KABANATA 25

Nanatili lang siyang nakatayo at nakatanaw sa mga pangyayari sa hardin nila.

Hindi pa rin siya makapaniwala na ang lalaking kanina niya pa pasimpleng hinahanap ang presensya ay masayang nakaupo sa tabi ng kapatid at nakikipag-usap dito.

Naisip na lang niyang sobrang busy yata nito at sa sobrang excited ay hindi na nito nakuhang tingnan ang cellphone nito.

Sa sobrang sama ng loob niya sa lalaki ay napasalampak na lang siya sa upuan dahil wala ng ibang interesanteng bagay na nakakuha sa interes niya.

Tinanaw niya ang langit at ang pinakamalaking bituin. Balang araw ay gusto niya ring maging maliwanag kagaya nito sa kabila ng dilim na nakapalibot dito. Dahil kung may mapupuntahan lang siya ngayon ay matagal na siyang umalis sa poder ng kaniyang ama at ina.

Napabuntong-hininga na pang siya at itinulod ang dalawang kamay habang patuloy pa ring nakatingin sa langit.

Pero ang kaniyang pagmumuni-muni ay naputol ng bigla siyang makarinig ng mahinang kaluskos sa gilid ng taniman sa may madilim