Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Niloloko mo ba kami?” tanong sa akin ni Persephone.“Wala nga akong nababalitaang boyfriend mo, Katherine! Fiancé pa?!”“Wala rin siyang flings.”“Wala talaga! Kaya paano nagkaroon ng fiancé? May kinalaman ka ba rito, Persephone?”“My goodness, Nohaira! Wala akong kinalaman diyan!” gulantang na wika ni Persephone.Kinagat ko naman ang aking ibabang labi. Hindi ako makasingit sa kanilang dalawa, dahil patuloy sila sa pagsasalita.Kasasabi ko lang na huwag silang magugulat, pero ganito sila—gulat na gulat. Kaya ayaw kong sinasabi sa kanila ang tungkol sa amin ni Saverio, eh. Ngunit wala akong choice! Kaysa naman malaman pa nila mismo next week kung kailan na balak na talagang i-announce ni Saverio sa public?“Ipaliwanag mo nga kasi sa amin, Katherine! Paano nangyaring may fiancé ka nang hindi namin nalalaman?”Napunta na sa akin ang kanilang atensyon. Kaya naman humugot ako nang malalim na hininga, at tiningnan silang dalawa na ngayon ay n
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View “Ma’am,” tawag sa akin ng butler. Nakatitig lang ako sa reflection ko ngayon sa salamin, at hindi makapaniwala sa mga nangyayari. Ang bilis kasing lumipas ng araw. Parang kailan lang ay kausap ko lang sina Persephone, at Nohaira tungkol sa nalalapit na announcement ng engagement namin ni Saverio, pero ngayon engagement party na namin. Gano’n kabilis. Maraming kilalang business owner ang dadating. Ilan pa ngang lilitaw ay mga sikat na models, at artists. Ang iba ay mga sundalo, police, fashion designer, engineer, architect, seaman o hindi kaya ay mga nasa politics. Anak rin naman sila ng mga business owner. Sadyang ibang career lang ang tinahak nila. Kaya invited pa rin daw sila. Nalaman ko lang ang mga ‘to kay Nohaira, dahil marami nga naman siyang kakilala. Kagaya ni Persephone, marami rin siyang kilala, pero mostly nga lang kay Persephone ay mga model. Unlike kay Nohaira na kilala ang mga anak ng mga business owner. Ako kasi, hindi
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewHe kissed me. Saverio kissed me!“Victoria?”Kaagad naman akong napalingon sa tumawag sa akin, at mabilis na namukhaan ang mga kaibigan ko.“Are you okay? Bakit ka namumula?” nalilitong tanong sa akin ni Persephone. “May sakit ka ba?”Si Nohaira naman ay tahimik na nakatingin sa akin. Parang binabasa ang galaw ko. Kaya ngumiti ako sa kaniya. She’s being Serene again. ‘Yong ibang katauhan niya kapag napapalibutan kami ng mga lalaki, o hindi kaya ay tungkol sa lalaki ang nasa isip niya.Aware naman ako na nagiging protective lang siya sa akin—sa amin ni Persephone. Ngunit hindi ko kasi kayang sabihin sa kaniya—sa kanilang dalawa na may halikang naganap sa amin ni Saverio.“Sumagi lang sa isipan ko ‘yong mga katangahan ko before,” naiilang na sagot ako. “Ngayon ko lang naisip na nakahihiya pala ang mga ‘yon.”“Sira!” natatawang asar naman sa akin ni Persephone. “Saan ba ang fiancé mo?”Luminga-linga silang dalawa, habang ako naman ay natataw
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Ano ang nangyayari?” kinakabahan kong tanong.Hindi ko maintindihan kung bakit nagdilim ang paligid. Wala namang sinabi na magkaroroon ng power interruption ngayon, eh. Bakit biglaan naman yata?Nagkaroon ng bulungan ang paligid. Ramdam ko ang takot na namumuo sa kanilang puso, dahil kahit pilitin ko ring maging kalmado, natatakot pa rin ako kagaya nila.Katabi ko si Saverio. Nanatiling nakapulupot ang kaniyang bisig sa aking bewang. Kaya kahit papaano ay nagagawa ko pa rin namang maging kalmado, kahit kaunti.“Let’s go,” aya sa akin ni Saverio, at tinulungan akong tumayo.Wala akong makita, kaya medyo nangangapa ako, pero inaalalayan naman ako ni Saverio.Nagsimula kaming maglakad nang mabilis, at medyo nahihirapan pa ako, dahil nanginginig ang aking mga hita. Mataas din ang takong ng suot kong footwear. Kaya mahirap magmadali, dahil baka mamaya ay matapilok ako.“Huh? Saan tayo pupunta? Hindi pa naman tapos ang engagement party natin,
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Hindi mo pa ba kauusapin si tito?” tanong sa akin ni Nohaira.Nagkita kami ngayong lunch time, dahil gusto nilang masiguro kung maayos nga ba ako. Hindi raw kasi sila nakuntento sa pag-uusap lang sa phone, at talagang ipinilit pa na magkita kami ngayon kahit na dapat ay hindi naman na talaga.Nandito kami ngayon sa restaurant ko na kung saan ay malapit sa location ng business ni Nohaira. Sa katunayan ay hindi dapat ako bibisita rito, dahil busy ako sa mga restaurant ko na medyo malapit sa condo ko, at sa mall. Magmula kasi nang i-announce ni Saverio ang aming engagement last week, tuluyan na talagang dinagsa ulit ang mga restaurant na hawak ko.Hindi man sobrang dami kung ikukumpara noong panahon na wala pang issue si Daddy, at least ay may iilan na talagang nagpupunta muli rito. Masasabi ko rin na nakababangon na muli ang mga restaurant namin, dahil occupied naman lahat ng seats—VIP man, o hindi.Honestly, tama nga naman talaga si Saveri
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewBumuga ako ng hangin matapos kong ligpitin ang mga pinagkainan namin ng mga kaibigan ko.Umalis na sila matapos naming magkuwentuhan. Saktong ala una na rin kasi, at kailangan na nilang bumalik sa kanilang mga office, dahil may mga trabaho raw silang aasikasuhin.Ako naman ay napili kong linisin ang table namin, at ligpitin ang mga pinagkainan namin, dahil ayaw kong makaabala sa mga waiter, at waitress ko.Busy rin kasi sila, dahil maraming customer ngayon. Kaya kung ipapalinis ko pa sa kanila ‘to, kahit kaya ko naman, at madali lang, dagdag trabaho pa para sa kanila.Narinig ko naman ang pagbukas ng pinto, pero hindi ko ‘yon nilingo
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Why are you acting like this?” nalilitong tanong ko nang makapasok siya sa kaniyang sasakyan.Nagsimula na siyang magmaneho, pero hindi pa rin niya sinasagot ang aking tanong. Ramdam ko nga rin ang kaniyang mabigat na awra, at parang itim na usok ‘yon na pumapalibot sa kaniya.Natatakot ako sa kaniya, pero hindi ko alam kung bakit nagagawa ko pa rin siyang tanungin sa kabila ng kaniyang awra ngayon.Tinitingnan ko nga siya nang mataman, at kitang-kita ko rin kung paano gumalaw ang kaniyang panga. Halatang nauubusan ng pasensya.“Why are you with him?” malamig na tanong nito sa akin, at parang kinokontrol pa ang kaniyang sarili.Ganito naman siya palagi. Kalkulado niya ang bawat galaw niya. Kontrolado rin niya ang boses niya, pero ako ay mahahalata kaagad ‘yon, dahil hindi naman ako kagaya niya.I’m kinda impulsive. Ayaw ko mang aminin, pero malayong-malayo ako sa kaniya. Kapag alam kong galit na ako, halata ‘yon sa mga mata ko. Minsan pa
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“I don’t understand him,” bulong ko, habang nakatitig lang sa kisame.“What do you mean?” nalilitong tanong sa akin ni Persephone.Nag-uusap kami ngayong tatlo sa call, dahil ayaw kong lumabas. Hindi naman sa bawal sa akin, pero medyo natatakot lang akong magkamali ulit.Last time na nagkamali ako nang hindi ko nalalaman, kinaladkad niya ako palabas ng restaurant ko. Hindi ko tuloy alam kung ano pa ‘yong mga bawal. Ayaw ko rin naman kasing mag-assume, dahil alam kong hindi naman namin gusto ni Saverio ang isa’t isa para isipin kong nagseselos siya.Puwede kasing ginagawa niya lang ‘yon para iligtas muli ako sa panibagong issue. Nagsisimula na kasing tumaas ulit ang sales ng restaurant ko. Ultimo ang income, masasabi kong mataas na rin, at kahit papaano ay nakababangon na. Hindi na lugi kung ikukumpara noon.Sa maiksing panahon after naming i-announce ni Saverio ang aming engagement, at engagement party sa public, unti-unti na ulit lumalago
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View “Bakit kailangang dito pa?” tanong ko sa kaniya, habang inililibot ang aking mga mata sa paligid ng VIP room. Nag-book si Saverio ng VIP room na good for two people. Since dalawa lang naman kaming nandito, sakto lang ang lawak. Bukod pa roon, glass window rin ang mayroon. Kaya kitang-kita ko kung gaano kaganda, at kataas ang restaurant na ‘to. Para kasi ‘to sa mga mayayaman talaga. Kaya paniguradong hindi biro ang presyo ng mga pagkain dito. “What’s wrong?” tanong nito sa akin, at ipinaghila pa ako nang upuan. Hinanap naman ng aking mga mata ang kaniyang mabigat na titig, at medyo nakaramdam pa nang hiya. Hindi naman kami close ni Saverio. Paulit-ulit nagre-replay sa utak ko ‘yon, pero heto siya, nagagawa niyang maging gentleman sa tuwing kasama niya ako. Marahan akong lumapit sa kaniyang gawi, at tumikhim nang makaupo ako nang maayos. Naamoy ko pa nga ang kaniyang pabango. Kaya kinagat ko ang aking ibabang labi para lang pakalmahin
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Kath!”Nagising naman ako sa reyalidad nang magsalita si Persephone. Kaya naman kaagad akong napapikit nang ilang beses, dahil sa pagkahapdi ng aking mga mata.Kanina pa ba ako nakatulala?Lumingon ako sa gawi ni Persephone, ngunit ramdam ko ang masamang titig na ipinupukol ni Nohaira. Kaya naman nagawi ang aking mga mata sa kaniyang puwesto para salubungin ang titig nito.“Minsan na lang tayo magkita, dahil busy kaming parehas ni Nohaira, tapos wala ka sa sarili?” tanong sa akin ni Persephone.Bumalik naman ang aking mga mata sa gawi ni Persephone nang siya ay magsalita.I bit my lower lip. Nagi-guilty kasi ako, dahil sa kaniyang naging tanong. Hindi ko naman sinasadya na matulala na lang, at pilit inaalala ang naging usapan namin ni Saverio tungkol sa nalalapit na kasal naming dalawa.Hanggang ngayon kasi ay bumabagabag pa rin sa akin ang kaniyang naging reaksyon, at hindi ko alam kung paano ko siya titingnan nang diretso sa kaniyang m
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Wala bang budget?” tanong ko kay Saverio.Matapos ang naging usapan namin noon tungkol sa pagmamadali nito sa kasal, at pagbubuntis ko, hindi kami nagkausap nang ilang araw.Nagkikita naman kami, dahil palagi nga kaming sabay kumain nang breakfast, at dinner. Hindi lang kami sabay sa lunch, dahil nagpupunta nga siya sa kaniyang company para magtrabaho.Siya na rin ang nagpupunta palagi sa mga restaurant na mina-manage ko, dahil nag-iingat na siya. May iilan din kasing media ang nakasunod palagi sa amin. Kahit alam ko naman na kaya niyang i-block ang mga balita na kakalat, hindi ko pa rin maiwasang makaramdam nang kaunting takot. Posibleng trauma na rin ‘to kaya natatakot ako.Sa ilang araw na lumipas, marahil ay binigyan niya ako ng time para makapag-isip. Tama naman siya, dahil unti-unti akong nalinawan. Doon din naman papunta, kaya bakit hindi kami magmadali?Sabi niya, hindi pa raw siya nakapagpaplano para sa kasal namin. Siguro ay gu
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“I don’t understand him,” bulong ko, habang nakatitig lang sa kisame.“What do you mean?” nalilitong tanong sa akin ni Persephone.Nag-uusap kami ngayong tatlo sa call, dahil ayaw kong lumabas. Hindi naman sa bawal sa akin, pero medyo natatakot lang akong magkamali ulit.Last time na nagkamali ako nang hindi ko nalalaman, kinaladkad niya ako palabas ng restaurant ko. Hindi ko tuloy alam kung ano pa ‘yong mga bawal. Ayaw ko rin naman kasing mag-assume, dahil alam kong hindi naman namin gusto ni Saverio ang isa’t isa para isipin kong nagseselos siya.Puwede kasing ginagawa niya lang ‘yon para iligtas muli ako sa panibagong issue. Nagsisimula na kasing tumaas ulit ang sales ng restaurant ko. Ultimo ang income, masasabi kong mataas na rin, at kahit papaano ay nakababangon na. Hindi na lugi kung ikukumpara noon.Sa maiksing panahon after naming i-announce ni Saverio ang aming engagement, at engagement party sa public, unti-unti na ulit lumalago
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Why are you acting like this?” nalilitong tanong ko nang makapasok siya sa kaniyang sasakyan.Nagsimula na siyang magmaneho, pero hindi pa rin niya sinasagot ang aking tanong. Ramdam ko nga rin ang kaniyang mabigat na awra, at parang itim na usok ‘yon na pumapalibot sa kaniya.Natatakot ako sa kaniya, pero hindi ko alam kung bakit nagagawa ko pa rin siyang tanungin sa kabila ng kaniyang awra ngayon.Tinitingnan ko nga siya nang mataman, at kitang-kita ko rin kung paano gumalaw ang kaniyang panga. Halatang nauubusan ng pasensya.“Why are you with him?” malamig na tanong nito sa akin, at parang kinokontrol pa ang kaniyang sarili.Ganito naman siya palagi. Kalkulado niya ang bawat galaw niya. Kontrolado rin niya ang boses niya, pero ako ay mahahalata kaagad ‘yon, dahil hindi naman ako kagaya niya.I’m kinda impulsive. Ayaw ko mang aminin, pero malayong-malayo ako sa kaniya. Kapag alam kong galit na ako, halata ‘yon sa mga mata ko. Minsan pa
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewBumuga ako ng hangin matapos kong ligpitin ang mga pinagkainan namin ng mga kaibigan ko.Umalis na sila matapos naming magkuwentuhan. Saktong ala una na rin kasi, at kailangan na nilang bumalik sa kanilang mga office, dahil may mga trabaho raw silang aasikasuhin.Ako naman ay napili kong linisin ang table namin, at ligpitin ang mga pinagkainan namin, dahil ayaw kong makaabala sa mga waiter, at waitress ko.Busy rin kasi sila, dahil maraming customer ngayon. Kaya kung ipapalinis ko pa sa kanila ‘to, kahit kaya ko naman, at madali lang, dagdag trabaho pa para sa kanila.Narinig ko naman ang pagbukas ng pinto, pero hindi ko ‘yon nilingo
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Hindi mo pa ba kauusapin si tito?” tanong sa akin ni Nohaira.Nagkita kami ngayong lunch time, dahil gusto nilang masiguro kung maayos nga ba ako. Hindi raw kasi sila nakuntento sa pag-uusap lang sa phone, at talagang ipinilit pa na magkita kami ngayon kahit na dapat ay hindi naman na talaga.Nandito kami ngayon sa restaurant ko na kung saan ay malapit sa location ng business ni Nohaira. Sa katunayan ay hindi dapat ako bibisita rito, dahil busy ako sa mga restaurant ko na medyo malapit sa condo ko, at sa mall. Magmula kasi nang i-announce ni Saverio ang aming engagement last week, tuluyan na talagang dinagsa ulit ang mga restaurant na hawak ko.Hindi man sobrang dami kung ikukumpara noong panahon na wala pang issue si Daddy, at least ay may iilan na talagang nagpupunta muli rito. Masasabi ko rin na nakababangon na muli ang mga restaurant namin, dahil occupied naman lahat ng seats—VIP man, o hindi.Honestly, tama nga naman talaga si Saveri
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of View“Ano ang nangyayari?” kinakabahan kong tanong.Hindi ko maintindihan kung bakit nagdilim ang paligid. Wala namang sinabi na magkaroroon ng power interruption ngayon, eh. Bakit biglaan naman yata?Nagkaroon ng bulungan ang paligid. Ramdam ko ang takot na namumuo sa kanilang puso, dahil kahit pilitin ko ring maging kalmado, natatakot pa rin ako kagaya nila.Katabi ko si Saverio. Nanatiling nakapulupot ang kaniyang bisig sa aking bewang. Kaya kahit papaano ay nagagawa ko pa rin namang maging kalmado, kahit kaunti.“Let’s go,” aya sa akin ni Saverio, at tinulungan akong tumayo.Wala akong makita, kaya medyo nangangapa ako, pero inaalalayan naman ako ni Saverio.Nagsimula kaming maglakad nang mabilis, at medyo nahihirapan pa ako, dahil nanginginig ang aking mga hita. Mataas din ang takong ng suot kong footwear. Kaya mahirap magmadali, dahil baka mamaya ay matapilok ako.“Huh? Saan tayo pupunta? Hindi pa naman tapos ang engagement party natin,
Katherine Victoria Von Schmitt’s Point of ViewHe kissed me. Saverio kissed me!“Victoria?”Kaagad naman akong napalingon sa tumawag sa akin, at mabilis na namukhaan ang mga kaibigan ko.“Are you okay? Bakit ka namumula?” nalilitong tanong sa akin ni Persephone. “May sakit ka ba?”Si Nohaira naman ay tahimik na nakatingin sa akin. Parang binabasa ang galaw ko. Kaya ngumiti ako sa kaniya. She’s being Serene again. ‘Yong ibang katauhan niya kapag napapalibutan kami ng mga lalaki, o hindi kaya ay tungkol sa lalaki ang nasa isip niya.Aware naman ako na nagiging protective lang siya sa akin—sa amin ni Persephone. Ngunit hindi ko kasi kayang sabihin sa kaniya—sa kanilang dalawa na may halikang naganap sa amin ni Saverio.“Sumagi lang sa isipan ko ‘yong mga katangahan ko before,” naiilang na sagot ako. “Ngayon ko lang naisip na nakahihiya pala ang mga ‘yon.”“Sira!” natatawang asar naman sa akin ni Persephone. “Saan ba ang fiancé mo?”Luminga-linga silang dalawa, habang ako naman ay natataw