Raven's POV
MABIGAT ang pakiramdam ko. Parang may nakadagan sa akin at hindi ko magawang kumilos. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin."Raven...How are you? Miss me?"Kinilabutan ako sa boses na iyon. Kapareho iyon ng boses ni Mr. Brookes. Pilit kung hinalukay ang huling naaalala ko.Naging bihag ako at nasa loob ng isang laboratoryo at tumurok sa akin ang apat na mahahabang mga karayum na hanggang ngayon ay naaalala ko pa kung gaano iyon kasakit. Pero hanggang doon lang ang naaalala ko. Siguro hinimatay ako dahil sa sakit? Kaya ganito kabigat ang pakiramdam ko ngayon."Raven, you can never escape."Biglang tumambol na lang ang puso ko ng lumitaw sa kadiliman ang mukha ni Mr. Brookes. He has this wicked smile. Hindi ko alam kung bakit madilim ang paligid."I'll take over your mind for one last time, Raven. You will not have a happy ending. No one will be happy."Kusang nagmulat ang mga mata ko pero hindi ko magawang kontrolin ang katawan ko. Ni hindi ko kayang sabihin ang gusto kong sabihin. It feels like I am a prisoner in own body.Nakita ko ang paligid at may mga taong nakaputi doon kagaya ng dalawang taong huling nakita ko."She's conscious!" Saad ng isa na halatang nagpanic."Useless fools!" Nagulat na lang ako ng kusang nagsalita ang katawan ko. "I'll kill myself!" No, Mr. Brookes is taking over the control of my body!Kinabahan ako dahil may kumokontrol sa katawan ko. Pakiramdam ko ay parang nakakulong ako sa sarili kong katawan at hindi makagalaw at may ibang gumagamit ng katawan ko.Mr. Brookes? Sigaw ng isip ko."I'm borrowing your body for one last time, Raven. And this time, I'll make sure to break you and that Cambridge, since you failed me."Biglang kumuha ang sarili ko ng isang matalim na bagay pero agad naman na may pumigil doon at agad na itinapon ang matalim na bagay na nahawakan ng kamay ko."How dare you!" Sigaw ng katawan ko. Gusto kong magsalita, pero hindi ko magawa. "Don't fucking touch me! Stupid human!"Wala akong kontrol sa katawan ko. My soul cannot do anything but cry. Hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang kontrolin ang katawan ko. I am conscious but I have no liberty in my own body.Hindi ko na napansin ang mga nangyayari. My body is saying mean full things towards my friends and Vander. I feel so useless. I wanted to scream and tell them that it was not me. It was Mr. Brookes who's controlling my body right now. I don't know how did he do it, but it was."I am severing my ties...with you." Pakiramdam ko ay tumigil ang puso ko sa pagtibok. And for a brief moment, my emotion escaped. My body froze exactly with what I feel right now, but Mr. Brookes taken over right away."Great. Then farewell, Vander. Let's never meet again." I felt my body moved and walked away. Hindi ko na alam kung saan ako papunta. My body is just moving on it's own like it's following a map.I wanted to scream but I could not voice it out. It feels like my heart is dying, to all the things that Mr. Brookes said. Vander hates me now...he hates me.Huminto na lang ang katawan ko kung saan ay nasa isang lugar ako na hindi ko kilala. Hindi ko alam kung saan ito pero alam ko na hindi na ito ang Metropolis."The look on his face is surely priceless. Vander will never be happy. And now, my time has come. The drug is wearing off. You'll return to your old self but miserable life. The man you love hates you the most right now. How can you face him, if you cause him too much pain?""Damn you! It was you who said those things! Why are you doing this! Can't you leave me alone?!" Galit na sagot ko kay Mr. Brookes sa isipan ko. I cannot talk verbally, but my mind can."But Vander thought it was you. Do you still have a face to face him?"Hindi ako makasagot. Naduduwag ako dahil kitang kita ko kung paanong nasaktan si Vander dahil sa sinabi ni Mr. Brookes. And our ties was severed already, how can I still face him? Tila naduduwag din ako. Ano ang sasabihin ko sa kanya? Will he believe me that Mr. Brookes was the one who said that?"I am finally leaving this world. Have a miserable life, Raven."Unti-unting nawala ang boses ni Mr. Brookes, at pati ako ay tila iginugupo ng antok. Unti-unting gumagaan ang katawan ko hanggang na nakaya ko ng gumalaw. Pero nanghina ako bigla dahil pakirmadam ko ay umiikot ang paningin ko, hanggang sa tuluyan ng dumilim ang paningin ko at wala na akong maramdaman.•••PARA akong nakalutang at ramdam ko ang malambot na hinihigaan ko ngayon. Masakit ang katawan ko pero naigagalaw ko naman ang mga daliri ko.Nagmulat ako ng mata at una kong nakita ang victorian style ceiling na alam mo na kaagad na marangya."Gising na siya!" Narinig kong saad ng isang boses babae na hindi ko kilala.May lumapit naman sa hinihigaan ko. Dalawa sila, isang babae at isang lalaki na hindi nalalayo ang edad sa akin."Kuya, sa palagay mo okay lang siya?" Nagtatakang tanong ng babae habang nakatingin sa akin."Miss, can you talk?" Tanong ng lalaki sa akin."Y-yes." Pakiramdam ko ay namamaos ako. Parang kay tagal kong hindi nakapagsalita."Nandito ka sa teritoryo namin. We found you lying unconscious so we brought you here." Paliwanag nito sa akin kaya nasagot kaagad ang katanungan ko kung nasaan ako.He has dark gray messy hair and cobalt blue eyes. His skin is too smooth for a guy. Sa madaling salita ay napakagandang lalaki nito."Salamat." Naisaad ko at sinubukan kong bumangon at agad naman akong inalalayan ng lalaki."Don't force yourself. You're still recovering. According from the doctor, it was fatigue so you need a lot of rest." Paliwanag nito sa akin.Fatigue? Siguro nga at hindi na kinaya ng katawan ko ang mga nangyari."By the way, what's your name?" Tanong naman ng babae sa akin."Tumitig ako sa kanya. Hindi ko alam kung pagkakatiwalaan ko ba sila. But I will be a hypocrite. They helped me even though they don't know me. I am too ungrateful for that."Raven." Sagot ko sa kanya."Wow. My name is Kiera, and this is my brother Lux. But, your eyes are golden topaz...are they real?" Tanong nito at napakunot noo naman ako.Golden topaz? Is that what they call with my brown eyes? They have a weird name."Yes." Sagot ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit tila humahanga ito habang nakatingin sa aking mga mata. My eyes are just ordinary and I don't think something is special in it. Vander has more beautiful iris, it's an ash color with blue specs.KrooooooooooooooookkkNamula naman ako bigla dahil sa nakakahiyang tunog mula sa aking tiyan. Para itong isang signos at naramdaman ko kaagad ang biglang pagkagutom."I'll tell the maid to make food. Kiera, take care of her." Paalam ni Lux sa amin at lumabas na ito ng marangyang kuwarto."What happened to you, Raven? We found you dressed in a lab gown and you look like being mistreated." Mahinang tanong nito sa akin pero agad naman itong nagulat. "I'm sorry if I am being so nosy. It's just that, I am worried. You look like you ran away from something." Hinge ng paumanhin nito sa akin.Hindi ko gustong magsalita tungkol sa nangyari sa akin. Paano ko sasabihin sa kanila na kinontrol ako? Are they even going to believe me? Or they are going to think that I'm crazy? I have no recollection on what exactly happened. Basta nagising na lang ako at nandoon na ako sa isang basement and Mr. Brookes was controlling me."I-I don't remember what happened." Naging sagot ko na lang. If they won't believe me, there is nothing that I can do.Napatakip naman ito ng bibig. "Don't tell me nagka-amnesia ka? Ay mali, you know your name so hindi." Nagtataka ito habang nag-iisip kung anong posibleng nangyari sa akin."Human being has a defense mechanism if they experience something bad. The body will forget about it and bury the memory." Saad naman ng lalaking nakapormal na suot at may katandaan na ito."Doctor! Ibig bang sabihin, may amnesia siya?" Tanong ni Kiera rito."It's not an amnesia. But she is not in danger." Sagot nito at may ibinigay ito na papel kay Kiera. "This will be her prescriptions. She will continue her medication for the couple of weeks.""Sige doc, salamat." Tugon naman ni Kiera habang binabasa niyo ang riseta."I already told your brother what needs to be done. I'll go ahead." At tumingin ito sa akin. "Magpagaling ka Miss Raven." At umalis na ito sa silid.Naiwan kami ni Kiera sa loob ng kuwarto. Biglang sumagi naman sa ala-ala ko ang Papa ko. Wala akong ideya kung nasaan si Papa o kung buhay pa ba siya. He was captured by Mr. Brookes and was tortured. I don't know if he survived."I-I need to find my father." Naisaad ko at akmang tatayo na sana ako mula sa pagkaka-upo sa higaan ng pinigilan naman ako ni Kiera."What happened to your father?" Napakunot noo naman ako habang nakatingin kay Kiera. Napansin naman nito ang klase ng tingin ko. "I don't mean to pry. But we might be able you help you, Raven.""He's gone missing." Tanging naging sagot ko. Hindi ko alam kung okay ba siya o hindi."We can find him for you, Raven." Usal ni Kiera sa akin.Napatitig naman ako sa kanya. This time, if I will find him, it's better for him to think of me as dead person. Dahil tuwing kasama ko si Papa ay napapahamak siya. Pakiramdam ko ay isa akong malaking kamalasan sa buhay niya. If I was not related to him, he will not be abducted and none of this things will happen."His name is Eric Haust. But please if you find him, please tell him I died." Mahinang saad ko. This is for the best. I need to separate my life from them. Vander hated me and I will only put my father's life into trouble if I will seek comfort from him.Nag-atubi naman siya dahil sa sinabi ko. "A-are you sure, Raven? Your father might not take it good."Umiling ako. "Masasaktan siya, dahil anak niya ako. Pero lilipas din ang sakit. It's better to let him think that I am already dead, para wala ng gagalaw sa kanya.""Okay. We will, just rest for now. Wait for the food, my brother is preparing it." Saad nito at nagpaalam na ito na lalabas.Ilang araw din ang lumipas bago ko natanggap ang balita na nahanap na nila si Papa. My father who's under custody of the Cambridge who's now living from a far city.He took the news painfully and I cried as I heard about it. I know lying is a big sin but I rather be a sinner than drag him to my misery.They thought the war has ended. Pero alam ko na hindi pa nagtatapos ang lahat ng iyon. I am seeking revenge. Sa lahat ng ginawa nila sa akin. To those people who made me do worst. Those people who made me like this."Raven, sorry but I did check your background. You're one of the commons, but attached to the legendary Vander Ross Cambridge?" Nagugulohan na pagkumpirma ni Kiera sa akin."I was his...secretary and that's all." Sagot ko sa kanya. I don't want them to know what I was back then. I already have the fear of letting them know my real status, it will happen again. They will do bad things against me."Oh, it makes sense. But from now on, ano na ang gagawin mo? You said, you want revenge?" Tanong nito sa akin at inilapag niyo ang hawak na tablet."Yes." Maikling sagot ko. Hindi man nila alam kung ano ang tunay na nangyari sa akin pero ang alam nila ay kaugnay iyon sa mga rebelde."If that is the case then, join us." Yaya nito sa akin kaya napakunot ang noo ko sa sinabi niya."Anong ibig mong sabihin?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. Why would I join them for my revenge?"You'll know if you will join us." Saad nito at hindi ko alam kung papayag na ako."You can't make me say yes, without me knowing what is it for." Sagot ko sa kanya. Naging maingat na ako dahil sa mga nangyari sa akin.Bumuntong hininga naman si Kiera at doon na pumasok si Lux na may dalang crystal na baso na may laman ng whisky."Raven, we are a member of the Elite force who hunts down the remaining fugitives of the previous revolutionary group. We are the secret force established by the president to hunt down the rogues. We have freedom on our own, and kill those fugitives. If you are interested, just say yes and you'll board the ship." Paliwanag ni Lux and he drank the remaining liquid from his crystal cup.With that, my life started to changed. I don't know what awaits me in the future. But for now, what I want is to annihilate those people who hurts me the most.©️charmaineglorymaeRaven's POVKAKAUWI ko lang galing sa man hunt operation. I feel a bit tired and I want to take a shower because of the blood stench sticking on my skin.It's been a year had passed and I was killing nonstop all those people related with Mr. Brookes' schemes. I already turned twenty four and about to turned twenty five in December.After I joined the elite force, I started training right away, but because I already know how to fight, my training did not go that long and I was deployed on my first hunt.It was not easy at first. Tracking down people and killing them. Pero nasanay na rin ako nang tumagal. My hands are dirty. I don't know if God will forgive me for what I sinned. I am not far from being a killer. I am just licensed to kill.Pumanhik na ako sa taas patungo sa kwarto ko para maligo. I guess Kiera and Lux is still not home yet. They have their own hunt mission as well kaya hindi kami nagkakasama. Maswerte na kung magkatagpo kami dito sa bahay.Binuksan ko na lang ang telebi
Raven's POVDUMATING kami sa Century Peninsula Hotel. Maraming medya doon na nakaabang at kinukunan ng mga larawan ang bawat panauhin.Bumaba na din kami ni Kiera at nakasuot na kami ng maskara. Walang makakakilala sa amin at lalong walang makakaalam kung ano ang ipinunta namin dito.Agad na nagkislapan ang mga camera habang naglalakad kami ni Kiera. Pareho naman kaming umasta na tila walang napapansin. Dere-derecho lang kami papasok sa loob patungo sa ballroom."Raven, doon ka sa east wing...sa north wing naman ako." Saad ni Kiera sa akin at tumango ako.Agad na naglakad ako at pasimpleng iniiwasan ang mga panauhin doon na abala sa pakikipag-usap sa mga kakila. Wala pa akong nakikitang pamilyar, o mas tamang sabihin na mahirap kilalanin ang mga panauhin dahil parehong nakasuot ang mga ito ng maskara. Halos pareho din ang tindig ng lahat o kaya taas."Ma'am, drinks?" Nakangiting bungad sa akin ng isang serbedor, kaya kumuha ako ng isang wine para umalis na ito sa harapan ko.Lumapit a
Raven's POVNAGING matiwasay ang mga araw na nakalipas at hindi na naulit ang pagkakita ko ng multo. Dapat lang dahil kumuha ako ng isang psychic para itaboy ang masamang espirito na dumalaw sa kuwarto ko noong nakaraan na naging dahilan para mahirapan akong makatulog.Wala na akong multong nakikita pero lagi naman akong nananaginip na may tumatabi sa akin sa pagtulog. Pero pagkagising ko naman ay wala. Hindi ko alam kung bakit ganoon lagi ang panaginip ko, tila totoo. Lagi kong napapanaginipan na may yumayakap sa akin sa pagtulog. This weird dream started after that ghost incident.Binuksan ko na lamang ang laptop ko at chineck ko ang email at nakita ko doon ang isang email galing kay Chief. Binasa ko iyon at balita iyon na tapos na ang misyon. Ubos na ang kaaway, kaya wala na kaming trabaho patungkol sa mga fugitives.Binuksan ko naman ang telebisyon para manood ng balita. Pero pagkabukas ko sa TV ay huminto naman ang kamay ko ng makita ko ang mukha ni Vander. Nakasuot siya ng itim
Raven's POVNASA malayo lang ako at nakatanaw kay Papa na ngayon ay masayang naglalakad kasama ang babaeng kinakasama niya. Malaki ang ipinagbago ni Papa. Mas malusog na siya ngayon tingnan kaysa noon una. Wala naman akong maramdaman na kakaiba sa babae at malinis naman ang ala-ala nito. Walang halong pagpapanggap kaya napapangiti na lang ako. Alam ko na masaya si mama ngayon dahil masaya na ulit si Papa. Hindi naman ako makasarili na magagalit kung makahanap man ng iba si Papa.Natapos din ang pagmamatyag ko kay Papa at napagpasyahan ko na magliwaliw na lang din. Alam ko na hindi na lalabas ng bahay sina Papa at wala naman nakakakilala sa akin dito.Nagdesisyon na lang ako na pumunta sa Pavillion kung saan nandoon ang maraming restaurant at boutiques. Para itong mall na hindi.Walking distance lang naman ito kaya hindi na ako sumakay ng cab para pumunta doon. Hindi gaanong marami ang tao na namamasyal, lalo na at wala naman mga bata. Kung meron man ay sigurado akong nasa bahay na ri
Raven's POVHINDI ako makagalaw at naramdaman ko na lang na tila may kumikiliti sa leeg ko. It was soft and caressing. They feel like butterfly wings stroking my skin. I don't know why am I having this kind of dream, it feels too real. Mas lalo akong naalarma ng maramdaman ko ang kiliting iyon ay bumaba sa dibdib ko. It feels like it was tracing my skin and if feels warm covered my mounds. Gusto kong gumalaw, pero tila naparalisa ako. Is this what they call sleeping paralysis? How can I even think straight in my own dream?A/N: Ganito ako lagi. Almost all of my dreams, sasabihin ko sa panaginip ko. Panaginip lang ito at hindi totoo. I am very conscious even I am in my dream state to the point kaya ko ng kontrolin kung ano ang gusto kong mangyari sa panaginip ko. No bluff.Nakaramdam ako ng haplos sa katawan ko down to my stomach and below...like the butterflies are crawling in every inch of my skin and giving me ticklish feeling. Parang sinasamba nito ang katawan ko sa nakakaliting p
Raven's POVPAGKATAPOS ng pag-uusap namin ni Arissa ay pumunta na ako sa isang kainan. Hindi naman ako nagtagal doon at bumalik na ako sa hotel. Pero ng na sa lobby pa lamang ako ay nakita ko na ang pamilyar na bulto na ngayon ay nasa front desk.Ano ang ginagawa niya dito?Hindi ko mapigilan na hindi lumapit sa front desk dahil kailangan kong kunin ang key card ko."Anong ginagawa mo rito?" Agad na tanong ko sa kanya kaya panalingon naman siya sa akin at nginitian ako."I'm here for you, Sweet." Sagot nito sa akin.Lux, why is he even here? Bukas na ako uuwi."Alam mo na uuwi na ako bukas. Bakit ka pa pumunta dito?" Tanong ko sa kanya at kinuha ko na ang key card ko."Para mas mabilis ang biyahe. Hindi ka ba napapagod mag commute? Hindi mo man lang dinala ang sasakyan mo." Tugon nito sa akin at hawak na rin nito ang key card."Gusto ko magcommute." Naisagot ko kang sa kanya."Wala ka ng magagawa, I am here...and I will be your chauffeur tomorrow." Saad nito sa akin.Siniringan ko nam
Raven's POVPAPUNTA na kami sa HQ ng mga sandaling ito. Hindi namin kasama si Lux dahil mga babae lang naman ang kailangan.Nakasuot lamang ako ng isang itim na leather pants, black combat shoes, at itim na v-neck shirt. Pumasok na kami sa building. Kung titingnan ito ay isa lamang itong ordinaryong kompanya. May mga office workers, products and clients. Pero dito nakatago ang headquarters. This business is just a mask to hide us.Pumasok na kami sa pribadong pintuan na tanging kaming mga myembro lamang ang mayroon access.Agad na bumungad sa amin si Charlie, na siyang assistant ng lahat."Mabuti at nandito na kayo. Kompleto na ang lahat at makakapagsimula na tayo." Salubong nito sa amin at may suot itong bluetooth headset. "Boss, nandito na si Miss Haust at Miss Rochester."Naglakad na kami papasok sa meeting room. Dumating na kami doon at nakita ko nga ang mga kasamahan namin na babae at walang lalaki doon. Nakaupo naman si Chief sa unahan at may mga tinitingnan itong folder."Mabut
Raven's POVNAPABUNTONG hininga na lamang ako ng bumaba ako sa sasakyan sa harap ng mataas na condominium dito sa Eriondel. Ang sabi ni Chief ay dito ang meeting place namin ni Vander.Alam kong hindi pa niya alam na ako ang magiging bodyguard niya. Does it make any sense? Legendary siya, kahit wala siyang bodyguard ay alam ko na kaya niyang protektahan ang sarili niya.Inihanda ko na rin ang sarili ko sa posibleng mangyari. Isa lang ang alam ko, magagalit siya sa akin. Pero may puwang pa ba sa puso niya ang galit, kung wala na akong lugar sa doon?Hindi ko talaga alam. Hindi ko rin talaga akalain na mapapasubo ako sa sitwasyon na ito. Kung may pagpipilian lang ako ay mas pipiliin ko na huwag siyang nakatagpo. If only I can guard him secretly, yung hindi niya alam ay mas pipiliin ko pa iyon."Unit 2546." Yun ang unit kung saan kami magkikita.Huminga ako ng malalim sa huling pagkakataon bago ako tumapak sa lobby."Ma'am, pwede ba malaman kung saan kayo pupunta?" Tanong ng babae sa aki
"Love is a really scary thing, and you never know what's going to happen. It's one of the most beautiful things in life, but it's one of the most terrifying. It's worth the fear because you have more knowledge, experience, you learn from people, and you have memories." —Arianna Grande⭐️ECLIPSE FIVE⭐️Closing the DistanceSelene's POV"Ang daming tubig dito sa bahay!" Hindi pa rin makapaniwala hanggang ngayon si Jopay.Kahit ako din naman ay napanganga ako ng inihatid ako ni Halex pauwi sa bahay namin. Nadatnan namin na may nakapark doon na isang tank truck na puno ng tubig at iniipisan yung mga balde at mga lalagyan ng tubig namin.Kahapon pa yun nangyari pero hanggang ngayon ay hindi pa ubos yung tubig. Hindi ko naman inakala na ang sinabi ni Halex na siya na ang bahala ay magpapadala ito ng tanke sa bahay. Usap-usapan pa tuloy sa mga kapitbahay namin ang nangyari din sa akin sa flowing. May mga tsismis na kumakalat lalo na at tinulungan ako ni Halex with all the pabuhat buhat pa s
"Love is like a friendship caught on fire. In the beginning a flame, very pretty, often hot and fierce, but still only light and flickering. As love grows older, our hearts mature and our love becomes as coals, deep-burning and unquenchable." — Bruce Lee⭐️ECLIPSE FOUR⭐️Wavering FeelingsSelene's POVUmagang-umaga ay naglalakad na ako dito sa loob ng manggahan ng mga Montero. Kailangan ko kasing ihatid ang baon ni nanay na ngayon ay nasa manggahan din at tumutulong sa pag-aani. Oo natanggap si nanay sa mansyon ng mga Montero at dahil sa kakasimula pa lang ni nanay ay tumutulong muna siya sa manggahan pero pansamantala lang yun.Dito sa nilalakaran ko ay wala akong nakikitang mga tao. Lahat ng mga puno ng mangga dito ay tapos ng maani kaya sa kabilang bahagi ng Hacienda ang pupuntahan ko. Medyo malayo-layong lakaran yun at nakakahiya naman kung sasakay pa ako ng cart para sa personal na dahilan. Kaya mas pinili ko na lang na maglakad.Hindi naman gaanong mainit dahil marami naman ang
"You can never control who you fall in love with, even when you're in the most sad, confused time of your life. You don't fall in love with people because they're fun. It just happens." — Kirsten Dunst⭐️ECLIPSE THREE⭐️Taking ChancesHalex's POVWe just got home from mounting climbing with my cousin Russel and staying in this small town that's own by my grandfather is giving me a headache. I don't want to stay in this small and boring country side of the Philippines. I still need to travel around the world and experience fun.I am Hephaestus Alexander Montero or famously known as Halex is as free as a bird. I don't want to be cage for something like this. This is what I fear when granddad is already demanding for me to take over the business.I was helping the business for years, but I don't stay long in one location. I get bored immediately and I am looking for something that will make me wanna stay in one place. Even I, I don't know what is that thing. Or I guess, that thing will
"Doubt thou the stars are fire, Doubt that the sun doth move. Doubt truth to be a liar, But never doubt I love." —William Shakespeare⭐️ECLIPSE TWO⭐️Unfaltering ChangeSelene's POVNakatingin lang ako sa labas ng bintana dito sa sinasakyan namin bus palabas ng Maynila. Kanina pa kami nasa labas ng Maynila at hindi ko na alam kung saan na kami. Hindi ako pamilyar sa labas ng Maynila dahil ni minsan ay hindi ko pa nasubukan ang lumabas. Ni hindi ko nga alam ano ang itsura ng Laguna o kaya naman ng Bulacan.Basta ang nakikita ko lang ngayon ay isang two lanes na sementadong daan kasukalan na may mangilan-ngilan na mga bahay na gawa sa mga kawayan. Masasabi ko na isang probinsya na ang dinadaanan namin pero hindi ko alam kung ano ang tawag dito kaya napalingon ako kay nanay na nakatingin din pala sa labas ng bintana."Nay, anong lugar po ito?" Tanong ko sa kanya."Ito ang bayan ng San Isidro. Ito ang huling bayan na madadaanan natin bago tayo makakarating sa Tierra del Fuego." Sagot nam
"It is easy to hate and it is difficult to love. This is how the whole scheme of things works. All good things are difficult to achieve and bad things are very easy to get."— Confucius⭐️ECLIPSE ONE⭐️Distressing BeginningSelene's POV"Ang kapal ng pagmumukha mong muchacha ka! Ang landi landi mo! Pagkatapos kitang patirahin sa pamamahay ko ay ito ang igaganti mo sa akin?!" Nangagalaiting sigaw ni Ma'am Florence sa nanay ko. Pilit niyang sinasaktan ang aking ina at wala itong ibang ginawa kundi ang salagin ang bawat atake ni Ma'am Florence."M-ma'am Florence, tama na po parang awa niyo na." Naiiyak na pakiusap ko sa kanya. Nakikita ko sa mga braso ni nanay ang mga bakas ng kalmot nito at may ibang parte na rin ng braso ang nagingitim dahil sa pasa. Magulo na din ang buhok ni nanay dahil sa pagkakasabunot nito kanina pa.Tumingin naman ng masama sa akin si ma'am Florence. "Tumahimik ka dahil hindi kita kinakausap! Alam mo ba ang ginawa ng nanay mo? Nilandi lang naman niya ang asawa ko
Raven's POVILANG araw akong nanatili sa hospital. They conducted series of checks to make sure that I am okay. Nalaman ko rin na pinalitan pala ng artificial na buto ang ilan sa spine ko dahil na damage ang mga iyon.My recovery was fast, kahit nagtataka ako ay ipinagwalang bahala ko na lang iyon dahil ang importante ay magaling na ako.Bumalik sa normal ang buhay ko. Nalaman ko din na ang mga umatake pala sa amin ng gabing iyon ay si Harriette at mga tauhan nito. They were all killed and none of them was spared. Naalala ko pa kung bakit sila namatay. It was because of my last attack.They recovered the bodies and it was plenty. Nalaman na din ni Martin Delacroix na wala na ang kanyang anak. Sino ang mag-aakala na magagawa iyon ni Harriette? Pero hindi na namin malalaman ang dahilan dahil wala na siya. Or maybe a sort of revenge dahil nakulong ang ama nito.After I recovered, the preparation of the wedding resumed. Mas pinadali ito ni Vander dahil sabi niya masyado na daw nadelay ang
Third Person's POVILANG linggo na ang dumaan at hindi pa nagigising si Raven. Raven is no longer in coma, dahil tatlong araw pa lang ay nagising na ito, pero agad na ininduce si Raven dahil hindi maaaring magalaw ang kanyang spine. Small movement can lead to internal bleeding and another rapture dahil hindi pa lubusan na magaling ito.Halos tumira na din si Vander sa hospital. Raven was confined in a special suite na pwedeng doon na din matulog at maligo si Vander. Wala si Raven sa ICU, pero maraming aparato ang nakakabit dito, tubo na sa ilong dumadaan para sa pagkain and she has a nurse as well to clean her. Kahit unconscious ang kanyang katawan, kusang lumalabas ang dumi ni Raven na kailangan linisin ng nurse.Vander volunteered to do it, pero hindi siya pinayagan dahil trabaho iyon ng nurse na nakaassign kay Raven. Vander doesn't care if he clean the waste of Raven, her urine and poop, wipe her clean, he doesn't mind. Hindi siya nakakaramdam ng pandidiri kahit isipin niya iyon, p
Third Person's POVTILA binasag ang puso ni Vander at labis ang kanyang pagluha ng huminto si Raven sa paghinga. Duguan din si Vander dahil hawak hawak niya ang duguan na si Raven. Naghalo na din ang dugo ni Vander dahil sa mga sugat na tinamo nito.Dumating ang chopper at paramedics, mabilis silang lumapit kay Vander na hindi na matinag sa kinaluluhuran ngayon ay umiiyak."Baby...why?" Walang lakas na usal ni Vander sa walang buhay na katawan ni Raven. Hindi niya magawang sumigaw dahil pakiramdam ni Vander ay binawian siya ng lakas sa nakikita at nararamdaman niya. Nakakapanghina."Mr. Cambridge, please allow us to check her. We need to process revival." Saad ng isang paramedic at may mga dalang kagamitan."She just stopped breathing seconds ago...please, do all your best." Nanghihinang saad ni Vander. Hindi niya magawang magalit kahit na sino dahil ang sarili niya ang kanyang sinisisi. He's a failure...he failed fo protect the woman he loves."We will do our best Mr. Cambridge." At
Josh's POVI AM being jumpy. Hindi ko maintindihan ang sarili dahil pakiramdam ko ay may kung ano sa paligid na gusto kong hanapin."Olivia, nag-eenjoy ka ba?" Dinig kong tanong ng asawa ni tito Eric, na ama ni Raven.She's eyeing a petite girl. Maganda ito, maputi at mukhang excited sa mga nangyayari."Mom, ang ganda po ni Ate Raven. She will really be my sister?" Anito. I am just seeing her back but something in me is screaming to reach her. So this is Raven's stepsister."Yes, anak. Pero hindi natin siya makakasama ng madalas because she's getting married." Sagot naman ng asawa ni tito Eric."I know right. Feeling ko, if you're a legendary, required talaga na maganda ka at gwapo...not just maganda and gwapo but to the point of extremities. I feel like they are not human at all." Hangang saad nito.I will agree with her. Raven is extremely beautiful na kahit hindi siya ang amour mo, magkakacrush ka talaga. In my case, yeah I got attracted the first time I saw her pero nawala din iyo