Kabanata 6

Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View

“Katherine!”

Hinanap ko ang pamilyar na boses. Sigurado akong si Persephone ‘yon. Magmula kasi nang magbakasyon ako, hindi ako nagbubukas ng social media account ko. Ayaw ko kasing ma-stress. Bakasyon na nga, ma-i-stress pa ako. Ang problema lang, nang makauwi ako rito, bumungad naman sa akin ang problema.

Ano pang silbi ng pagbabakasyon ko para lang makalayo sa stress kung bubungad naman din sa akin pag-uwi ko?

Sinubukang harangin ng mga bodyguard ko si Persephone, pero pinanglakihan ko sila ng aking mga mata.

“She’s my friend,” bulong ko, at sapat na ‘yon para marinig nila.

Nalaglag naman ang panga ni Persephone nang makita niyang sinunod ako ng mga bodyguard ko. Kaya napailing na lang ako.

“Kailan ka pa nakauwi?” tanong sa akin ni Persephone nang makabalik siya sa reyalidad.

Nasa harapan kami ng business na hawak ko ngayon. Hindi ko masiyadong napagtuunan nang pansin ang business namin. Kaya kung sakaling pabagsak na ‘to, mukhang wala talaga akong choice kung hindi ay gamitin ang pagpapakasal ko kay Saverio.

Alam kong kapag naidikit ang aking pangalan sa kaniya, mas lalong makikilala ang aking pangalan sa industry. Ang problema ko lang ay kung positive ba, o negative.

“Last week pa,” sagot ko.

Isang linggo na ang nakalipas magmula nang makauwi ako. Isang linggo na rin ang nakalipas magmula nang sugurin si Daddy sa aming mansion.

Sa isang linggo na ‘yon, pakiramdam ko ay parang panaginip lang ang lahat. Hindi ko lubos maisip na malululong sa pagsusugal, alak, at droga si Daddy. Ang malala pa ay umutang siya nang malaking pera kay Saverio. Tangina lang, hindi ba?

Sabay kaming pumasok ni Persephone sa loob ng restaurant namin, at doon ko lang napansin na walang masiyadong customer. Tanging employee lang ang nasa loob, at walang masiyadong ginagawa.

Kailan pa naging ganito ang restaurant namin? Hindi ko maisip na dadating sa puntong walang customer ang restaurant namin.

Sigurado akong punong-puno noon ng customer ang restaurant namin nang magbakasyon ako. Kaya paanong naging ganito?

Tumikhim naman si Persephone sa aking gilid para basagin ang nakabibinging katahimikan. Ramdam niya siguro ang pananahimik, at gulat ko nang pumasok ako sa restaurant namin.

“Matagal na kitang gustong kausapin tungkol sa business niyo, pero hindi ka active, Kath,” panimula ni Persephone, at hinila ang aking kamay papunta sa pinakamalapit na table sa amin.

Hindi ko alam kung ano ang aking mararamdaman. Bakit ganito? Kailan pa?

“Hindi ka ba active sa social media accounts mo?” tanong ni Persephone sa akin nang banayad.

Wala sa sarili akong tumango, at umupo sa bakanteng upuan. Kaya magkaharap kami ni Persephone.

Ramdam ko ang pag-aalala sa kaniyang mga mata, pero bukod doon ay may nararamdaman din ako sa titig niya. ‘Yon ay ang awa.

Damn! Bakit ba ganito ang nangyayari sa buhay ko? Parang kailan lang ay ang ganda ng buhay namin, pero ganito ang bumungad sa akin pagkauwi ko?

Kaya ba parang may nag-uudyok sa akin no’n na i-enjoy ang bakasyon ko, dahil may mangyayaring masama?

Napabuga ng hangin si Persephone. Kaya nag-angat ako ng aking tingin para salubungin ang kaniyang mga mata.

“Nang umalis ka para magbakasyon, nagsimulang bumagsak ang percentage ng restaurants niyo, Katherine,” panimula niya, habang ako ay nanatiling nakikinig sa kaniya.

Ramdam ko ang pangangatal ng aking mga kamay—ang panginginig ng aking labi, at ang pagsikip ng aking dibdib na para bang nauubusan ng hangin.

“Sinubukan kong tumulong sa pamamagitan ng pag-a-advertise sa social media platforms. Kasi alam kong nagbabakasyon ka, at lumalayo ka muna stress, which is understandable naman. Ganoon naman ang bakasyon, eh,” aniya, at sinamahan pa nang kaunting ngiti. “Umabot nang two days na ganoon ang ginagawa ko, Katherine, hanggang sa may isa akong nabasang article about sa Daddy mo. Although rumor lang naman, pero ang sabi roon ay puro raw siya pagsusugal. May nakaaway pa nga raw ang Daddy mo, pero walang mga evidence.”

“May nakaaway si Daddy?” nanghihinang bulong ko, at tumango naman siya bilang sagot.

“Kaya sinubukan kitang i-message para sabihin ang progress ng pag-a-advertise ko ng restaurants niyo, pero dahil maraming nakabasa ng article na ‘yon, maraming nag-boycott ng restaurant niyo. Hindi na rin pinapansin ang mga advertisment na ginawa ko para sa inyo. Marami ang naniniwala sa article na ‘yon, Katherine. Inuulan nang bad reviews ang connected sa business niyo, at ang malala pa, may mga kumalat na lulong daw sa droga ang ama mo.”

Napahawak ako sa aking dibdib nang magsimula akong maghabol ng aking hininga. Ang sikip! Hindi ako makahinga. Pilit kong hinahabol ang hangin, pero hindi ko magawa. Parang pinagkakait sa akin ang hangin.

“Kath, kumalma ka,” sambit ng pamilyar na boses, pero hindi ko magawang makilala kung sino ‘yon. Ngunit siguro ay si Persephone rin lang naman.

Ramdam ko rin ang paghaplos nito sa aking likod na para bang pinapakalma ako, pero hindi ko kaya. Parang walang silbi ang kaniyang ginagawa, dahil mas lalo lang akong napahagulgol.

Ano ba ang nagawa ko para maranasan ko ang ganitong klaseng problema?