naging matagumpay ako dahil tuluyan na iyon nawala sa puso ko. I no longer have any feeling if I hear his name. It was like a stranger to me.Napangiti ako habang sinasalubong ko si Papa hawak hawak ang diploma ko. I finished the degree of Bachelor of Arts in Political Science. Gusto ni Papa na sa gobyerno ako magtrabaho kaya ito ang kinuha ko.Naging mahirap para sa akin ang kursong ito dahil hindi naman ito ang gusto ko. Pero ayokong madisappoint si Papa kaya kinuha ko pa rin ito. Naging doble ang pag-aaral ko at halos nawala na sa akin ang buhay ng isang teenager dahil puro pag-aaral lang ang inatupag ko. But it was all worth it. I graduate as cumlaude."I am so proud of you Raven." Bati ni Papa sa akin at nangilid ang kanyang mga luha."Thank you Papa... This is for you." Tugon ko sa kanya."Ang bilis ng panahon, dalagang da
Raven's POVMAINGAT na inilagay ko ang mga damit ko sa kabinet ng bahay na tinutuluyan ko ngayon. Isa ito sa mga nagtatayugang condominium dito sa Metropolis. Nagdalawang isip pa ako kanina kung tama ba talaga ang address na ibinigay ni Papa. It's just that, how could he afford something like this? This place is obviously pretty expensive lalo na at malapit lang ito sa council ministry tower.Everything is really great in this place. Halatang inayos talaga ng maige. Pero hindi ko rin naman matanggaihan ito dahil pinaghirapan din ito ni Papa.I have a scheduled interview tomorrow with the HR. Sa madaling salita, marami kaming aplikante bukas at nanganganib ang mga slot dahil tatlo lamang ang kailangan nila. It's a secretarial position ng Head Council President, Director at Manager. Tatlo ang matatanggap pero sigurado ako na mas higit pa sa tatlo ang mag-aapply.Blogsh! Kablam! Kablagh!Agad na tumigil ang mga mata ko sa pintuan. Nagmumula ang ingay na iyon sa labas. Pakiramdam ko ay ma
Raven's POVNAKAKUNOT noong nakaharap ako ngayon kay Prime at gusto ko ng lamukusin ang papel na binigay nito sa akin."Ayokong gawin yan Prime. Ano na lang ang iisipin ng mga tao sa akin?" Naiinis na saad ko. Sino ba naman kasi ang hindi maiinis kung pati ako ay madadamay sa plano nito?Balak lang naman nitong magdrama na isa ako sa mga babaeng naikama ng Simon na iyon. Siyempre hindi ako pumayag. Halos pamulahan pa ako ng mukha ng mabasa ko ang mga linyahan ng dialog na para sa akin. It's too forward and sinfully sexy! Ni sa panaginip ko ay hindi yun sumagi sa utak ko na masasabi ko ang mga bagay na ito.Halos umiyak naman ang itsura ngayon ni Prime. "Sige na please. Alam ko naman na may mga babae talaga yan si Simon, at hindi niya rin maaalala na hindi ka naging babae niya. Basta na please—""No Prime! Kabaliwan yan sinasabi mo—doon na muna ako at mag-isip ka ng ibang paraan." Naglakad ako at pumunta sa gilid.Nandito na kami sa loob ng council ministry tower, dito sa lobby at wala
Raven's POVNAKALABAS na rin kami sa elevator pero hindi maiwasan na umani ako ng tingin mula sa mga kapwa ko aplikante. Pero binalewala ko na lang iyon dahil wala naman silang alam.Nasa loob na kami ng function hall at napakalawak nito. Isang buong hall talaga ito na pwedeng pagdausan ng mga party dahil sa lawak. Marami din mga upuan doon at nakaupo na nga doon ang ibang mga aplikante.Ibinigay na namin ni Prime ang aming mga resume at application letter sa assistant ni Miss Zarena. Umupo na rin kami doon dahil maghihintay kami sa pagtawag sa aming pangalan para sa interview."Raven, may kakilala ka ba rito?" Nagtatakang tanong ni Prime sa akin. "Kasi pinasakay ka doon sa elevator kahit bawal iyon sakyan." Nagtatakang tanong nito pero mahina lamang dahil alam nito na nakikinig din ang iba.Umiling naman ako. Matatawag ko bang kakilala si Vander kung bisita lamang siya rito?"Hindi ko rin alam kung paanong nakilala nila ako at pinasakay kanina sa totoo lang." sagot ko rito at pakiram
Raven's POV"YES PAPA! Natanggap po ako!" Tuwang sagot ko kay papa habang kausap ko siya sa cellphone ko. Umupo naman ako sa sofa at tinanggal ko ang pagkakasuot ko ng stilettos na kulay itim dahil nangangawit na din ang mga paa ko."That's great to hear, Raven. Inaasahan ko na din yan—I mean, I always knew you'll do great at nakita nila iyon." Sagot naman ni papa sa akin.Tumayo naman ako at nilagay ko ang sapatos ko sa shoe rack. "I don't know papa. Pero palagay ko sinuwerte lang talaga ako. Marami ang mas magaling kesa sa akin na nag-apply doon. Sinuwerte lang talaga na ako ang nagustohan nila." Sagot ko naman rito. I know my capability at alam ko na mas marami pa ang mas magaling sa akin doon."Of course he loves you—I mean, they will love you and like you kaya ikaw ang napili. So just be good with your job okay? I don't want you to quit on your first day dahil naninibago ka." Paala-ala naman ni papa sa akin."Of course not papa! Ang laki kaya ng sahod, kaya kahit halimaw pa ang
Raven's POV"GANITO lang araw-araw ang gagawin mo. Check ang shedule ng mga meetings ni boss. Timpla ng kape kung i-uutos niya lang. I-sosort ang mga files, encoding at taga check ng mga bagong dating na files galing sa ibang department bago mo ipakita kay boss. Medyo OC kasi yun at pagmay mali sa mga files ay umiinit ang ulo. Yan lang naman ang gagawin mo araw-araw, naiiba lang yan kung may iuutos siya sayo." Turo sa akin ni Martha.Tinuruan na niya ako sa mga gawain ko. Madali lang naman pala dahil mga basic lamang ang gagawin ko. It's something that can be done in a day. I wonder bakit one week ang tagal ng training."Kailan pala ako magsisimula na magtrabaho?" Tanong ko naman rito. Kasi ang weird lang na ganito kasimpleng instruction ay dapat ituro sa aking ng isang lingo? Even a grade schooler can do this."Next week pa dahil—" biglang tumunog naman ang kanyang desk telephone. "Sandali lang." paalam nito sa akin bago niya ito sinagot. "HR department, Martha Speaking—yes—I see—alr
Raven's POVMasagana ang kain namin nina Diamond at Martha. Pero konti lang ang inorder ko dahil hindi ko naman mauubos iyon. Pero mas lalong gumana ang kain nila ng malaman nila na may dumating na bisita si boss na eskandalosa."Alam mo, self proclaimed girlfriend yun ni boss. Ang alam ko, walang girlfriend yan si boss. Single siya pero hindi available. Chismis nga sa council na nahanap na ni boss ang amour niya kaya ganun. Pero wala pang nakakakilala ng amour niya." Saad ni Diamond.Amour? Ibig sabihin, Eon din ang boss ko?"True, kasi kahit umatake na sa kanya ang mga naggagagandahan mga babae, tila walang epekto kay boss. Kagaya ng pugitang iyon. Araw-araw yun nagpupunta rito, kaya ihanda mo ang sarili mo dahil araw-araw mo rin palalayasin yun." Saad naman ni Martha sa akin habang ngumunguya ng pagkain niya.Kaya pala parang alam na ni boss na may darating dahil suki pala iyon. Bilib din ako sa effort at lakas ng loob ng babaeng iyon."Buti at napaalis mo iyon ng ganoon lang dahil
Raven's POVNANLULUMONG napaupo ako sa couch ng makauwi ako sa condo. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na nangyari yun lahat sa akin. Napa-undertime ako ng walang consent mula kay Vander. Sariwa pa sa aking ala-ala ang mga nangyari kanina.Ramdam ko ang bigat ng tensyon sa pagitan namin ni Vander. I can feel his heavy gaze at hindi man lang ito nahiya. Ako nga, hiyang hiya na harap-harapan makipagtitigan sa ibang tao pero siya, hindi man lang nararamdaman iyon. Ako pa nga itong nakakaramdam ng hiya. And for goodness sake, ako pa talaga ang nahihiya!Wala akong narinig na komento mula sa kanyang mga bodyguards. The air is thick with tension and his perfume na tila nagpapalasing sa katinuan ko. But I am mentally slapping my face dahil baka kung ano ang magawa ko kung nawala ako sa sarili ko.It feels like there is a ticking bomb between us. One moment earlier, I really thought he would say something but he remained silent.Akala ko lang pala iyon. Kaya laking pasalamat k
Rei's POVNALUGMOK si mama na napaupo sa lumang sofa namin. Humagulgol si Mama kaya lumapit naman ako sa kanya. Nagpakatatag ako, hindi ako pwedeng manghina sa sitwasyon na ito."They've abandoned us, Rei..." Naiiyak na saad ni Mama. Panay ang pahid niya sa kanyang luha."They abandoned us a long time ago, Ma. Mas nakabubuti ang ganito. There is nothing will hold me back, Ma. I will make you proud. I-aahon ko ang pamilya natin sa hirap." Determinadong saad ko kay Mama.Kahit papaano ay napapangiti naman si Mama. "You're too smart, Rei. Nag-aalala ako na baka hindi ka maging normal sa paningin ng iba." Nag-aalalang saad niya sa akin.Napangiti naman ako. "Ma, someone like me might be rare, but we are still normal. I want them to realized what they missed the moment they abandoned us, Ma. They value wealth, fame and power. It will not be easy, but I will achieve them. We will be richer than them until one day, they will regret what they did to us."Tumango naman si Mama. Kaya matapos iy
Paris’ POVLimang taon ang nakalipas…NAKAUPO ako malapit sa may gate habang pinapanood ang mga sundalo na nagjojogging sa labas. Tuwing umaga ginagawa ito ng mga sundalo na naka-aassign sa Cross Valley. Marami din sa mga ito ay mga Cadets kung saan ay mga bagong recruit.Naging libangan ko na ang manood sa kanila habang nagjojogging. Hindi rin biro ang bilang nila dahil buong battalion ang nagjojogging tuwang umaga.“Good morning!” Bati ng mga sundalo habang nadadaanan nila ako. Ngumiti naman ako sa kanila at kumaway. They are very polite and friendly. Hindi sila nakakatakot kagaya ng ibang mga sundalo. Nakakatuwa lang din na marami sa kanila ay nakatira sa Village. Kagaya ng kapitbahay namin na mamaya lang ay dadaan na din dahil kasama ito sa mga nagjojogging tuwing umaga.Hindi nga ako nagkamali. Ilang minuto lang ay nakita ko na dumaan ang kapitbahay namin na seryosong tumatakbo. Nakakunot ang noo nito at wala itong pakialam sa paligid. Dere-derecho lang ito sa pagtakbo hanggang
Paris’ POV12 years ago…NAGLALAKAD ako sa hallway sa loob ng mansyon. Malapit na ang kaarawan ng lolo ko kaya pangiti-ngiti kong tinalunton ang di-carpet sa sahig na kulay pula.Gusto kong ipakita kay Lolo na nasagot ko ang mathematical question na nasa quadro niya. Araw-araw niya itong sinasagutan na noon ay hindi ko maintindihan kung bakit pabago-bago ang sagot niya at paulit-ulit na nangyayari yun.Nitong taon ko lang naintindihan na kaya pala siya paulit-ulit na ginagawa iyon dahil hindi tama ang sagot na nagagawa niya o kaya ay may mali. Kaya naman sinubukan kong mag-aral ng mathematics na kahanay ng sinasagutan ni Lolo. Nakailang libro ako at hindi ko na mabilang bago ako naging pamilyar sa maraming paraan ng Mathematics. Muntik ko ng makalimutan na ginagawa ko pala yun dahil sa ginagawa ni Lolo.I’m aware that I am still five years old. Dati, nagtataka ako kung bakit iba ako sa mga kaedad ko. At the age of 3, I can already fully understand basic information of books when I re
"You don't love someone because they're perfect, you love them in spite of the fact that they're not."- Jodi Picoult⭐️ECLIPSE SIX⭐️Start of the BattleSelene's POV"Nako anak wala ka na bang nakalimutan? Baka may naiwan ka pa. Dala mo na ba ang baon mo? Ang requirements mo?" Di mapakaling tanong ni nanay sa akin. Hindi ito magkanda-ugaga sa pag-aayos ng gamit ko na dadalhin ko sa office ni Halex."Opo nay, nadala ko na po lahat. Wala na ho akong nakalimutan." Sagot ko naman rito at tsaka binitbit ko na ang shoulder bag ko.Nakasuot lang ako ngayon ng isang pink na collared shirt at isang puting maong na pantalon. Nakasuot lang din ako ng rubber shoes at inilugay ko na ang buhok ko."Ang sexy mo pinsan! Nasaan ang justice!?" Parang baliw na sigaw naman ni Jopay na ngayon ay nakasuot ito ng puting tshirt at maong na pantalon.Napakunot naman ang noo ko. Ano naman ang sexy sa suot ko? Oo fitted sa akin ang collared shirt ko at skinny jeans din ang suot ko na kulay puti. Labas na labas
"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"Love is like a friendship caught on fire. In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable." — Bruce Lee⭐️ECLIPSE FOUR⭐️Wavering FeelingsSelene's POVUmagang-umaga ay naglalakad na ako dito sa loob ng manggahan ng mga Montero. Kailangan ko kasing ihatid ang baon ni nanay na ngayon ay nasa manggahan din at tumutulong sa pag-aani. Oo natanggap si nanay sa mansyon ng mga Montero at dahil sa kakasimula pa lang ni nanay ay tumutulong muna siya sa manggahan pero pansamantala lang yun.Dito sa nilalakaran ko ay wala akong nakikitang mga tao. Lahat ng mga puno ng mangga dito ay tapos ng maani kaya sa kabilang bahagi ng Hacienda ang pupuntahan ko. Medyo malayo-layong lakaran yun at nakakahiya naman kung sasakay pa ako ng cart para sa personal na dahilan. Kaya mas pinili ko na lang na maglakad.Hindi naman gaanong mainit dahil marami naman ang
"You can never control who you fall in love with, even when you're in the most sad, confused time of your life. You don't fall in love with people because they're fun. It just happens." — Kirsten Dunst⭐️ECLIPSE THREE⭐️Taking ChancesHalex's POVWe just got home from mounting climbing with my cousin Russel and staying in this small town that's own by my grandfather is giving me a headache. I don't want to stay in this small and boring country side of the Philippines. I still need to travel around the world and experience fun.I am Hephaestus Alexander Montero or famously known as Halex is as free as a bird. I don't want to be cage for something like this. This is what I fear when granddad is already demanding for me to take over the business.I was helping the business for years, but I don't stay long in one location. I get bored immediately and I am looking for something that will make me wanna stay in one place. Even I, I don't know what is that thing. Or I guess, that thing will
"Doubt thou the stars are fire, Doubt that the sun doth move. Doubt truth to be a liar, But never doubt I love." —William Shakespeare⭐️ECLIPSE TWO⭐️Unfaltering ChangeSelene's POVNakatingin lang ako sa labas ng bintana dito sa sinasakyan namin bus palabas ng Maynila. Kanina pa kami nasa labas ng Maynila at hindi ko na alam kung saan na kami. Hindi ako pamilyar sa labas ng Maynila dahil ni minsan ay hindi ko pa nasubukan ang lumabas. Ni hindi ko nga alam ano ang itsura ng Laguna o kaya naman ng Bulacan.Basta ang nakikita ko lang ngayon ay isang two lanes na sementadong daan kasukalan na may mangilan-ngilan na mga bahay na gawa sa mga kawayan. Masasabi ko na isang probinsya na ang dinadaanan namin pero hindi ko alam kung ano ang tawag dito kaya napalingon ako kay nanay na nakatingin din pala sa labas ng bintana."Nay, anong lugar po ito?" Tanong ko sa kanya."Ito ang bayan ng San Isidro. Ito ang huling bayan na madadaanan natin bago tayo makakarating sa Tierra del Fuego." Sagot nam
"It is easy to hate and it is difficult to love. This is how the whole scheme of things works. All good things are difficult to achieve and bad things are very easy to get."— Confucius⭐️ECLIPSE ONE⭐️Distressing BeginningSelene's POV"Ang kapal ng pagmumukha mong muchacha ka! Ang landi landi mo! Pagkatapos kitang patirahin sa pamamahay ko ay ito ang igaganti mo sa akin?!" Nangagalaiting sigaw ni Ma'am Florence sa nanay ko. Pilit niyang sinasaktan ang aking ina at wala itong ibang ginawa kundi ang salagin ang bawat atake ni Ma'am Florence."M-ma'am Florence, tama na po parang awa niyo na." Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Nakikita ko sa mga braso ni nanay ang mga bakas ng kalmot nito at may ibang parte na rin ng braso ang nagingitim dahil sa pasa. Magulo na din ang buhok ni nanay dahil sa pagkakasabunot nito kanina pa.Tumingin naman ng masama sa akin si ma'am Florence. "Tumahimik ka dahil hindi kita kinakausap! Alam mo ba ang ginawa ng nanay mo? Nilandi lang naman niya ang asawa ko