Raven's POVNALIBOT namin ang mga importanteng seksyon ng imperyo ni Vander. The accounting, HR, facilities and leisure area. Pero wala ng mga tao doon dahil hindi na office hours. Hanggang five o'clock lamang ang trabaho ng mga empleyado ni Vander samantalang ako na dapat ay nakauwi na ay nandito pa rin. I still have to accompany him to his last agenda which is a dinner meeting with the Collins.Hindi ko ipinahalata na pagod na ako. I act like I don't feel tired at all."It's almost seven. The meeting is just right down the corner in Monde de la Nourriture." Turan nito sa akin ng tumingin ito sa kanyang relo."Is that an italian restaurant again sir?" Tanong ko dahil kakaiba na naman ang pangalan.Umiling naman ito. "It's a french restaurant." Sagot nito sa akin. "You'll like it better than the from an Italian resto."Napakunot naman ang noo ko. How did he know that I don't like the food in an Italian resto? Oh right, maybe he still remembered my reaction when I tasted the food, whe
Raven's POVLULAN kami ng sasakyan at ihahatid nila ako sa condo na tinutuluyan ko. Ayaw ko pa noon una pero nagpumilit si Vander dahil delikado na daw at masyadong malalim na ang gabi. Alas nuebe pa lang, sa totoo lang at malalim na para sa kanya yun. Ano ako bata?Medyo malayo din ang condo ko mula sa Cambridge Empire at mahirap na rin makahanap ng sasakyan. Kung may taxi, siguradong malaki din ang patak ng metro kaya pumayag na rin ako.Pagod na ako sa totoo lang kaya halos nakahilata na ako sa backseat at hindi umiimik. Nakatanaw lang ako sa labas at nag-iimagine na sana ay nasa condo na ako at natutulog."You're tired." Puna ni Vander sa akin.Tumango ako. "Tulog lang ang kailangan ko." Sagot ko naman sa kanya."You can sleep. I'll just wake you when we are already there." Turan nito.Parang ginugupo naman ako ng antok pero nagulat na lamang ako ng maramdaman ko na tila may tumalsik sa bintana na bato na malakas ang pagkakabato.Nanlaki naman bigla ang mga mata ko ng may mga sumu
Raven's POVMAAGA akong nakarating sa opisina pero maaga din bumungad sa akin ang mga matatalim na tingin ng mga katrabaho ko. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari kung bakit ganoon ang pakikitungo nila but I am sure na wala akong ginawa sa kanila.Kahit naaasar ako dahil sobrang aga ay ganoon na ang bungad sa akin ay pinili ko na lang na huwag pansinin ang mga ito. Dumerecho na ako sa elevator at nagpanggap na walang napapansin sa paligid.May mga nakasabayan din ako at halata ko rin ang mga matatalim na tingin nila sa akin. Hindi naman lahat, pero may iilan sa kanila.Hinayaan ko na lang dahil wala naman namamatay sa talim ng titig.Naging mahaba ang biyahe ko sa elevator dahil halos kada palapag ay humihinto iyon. Kaya nakahinga ako ng maluwag ng makarating na ako sa wakas sa taas.Agad na pumanhik ako sa desk ko at nagulat pa ako ng biglang bumukas ang pintuan ni Vander sa kanyang opisina at iniluwa ito."Good morning. Make me some coffee please." Nakangiting bungad nito sa akin
Raven's POVNAKATAYO kaming tatlo ngayon at parehong nakayuko. Ako na sabog at parang dinubog ng isang katerbang aswang ang buhok at ang dalawa naman na parehong may blackeye at ang matangkad na babae ay putok ang nguso nito."Nagawa mo ito sa kanila Miss Haust?!" Hindi makapaniwalang saad ni Miss Canary habang nandito kami sa clinic. Halos tumalon na ang kilay niya sa taas patunong kisame. "Kebago bago mo pa lang dito ay gumawa ka na ng gulo. Hindi ka na nahiya, mga senior mo sila.""I just did that as a self defense miss Canary. Inaatake nila akong dalawa—""No! Don't believe her miss Canary. She's lying. Nananahimik lang kami sa rest room ng biglang sinugod niya kami—""Wag mong baliktarin ang pangyayari. You both went to the CR para lang pag-usapan niyo ako ng masama. It was just a talk to defend myself, but instead of letting me out from the CR, sinabunutan niyo ako and as defense, I just defended myself from the both of you." Putol ko naman sa kanya. She's a lying octopus. Sana
Raven's POV"LET'S eat." Biglang yaya sa akin ni Vander ng dumating na ang food delivery man."Huh?" Napatingin ako sa mga pagkain na bitbit niya. Para sa amin pala yun? Akala ko kanya lang."It's lunch time already. I don't want to starve you." Usal nito na nakatitig sa akin."Ah...sana hindi ka na lang nag-abala." Tugon ko rito. Nakakahiya naman dito dahil hindi ko yun inasahan."You're not a bother, so let's eat this before it gets cold."Tumayo na lamang ako at sumunod kay Vander sa loob.Nang makapasok ako sa loob ay agad akong lumapit sa center table para tulungan si Vander na ilabas ang mga pagkain. Naka styro silang lahat and somehow, the food smells familiar to me.Adobo? Canton Guisado and Lechon Kawali? Tila nanubig ang aking mga bagang dahil mga paborito ko ang mga pagkain na nakahain. Napanguso naman ako dahil nagkataon pa talaga na lahat ng iyon ay paborito ko."Paborito mo mga pagkain na yan?" Tanong ko rito."Hhmmm...very." Sagot nito sa akin.Medyo hindi pa ako makapa
Raven's POVPARANG gusto ko ng tumakbo ng biglang tumunog ang elevator at iniluwa doon ang isang matangkad na lalaking halatang galit ang itsura.Napalunok naman ako ng dumako ang tingin nito sa akin at mas lalong bumakas ang galit nito na pakiramdam ko ay matutusta na ako alin man sandali.Shit. Galit nga si Bree."Bebe girl?!" Parang naghahamon ng away na tawag nito sa akin."B-bree." Nauutal na saad ko at parang papanawan na ako ng ulirat ng biglang sumugod ito."Walang hiya kang babae ka! Porke maganda ka, iniwan mo na lang kami ng ganoon lang! Hihilain ko talaga yan magandang buhok mo!" Pero lahat ng iyon ay hindi niya ginawa kundi ay sinugod niya ako ng yakap at biglang umiyak si Bree! "Bebe girl, namiss kita ng sobra pero ang sama mo sa akin. Friendship goals tayo di ba? Pero bakit nang-iwan ka sa ere?""I'm sorry Bree..." tanging naisagot ko sa kanya. Ano pa ba ang maipapaliwanag ko kung kasalanan ko naman talaga?"Pero masaya ako dahil sa wakas nakita ka na rin namin. Ang hir
Raven's POVPAKIRAMDAM ko ay tumigil sa paggalaw ang paligid. Ang pag-ikot ng mundo at kahit mismo ang paghinga ko.Tanging naririnig ko lamang ngayon ay ang malakas na kalabog ng dibdib ko dahil sa mga sinabi ni Haze."A-ano ang i-ibig niyong s-sabihin?" Hindi ako naguguluhan, pero mas natatakot ako sa malalaman ko. Mas natatakot ako sa kahahantungan pagkatapos nito."Nakalimutan mo na ba? Noong inatake tayo ng mga Fiores, you went to the arena at doon nagtago. Pero may sumunod doon sa iyo. He's one of the exiled eon dahil sa pagiging rule breaker nito hanggang sa nagpasya ang konseho na alisin siya sa fortress. But we never knew na umanib pala siya sa mga kalaban. His name is Klaus Lancaster, a high level mind manipulator. Kaya niyang ipakita sayo ang kahinaan mo, itsura at boses ng taong kahinaan mo. We are not sure kung sino ang nakikita mo sa kanya noong una. I thought it was your father, dahil na rin sa gulat ng reaksyon mo—but we were wrong ng marinig namin na binigkas mo ang p
Raven's POVMABILIS na lumipas ang sabado at lingo pero marami din akong nagawa sa loob ng dalawang araw na iyon.Gumala kami ni Prime sa downtown kung saan ay nakapaglibot ako sa Metropolitan Mall at nagwindow shopping na rin dahil wala akong budget para doon. Pero nag-enjoy ako dahil naging pamilyar na sa akin ang mga lugar. Pero sa palagay ko ay sa mall ako magtutungo kung aalis man ako dahil halos nandoon na lahat ang mga bilihin.May konting binili si Prime doon sa mall, kagaya ng planner na para sa kanya dahil kakailanganin daw niya iyon para sa pagtatrabaho niya sa Walker Corp. Sa Lunes na magsisimula ang kanyang training kaya excited talaga ito.Natapos din ang araw na iyon at umuwi din kami ng tahimik at walang gulo. Mabuti na lang din at nagpadala si Papa ng stock ng pagkain na pwedeng lutuin ko. Napagdesisyonan ko na gagawa na lamang ako ng lunch box para mas makatipid.Kaya ngayon araw ng lunes, umagang umaga ay nagluluto na ako ng bistek na paborito ko rin. Meron naman ak
Rei's POVNALUGMOK si mama na napaupo sa lumang sofa namin. Humagulgol si Mama kaya lumapit naman ako sa kanya. Nagpakatatag ako, hindi ako pwedeng manghina sa sitwasyon na ito."They've abandoned us, Rei..." Naiiyak na saad ni Mama. Panay ang pahid niya sa kanyang luha."They abandoned us a long time ago, Ma. Mas nakabubuti ang ganito. There is nothing will hold me back, Ma. I will make you proud. I-aahon ko ang pamilya natin sa hirap." Determinadong saad ko kay Mama.Kahit papaano ay napapangiti naman si Mama. "You're too smart, Rei. Nag-aalala ako na baka hindi ka maging normal sa paningin ng iba." Nag-aalalang saad niya sa akin.Napangiti naman ako. "Ma, someone like me might be rare, but we are still normal. I want them to realized what they missed the moment they abandoned us, Ma. They value wealth, fame and power. It will not be easy, but I will achieve them. We will be richer than them until one day, they will regret what they did to us."Tumango naman si Mama. Kaya matapos iy
Paris’ POVLimang taon ang nakalipas…NAKAUPO ako malapit sa may gate habang pinapanood ang mga sundalo na nagjojogging sa labas. Tuwing umaga ginagawa ito ng mga sundalo na naka-aassign sa Cross Valley. Marami din sa mga ito ay mga Cadets kung saan ay mga bagong recruit.Naging libangan ko na ang manood sa kanila habang nagjojogging. Hindi rin biro ang bilang nila dahil buong battalion ang nagjojogging tuwang umaga.“Good morning!” Bati ng mga sundalo habang nadadaanan nila ako. Ngumiti naman ako sa kanila at kumaway. They are very polite and friendly. Hindi sila nakakatakot kagaya ng ibang mga sundalo. Nakakatuwa lang din na marami sa kanila ay nakatira sa Village. Kagaya ng kapitbahay namin na mamaya lang ay dadaan na din dahil kasama ito sa mga nagjojogging tuwing umaga.Hindi nga ako nagkamali. Ilang minuto lang ay nakita ko na dumaan ang kapitbahay namin na seryosong tumatakbo. Nakakunot ang noo nito at wala itong pakialam sa paligid. Dere-derecho lang ito sa pagtakbo hanggang
Paris’ POV12 years ago…NAGLALAKAD ako sa hallway sa loob ng mansyon. Malapit na ang kaarawan ng lolo ko kaya pangiti-ngiti kong tinalunton ang di-carpet sa sahig na kulay pula.Gusto kong ipakita kay Lolo na nasagot ko ang mathematical question na nasa quadro niya. Araw-araw niya itong sinasagutan na noon ay hindi ko maintindihan kung bakit pabago-bago ang sagot niya at paulit-ulit na nangyayari yun.Nitong taon ko lang naintindihan na kaya pala siya paulit-ulit na ginagawa iyon dahil hindi tama ang sagot na nagagawa niya o kaya ay may mali. Kaya naman sinubukan kong mag-aral ng mathematics na kahanay ng sinasagutan ni Lolo. Nakailang libro ako at hindi ko na mabilang bago ako naging pamilyar sa maraming paraan ng Mathematics. Muntik ko ng makalimutan na ginagawa ko pala yun dahil sa ginagawa ni Lolo.I’m aware that I am still five years old. Dati, nagtataka ako kung bakit iba ako sa mga kaedad ko. At the age of 3, I can already fully understand basic information of books when I re
"You don't love someone because they're perfect, you love them in spite of the fact that they're not."- Jodi Picoult⭐️ECLIPSE SIX⭐️Start of the BattleSelene's POV"Nako anak wala ka na bang nakalimutan? Baka may naiwan ka pa. Dala mo na ba ang baon mo? Ang requirements mo?" Di mapakaling tanong ni nanay sa akin. Hindi ito magkanda-ugaga sa pag-aayos ng gamit ko na dadalhin ko sa office ni Halex."Opo nay, nadala ko na po lahat. Wala na ho akong nakalimutan." Sagot ko naman rito at tsaka binitbit ko na ang shoulder bag ko.Nakasuot lang ako ngayon ng isang pink na collared shirt at isang puting maong na pantalon. Nakasuot lang din ako ng rubber shoes at inilugay ko na ang buhok ko."Ang sexy mo pinsan! Nasaan ang justice!?" Parang baliw na sigaw naman ni Jopay na ngayon ay nakasuot ito ng puting tshirt at maong na pantalon.Napakunot naman ang noo ko. Ano naman ang sexy sa suot ko? Oo fitted sa akin ang collared shirt ko at skinny jeans din ang suot ko na kulay puti. Labas na labas
"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"Love is like a friendship caught on fire. In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable." — Bruce Lee⭐️ECLIPSE FOUR⭐️Wavering FeelingsSelene's POVUmagang-umaga ay naglalakad na ako dito sa loob ng manggahan ng mga Montero. Kailangan ko kasing ihatid ang baon ni nanay na ngayon ay nasa manggahan din at tumutulong sa pag-aani. Oo natanggap si nanay sa mansyon ng mga Montero at dahil sa kakasimula pa lang ni nanay ay tumutulong muna siya sa manggahan pero pansamantala lang yun.Dito sa nilalakaran ko ay wala akong nakikitang mga tao. Lahat ng mga puno ng mangga dito ay tapos ng maani kaya sa kabilang bahagi ng Hacienda ang pupuntahan ko. Medyo malayo-layong lakaran yun at nakakahiya naman kung sasakay pa ako ng cart para sa personal na dahilan. Kaya mas pinili ko na lang na maglakad.Hindi naman gaanong mainit dahil marami naman ang
"You can never control who you fall in love with, even when you're in the most sad, confused time of your life. You don't fall in love with people because they're fun. It just happens." — Kirsten Dunst⭐️ECLIPSE THREE⭐️Taking ChancesHalex's POVWe just got home from mounting climbing with my cousin Russel and staying in this small town that's own by my grandfather is giving me a headache. I don't want to stay in this small and boring country side of the Philippines. I still need to travel around the world and experience fun.I am Hephaestus Alexander Montero or famously known as Halex is as free as a bird. I don't want to be cage for something like this. This is what I fear when granddad is already demanding for me to take over the business.I was helping the business for years, but I don't stay long in one location. I get bored immediately and I am looking for something that will make me wanna stay in one place. Even I, I don't know what is that thing. Or I guess, that thing will
"Doubt thou the stars are fire, Doubt that the sun doth move. Doubt truth to be a liar, But never doubt I love." —William Shakespeare⭐️ECLIPSE TWO⭐️Unfaltering ChangeSelene's POVNakatingin lang ako sa labas ng bintana dito sa sinasakyan namin bus palabas ng Maynila. Kanina pa kami nasa labas ng Maynila at hindi ko na alam kung saan na kami. Hindi ako pamilyar sa labas ng Maynila dahil ni minsan ay hindi ko pa nasubukan ang lumabas. Ni hindi ko nga alam ano ang itsura ng Laguna o kaya naman ng Bulacan.Basta ang nakikita ko lang ngayon ay isang two lanes na sementadong daan kasukalan na may mangilan-ngilan na mga bahay na gawa sa mga kawayan. Masasabi ko na isang probinsya na ang dinadaanan namin pero hindi ko alam kung ano ang tawag dito kaya napalingon ako kay nanay na nakatingin din pala sa labas ng bintana."Nay, anong lugar po ito?" Tanong ko sa kanya."Ito ang bayan ng San Isidro. Ito ang huling bayan na madadaanan natin bago tayo makakarating sa Tierra del Fuego." Sagot nam
"It is easy to hate and it is difficult to love. This is how the whole scheme of things works. All good things are difficult to achieve and bad things are very easy to get."— Confucius⭐️ECLIPSE ONE⭐️Distressing BeginningSelene's POV"Ang kapal ng pagmumukha mong muchacha ka! Ang landi landi mo! Pagkatapos kitang patirahin sa pamamahay ko ay ito ang igaganti mo sa akin?!" Nangagalaiting sigaw ni Ma'am Florence sa nanay ko. Pilit niyang sinasaktan ang aking ina at wala itong ibang ginawa kundi ang salagin ang bawat atake ni Ma'am Florence."M-ma'am Florence, tama na po parang awa niyo na." Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Nakikita ko sa mga braso ni nanay ang mga bakas ng kalmot nito at may ibang parte na rin ng braso ang nagingitim dahil sa pasa. Magulo na din ang buhok ni nanay dahil sa pagkakasabunot nito kanina pa.Tumingin naman ng masama sa akin si ma'am Florence. "Tumahimik ka dahil hindi kita kinakausap! Alam mo ba ang ginawa ng nanay mo? Nilandi lang naman niya ang asawa ko