“Onse… ‘wag na nga matigas ang ulo mo.” Pinilit na kalasin ni Daisy ang mga kamay ko. Eventually, I had no choice but to let go.She wasted no time. Agad siyang bumaba sa kama, and in seconds, nabuksan niya agad ang pinto ng walang kahirap-hirap.I could only watch as she hurried out of the room. Pero napapangiti naman ako. Masaya kasi ako dahil sa kabila ng mga nangyayari ngayon, sa galit niya, nag-aalala pa rin siya sa akin. Mas nagkaroon oa ako ng pag-asa na balang araw, babalik din ang feelings niya sa akin. Not long after, rinig ko na ang nagmamadaling mga yabag papunta rito sa kwarto. Agad naman akong pumikit, para maawa pa lalo si Daisy at mahalin na niya agad ako. “Kuya Onse…” malungkot na tawag ni Charmaine, kasabay ang paglapat ng palad nito sa noo ko.Dumilat ako. Medyo na dismaya nang hindi boses ni Daisy ang narinig ko, pero nang makita ko si Daisy sa tabi ni Charmaine, agad namang kumislap ang mga mata ko. “Halika, tumayo ka. Ihahatid ka namin sa hospital.” Hinawaka
DAISY The room fell into an awkward silence. My cheeks burned with embarrassment. Nakuyumos ko rin ang laylayan ng damit ko. Hindi ko na alam kung ano ang sasabihin. Naghalo-halo ang laman ng utak ko, ng nararamdaman ko—anger, humiliation. Hindi ako makapaniwala na malalagay ako sa ganitong nakakahiyang sitwasyon at na-witness pa ng lahat. Si Doktora Cherry ang bumasag sa katahimikan. Tumikhim siya, at inisa-isa kaming tingnan. “Now, is everything clear?” May diin ang bawat bigkas niya sa mga salitang ‘yon. Pero ang tingin ay nakapako na kay Kuya Reynan na ngayon ay hindi na siya magawang tingnan ng diretso. “You,” turo niya ito, “matuto kang magtanong, before acting on anger. Don’t let your temper dictate your actions, and never resort to violence like that again. Paano kung napuruhan mo si Onse? Paano kung napatay mo siya?” Tuluyan nang nanigas ang kapatid ko, his lips pressing into a tight line. Ang tapang at ang sungit niya kanina, ngayon biglang kalmado na. Nasapol sa wala
Nag-alalangan ako na humiga sa tabi ni Onse. Para kasing tanga, nakangiti at tinapik-tapik ang kama. Inuudyok ako na natibihan siya. Pinanliitan ko siya ng mga mata. Kinagat ko rin ang pang-ibabang labi dahil sa gigil. Pero talagang sira-ulo siya. Ngumisi at kumindat ba naman. Umawang tuloy ang labi ko. Kasi nga hindi naman kasi ganito ang Onse na kilala ko noon. Seryoso at minsan lang kung ngumiti. Ngayon, parang nabaliw na. “Umayos ka nga, Onse.” Doktora Cherry scolded him. “Move over, at tumalikod ka. Kita mo na ngang nahihiya si Daisy.” Sumeryoso naman ang mukha ni Onse. “Hindi ba, sabi mo kanina, wala na dapat ikahiya si Daisy sa akin? Bakit ngayon, pinalalayo mo ako at pinatatalikod pa?” Inis na namaywang naman si doktora. “Walang malay si Daisy kagabi, hindi niya alam kung ano ang nakita at nahawakan mo.” Sumulyap naman sa akin si doktora, at saka binalik ang tingin kay Onse na ngayon ay busangot na ang mukha. "Tingin mo, gugustuhin ni Daisy na panoorin mo habang gin
ONSE Nagising ako na mag-isa lang sa kwarto. Ingay ng mga sasakyan mula sa labas ng bahay ang naririnig ko. Mapait akong napangiti. Bagong kasal nga ako, pero heto, mag-isa at iniwan pa ng asawa ko. Umalis na lang kasi basta ni Daisy kahapon. She didn’t even bother to respond to the things I told her. The pain of that silence was sharp. Mas masakit pa sa mga sugat at pasa na natamo ko. Ano pa nga ba ang magagawa ko, but endure it. I had fallen in love with a woman who loved someone else, kaya wala akong kawala sa heartache. Si Charmaine ang nag-alaga sa akin mula pa kahapon hanggang sa gumabi at nakatulog na nga ako. Kanina ay nag-aalangan pa siya na iwanan ako, wala raw kasing mag-aalaga sa akin. Si Daisy kasi, talagang walang pakialam. Ni ang silipin nga ulit ako, hindi niya ginawa. Ang tigas-tigas ng puso. Gusto na nga sana akong iuwi ng kapatid ko sa bahay nila, but I refused. Ayaw kong umalis. Gusto kong makasama si Daisy, kahit hindi man kami magkatabi sa pagtulog,
Nanigas ang buong katawan ko nang niyakap ako ni Daisy. The warmth of her embrace sent shockwaves through my entire being. My heart—ang lakas ng dagundong. Parang may drumline sa loob ng dibdib ko, and I didn’t know how to make it stop.Matapos ang ilang minutong paninigas na hindi ko alam kung napansin ba ni Daisy, o narinig niya ba ang tunog ng puso ko, I lifted my gaze. Agad namang kumalma ang puso ko, at hindi pa mapigil ang mapangiti. Daisy had fallen asleep in my arms. Alam kong hindi madali ang naranasan niya ngayon. Siguro nga ay hindi siya makatulog ng maayos, at masaya ako na makita siyang payapa na natutulog sa tabi ko. Ibig sabihin lang nito ay kampante siya na katabi ako. For a moment, I just watched her. Payapa nga siyang natutulog ngayon, bakas pa rin naman ang lungkot sa mukha niya. And seeing her like this, doble ang sakit na nararamdaman ko. Masakit makita na ang babae na mahal ko ay nasasaktan dahil sa ibang lalaki. But sa kabila ng sakit, I couldn’t help but fee
Ilang araw na rin ang dumaan matapos ang masakit na yugto ng buhay ko. Thanks to Charmaine, sa kabila ng pait at sakit, may pagkakataon pa rin na napapangiti ko. Ang dami nilang sumusuporta sa akin. Pinapasaya nila ako sa kanya-kanyang paraan. Isa rin sa nagpapasaya sa akin ang anak ni Charmaine at Danreve. Ang kulit-kulit, laging binibida ang Tito Onse niya sa akin. At si Kuya Reynan na hindi ko alam kung bakit ayaw pa bumalik sa Canada. Panay na nga ang tawag ni Mama, nagtatanong kung kailan siya babalik. Ang sagot niya lang, saka na raw if okay na ako. Pero pansin, may ibang dahilan kung bakit ayaw niyang umalis. Kahit hindi niya sabihin, ramdam ko, may problema siya, kinikimkim niya lang dahil ayaw niyang dumagdag sa problema ko. Hanggang ngayon kasi, hindi pa rin tuluyang naghilom ang sugat sa puso ko. Paminsan-minsan ko pa ring naalala si Vincent—ang pinagsamahan namin. Ang mga plano at pangakong hindi natupad.Pero pansin ko, maalala ko man ang nakaraan namin ni Vincent, h
Hinablot nga niya ang kanyang kamay, habang ang mga mata ay nakapako sa likuran ko. Alam kong si Vincent ang tinatanaw niya na sigurado ako na nasa amin din ang tingin. “Onse, ba’t ba ang arte? Galit ka ba?" tampo-tampuhan kong sabi. Kahit ba alam ko naman kung bakit siya nagkakaganito, nagmaang-maangan pa rin ako. Gusto ko kasing makita kung paano nga ba siya magselos. Kahit naman kasi hindi siya nagsasalita, it’s written all over his face. At gusto kong ilabas niya ang nasa loob niya. “No. Let’s go home,” sagot nito, sabay suksok ng mga kamay sa pants. Ayaw niya na talaga pahawak. Nag-inarte ang matanda. Akala yata ay pinagseselos ko si Vincent kaya naging clingy ako bigla. Akala naman niya ay hahayaan ko siyang mag-inarte. Hindi oi. Bahala kung ano ang isipin niya. I wrapped my hands around his arm, na ikinagulat na naman niya. His eyes darted between my face and my hand, na sinadya kong yakapin ng sobrang higpit.Pinanliitan ko naman siya ng mga mata nang sa wakas ay sinalub
ONSE“‘E ‘di galingan mo ang performance.”Tumalbog ang puso ko sa sinabi niyang ‘yon. Nag-uumapaw ang saya ko. Daisy was letting me in—binuksan na nito ang puso niya para sa akin, kaya um-action na ako.I understood what she meant by performance, but na isip ko, gusto niya ng magaling na performance , so ‘yong pangkalahatang performance na ang ipapatikim sa kanya. I’d make sure, hindi lang puso niya ang mapapasakin, kundi ang siya rin, buong-buo. Bago pa man niya ako maitulak, I closed the gap between us, inangkin ko na ang labi niya. Nilasap na parang candy na matagal ko nang gustong tikman. Alam kung nagulat siya. Nanigas nga ang katawan. Hindi na nga tumugon sa halik ko, nanlaki pa ang mga mata. Naalala ko tuloy ang sinabi niya kanina, nagulat daw siya sa ginawa ni Vincent kaya hinayaan niya lang ito na hawakan siya at patitig pa sa mga mata nito. Iyon na iyon din kasi ang nangyari ngayon, patunay na nagsasabi nga siya ng totoo. “How’s my performance?” tanong ko, hindi ko na ma
Nanginig ang labi ni Althea. Habol na rin nito ang hininga. For a moment, I thought she was on the verge of tears. But no—hindi sakit ang nakikita ko sa mga mata niya; hindi rin lungkot. It was rage. The kind of rage that carried unspoken threats. Umangat naman ang sulok ng labi ko. Kahit lumuwa pa ang mga eyeballs niya, hindi ako natatakot. Hindi nga ako nasindak sa plano niya na pamamahiya sa akin, lalo na sa nagbabanta niyang tingin na ngayon ay sinalubong ko ng mas matalim na tingin. Naputol lang ang titigan naming dalawa at napalingon sa kinaroroonan ni Vincent nang marinig ko ang boses nito. Pasok na raw sila, sabi niya sa asawa. Sandali ko namang napigil ang hininga ko. Ang lungkot-lungkot kasi ni Vincent. Ang in-expect kong maging reaction ni Althea, ay sa kanya ko nakita. Namumula at maluha-luha ang mga mata, halatang pinipigil nito na pumatak ang luha. Hindi nga rin niya maalis ang tingin sa akin. His face was etched with pain and sorrow. His wife, who had been clingin
Winaksi ko ang kamay ni Althea. Talagang sinusubok nito ang pasensya ko. “Umalis ka sa harap ko.” Sinusubukan ko pa rin na maging kalmado. Pero imbes na umalis si Althea, nginitian ako ng kakaiba. Ngiting naghahamon.“Paano kung ayoko?” sagot naman nito. Sinadyang lakasan ang boses niya. Kumukuha na naman ng atensyon. “Bakit kasi nagmamadali kang umalis? Don’t you want to spend some quality time with your ex and his wife?”Boses niya, halatang pin-provoke ako. Pero hindi ko hinayaan na makain ako ng inis ko. Imbes na sugurin ko siya, sigawan, at patulan ang kabaliwan niya, I gave her a tight smile that hid the simmering irritation building in my chest. Hindi naman kasi sana siya kasali sa awkward encounter naming tatlo ni Vincent at asawa nito, pero pilit siyang sumasali. Lahat nasa kanya na talaga. Attention seeker na, joiner pa. “Saan ka ba nag-aral?” Ang random ‘nong tanong ko, pero may nakatagong anghang. “What?” maang nitong sagot. Nabobo bigla. Simpleng tanong, hindi masagot
Determinado akong ipagluto si Onse, not knowing na disaster pala ang kalalabasan. Hanggang yakap sa sandok na lang ang nagawa ko, habang tinatanaw ang ginisang karne ng baka na ngayon ay natusta na, hindi ko alam kung paano mapatay ang apoy na tumutupok sa niluto ko.Ang saya-saya ko pa naman kanina habang hinahanda ang mga rekado sa lulutuin ko sanang beef broccoli. “Paano na ‘to?" natataranta kong tanong sa sandok na hawak ko. Hindi ako magaling magluto. Ang kaya ko lang lutuin ay mga basic lang. Frying eggs, heating canned goods, or boiling instant noodles—doon lang ako sanay. Sumubok nga lang ako ngayon. Sinunod ang suggestion ng kapatid ko. At saka, gusto ko rin sanang ma-impress si Onse. “Daisy!” Nilayo ako ni kuya sa umaapoy na kawali, at tinakpan niya ito ng takip ng kaldero. Ayon at nawala na ang apoy. Usok na lang ang natira na nagpaubo sa aming dalawa. “Ang sabi ko, magluto ka, hindi sunugin ang bahay!” Kinukumpas-kumpas na nito ang mga kamay, pinapalabas ang usok.Nak
DAISYNaiwan akong nanggagalaiti sa loob ng kwarto. Nakakainis si Onse. I grabbed the pillow, doon ko binuntong ang inis ko. Pinagsusuntok na parang mukha ni Onse ang sinasapak ko. Nang mapagod ay binaon ko naman ang mukha ko at pigil na sumigaw.Bwisit na ‘yon! Magnanakaw ng halik. Nag-init tuloy ang mukha ko nang maalala kung paano naglapat ang labi namin. Animal talaga ang Onse na ‘yon. Nakakahiya! Kagigising ko nga lang, ang gulo-gulo ng buhok ko at malamang may muta pa ang mga mata ko. At saka, ang hininga ko, malamang ay hindi maganda ang amoy. Wala man lang siyang kakimi-kiming hinalikan ako. I groaned, burying my face deeper into the pillow as if I could hide from my own embarrassment. Napapatili rin ako dahil sa prostration. “What’s going on? Napa’no ka?” tarantang tanong ni Kuya Reynan kasabay ang pagbukas ng pinto. Napalakas kasi ang tili ko, kaya napasugod ang kapatid ko. His eyes scanned the room, na parang naghahanap ng masamang tao. Pero maya maya ay napatitig naman
Dahan-dahan kong inilayo ang labi ko sa kanya. Kahit nahihiya dahil nahuli nga ako na ninakawan siya ng halik, ngiti ko naman ay hindi mawala-wala. Hindi pa rin kasi siya gumagalaw. Nanlaki lang ang mga mata at paulit-ulit na napalunok.“Good morning, asawa ko. I love you,” sabi ko sa pinalambing na boses.Agad na rin akong umatras, alam ko kasi na malapit na siyang maka-recover sa pagkagulat. At alam ko na ang magiging kasunod ng gulat, sasabog siya sa galit at siguradong tatamaan ako. Kainis naman kasi. Ilang beses ko na ‘to ginawa, ilang beses ko na siyang ninakawan ng halik, hindi naman siya nagigising; hindi ako nahuhuli.“Bastos ka!” Ayon na nga at nahimasmasan na. Pinagduduro na ako, may kasabay pang mura. Nginitian ko lang siya, sabay ang dahan-dahan na pag-atras. “See you later, my wife,” sabi ko pa, then finally slipping out of the room. Busangot namang mukha ni Reynan ang sumalubong sa akin paglabas ko ng kwarto ni Daisy. Awtomatikong nawala tuloy ang ngiti ko, at saka
Ginising ako ng sikat ng araw na sumisilaw sa mga mata ko. Ang ganda ng gising ko. Ang gaan ng pakiramdam ko. Heto at hindi ko naman mapigil ang mapangiti. Naalala na naman kasi ganap kagabi. Siguro mas masaya ako kung nakapag-goodnight kiss ako kay Daisy. Papasok na kasi sana ako sa kwarto ni Daisy, pero naabutan naman ako ni Reynan. Galit agad. Hinatak ba naman ako papunta sa kwarto ko at pinagbantaan. ‘Wag ko raw gapangin at pilitin ang kapatid niya, baka hindi raw siya makapagpigil at mapipilipit niya ang leeg ko. Hindi ko naman talaga pipilitin ang asawa ko. Ang sabi ko nga, handa akong maghintay hangga’t kusa siyang bumigay. Sa kabila ng banta ni Reynan, masaya pa rin ako. Natulog ng masaya at gumising ng masaya. ‘Yong sinabi niya kagabi, ipinagkibit-balikat ko lang ‘yon. Wala naman akong balak na masama kay Daisy. Mag-good night kiss nga lang sana ako. Masyado lang strict ang brother-in-law ko na hindi ko alam kung saan gumala at ginabi ng uwi. Matapos maligo at magbihis, l
Kaagad lumabas ng kotse si Daisy matapos kong ma-park ang kotse. Agad ko namang sinara ang gate, at sinundan siya. Baka kasi, agad na siyang pumasok sa kwarto.Mabuti na lang at naabutan ko pa siya na nilalagay ang sapatos sa shoe rock, at saka hinarap ako. “Tulog na ako,” she said. Bakas ang pagod at pananamlay sa boses niya.Humaba ang nguso ko, sabay sabi, “mamaya na.” Hinawakan ko rin ang kamay niya at hinila papunta sa balcony.“Onse, bakit na naman ba? Antok na nga ako." Nagreklamo nga siya, pero nagpaubaya naman na hilahin ko. “I have something to show you,” sabi ko naman nang nasa balcony na kami, kaharap ang medyo madilim na kalsada.Kumunot naman ang noo niya na bahagya kong ikinangiti. “Ano ba kasi ang gusto mong ipakita? ‘Yang sirang poste ba?” medyo inis nitong tanong sabay ang paghihikab.Sa sirang poste nga kasi ako napatitig habang nag-iisip kung paano ko ibibigay sa kanya ang singsing.“Wait, ka muna. Humuhugot pa nga ng lakas ng loob.” Hinila ko siya ng kaunti palap
ONSE“‘E ‘di galingan mo ang performance.”Tumalbog ang puso ko sa sinabi niyang ‘yon. Nag-uumapaw ang saya ko. Daisy was letting me in—binuksan na nito ang puso niya para sa akin, kaya um-action na ako.I understood what she meant by performance, but na isip ko, gusto niya ng magaling na performance , so ‘yong pangkalahatang performance na ang ipapatikim sa kanya. I’d make sure, hindi lang puso niya ang mapapasakin, kundi ang siya rin, buong-buo. Bago pa man niya ako maitulak, I closed the gap between us, inangkin ko na ang labi niya. Nilasap na parang candy na matagal ko nang gustong tikman. Alam kung nagulat siya. Nanigas nga ang katawan. Hindi na nga tumugon sa halik ko, nanlaki pa ang mga mata. Naalala ko tuloy ang sinabi niya kanina, nagulat daw siya sa ginawa ni Vincent kaya hinayaan niya lang ito na hawakan siya at patitig pa sa mga mata nito. Iyon na iyon din kasi ang nangyari ngayon, patunay na nagsasabi nga siya ng totoo. “How’s my performance?” tanong ko, hindi ko na ma
Hinablot nga niya ang kanyang kamay, habang ang mga mata ay nakapako sa likuran ko. Alam kong si Vincent ang tinatanaw niya na sigurado ako na nasa amin din ang tingin. “Onse, ba’t ba ang arte? Galit ka ba?" tampo-tampuhan kong sabi. Kahit ba alam ko naman kung bakit siya nagkakaganito, nagmaang-maangan pa rin ako. Gusto ko kasing makita kung paano nga ba siya magselos. Kahit naman kasi hindi siya nagsasalita, it’s written all over his face. At gusto kong ilabas niya ang nasa loob niya. “No. Let’s go home,” sagot nito, sabay suksok ng mga kamay sa pants. Ayaw niya na talaga pahawak. Nag-inarte ang matanda. Akala yata ay pinagseselos ko si Vincent kaya naging clingy ako bigla. Akala naman niya ay hahayaan ko siyang mag-inarte. Hindi oi. Bahala kung ano ang isipin niya. I wrapped my hands around his arm, na ikinagulat na naman niya. His eyes darted between my face and my hand, na sinadya kong yakapin ng sobrang higpit.Pinanliitan ko naman siya ng mga mata nang sa wakas ay sinalub