Raven's POV"LET'S eat." Biglang yaya sa akin ni Vander ng dumating na ang food delivery man."Huh?" Napatingin ako sa mga pagkain na bitbit niya. Para sa amin pala yun? Akala ko kanya lang."It's lunch time already. I don't want to starve you." Usal nito na nakatitig sa akin."Ah...sana hindi ka na lang nag-abala." Tugon ko rito. Nakakahiya naman dito dahil hindi ko yun inasahan."You're not a bother, so let's eat this before it gets cold."Tumayo na lamang ako at sumunod kay Vander sa loob.Nang makapasok ako sa loob ay agad akong lumapit sa center table para tulungan si Vander na ilabas ang mga pagkain. Naka styro silang lahat and somehow, the food smells familiar to me.Adobo? Canton Guisado and Lechon Kawali? Tila nanubig ang aking mga bagang dahil mga paborito ko ang mga pagkain na nakahain. Napanguso naman ako dahil nagkataon pa talaga na lahat ng iyon ay paborito ko."Paborito mo mga pagkain na yan?" Tanong ko rito."Hhmmm...very." Sagot nito sa akin.Medyo hindi pa ako makapa
Raven's POVPARANG gusto ko ng tumakbo ng biglang tumunog ang elevator at iniluwa doon ang isang matangkad na lalaking halatang galit ang itsura.Napalunok naman ako ng dumako ang tingin nito sa akin at mas lalong bumakas ang galit nito na pakiramdam ko ay matutusta na ako alin man sandali.Shit. Galit nga si Bree."Bebe girl?!" Parang naghahamon ng away na tawag nito sa akin."B-bree." Nauutal na saad ko at parang papanawan na ako ng ulirat ng biglang sumugod ito."Walang hiya kang babae ka! Porke maganda ka, iniwan mo na lang kami ng ganoon lang! Hihilain ko talaga yan magandang buhok mo!" Pero lahat ng iyon ay hindi niya ginawa kundi ay sinugod niya ako ng yakap at biglang umiyak si Bree! "Bebe girl, namiss kita ng sobra pero ang sama mo sa akin. Friendship goals tayo di ba? Pero bakit nang-iwan ka sa ere?""I'm sorry Bree..." tanging naisagot ko sa kanya. Ano pa ba ang maipapaliwanag ko kung kasalanan ko naman talaga?"Pero masaya ako dahil sa wakas nakita ka na rin namin. Ang hir
Raven's POVPAKIRAMDAM ko ay tumigil sa paggalaw ang paligid. Ang pag-ikot ng mundo at kahit mismo ang paghinga ko.Tanging naririnig ko lamang ngayon ay ang malakas na kalabog ng dibdib ko dahil sa mga sinabi ni Haze."A-ano ang i-ibig niyong s-sabihin?" Hindi ako naguguluhan, pero mas natatakot ako sa malalaman ko. Mas natatakot ako sa kahahantungan pagkatapos nito."Nakalimutan mo na ba? Noong inatake tayo ng mga Fiores, you went to the arena at doon nagtago. Pero may sumunod doon sa iyo. He's one of the exiled eon dahil sa pagiging rule breaker nito hanggang sa nagpasya ang konseho na alisin siya sa fortress. But we never knew na umanib pala siya sa mga kalaban. His name is Klaus Lancaster, a high level mind manipulator. Kaya niyang ipakita sayo ang kahinaan mo, itsura at boses ng taong kahinaan mo. We are not sure kung sino ang nakikita mo sa kanya noong una. I thought it was your father, dahil na rin sa gulat ng reaksyon mo—but we were wrong ng marinig namin na binigkas mo ang p
Raven's POVMABILIS na lumipas ang sabado at lingo pero marami din akong nagawa sa loob ng dalawang araw na iyon.Gumala kami ni Prime sa downtown kung saan ay nakapaglibot ako sa Metropolitan Mall at nagwindow shopping na rin dahil wala akong budget para doon. Pero nag-enjoy ako dahil naging pamilyar na sa akin ang mga lugar. Pero sa palagay ko ay sa mall ako magtutungo kung aalis man ako dahil halos nandoon na lahat ang mga bilihin.May konting binili si Prime doon sa mall, kagaya ng planner na para sa kanya dahil kakailanganin daw niya iyon para sa pagtatrabaho niya sa Walker Corp. Sa Lunes na magsisimula ang kanyang training kaya excited talaga ito.Natapos din ang araw na iyon at umuwi din kami ng tahimik at walang gulo. Mabuti na lang din at nagpadala si Papa ng stock ng pagkain na pwedeng lutuin ko. Napagdesisyonan ko na gagawa na lamang ako ng lunch box para mas makatipid.Kaya ngayon araw ng lunes, umagang umaga ay nagluluto na ako ng bistek na paborito ko rin. Meron naman ak
Raven's POVNAPAKURAP na lamang ako sa sinabi niya. His amour is so dumb to notice it? Ibig sabihin, hindi pa alam ng amour niya na siya ang amour nito? Paanong nangyari yun?"Huh? Bakit hindi niya alam?" Nagtatakang tanong ko. Sabi nila mararamdaman mo daw iyon. Malakas nga lang daw yung pakiramdam ng male eons. Sila yung nakaka-identify kaagad, while female are a bit numb about it."If I ask you the question, how are you going to respond?" Balik tanong nito sa akin na lalong ipinagtaka ko lamang."Huh? Bakit ako ang tinatanong mo? Hindi naman ako—" then realization hit me. Nanlaki ang mga mata ko when I realized his words and action. "M-me?"He smiled and he leaned towards me and whispered. "Yes, you are my amour, baby."Pakiramdam ko ay pinanindigan ako ng mga balahibo ko. Ako? Paanong naging ako ang amour niya? How is that even possible?Your a legendary dimwit! So it's possible! Kontra naman ng utak ko."K-kailan mo pa n-nalaman?" Naitanong ko. Dahil hindi ko man lang napansin na
Raven's POV"MAKE me a home-made lunch everyday, baby." Biglang naglambing ito pagkatapos namin kumain.Laking pasalamat ko na lang at nagustohan niya yung luto ko, dahil kung hindi ay nakakahiya talaga. Pero bakit naman ako mahihiya? Sapilitan nga niyang kinuha lunch box ko."Limitado lang ang alam kung lutuin. Kaya hindi pwede yung everyday na sinasabi mo." Sagot ko sa kanya. Aba kung okay sa kanya yung araw-araw ay prito, bakit hindi?"Anything will do, as long as you cook it." Yung lambing ng boses niya ay parang kinikilabutan ako. I don't know why we became like this dahil lang sa simpleng confession na siya pala ang amour ko at ako ang amour niya. Ganito ba talaga yun?Pero hindi ko naman siya mahindian. Iniisip ko pa lang ang lahat ng mga masasakit na sinabi ko sa kanya at kinamuhian siya ng hindi naman niya kasalanan ay nakokonsensya na ako."Oo na, basta wag kang magrereklamo." Sagot ko na lang. Pansin na pansin ko rin ang pagtawag niya sa akin ng baby. Pero hinayaan ko na da
Raven's POVI FELT alarmed when I can feel the malice and killing intent everywhere surrounding us."Get inside the car Raven! Now!" Vander roared and threat is evident in his eyes. He did not budge on his position and still towering with glory even the danger is already around us.Mabilis akong pumasok sa sasakyan. I want to help, but this is not the good time to help. I am worried but I trust Vander so much. Hindi ko pwedeng gamitin ang abilidad ko, lalo na at kitang kita ako.Ilang sandali pa ay lumabas na sa kakahuyan ang mga naka-itim na mukhang mga rebelde. Pero wala pang lumipas na ilang segundo ay bumagsak na ang mga ito kahit hindi pa gumagalaw si Vander.I am holding the seatbelt and I fixed it protecting me. I made sure the doors are lock as well. I look at Vander who's just standing on the same spot.Pero mas nagulat ako ng may lumitaw sa ere mula sa taas ni Vander at biglang inatake ito dala ang isang espada na sa gulat ko ay nagpakawala ako ng kapangyarihan na idenerekta
Raven's POV"YOUR house?" Di makapaniwalang kumpirma ko. I know it's not impossible and this is not just a freaking house. It's an enormous mansion!"Hhmm...I guess." Sagot naman nito sa akin na ikinataas ng kilay ko. It's obvious na sa kanila ito. What should I expect from a son of the richest man in the country?"Magandang hapon Señorito!" Napalingon na lamang ako sa pinanggalingan ng boses na iyon.Then I saw a middle aged woman who's wearing a maid's uniform of color black and white."Manang Dalia, I have my girlfriend with me. She's Raven." Kung nakatingin ako ngayon kay manang Dalia ay halos mabali naman ang leeg ko sa bilis ng pagkakalingon ko kay Vander.Ano daw? Girlfriend?"Naku, ang ganda-ganda ng girlfriend mo señorito Vander. Bagay na bagay kayong dalawa." Tuwang tuwa naman na saad nito at hindi ko man lang magawang itama ang maling akala nito. "Naku, señorita Raven, ikinagagalak kitang makilala." Bati nito sa akin.Napangiti naman ako. "Ako din po manang Dalia. Pero Rave
Rei's POVNALUGMOK si mama na napaupo sa lumang sofa namin. Humagulgol si Mama kaya lumapit naman ako sa kanya. Nagpakatatag ako, hindi ako pwedeng manghina sa sitwasyon na ito."They've abandoned us, Rei..." Naiiyak na saad ni Mama. Panay ang pahid niya sa kanyang luha."They abandoned us a long time ago, Ma. Mas nakabubuti ang ganito. There is nothing will hold me back, Ma. I will make you proud. I-aahon ko ang pamilya natin sa hirap." Determinadong saad ko kay Mama.Kahit papaano ay napapangiti naman si Mama. "You're too smart, Rei. Nag-aalala ako na baka hindi ka maging normal sa paningin ng iba." Nag-aalalang saad niya sa akin.Napangiti naman ako. "Ma, someone like me might be rare, but we are still normal. I want them to realized what they missed the moment they abandoned us, Ma. They value wealth, fame and power. It will not be easy, but I will achieve them. We will be richer than them until one day, they will regret what they did to us."Tumango naman si Mama. Kaya matapos iy
Paris’ POVLimang taon ang nakalipas…NAKAUPO ako malapit sa may gate habang pinapanood ang mga sundalo na nagjojogging sa labas. Tuwing umaga ginagawa ito ng mga sundalo na naka-aassign sa Cross Valley. Marami din sa mga ito ay mga Cadets kung saan ay mga bagong recruit.Naging libangan ko na ang manood sa kanila habang nagjojogging. Hindi rin biro ang bilang nila dahil buong battalion ang nagjojogging tuwang umaga.“Good morning!” Bati ng mga sundalo habang nadadaanan nila ako. Ngumiti naman ako sa kanila at kumaway. They are very polite and friendly. Hindi sila nakakatakot kagaya ng ibang mga sundalo. Nakakatuwa lang din na marami sa kanila ay nakatira sa Village. Kagaya ng kapitbahay namin na mamaya lang ay dadaan na din dahil kasama ito sa mga nagjojogging tuwing umaga.Hindi nga ako nagkamali. Ilang minuto lang ay nakita ko na dumaan ang kapitbahay namin na seryosong tumatakbo. Nakakunot ang noo nito at wala itong pakialam sa paligid. Dere-derecho lang ito sa pagtakbo hanggang
Paris’ POV12 years ago…NAGLALAKAD ako sa hallway sa loob ng mansyon. Malapit na ang kaarawan ng lolo ko kaya pangiti-ngiti kong tinalunton ang di-carpet sa sahig na kulay pula.Gusto kong ipakita kay Lolo na nasagot ko ang mathematical question na nasa quadro niya. Araw-araw niya itong sinasagutan na noon ay hindi ko maintindihan kung bakit pabago-bago ang sagot niya at paulit-ulit na nangyayari yun.Nitong taon ko lang naintindihan na kaya pala siya paulit-ulit na ginagawa iyon dahil hindi tama ang sagot na nagagawa niya o kaya ay may mali. Kaya naman sinubukan kong mag-aral ng mathematics na kahanay ng sinasagutan ni Lolo. Nakailang libro ako at hindi ko na mabilang bago ako naging pamilyar sa maraming paraan ng Mathematics. Muntik ko ng makalimutan na ginagawa ko pala yun dahil sa ginagawa ni Lolo.I’m aware that I am still five years old. Dati, nagtataka ako kung bakit iba ako sa mga kaedad ko. At the age of 3, I can already fully understand basic information of books when I re
"You don't love someone because they're perfect, you love them in spite of the fact that they're not."- Jodi Picoult⭐️ECLIPSE SIX⭐️Start of the BattleSelene's POV"Nako anak wala ka na bang nakalimutan? Baka may naiwan ka pa. Dala mo na ba ang baon mo? Ang requirements mo?" Di mapakaling tanong ni nanay sa akin. Hindi ito magkanda-ugaga sa pag-aayos ng gamit ko na dadalhin ko sa office ni Halex."Opo nay, nadala ko na po lahat. Wala na ho akong nakalimutan." Sagot ko naman rito at tsaka binitbit ko na ang shoulder bag ko.Nakasuot lang ako ngayon ng isang pink na collared shirt at isang puting maong na pantalon. Nakasuot lang din ako ng rubber shoes at inilugay ko na ang buhok ko."Ang sexy mo pinsan! Nasaan ang justice!?" Parang baliw na sigaw naman ni Jopay na ngayon ay nakasuot ito ng puting tshirt at maong na pantalon.Napakunot naman ang noo ko. Ano naman ang sexy sa suot ko? Oo fitted sa akin ang collared shirt ko at skinny jeans din ang suot ko na kulay puti. Labas na labas
"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"Love is like a friendship caught on fire. In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable." — Bruce Lee⭐️ECLIPSE FOUR⭐️Wavering FeelingsSelene's POVUmagang-umaga ay naglalakad na ako dito sa loob ng manggahan ng mga Montero. Kailangan ko kasing ihatid ang baon ni nanay na ngayon ay nasa manggahan din at tumutulong sa pag-aani. Oo natanggap si nanay sa mansyon ng mga Montero at dahil sa kakasimula pa lang ni nanay ay tumutulong muna siya sa manggahan pero pansamantala lang yun.Dito sa nilalakaran ko ay wala akong nakikitang mga tao. Lahat ng mga puno ng mangga dito ay tapos ng maani kaya sa kabilang bahagi ng Hacienda ang pupuntahan ko. Medyo malayo-layong lakaran yun at nakakahiya naman kung sasakay pa ako ng cart para sa personal na dahilan. Kaya mas pinili ko na lang na maglakad.Hindi naman gaanong mainit dahil marami naman ang
"You can never control who you fall in love with, even when you're in the most sad, confused time of your life. You don't fall in love with people because they're fun. It just happens." — Kirsten Dunst⭐️ECLIPSE THREE⭐️Taking ChancesHalex's POVWe just got home from mounting climbing with my cousin Russel and staying in this small town that's own by my grandfather is giving me a headache. I don't want to stay in this small and boring country side of the Philippines. I still need to travel around the world and experience fun.I am Hephaestus Alexander Montero or famously known as Halex is as free as a bird. I don't want to be cage for something like this. This is what I fear when granddad is already demanding for me to take over the business.I was helping the business for years, but I don't stay long in one location. I get bored immediately and I am looking for something that will make me wanna stay in one place. Even I, I don't know what is that thing. Or I guess, that thing will
"Doubt thou the stars are fire, Doubt that the sun doth move. Doubt truth to be a liar, But never doubt I love." —William Shakespeare⭐️ECLIPSE TWO⭐️Unfaltering ChangeSelene's POVNakatingin lang ako sa labas ng bintana dito sa sinasakyan namin bus palabas ng Maynila. Kanina pa kami nasa labas ng Maynila at hindi ko na alam kung saan na kami. Hindi ako pamilyar sa labas ng Maynila dahil ni minsan ay hindi ko pa nasubukan ang lumabas. Ni hindi ko nga alam ano ang itsura ng Laguna o kaya naman ng Bulacan.Basta ang nakikita ko lang ngayon ay isang two lanes na sementadong daan kasukalan na may mangilan-ngilan na mga bahay na gawa sa mga kawayan. Masasabi ko na isang probinsya na ang dinadaanan namin pero hindi ko alam kung ano ang tawag dito kaya napalingon ako kay nanay na nakatingin din pala sa labas ng bintana."Nay, anong lugar po ito?" Tanong ko sa kanya."Ito ang bayan ng San Isidro. Ito ang huling bayan na madadaanan natin bago tayo makakarating sa Tierra del Fuego." Sagot nam
"It is easy to hate and it is difficult to love. This is how the whole scheme of things works. All good things are difficult to achieve and bad things are very easy to get."— Confucius⭐️ECLIPSE ONE⭐️Distressing BeginningSelene's POV"Ang kapal ng pagmumukha mong muchacha ka! Ang landi landi mo! Pagkatapos kitang patirahin sa pamamahay ko ay ito ang igaganti mo sa akin?!" Nangagalaiting sigaw ni Ma'am Florence sa nanay ko. Pilit niyang sinasaktan ang aking ina at wala itong ibang ginawa kundi ang salagin ang bawat atake ni Ma'am Florence."M-ma'am Florence, tama na po parang awa niyo na." Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Nakikita ko sa mga braso ni nanay ang mga bakas ng kalmot nito at may ibang parte na rin ng braso ang nagingitim dahil sa pasa. Magulo na din ang buhok ni nanay dahil sa pagkakasabunot nito kanina pa.Tumingin naman ng masama sa akin si ma'am Florence. "Tumahimik ka dahil hindi kita kinakausap! Alam mo ba ang ginawa ng nanay mo? Nilandi lang naman niya ang asawa ko