WHEN LUCILLE WALKED into the room at three-thirty in the afternoon, Rome was still sitting next to Gustavo's bed, smoking a cigarette without a care.Huminto na si Gustavo sa pagbibigay ng Morse codes. The poor guy was now signaling a dirty finger while heaving his final breaths. Lalo itong naghingalo dahil sa usok na nasasagap ng ventilator. Ganoon pa man ay wala nang pakialam si Rome roon. Kasalanan naman nito kung bakit bigla siyang nangailangan ng pampakalma."Maestro?""Sabihan mo si Tats na aayusin namin ang armory." Isa pang hithit at mabilis tumayo ang binata mula sa upuan. Balewalang tinapon nito ang upos ng kanyang sigarilyo sa sahig bago diniinan 'yon ng sapatos.He was scorned. Pakiramdam niya ay sasabog na ang kanyang isip sa dami ng mga tanong na nagsisiksikan doon.Attempting to comfort himself, Rome reached for his nape and squeezed it repeatedly. Mahigpit niyang naipikit ang kanyang mga mata bago muling nagsalita, "Sabihin mo rin sa kanya na bibili tayo ng mga bala at
"ALEXA, PATAY KA NA BA?" Nanginginig ang boses ni Margaux sa lamig. Nakaupo siya sa sidewalk at tuloy ang malakas na ulan.Her fingers were freezing and her hair was a wet mess, curtaining her face. Sumasagad sa kanyang buto ang lamig mula sa kanyang basang damit, pero wala naman siyang magawa.Hindi niya alam kung nananadya ba ang pagkakataon, pero ilang minuto matapos mawalan ng signal ay nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. Pinadilim niyon ang buong paligid hanggang sa magmistulang pang-eksenang horror ang kinaroroonan niya.The wind was howling, together with the mad sound of the waves from the nearby sea. Halos dumapa sa lupa ang mga talahib na nasa kanyang likuran, pero ang reaksyon niya lang roon ay paghigpit ng kanyang mga daliri sa hawak na cellphone.'Ang lamig...' She bit her tongue when her chin started to tremble. Her virtual assistant hadn't replied in a while, although the screen of her phone stayed on. Gamit ng kanyang kotse ang pinakamahal na headlightspero nagmis
IT WASN'T SUPPOSED TO FEEL LIKE IT DID. Nang kumpirmahin ni Rome ang kinatatakutan ni Margaux ay dapat na sinampal niya ito. Tama lang na magalit at magsisigaw siya. Dapat sinabi niya rin dito na araw-araw siyang kinakabahan na baka makasalubong niya sa kalsada ang kanyang isang-gabing-esposo at makilala siya nito.Who would have thought that it was her caro all along?Nakakaloko ang nangyari...Pakiramdam niya ay pinaglaruan siya nito. Pero..."I'm sorry," narinig niyang malungkot na bulong ni Rome. He then slowly bent down to her and softly kissed the side of her lips. Halos hindi sumayad sa kanya ang halik na 'yon— napakagaan. Nonetheless, sapat ang naging epekto ng pagdampi ng mga labi nito sa kanya para magwala ang kanyang puso."Hindi ko intensyong lokohin ka." He kissed her eyes before dropping another gentle kiss on the tip of her nose. "Hindi ko sinasadya. Marami akong bagay na hindi ko sinasadya, cara mia. I'm—"Margaux shut Rome up with a wild kiss. Hindi na kasi niya kayan
KABALIGTARAN SA KUNG PAANO nagsimula ang umaga ng kanyang cara ay mabigat ang tensyon nang magising si Rome. Malamig ang pakiramdam niya kahit tirik na tirik ang araw. Hindi naman sa hindi siya sanay sa ginaw, nagkataon lang na hindi ito ang eksenang inaasahan niyang magisnan pagkatapos niyang mahalin nang buong gabi si Margaux."Ano ang mga ito, caro?"Still dazed, Rome looked down at the things she had lined up on the floor. He could have laughed at how Margaux arranged what seems like a red carpet welcome for him.Kanina pa ba nito hinhintay ang paggising niya? That was cute, kung hindi lang sana nakakalat sa sahig ang mga gamit niya: ang susi ng kanyang Ducati na ginagamit niyang escape vehicle, ang nakabuyangyang niyang wallet, ang magkakahalo niyang tunay at mga fake IDs, ang pocket-sized picture ng kanyang ina, at higit sa lahat, ang kanyang gold-plated señorita gun na pinakamalapit ngayon sa kanyang cara."Perfect killing set. Ayaw mo ba?" sinubukan niyang magbiro, bago iniwas
"MAGKAMUKHA KAYO NG KATULONG MO kapag nakasimangot ka..."Kinagat ni margaux ang kanyang labi para pigilin ang pagmumura. Wala siya sa mood para makipagbiruan at kanina pa sumasakit ang ulo niya.It was almost noon. Pabalik na sila sa villa, at si Rome ang nagmamaneho ng kanyang kotse. Hours had passed since their odd morning, pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang naiintindihan sa mga nangyayari.'Bakit ang dami niyang fake IDs?' Her teeth sank harder into her lips. Wala na siyang pakialam kahit mamutla ang kanyang bibig dahil sa diin ng pagkakakagat niya. Something was definitely not right about everything. May nililihim ang kanyang caro, at hindi basta-basta 'yon. She wasn't born yesterday, sino ba namang normal na tao ang palaging may dalang baril at fake IDs sa jacket nito?"Listen to this, cara. And listen well..." Sandaling lumingon sa kanya si Rome, bago binalik ang tingin sa kalsada. "Oras na lumabas ang panganay natin na mukhang ampalaya, magbabayad ka ng tatlo pang anak
HATING-GABI. HINDI MASABI NI ROME kung kailan nagsimulang manginig ang kanyang kamay habang nakikitig sa maliit na bagay sa kanyang palad. He had spent the whole day guessing about Margaux's weird changes, and God knew how eager he was to find out.Bandang hapon na nang mabuo ang kanyang desisyon at utusan si Lucille na bumili ng pregnancy test kit. Pero ngayong hawak na niya ang resulta ng bagay na kanyang hiniling... Damn it. Hindi siya makahinga.'Positive.' His lips opened and closed in disbelief. Ni hindi na nga niya sigurado kung umaandar pa ba ang oras. Ang alam niya na lang ay nahihirapan siyang hawakang mabuti ang maliit na plastic.'P-positive si Margaux.' His eyes slowly shut when he finally found the strength to grasp the tiny life inside his hand. Then, tiredly, he rested his head against the couch as he tried his best to keep calm. 'No, it's not just her... It's us. Positive 'kami' ni Margaux.'Wala na siyang alam kung kailan siya nagsimulang mamanhid. Tila biglang natun
“GUSTO KO MAKITANG SUOT NINYO ‘YON.” Rome felt his chest tighten. Could he tell his cara about the heavy things pressing him down on that bed? O kaya naman, maari niya bang sabihin dito kung anong sumasakal sa kanya habang nagmamakaawa siyang isuot nito ulit ang damit na ‘yon? He took a deep breath to lessen the pain eating him up. “Please...”“Matagal nang wala ‘yong dress, caro.”Bigong naipikit niya ang kanyang mga mata. Nagpalipas muna siya ng ilang segundo bago gumalaw at nilingon ulit ang nag-iisang babaeng kanyang minahal.He saw his cara looking back at him over her beautiful shoulder. Unti-unti bumaba ang kanyang paningin sa likod nito at nagtagal sa dalawang dimples na nasa ibabang bahagi ng spine nito. Then, dotingly, his warm gaze lingered on her hips.The corner of his lips lifted although his smile didn’t reach his sad amber eyes. ‘Nagmamadaling lumaki ang anak ko.’“Huwag ka ngang ngumiti nang ganyan nagmumukha kang sira.” Iritableng boses ni Margaux ang nagpabalik ng p
GUMAGALAW ANG DIYOS, at gumagalaw siya sa paraang hindi kayang hulaan ng kahit sino."Sunugin ninyo," utos nito bago sumisim ng wine sa hawak na goblet. Payapa ang kanyang boses, katulad ng napakalawak na karagatan sa kanyang harapan. Tulad ng sa mga nakaraang buwan ay napakaganda pa rin ng kanyang mansyon sa Santorini. Puti ang mga dingding nito habang matikas na nakatayo sa tuktok ng bundok at nakatunghay sa asul na tubig ng Aegan Sea.Kawangis ng lugar na 'yon ang langit— kaso may demonyo sa loob."Sunugin ninyo at..." humagikgik ang Diyos bago sinara ang kanyang mga mata at hinayaang laruin ng malamyos na hangin ang kanyang abuhing buhok. "Pilayin ninyo rin ang kabilang binti niya. Siguraduhin ninyong hindi na siya makakatakbo."..'CAZZATA!' Rome's cuss remained unspoken as he watched his headquarters, 'The Romans', burn through nine different TV screens. Kasalukuyan silang nasa isang grocery store, isang linggo matapos niyang malaman ang pagdadalang-tao ni Margaux.Makapal ang