Share

DW - I.I

Author: Maja Rocha
last update Last Updated: 2021-06-30 21:30:59

          Nabigla ang lalaki sa itinanong niya, pero mukhang inaasahan na rin naman nito ang ganoong tanong. Ibinaba nito ang kamay at inilagay sa bulsa ng pantalon. "Hindi mo alam?" balik na tanong nito.

          Umiling siya. Nag-isip ang lalaki. "Hmm. Paano ko ba ipaliliwanag? Sabihin na lang nating nandito ka sa isang kakaibang mundo."

          "Kakaibang mundo?" pagtataka niya.

          "Oo! Kakaibang mundo!" sagot ng lalaki nang may pagmamalaki.

          "Kakaibang planeta?" tanong niyang muli. Hindi siya sigurado.

          "Hindi naman ganoon. Pero sa mundong ito, may kapangyarihan ka," pagbibida nito.

          Naguluhan siya. "Ano?! Anong kapangyarihan?!"

          Inilabas ng lalaki ang kamay na isinuksok nito sa bulsa ng pantalon. "Gaya nito," sabi nito. At mula sa kamay nito, may lumabas na itim na usok. Umikot-ikot iyon sa ibabaw ng palad ng lalaki. Pagkatapos, itinapon nito ang usok sa isang sulo na nasa pader.

          Nakita niya kung paano unti-unting nawala ang kinang ng sulo. Namatay ang ilaw nito at nabawasan ang liwanag sa paligid. Nahintakutan siya, pero namangha rin naman sa ipinakitang "kapangyarihan" ng lalaki.

          "Anong lugar ba ito?" tanong niya.

          "Sabihin na lang nating hindi ito langit. Hindi rin impyerno. Ito yung lugar sa gitna."

          Napailing siya, "Hindi ko maintindihan."

          Lugar na hindi impyerno at hindi langit. Purgatoryo kaya? Gusto niyang magtanong sa lalaki kung iyon nga, pero pinili niya na lang ang manahimik. Hindi niya rin sigurado kung mayroon nga ba talagang purgatoryo.

          "Wala naman kasing tawag sa lugar na ito e! Wala naman kasing naniniwala na may lugar ngang gaya nito," sabi ng lalaki.

          Kung nasaan man siya ngayon, isa lang ang malinaw. Wala na siya sa mundong ibabaw! O baka naman panaginip lang ito?

          "Sige, hindi na ako magtatanong tungkol diyan kasi parang hindi ka naman nakatutulong," sabi niya. Napataas ng dalawang kilay ang lalaki, tila nasurpresa sa sinabi niya. At nagpatuloy siya sa pagtatanong, "Paano ba ako makaaalis dito?"

          "Aalis ka?" Natawa ang lalaki.

          "Oo! Aalis ako!" may pagmamalaki niyang isinagot para tapatan ang kausap.

          "Bakit ka aalis? At paano ka aalis?" tanong nito sa kanya.

          "Aalis ako kasi kailangan ko nang umuwi. Baka hinahanap na ako ni —" Natigilan siya. Hindi niya sigurado kung may naghahanap nga sa kanya. Wala siyang maalala. "'Di bale na, kailangan ko nang umuwi. Nasaan ba yung labasan?" May kumpiyansa sa tono niya.

          Napahawak ang lalaki sa baba niya at hinimas iyon. Hindi nito alam kung paano sisimulan ang pagpapaliwanag sa kausap. Kahit na marami na itong nakasalamuhang kagaya ng babaeng kaharap ngayon, sa totoo lang, hindi talaga ito magaling sa paliwanagan. Hindi rin ito sigurado kung paniniwalaan ba siya ng babae.

          "Kung ako sa iyo, hindi na ako mag-aaksaya ng panahon para gawin iyan," sabi nito.

          "At bakit naman?" tanong niya.

          "Hindi ka naman kasi makaaalis dahil ito lang naman ang tanging lugar na mapupuntahan mo."

          "Niloloko mo ba ako? O sige, baka naman panaginip lang ito. Alam mo bang minsan nako-control ko yung mga panaginip ko? Kaya ko sigurong hanapin yung daan palabas kahit wala ang tulong mo."

          Ibinaba ng lalaki ang kamay at inilagay muli sa bulsa. Hindi na nito matiis ang pagiging "ignorante" ng kausap kaya ginawa na nito ang dapat gawin. "Ok, makinig kang mabuti. Sa lugar na ito, wala kang ibang makikita kundi walang hanggang kadiliman, pero masasanay ka rin pagdating ng panahon. Maliban na nga lang pala sa palapag na ito, kasi may ilaw rito. Mayroon ding mga pagala-gala rito. Ito nga yung pinakapaborito kong lugar e! Ang ganda kasi. Pero pagbaba natin, wala ka nang ibang makikita. Huwag kang mag-alala, aalalayan naman kita e! Saka pag nabigyan ka na ng batong gaya nito," ipinakita nito ang kwintas na nasa leeg, "pupuwede ka nang makakita sa dilim. Kung alam mo lang kung paano gamitin! Sasabihin ko sa iyo, hindi ka puwedeng tumakas dahil lahat ng nandito, hindi na nakaaalis."

          Nagulat siya sa narinig at napanganga na lang. Alam niyang hindi siya puwedeng manatili rito dahil hindi naman siya taga-rito! At alam naman niyang panaginip lang ito. Ilang sandali na lang siguro "magigising" na talaga siya.

          "Nagbibiro ka ba?" naitanong niya sa lalaki.

          "Bakit naman ako magbibiro?" balik na tanong nito.

          "Sino naman ang may gustong manatili sa lugar ng walang hanggang kadiliman, sabihin mo nga!"

          "Wala! Aaminin ko, ayoko rin sa lugar na ito noong una, pero wala naman akong ibang pupuntahan e! Saka sa tinagal ng panahon, naisip kong hindi rin naman pala ganoon kasama ang lugar na ito. Wala ka rin namang ibang pagpipilian dahil sa oras na mapunta ka sa lugar na ito, para ka nang nakatali rito."

          "Bakit ganoon?"

          "Hindi ko alam. Ganoon lang talaga."

          Nairita siya, "Psss... Ano bang klaseng sagot iyan?"

          "Hmm. Sagot na ayaw mong marinig, siguro, pero wala kang ibang pagpipilian kundi makinig lang kung ayaw mo mang maniwala. Huwag kang mag-alala, ganyan din ako noong una."

          "Noong una? Teka, matagal ka na bang nandito?"

          Tumango-tango ang lalaki. "Mga isandaang taon siguro."

          "Isandaang taon!" bulalas niya.

          "Nagulat ka ba?"

          "Hindi ba halata?"

          "Sabi ko nga!"

          Lalo siyang naguluhan dahil sa mga sinasabi ng lalaki. Papaano naman nasabi ng lalaki na isandaang taon na itong nandito e hindi naman ito mukhang matanda? Sa hitsura nito, nasa dalawampu hanggang dalawampu't limang taon siguro. Magkagayunman man, sinakyan na lang niya kung ano ang sinasabi ng lalaki tutal alam naman niyang panaginip lang ito.

          "Teka, bakit ba ako nandito? Saka, bakit ka nandito? Ang ibig kong sabihin, paano ka napunta rito?"

          "Simple lang. Namatay ako."

          Napakurap siya, "Ano?!"

          "Na-ma-tay a-ko. Namatay ako!"

          Nanlaki ang mga mata niya. "Imposible!"

          "Maniwala ka man o hindi, isandaang taon na akong patay."

          "Kung patay ka na, edi ibig sabihin..."

          "Hindi ka pa patay."

          "Ano?" Napakunot-noo siya.

          "Hindi ka ba naniniwala?"

          "Paano ko naman paniniwalaan iyon e ikaw mismo ang nagsabing patay ka na kaya ka napunta rito, kaya ibig sabihin patay na rin ako kaya ako nandito!" Napatakip siya ng bibig. "Teka, hindi ako nananaginip?!"

          Napangisi ang lalaki, "Nakuha mo rin pala."

          "Patay na ako?" tanong niya. Hindi siya makapaniwala. Pakiramdam niya hihimatayin siya! Teka, may patay kayang hinihimatay?

          "Hindi ba halata? Tingnan mo ang sarili mo."

          Tiningnan niya ang mga kamay niya. Tama ang sinabi ng lalaki. Wala siyang makitang dugo sa mga ito. Hinawakan niya ang mga iyon. Parehong malamig. Tiningnan niya ang kulay ng balat niya. Hindi na iyon kulay kayumanggi, maputla na lang.

          "Patay na ako..." bulong niya. "Paano ako namatay?!" tanong niya sa lalaki.

          "Hindi mo ba matandaan?"

          Umiling siya, "Hindi!"

          "Hindi ko rin alam. Kung ako sa iyo, hindi na ako magtatanong kung paano, dahil kahit ako, hindi ko rin alam kung paano ako namatay. Walang puwang ang mga tanong sa lugar na ito, dahil kung magtatanong ka, madidismaya ka lang kasi wala kang malalamang sagot. Makinig ka sa akin dahil pinagdaanan ko na iyan."

          Hindi siya makapaniwala sa mga naririnig niya. Gusto niyang umiyak, pero wala siyang luhang mailabas.

          "O paano? Tatayo na lang ba tayo rito? Hindi ba gusto mo nang lumabas sa silid na ito?"

          "Saan tayo pupunta?"

          "Ipakikilala kita sa iba. Hinihintay ka na rin ni Cadis."

          "Nino?"

          Hindi na siya nasagot nito dahil lumabas na ang lalaki sa silid. Sumunod siya rito. Sa paglabas nila, biglang sumara ang pinto. Nakita niya pa mula sa siwang sa ilalim ng pinto kung paano nilamon muli ng kadiliman ang kanina'y maliwanag na silid.

Related chapters

  • Death Whisperer   DW - II

    Walang ingay na maririnig sa paligid maliban na lang sa pagtama ng swelas ng sapatos ng lalaking kasama niya sa daanang nilalakaran nila. Kanina niya pa nga tinitingnan ang likod nito habang naglalakad sila. Masasabi niyang may kakisigan ito at humahanga siya sa tangkad nito. Hanggang balikat lang yata siya nito o mas mababa pa ng ilang pulgada. Iniisip niya kung saan sila pupunta at kung ano nga ba iyong binanggit nitong pangalan kanina kasi hindi niya gaanong narinig. Nakasunod siya rito dahil wala rin naman siyang ibang pagpipilian. Ganyan sa lugar na ito, susunod ka sa sasabihin at maniniwala na lang din kahit ayaw mong maniwala. Habang naglalakad, tinitingnan niya ang lugar. Isa itong malawak na daanan. Gawa sa kumikinang na bato ang tinatapakan nila. Hind

    Last Updated : 2021-07-16
  • Death Whisperer   DW - II.I

    May mga lumulutang na kandila. Bilog ang hugis ng mga iyon at iba-iba ang kulay. May sindi ang mga iyon na siyang nagpapaliwanag sa buong paligid. Nilibot niya ng tingin ang paligid. May mahahabang mesang gawa sa makinis na batong kapareho ng higaan niya kanina. Yari rin sa bato ang mga upuan. Nakadikit ang mga iyon sa sahig at tila hindi puwedeng alisin. May kandila rin ang bawat mesa. Mayroong libu-libong plato, kutsara, baso at tinidor na gawa sa ginto, pero wala namang laman. May tatlong tao sa silid. Lahat sila pawang naka-itim, pero iba-iba ang pagkakayari ng damit. May isang babaeng maiksing-maiksi ang suot, naka-tube at shorts. Litaw ang dibdib nitong may kalakihan. Maganda ang babae, kasing ganda ng hubog ng katawan niya, at makinis ang mukha. Maiksi a

    Last Updated : 2021-07-18
  • Death Whisperer   DW - III

    Nilingon ni Jehanne sina Fame, Harmony at Hogan, at nakita niyang nag-uusap-usap na ang mga iyon. Matapos masulyapan ang mga ito, itinuon niya na ang paningin sa lalaki at sinundan ito gaya ng sinabi ni Harmony. Tuloy-tuloy na naglakad ang lalaki sa loob ng malawak na silid kung saan naroon sila, papunta sa isa na namang pinto, at pumasok dito. Mababakas sa mukha nito ang pagkayamot na lubusang ipinagtaka ni Jehanne. Nagmadali na siya at tumakbo na para maabutan ito. Pero kahit na sa palagay niya e ito na ang pinakamabilis niyang pagtakbo, hindi niya pa rin nagawang abutan ang lalaki. "Sandali lang naman!" malakas na pagkakasabi niya na naging dahilan upang makuha niya ang atensyon ng lalaki. Huminto iyon at naabutan na niya. Humingi ito ng paumanhin sa kanya. "Sorry," sabi nito.

    Last Updated : 2021-07-19
  • Death Whisperer   DW - III.I

    Nagsimulang magkuwento si Andrei tungkol sa nakaraan niya. "Alam mo, noong napunta ako sa lugar na ito, hindi ko na maalala kung ano ba ang pangalan ko. Noong tinanong ako ni Harmony, wala akong naisagot. Kaya nga naiinis ako pag iyan ang usapan! Ang paliwanag niya, pag namatay ka na, may matitirang kaalaman sa isip mo kung ano ang langit, lupa, impyerno, sino ang Diyos —mga bagay na ganoon at kung anu-ano pa! Pero wala ka nang maaalala tungkol sa buhay mo sa mundong ibabaw. Mayroong iilang nakaaalala pa sa mga pangalan nila, pero hindi pinapayagan ni Cadis ang ganoon dahil parte iyon ng dati mong buhay. Pag nandito ka na kasi, panibagong nilalang ka na, kaya't kailangan mong magkaroon ng panibagong pangalan. "Dahil wala naman akong maisip na ipapangalan sa sarili ko, sabi ko bahala na sila kung ano ang ibigay nila. Tinawag akong Rodney ni Harmony. Yung iba, iba rin

    Last Updated : 2021-07-20
  • Death Whisperer   DW - IV

    Yung lalaking pumasok sa silid... Nasa 6'9" o 7'0" ang taas niya. Nanliit tuloy si Jehanne sa mga kasama niya. Mahaba ang itim na buhok noon, maputla ang kulay ng balat, matangos ang ilong at maitim ang paligid ng mga mata, gayundin ang mga labi. Nakasuot iyon ng kulay itim na kasuotang yari sa balat at maraming bling-bling sa katawan. Kapuna-puna rin ang suot nitong choker, isang uri ng kwintas, na ang disenyo ay patusok-tusok na bakal. Pakiramdam ni Jehanne, kayang makapatay ng sinuman ang kwintas na iyon. Bukod sa matangkad ang lalaki, malaki rin ang katawan nito, at mukhang kaya siyang ihagis nang malayo. Pakiramdam din niya, kaya siyang pipiin ng malalapad na kamay nito. Dumiretso ang lalaki sa itim na salaming lamesa at mula sa ilalim, may hinugot siyang isang napakalaking libro. Inilagay niya iyon sa ibabaw ng lamesa. Kulay itim ang libro, makapal, at

    Last Updated : 2021-07-24
  • Death Whisperer   DW - IV.I

    Umalis saglit si Andrei para mamili ng kasuotan niya. Nang makabalik, sunod silang nagtungo sa isang tukador na puro alahas. Hindi mahilig si Jehanne sa mga alahas, pero mukhang sa mundong ito ay kailangan mo ng kahit na isa. "Ang Seremonya ng Pag-iisa," sabi ni Andrei. "Mamimili ka ng isang alahas na magiging kanlungan ng bato. Pagkatapos, isusuot mo iyon. At pag nagawa mo na, ikaw at ang bato ay magiging isa." "Ganoon pala..."pagtatanto ni Jehanne. Pinuntahan niya ang mga tukador. Sobrang dami man ng mga alahas, hindi pa rin siya makapili ng isa. Ilang minuto rin siyang paikot-ikot at papalit-palit ng tinitingnang mga tukador hanggang sa nakatagpo na siya ng alahas na pagkakanlungan niya ng bato. "Sa tingin mo bagay ito sa sa akin?" tanong niya kay Andrei nang ipakita ang isangchoke

    Last Updated : 2021-07-25
  • Death Whisperer   DW - V

    Lumabas na sina Andrei at Jehanne sa silid. Habang naglalakad, walang nagsasalita sa kanila. Tanging tunog ng pagtapak ng mga paa nila ang maririnig sa paligid. Nasa leeg ni Jehanne ang kwintas kung saan nakakanlong ang bato. Nararamdaman niya ang kakaibang init na nagmumula rito. 'Di gaya ng init ng kadenang gumapos sa kanila kanina, masarap ito sa balat at hindi nakapapaso. Bigla niyang naalala yung nangyari sa kanila ni Andrei, kung paano siya nito hinalikan sa labi, at kung paano niya hinayaan ang sarili na lamunin ng kanyang emosyon. Nahihiya siya sa nangyari kanina. Gusto niyang isiping walang malisya iyon, pero kapag napapatingin siya kay Andrei at nakikita ang sugat nito sa labi na alam niyang siya ang may gawa, hindi niya maiwasang bigyan ito ng kahulugan. Sa kabilang banda, sinubukan niyang ipagwalang-bahala na lang ang nangyari.&nb

    Last Updated : 2021-07-25
  • Death Whisperer   DW - V.I

    "Syempre, gusto kong makita!" galak na galak niyang itinugon. "Pahiram ako ng bato mo," sabi ni Andrei. Tinanggal ni Jehanne sa pagkakakabit sa leeg niya ang kwintas na pinagkakanlungan ng bato at ibinigay iyon kay Andrei. Hinawakan ni Andrei ang kwintas at kapansin-pansing nawala ang kinang ng bato. "Tingnan mo ito," sabi niya. "Nawala ang kulay ng bato ko," mahinang pagkakasabi ni Jehanne. Ibinalik ni Andrei ang kwintas sa kanya. Nang hawakan niya ito, nagulat siya nang makitang bumalik ang kulay nito! "Ikaw lang ang maaaring gumamit ng batong iyan, Jehanne. Kung hahawakan iyan ng iba, mawawalan iyan ng buhay. Puwede mong ihalintulad iyan sa pisikal na katawan, at ikaw ang kaluluwang nagbibigay-buhay sa batong iyan. Kung maiaalis iyan sa iyo, hindi g

    Last Updated : 2021-07-25

Latest chapter

  • Death Whisperer   DW - XXV

    Nakasalampak si Jehanne sa sahig. Pakiramdam niya, nawalan siya ng lakas. "Nasaan ako?" tanong niya sa sarili. Hinang-hina siya. Dahan-dahan siyang bumangon. Wala siyang ibang makita sa paligid kundi kadiliman. Naalala niya tuloy yung unang beses siyang nagising sa mundong ito. Ang naisip lang niya, masyadong madilim. "Anong lugar ito?" Kinapa niya ang paligid. Wala siyang mahawakang pader. Para lang siyang kumukumpas sa hangin. Para siyang isang bulag na naghahanap ng makakapitan. Nang mahanap niya ang balanse niya, sinubukan ng mga mata niyang mag-adjust sa liwanag, pero walang talab. Wala pa rin siyang makita. Walang kahit na anong liwanag sa lugar na ito. Pakiramdam niya tuloy, tinakasan na rin siya ng pag-asa. &

  • Death Whisperer   DW - XXIV.I

    "Na-miss kita," sabi ni Hogan. "Ako rin," tugon ni Jehanne at humiwalay siya sa pagkakayakap. "Pasensya na kung ngayon lang kita nadalaw. Naging abala kasi ako sa ilang mga bagay." "Gaya ng ano?" "Trabaho at... paghahanap ng impormasyon, gaya ng ipinangako ko sa iyo." "Nakahanap ka na ba ng sagot?" tanong ni Jehanne. "Wala pang malinaw na sagot," tugon ni Hogan. Kahit alam naman nating nadiskubre niya na ang tungkol kay Elana, pakiramdam niya marami pa siyang hindi nalalaman. "Narinig mo ba ang balita?" pag-iba ni Je

  • Death Whisperer   DW - XXIV

    "Hindi mabuti," sagot ni Mara kasunod ng pagbubuntong-hininga. Wala naman sigurong masama kung magpapakatotoo siya sa damdamin niya. Gaya nga ng sinabi ni Jehanne sa kanya, mas makabubuti kung tatanggapin niya ang kahinaan niya. Tumango si Andrei. "Naiintindihan ko." Seryoso ang mukha niya.

  • Death Whisperer   DW - XXIII.I

    Mas matindi pa sa bangungot. Hindi sukat akalain ni Mara na mangyayari uli ang ganitong tagpo. Nasa opisina sila ni Cadis. Kasalukuyang ipinalalabas ang eksena ng kapalpakan ng isa nilang kasama sa trabaho nito. Nakaupo si Alric, ang pumalpak na taga-bulong, sa sofa habang pinanonood ang imaheng nakunan sa kanyang trabaho. Tahimik lang siya at tinanggap na nang buong loob ang mapait niyang kapalaran. Konsensya. Sabi ni Mara iyan ang pinakamahigpit nilang kalaban. Hindi lang pala mga tao ang tinatablan ng konsensya. Sa tagal na nitong nagtatraba

  • Death Whisperer   DW - XXIII

    Nagtipon-tipon sa bulwagan ang mga taga-bulong. Kabuuang bilang: limampu. Nagtaka si Jehanne at nagtanong kay Mara. "Nasaan ang iba?" Ngumisi si Mara. "Huwag kang maghanap ng wala. Walang iba. Tayo lang." "Pang-limampu ka," singit naman ni Zedd. "Bakit ang kaunti natin?" tanong ni Jehanne. Naalala niya noong nagsasanay pa lang siya, daan-daang kaluluwa ang nakakasabay niyang kumain sa Bulwagan ng mga Namayapa. Hindi siya sanay sa ganitong kakaunting bilang. Sumagot si Mara, "Sa trabaho natin, mayroon tayong mahigpit na kalaban. At sabihin na nating iyon ang dahilan kung bakit kaunti lang tayo. Kapag hindi tayo nagtagumpay, hindi natutuwa si Cadis. 'Pag hindi nat

  • Death Whisperer   DW - XXII.I

    Nagising si Jehanne sa isang panibagong silid. Nakahiga siya sa malambot na kamang kulay pula. Bumangon siya. Paglibot niya ng tingin, nakakita siya ng kulay pulang lamesa at upuan. Kahit saan tumama ang paningin niya, kulay pula. Nagpapaliwanag sa silid ang isang sulo na may kulay pulang apoy. Hindi nagustuhan ni Jehanne ang kulay pulang ilaw na nagmumula rito kaya sinubukan niya kung gagana ba ang kapangyarihan niya. May lumabas na itim na usok sa kamay niya at dumaloy iyon papunta sa sulo. Naging normal ang kulay ng apoy. Namangha siya sa sariling kakayahan. Tumayo siya at napansing may saplot na siya. Nasa leeg na rin niya ang bato. Hinawakan niya iyon. Pareho pa rin ang temperatura na nararamdaman niya rito: iinit, lalamig, iinit, lalamig. 'Di nagtagal, lumabas siya ng sil

  • Death Whisperer   DW - XXII

    Umalingawngaw sa tainga ni Andrei ang mga salita ni Hogan, "Duwag ka!" "Duwag!" "Duwag!" "Duwag ka!" "Duwag!" Matinding galit ang bumalot sa kanya na naging dahilan para magpakawala siya ng kapangyarihan at tinira niya ang pader ng kanyang silid. Lumikha iyon ng malaking bitak. Kinuyom niya ang mga kamao niya. Hindi ang mga salita ni Hogan ang lumalason sa kanya kundi ang pagtanggap niya sa katotohanang isa nga talaga siyang duwag. &

  • Death Whisperer   DW - XXI.I

    Natuon ang pansin ni Cadis sa batong nasa leeg ni Jehanne na nag-iiba-iba ng kulay. Nilapitan niya si Jehanne at napayuko ang dalaga dahil sa presensya niya, pero itinaas niya ang baba nito. Sunod, hinawakan niya ang bato. "Paano mo nagawa?" namamanghang tanong ni Cadis. "Bigla na lang pong nagbago ang kulay ng kanyang bato," pag-uulat ni Andrei. "Nakita ko nga," tugon ni Cadis. "Napanood ko rin naman kanina. Salamat kay Ashen," sabi niya. Si Ashen ang itinuturing ni Cadis na mata niya sa mundo nila. Nakikita niya ang dapat makita dahil sa kapangyarihan at mahikang taglay ni Ashen. Kaya naman kung kailangan mo ng impormasyon, ito ang dapat mong lapitan. Pero bago mo marating ang Santuario ng mga Pat

  • Death Whisperer   DW - XXI

    Paakyat na si Celestine sa ikalawang palapag ng bahay nila nang may marinig siyang ingay na nanggagaling sa silid ng kuya niya. Bukas ang TV. May nanonood. Tumatawa iyon. Naglakas-loob siyang puntahan ang silid ng kuya niya, at nakita niyang nakabukas ang pinto at mukhang may tao. Sumilip siya. Laking gulat niya nang makita niyang nasa loob si Adrian. Napatakip siya ng bibig para hindi siya lumikha ng ingay. Paano ito nakapasok? Nakasara naman ang pinto ng bahay nila. Bigla niyang naalala ang susi ng kuya niya. Hindi niya ito nakita nang halughugin niya ang gamit nito noong araw na nalagay ito sa panganib. Umatras siya. Gusto niyang tumakas. Gusto niyang lumabas ng bahay nila at tumakbo palay

DMCA.com Protection Status