ช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นผ่านไปเร็วเสมอ ประโยคนี้คือความจริง เพราะนี่เป็นวันสุดท้ายที่ขนมปังจะได้ใช้เวลาอยู่กับอีวาน เธอและเขากำลังจะต้องแยกย้ายกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง มหาวิทยาลัยkkuกำลังจะเปิดเทอมในสัปดาห์หน้า ส่วนเขาก็ต้องบินกลับไปอิตาลี ไปจัดการเรื่องต่าง ๆ เรื่องธุรกิจรวมไปถึงเรื่องภายในตระกูล อีกอย่างอีวานตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ให้ห่างขนมปังมากที่สุดเท่าที่ตัวเขาเองจะทำได้ เพื่อความปลอดภัยของเธอ ถึงตัวจะห่างแต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่ปกป้องเธอหรอกนะ เขาได้จัดหาบอดี้การ์ดไว้ให้คอยดูแลเธอแล้ว ไม่ใช่แค่กับเลย์ตันเท่านั้น คนอื่นก็จะไม่สามารถทำร้ายเธอได้ ให้คนอื่นคิดไปว่าเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่เขาควงเล่น ก็แค่ถูกใจมากกว่าผู้หญิงคนอื่น..อันที่จริงเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกไปมากกว่าการได้เล่นสนุกกับเธอ.. ขนมปังเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุข เพราะในชีวิตนี้นอกจากงานแล้วเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องอื่น พอได้ลองอะไรใหม่ ๆ ด้วยกันมันเลยรู้สึกดีก็เท่านั้น‘มันใกล้จบลงแล้วล่ะ ฉันจะลืมเธอไปซะ’‘ยัยดื้อที่เข้ามาป่วนชีวิตฉัน’‘ก็แค่สีสันในชีวิตในช่วงหนึ่งเท่านั้น..’ประโยคเหล่านั้นอีวานพร่ำบอกตัวเองมาเสมอตั้งแต่ที่รู
“มีอะไรอีกไหมที่เธออยากทำในวันนี้”“ที่ฉันอยากเหรอคะ..อืมม”“แล้วคุณล่ะคะ ไม่มีที่อยากทำบ้างเหรอ”เขาเอาแต่ถามเธอ ไม่เห็นบอกความต้องการตัวเองบ้างเลย“สิ่งที่ฉันอยากทำคือการได้ทำตามใจเธอ”สองแก้มแดงเห่อร้อน คำพูดธรรมดาของเขาทำหัวใจเธอเต้นระรัว“พูดอะไรคะเนี่ย”“ฉันพูดจริง”“บอกสิ่งเธออยากทำมาได้เลย วันนี้ฉันจะทำตามทั้งหมด”ขนมปังนอนหนุนตัดอีวานก็เลยลองคิดถึงสิ่งที่เธออยากลองทำ ก็นึกขึ้นมาได้อีกเรื่อง ‘มาม่าเผ็ดเกาหลี’ อยากทำให้เขากิน ก็เธอชอบกินมากเลยน่ะสิ แต่เพราะอีวานไม่ค่อยกินเผ็ด“อยากให้คุณลองกินมาม่าเผ็ดเกาหลีด้วยกันค่ะ”“ได้”“คะ!! ได้จริงเหรอคะ”เธอดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ดวงตาเบิกกว้างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะยอมกินมาม่าเผ็ดด้วย“ก็บอกแล้วว่าจะทำตาม”“งั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ จะได้ไปซื้อของมาเตรียมทำให้คุณ”เธอเตรียมลุกจากเตียงไปอาบน้ำ อีวานยื่นมือออกไปจับแขนเล็ก“อาบน้ำด้วย”เธอไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด กลายเป็นว่าเช้านี้ทั้งสองคนได้อาบน้ำด้วยกัน แค่อาบน้ำจริง ๆ ไม่ได้เกินเลยไปถึงขั้นนั้นหรอกนะ..Supermarket 🏪หลังจากนั้นอีวานขับรถพาขนมปังไปเดินเลือกซื้อวัตถุดิบที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ผู้
บนรถ 🚘ระหว่างนั่งรถกลับก็มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นมาภายในใจขนมปัง วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้ใช้เวลาด้วยกันใช่ไหมล่ะ แต่ก็ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องมาเอาใจเธอทุกอย่างก็ได้ แต่นี่ทั้งตามใจทั้งหยอดคำหวานชื่นการกระทำชวนให้ละลาย เธอเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วนะแต่ก็ไม่อยากจะเอาเรื่องนี้มาเป็นหัวข้อสนทนา มันอาจกลายเป็นว่าชวนทะเลาะ คือเธออาจจะคิดมากไปเองนั่นแหละมั้ง..!?‘ไม่ใช่ว่าทำดีส่งท้ายกันนะ..’‘แล้วฉันมากระวนกระวายใจทำไมเนี่ย!’‘หรือเขามีจุดประสงค์อะไร ถึงมาทำดีกับเรา?’‘แต่เรามีอะไรให้เขาที่ไหนล่ะ..’ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ ตัวเธอดูไม่มีค่าอะไรเลยน่ะสิ!‘ยัยขนมแกเลิกคิดมากสักทีได้ไหม’“คิดอะไรอยู่” อีวานเห็นเธอเงียบไปตั้งแต่ขึ้นมาบนรถเลยเอ่ยถาม หันไปมองเธอเล็กน้อย“คะ?!”“เปล่าค่ะ เอ่อ..อันที่จริงก็มีเรื่องที่สงสัยอยู่ค่ะ”คิดแล้วคิดอีกว่าไม่อยากจะพูดหัวข้อนี้ขึ้นมา แต่ดูท่าแล้วเธอจะอดใจไม่ไหว คงต้องถามออกไปตามที่ตัวเองคิด“เรื่องอะไรล่ะ”“วันนี้ที่คุณตามใจฉัน ไม่ใช่ว่าเป็นของขวัญส่งท้ายกันใช่ไหมคะ”“เหมือนที่เวลาคนจะไปจากกันจะมีของขวัญมอบให้” ขนมปังเสริมคำพูดตัวเองต่อ“ของขวัญส่งท้าย? เธออยากได้ข
คอกม้า 🏇17:00 AMขนมปังเตรียมตัวสำหรับการไปขี่ม้า และเป็นการขี่ม้าครั้งแรกของเธอด้วย อีวานพาเธอเดินเล่นกับม้าให้ป้อนหญ้าด้วย และยังให้เธอเลือกม้าที่อยากจะขี่“พร้อมไหม”“พร้อมที่สุดเลยค่ะ”“เลือกได้หรือยังว่าอยากขี่ตัวไหนที่สุด”“อืมม..ตัวนี้ค่ะ เจ้าดำ” เธอชี้ไปยังม้าตัวสีดำขนเงางามและมีอยู่ตัวเดียวที่สีนี้ และเจ้าตัวนี้ก็ดึงดูดเธอมากด้วย“ชื่ออะไรเนี่ย ขนแกสวยมาก”“ชื่อชาโคล”“ชื่อน่ารักมาก”“ทำไมถึงเลือกตัวนี้ล่ะ”“ก็มันเหมือนคุณอะ” ขนมปังลูบหัวเจ้าชาโคลยื่นแอปเปิลให้มันกิน“เหมือนฉัน?”“แอบเย็นชาเหมือนจะไม่ให้เข้าใกล้ แต่สุดท้ายก็ยอมให้เข้าใกล้” เธอพูดแค่นี้เขาก็น่าจะเข้าใจ“ฉันได้มันเป็นของขวัญวันเกิดตอนอายุครบ20”“เป็นม้าตัวโปรดของฉันเลย”ทุกครั้งที่กลับมาที่ไร่เขาจะพาเจ้าชาโคลไปเที่ยวเล่นเสมอ เขาค่อนข้างผูกพันกับมัน แล้วปกติชาโคลไม่ค่อยให้ใครจับหรือเข้าใกล้แต่มันดันให้เธอทั้งจับทั้งลูบ ‘รู้งาน’“โห เป็นของขวัญที่พิเศษมากเลยนะคะ”“ทำไมตั้งว่าชาโคลอะ”“ก็สีมันคล้ายกับถ่านนี่นา”“อ๋อ คุณรักมันไหมคะ”“ไม่รู้สิ”‘เชื่อแล้วว่าไม่เคยบอกรักใครกับม้าที่ผูกพันเขายังไม่พูดออกมาเลย’“ฉัน
จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอีกครั้งในชีวิตขนมปังตั้งแต่วันที่อีวานได้ตัดสินใจถอยห่างจากเธอ บอกลาโดยกล่าวจะไม่กลับเข้ามาวุ่นวายกับร่างบางอีก แต่นั่นเป็นสิ่งที่อีวานต้องการให้ขนมปังคิดว่าเป็นแบบนั้น เพราะความจริงเขายังคอยให้ลูกน้องดูแลปกป้อง รายงานเรื่องราวชีวิตประจำวันเธอทุกวันตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ผ่านมาแล้วเกือบสามเดือนเช่นเดียวกับเลย์ตันที่ได้สั่งให้ลูกน้องคอยจับตาดูขนมปังทุกฝีก้าว ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ไปเรียน ไปทำงาน เขาก็ให้ลูกน้องคอยติดตามดูอยู่ห่าง ๆ และรายงานให้เขาทราบ เพื่ออยากรู้ว่าเธอยังติดต่อกับอีวานอยู่ไหมคนที่ไม่รู้อะไรเลยก็มีเพียงแค่ขนมปัง คนเดียวที่เสียใจ คนเดียวที่ยังรอคอยว่าสักวันเธอจะได้พบกับเขาอีกครั้ง..“ทำไมฉันไม่ move on ไปชอบคนอื่น”“ทำไมต้องรักคนที่ทำให้เราเสียใจ”เธอจะทำอะไรก็จะมีเรื่องอีวานแทรกเข้ามาในความคิดตลอดเวลา คำแช่งที่ว่ามันคงเข้าตัวเธอเองนี่แหละ“เฮ้อ~! อ๊ะ! วันนี้ฉันมีไปถ่ายรายการ ‘ยังโสดนะจีบหน่อย’ เกือบลืม”นิ้วมือเรียวสวยไถหน้าจอโทรศัพท์ดูตารางงานในวันเสาร์ ช่วงบ่ายมีไปถ่ายรายการวาไรตี้โชว์ เป็นรายการที่จะเชิญดารา นักแสดง นักร้อง อินฟลูท
Italy 🇮🇹 ณ เทือกเขาโดโลมิติ (Dolomites) เมืองคอร์ติน่า (Cortina) ถูกห้อมล้อมไปด้วยป่าสนสีเขียวขจีพื้นที่อุดมสมบูรณ์และมีทะเลสาบขนาดใหญ่ ชื่อ Lake Misurina ซึ่งที่นั่นมีคฤหาสน์เก่าแก่ตั้งอยู่ตรงท้ายทะเลสาบ และฟาร์มขนาดใหญ่ซึ่งเป็นของตระกูล มาร์ติเนซตระกูลเก่าแก่สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน ชาวเมืองต่างให้ความเคารพนับถือตระกูลมาร์ติเนซ เบื้องหน้าพวกเขาคือนักธุรกิจเบอร์ต้นของประเทศในด้านการเกษตร ไม่ว่าจะเป็นพืชผักผลไม้ เนื้อเกรดพรีเมียม รวมถึงผลผลิตอย่างอื่นในฟาร์มที่นำมาแปรรูปเพื่อส่งออกไปทั่วเมืองในประเทศอิตาลีและต่างประเทศในโซนยุโรปทั้งหมด แน่นอนว่าที่เอเชียพวกเขาก็เริ่มขยายธุรกิจไปครอบคลุมกิจการดันเป็นเบอร์ต้น ๆส่วนเบื้องหลังนั้นพวกเขาคือมาเฟียโหดเหี้ยมอำมหิตคอยควบคุมรัฐบาล เจ้าหน้าที่ตำรวจ,ทหาร ในอิตาลีและให้เงินสนับสนุนพวกนั้น ไม่พ้นแม้กระทั่งนักธุรกิจและพวกชนชั้นกลางที่ต้องการเงินและงานธุรกิจสีเทาก็มีอย่างการผลิตยาเสพติด ซื้อขายอาวุธปืน มันเหมือนกลายเป็นราวปกติของพวกเขา แต่นั่นก็เป็นการกระทำที่ผิดแต่ก็คงเลิกทำไม่ได้และคนที่ต้องแบกรับความกดดันอย่างชายหนุ่มที่อายุยังน้อย อีวาน มา
บรรยากาศในกองถ่ายรายการ ‘ยังโสดจีบหน่อย’ ครึกครื้นมาก เพราะได้เชิญนักแสดงชายเบอร์ต้นของเอเชียมาได้ ยอดฟอลโล่ไอจี 20 ล้าน!! สเปกในฝันของผู้หญิงหลายคน เขาไม่ได้ดังแค่ในเอเชียแต่กำลังจะไปโกอินเตอร์ในโซนอเมริกา!!! เรตติ้งกระฉูดแน่ ‘เฑียร์ พิพัฒน์’ และยังได้สาวน้อยคนสวยที่กำลังมีกระแสในประเทศไทยจากไลฟ์สไตล์ของเธอ การแต่งตัว ยอดฟอลTikTokทะลุห้าล้าน ไอจีคนฟอลโล่หนึ่งล้าน! ในระยะเวลาไม่ถึงสองปีตั้งแต่ขนมปังเริ่มเข้าวงการสายบันเทิง ในอนาคตข้างหน้าเธอคงไปได้ไกลมาก ๆ พวกเขาถ่ายรายการในร้านอาหารญี่ปุ่น มีพิธีกรนั่งคั่นตรงกลางระหว่างขนมปังกับเฑียร์ ที่โต๊ะจะมีอาหารญี่ปุ่นวางเรียงให้พวกเขาสามารถหยิบรับประทานได้ “สวัสดีค่ะยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่รายการ ยังโสดจีบหน่อย! และพบกับแขกรับเชิญสุดพิเศษตัวท็อปของวงการไม่มีใครไม่รู้จัก! น้องเฑียร์และน้องขนมปังค่าา!!” “สวัสดีค่ะ ขนมปังนะคะ” “สวัสดีครับ ผมเฑียร์ครับ” ทั้งสองคนเริ่มแนะนำตัว และฝากช่องทางการติดตามของพวกเขา “ไม่ทราบว่าน้องทั้งสองรู้จักกัน หรือเห็นกันผ่านโซเชียลมาบ้างไหมคะ” “เคยได้ดูผลงานพี่เขามาบ้างค่ะ เพราะส่วนตัวชอบดูซีรีส์ดูภาพยนตร์
ความใจลอยทำเธอก้าวเท้าพลาดระหว่างลงบันไดทางห้างสรรพสินค้า หัวเข่าทั้งสองข้างกระแทกลงที่พื้นอย่างแรงจนแตกมีหยาดเลือดสีแดงไหลออกมาเธอลืมความเจ็บตรงหน้าแม้เสียงจะร้องออกมายังไม่มี แรงจะลุกก็ไม่มี เธอทิ้งตัวนั่งลงท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาหมับ! แรงกระชากจากใครบางคนที่เข้ามาดึกให้เธอลุกขึ้น“อ๊ะ!?”“จะนั่งไปถึงไหนครับ”“ขอโทษค่ะ..”“คุณทำอะไรผิดถึงต้องขอโทษครับ??”“ระวังหน่อยสิครับคุณ!”“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ขนมปังกล่าวขอบคุณชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเธอลุกขึ้น ไม่พอเขายังพาเธอไปนั่งที่เก้าอี้“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถาม“ไม่เจ็บค่ะ ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยนะคะ”“แต่ฉันต้องไปแล้วค่ะ” เธอบอกเขาก่อนจะเดินออกมา ส่วนชายคนนั้นก็ยืนมองหญิงสาวเดินผ่านสายฝนออกไปยังรถยนต์ของเธอชายปริศนาที่เข้ามาช่วยนั้นคือเลย์ตัน เขาไม่เข้าใจเธอเลยทำไมถึงได้เหม่อลอยขนาดนั้น หัวเข่าแตกทั้งสองข้างก็ยังบอกว่าไม่เจ็บ“ฉันจะจับตาดูเธอไปอีกสักพักละกัน”“หน้ากล้องเป็นคนสดใส”“อยู่คนเดียวทำไมถึงได้..เศร้าขนาดนั้น”ที่เขามาคอยดูตามสืบเรื่องเธอเพราะอยากจะใช้เธอทำลายอีวาน แต่กลายเป็นว่าตอนนี้เขาเริ่มสนใจอยากรู้เรื่องของเ
“เฮ้อ เหนื่อยอะ”ขนมปังฟุบหน้าลงทิ้งตัวนอนบนหน้าอกแกร่ง เสียงหายเธอหอบเหนื่อยอย่างคนที่ผ่านการวิ่งมาสิบห้านาทีแต่เปลี่ยนเป็นการทำให้เขากับเธอได้ปลดปล่อยความสุขทางกาย“แค่นี้เหนื่อยแล้ว?”“ค่ะ เหนื่อยแล้ว ฉันขอยอมแพ้ค่ะ”ระหว่างที่พูดก็ยังคงหายใจด้วยความเหนื่อยล้า ทำไมตอนเขาทำเธอไม่เห็นว่าอีวานจะบ่นออกมาเลยว่าเหนื่อยมากเลย เริ่มสงสัยแล้วว่ามาเฟียหนุ่มเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอทำแค่เกร็งขาขยับขึ้นลงนี้ยังรู้สึกเหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน“ยอมแพ้อย่างนี้ก็ต้องทำตามที่ฉันสั่งน่ะสิ”“ค่ะ สั่งมาเลย”แก่นกายใหญ่ไซซ์ 60 ยังคงเสียบคากระตุกหงึก ๆอยู่ด้านในสวดดอกไม้แสนสวยของขนมปัง อีวานลูบก้นงอนเนียนนุ่มบีบขย้ำเบา ๆ“แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรล่ะคะ”“ช่วยตัวเองให้ฉันดู ตอนนี้!”“คะ!!!”“ฉันได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่า”ขนมปังเงยหน้าขึ้นมามอง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้าง อยากให้สิ่งที่เธอได้ยินนั้นเป็นการเข้าใจผิด เพราะเขาเพิ่งพูดว่าให้เธอ ‘ช่วยตัวเองให้เขาดู’ ใช่ไหม“เธอได้ยินไม่ผิดหรอกเด็กดื้อ”“อีวาน..ฉัน”“เธอแพ้เองนะ จะไม่ก็ได้แต่เราก็ไม่มีเรื่องต้องคุยกันอีกก็เท่านั้น”“…” ขนมปังเม้มปากเข้ากันแน่นพร้อมหลบ
แกร๊ก ปึง! เสียงประตูบ้านเปิดออกแล้วปิดกระแทกอย่างแรงบ่งบอกว่าอารมณ์คนที่ปิดประตูนั้นกำลังอารมณ์เดือดแบบสุด ๆ ขนมปังที่นั่งเงียบ ๆ รออีวานอยู่ที่โซฟายังสะดุ้งจนหัวใจเต้นแรง แต่ก็พยายามเก็บอาการรีบเปลี่ยนสีหน้าที่ตกใจแสดงออกว่าบึ้งตึง ‘ฉันจะไม่ยอมพูดกับเขาก่อน’ ‘ไอ้คนเย็นชา’ ‘…!’ ผิดคาดจากที่ขนมปังคิดเอาไว้ว่าอีวานจะโวยวายเดินมาหาเรื่องหรือพูดเคลียร์เรื่องเลย์ตัน แต่สิ่งที่อีวานทำคือการเดินผ่านเธอไปโดยไม่มองหน้า เขาทำเหมือนเธอเป็นอากาศ… ขนมปังอึ้งไปเลยเพราะอีวานไม่เคยเมินเธอแบบนี้มาก่อน ขนมปังจึงรีบลุกเดินไปจับแขนอีวาน เขาเอียงหน้าหันกลับมามองสายตายังคงเฉยชาใส่เธอเหมือนเดิม ขนมปังขยับปากเล็กเอ่ยถาม “อีวาน” “มีอะไร” “คุณไม่ได้จะคุยกับฉันเหรอคะ” “ฉันบอกเหรอว่าจะคุย?” “ก็คุณบอกให้ฉันกลับมาที่บ้าน..” “ฉันคิดว่าคุณจะเคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้น แล้วทำไมถึงได้เมินใส่กันล่ะคะ” เธอเม้มริมฝีปากลงแล้วคลายออกด้วยความสับสน ดวงตากลมโตสบตากับนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลแววตาของเขาฉายให้เห็นความเย็นชา “เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่มีเรื่องจะพูดกับฉันแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องนั่งอธิบายอะ
“พาเธอออกไป!”“คะ..ครับ”บอดี้การ์ดเข้ามาจับแขนเล็กพยายามจะดึงให้คนที่เคารพดั่งนายหญิงพาเธอออกไปจากบ้านพักตากอากาศตามคำสั่งของนายท่าน ขนมปังขืนตัวไม่ไปตามแรงที่ดึงตัวเธอ ขนมปังหันกลับมาพูดทักท้วงอีกรอบ“อีวาน คุณจะเอาแบบนี้ใช่ไหมคะ?”“จะไม่ยอมฟังกันเลยใช่ไหมคะ?”“คิดว่าพูดในสถานการณ์ตอนนี้มันฟังขึ้นไหมล่ะ”“ฉันบอกให้ไปรอที่บ้าน”“ฉันไม่อยากพูดซ้ำประโยคเดิมหลายรอบขนมปัง”น้ำเสียงไร้ความอ่อนโยน นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลไม่สั่นคลอเลยแม้แต่เศษเสี้ยว“โอเค ได้ค่ะ”“ฉันทำได้แค่ต้องฟังแล้วก็ทำตามคำสั่งคุณเท่านั้นใช่ไหม”“ใช่ เธอควรฟังคำสั่งของฉัน”“งั้นขอบอกอะไรไว้อย่างหนึ่งค่ะ”“ถ้าคุณเลือกจะไม่ฟังกันแล้ว หลังจากนี้ฉันก็จะไม่พูดอะไรอีกแล้วค่ะ”ขนมปังมองไปที่อีวานด้วยแววตาน้อยใจ ส่วนอีวานกลับมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉยแววตาที่ว่างเปล่าไม่บ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ ออกมาเลย สายตาคู่นั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง กำแพงที่เกือบถูกหลอมละลายกับถูกปกคลุมด้วยกำแพงเหล็กอันใหม่…ที่ดูแล้วจะทำลายยากกว่าเดิมอีก“ไม่ต้องจับ ฉันเดินเองได้ค่ะ”ขนมปังสะบัดตัวออกจากลูกน้องของอีวานแล้วหันหลังเดินออกไปรอเขาอยู่ที่บ้านพักตากอาก
เฮือก! พรึบ!“เชี่ย! กูฝันเหรอวะ..?!”อีวานสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาจากความฝัน แล้วดันเป็นฝันร้ายด้วยที่เกี่ยวกับขนมปัง… ครั้งแรกในหลายสิบปีเลยก็ว่าได้ที่เขาหลับแล้วฝัน หรือเพราะเขาป่วยเหรอถึงได้ฝันอะไรที่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริง?!“น้ำตา?” อีวานลูบข้างแก้มตัวเองพบว่ามีน้ำตาเปียกอยู่ ทำให้เขาสับสนมากกว่าเดิม ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะร้องไห้เพราะแค่ฝัน.. ความฝันแบบไหนกันนะที่ทำให้มาเฟียสะดุ้งตื่นได้มันคงเป็นความฝันที่กระทบจิตใจเขา ถึงทำให้คนที่แข็งแกร่งดังหินผาตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก…“เชี่ยกูเป็นอะไรวะ”พลางนึกถึงสิ่งที่ทำให้เขาร้องไห้ได้ซึ่งในความฝันนั้นเป็นภาพที่มีคนพยายามทำร้ายขนมปังอย่างรุนแรง เหตุผลที่เขาตกใจจนตื่นเพราะเธอเสียชีวิตในอ้อมกอดของเขาโดยที่อีวานไม่สามารถช่วยหรือทำอะไรได้เลย…“มันไม่ใช่เรื่องจริง มึงก็แค่ฝัน”ใครมันจะกล้ามาทำร้ายผู้หญิงของอีวาน!! ใครอนุญาตให้แตะต้องเธอ คนเดียวที่สามารถทำอะไรเธอได้มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น!!!“ขนมปัง..”อีวานหันซ้ายหันขวามองหาผู้หญิงของตัวเองที่ยามนี้ไร้วี่แววของขนมปัง ผิดปกติมากที่เธอไม่นอนอยู่ข้างกายเขาหรืออยู่ในห้องนอน บรรยากาศในตอนนี้เงียบสงบเหมือน
เลย์ตันไม่สนใจเขาหันไปต่อยกำแพงต่อเต็มแรงกลายเป็นว่าเขาไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ เลยถึงแม้เลือดจะออกมาเยอะมาก พอได้เห็นเธออารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจทวีคูณตอกย้ำว่าเขาคือคนขี้แพ้ ผู้หญิงที่เขาอยากได้อีวานก็เป็นคนที่ได้ “คุณเลย์ตันพอได้แล้วจะทำร้ายตัวเองไปทำไมคะ!!”เธอลุกขึ้นมาอีกครั้งสวมกอดจากด้านหลังพยายามดึงให้เขาถอยห่างด้วยแรงทั้งหมดที่มี เลย์ตันพยายามจะสะบัดเธอออก คราวนี้ขนมปังกอดติดแน่เหมือนกาว“ไม่! ปล่อยผม!”“ฉันขอร้องไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ามีเรื่องชกต่อยอีกนี่อะไรยังไม่ทันผ่านวันเลยคุณก็เป็นแบบนี้อีกแล้ว”“คุณห้ามผมทะเลาะกับมัน ผมก็ไม่ทำ”“ตอนนี้ผมต่อยกำแพงไม่ได้ต่อยมันผมผิดอะไร”‘…จริงด้วยเขาไม่ได้มีเรื่องกับอีวาน…’“แล้วกำแพงห้องผิดอะไรคะคุณถึงไปชกเขาอยู่ได้”“ผมทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหมต่อยกำแพงก็ผิด งั้นให้ผมต่อยจนมือแตกตายไปเลยคุณไม่ต้องมาสนใจ”“เอาเวลานี้ไปสนใจไอ้อีวานเถอะครับ!”ขนมปังปล่อยมือออกจากตัวเลย์ตันวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลงั้นคงต้องลองวิธีนี้ดู‘ไหนว่าจะช่วยแค่ครั้งเดียวไงขนมปัง..’“หึ กลับไปเถอะแค่นี้ผมก็สมเพชตัวเองมากพอแล้ว”เขาแค่นหัวเราะให้กับชีวิตตัวเองเลย์ตันที่กำลังจะ
“ให้ไปช่วยหยุดใครนะคะ?”ขนมปังเอียงคอลงเล็กน้อยแล้วถามซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าที่ฟังไปเมื่อครู่เธอไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม“นายท่านเลย์ตันครับ คุณขนมปังช่วยหยุดไม่ให้เจ้านายผมทำร้ายตัวเองด้วยนะครับ” บอดี้การ์ดอีกคนที่มาด้วยเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจังใบหน้ากังวลสายตาก็สั่นไหวดูยังไงก็ไม่ใช่คำพูดของคนโกหก“มีเรื่องอะไรกันคะ แล้วทำไมถึงต้องเป็นฉันที่จะไปหยุดเขาล่ะคะ?”หมับ! “เอ๊ะ!”“ไม่มีเวลาแล้วครับ!”บ็อบบี้ถือวิสาสะยื่นมือออกไปคว้าข้อมือเล็กแล้วดึงลากให้เดินไปกับเขาจะต้องบอกว่ากิ่งวิ่งกิ่งเดินเร็วเสียมากกว่าพรึบ! ฟิ้วว!!“เฮ้ย! ทำไรวะ!”ฮาร์ทตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจเร็วกว่าสมองคือมือได้ยื่นออกไปหวังจะคว้าข้อมือหรือแขนนายหญิงแต่ช้ากว่าบ็อบบี้เขาจึงจับได้เพียงลมในอากาศ“คุณบ็อบบี้ใจเย็นก่อนค่ะฉันตามไม่ทันแล้ว”“ขอโทษนะครับที่ต้องทำแบบนี้มีแค่วิธีนี้เราถึงจะไปได้ทันนะครับ”บ็อบบี้เอ่ยขอโทษแต่ยังคงพาขนมปังออกตัววิ่งแบบที่เธอจะสับขาตามไม่ทันอยู่แล้ว กระทั่งวิ่งมาถึงประตูทางเข้าบ้านพักตากอากาศ บ็อบบี้ปล่อยมือขนมปังทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าก้มหน้า“ทำอะไรคะ! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”“ขอโทษนะค
ขนมปังหยิบกล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นขึ้นมาวางไว้ที่ตักตัวเองมือก็หยิบหาอุปกรณ์สำหรับเช็ดล้างทำความสะอาด เธอใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์สำหรับล้างแผลเตรียมจะเช็ดลงบนใบหน้าให้อีวาน“คงจะเจ็บมากเลยใช่ไหมคะ”ขนมปังมองสำรวจบาดแผลมากมายบนใบหน้าที่เคยสะอาดสะอ้านแต่ตอนนี้กับสะบักสะบอม คิ้วแตก ปากแตก คางแตก และตามแก้มก็มีรอยฟกช้ำแดงบางอันก็เริ่มกลายเป็นสีม่วง ๆ ‘ต่อยกันเอาเป็นเอาตายเลยไหมเนี่ย’“มันคงไม่เจ็บเท่ากับที่เธอบอกว่าผิดหวังในตัวฉัน”“…”เธอนิ่งอึ้งไปพักหนึ่งหลังจากได้ยินคำพูดอีวาน ในเวลาปกติเขาไม่น่าจะเอ่ยอะไรแบบนี้ออกมาให้เธอได้ยิน เดาได้เลยว่าเขาเมาพันเปอร์เซ็นต์ ไวน์สองขวดว่างเปล่าถูกวางอยู่ข้างกายกลับกลิ่นหอมของไวน์ที่ออกมาเวลาที่เขาพูด“คุณอีวานรู้สึกเจ็บเป็นด้วยเหรอคะ”“คิดว่าเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกอะไรแล้วซะอีก”ขนมปังเอ่ยถามเชิงประชดพร้อมกับมือที่คอยเช็ดทำความสะอาดคราบเลือดบนใบหน้าเขาเมื่อทำความสะอาดคราบเลือดออกจนหมด ก็เริ่มหยิบหลอดยาบีบลงที่นิ้วแล้วทาให้เขาต่อ“ถ้าเป็นคนอื่นพูดก็คงไม่รู้สึกอะไร...”“แล้วฉันก็เป็นคนนะจะไม่มีความรู้สึกเลยได้ไง..”“อืม..แล้วฉันสำคัญกับคุณมากถึงขนาดที่มาแ
หมับ! หมับ!ร่างบางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาสองหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปจับเสื้อเชิ้ตประมาณกระดุมเม็ดที่สามเพื่อให้พวกเขาหันกลับมามองยังเธอ ขนมปังออกแรงดึงกระชากให้เข้ามาใกล้แล้วเอ่ยคำสั่งสอนคล้ายคำขู่…“อย่าสร้างความวุ่นวายได้ไหมคะ?!”เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรมของพวกเขา“ถ้าฉันรู้ว่าพวกคุณทะเลาะกันในระหว่างที่ฉันทำงาน แล้วให้คนพูดอะไรที่มันไม่เป็นความจริงอีก ฉันจะไม่อดทนกับคุณทั้งสองคนแล้วนะคะ”“…”“…”“จะอายุสามสิบกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะให้เด็กอายุยี่สิบสองมาคอยบอกคอยเตือนเหรอคะ?”แต่ละประโยคทำเอามาเฟียหนุ่มทั้งสองยืนหน้าเจื่อนอย่างกับว่าตัวจะหดเล็กลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากพูดตักเตือน“เป็นถึงประธานทั้งคู่ควรมีวุฒิภาวะมากกว่านี้หรือเปล่าคะ? แต่นี่อะไรเจอหน้ากันทีไรก็มาทะเลาะต่อยตีกันและยังทำต่อหน้าลูกน้องอีก”“…”“…”สองหนุ่มพี่น้องได้แต่ยืนนิ่งเงียบกริบไม่มีใครปริปากพูดสิ่งใด แค่ความคิดว่าจะเอ่ยต่อว่าเธอออกมายังไม่กล้า ‘ทำไมฉันถึงไม่กล้าพูดอะไรเลยวะ!’ เลย์ตันตั้งคำถามภายในใจ‘อีวาน มึงเป็นอะไรวะยอมเธอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่..’ อีวานเองก็ตีกับความคิดความรู้สึกตั
หมับ! หมับ!ร่างบางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาสองหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปจับเสื้อเชิ้ตประมาณกระดุมเม็ดที่สามเพื่อให้พวกเขาหันกลับมามองยังเธอ ขนมปังออกแรงดึงกระชากให้เข้ามาใกล้แล้วเอ่ยคำสั่งสอนคล้ายคำขู่…“อย่าสร้างความวุ่นวายได้ไหมคะ?!”เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรมของพวกเขา“ถ้าฉันรู้ว่าพวกคุณทะเลาะกันในระหว่างที่ฉันทำงาน แล้วให้คนพูดอะไรที่มันไม่เป็นความจริงอีก ฉันจะไม่อดทนกับคุณทั้งสองคนแล้วนะคะ”“…”“…”“จะอายุสามสิบกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะให้เด็กอายุยี่สิบสองมาคอยบอกคอยเตือนเหรอคะ?”แต่ละประโยคทำเอามาเฟียหนุ่มทั้งสองยืนหน้าเจื่อนอย่างกับว่าตัวจะหดเล็กลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากพูดตักเตือน“เป็นถึงประธานทั้งคู่ควรมีวุฒิภาวะมากกว่านี้หรือเปล่าคะ? แต่นี่อะไรเจอหน้ากันทีไรก็มาทะเลาะต่อยตีกันและยังทำต่อหน้าลูกน้องอีก”“…”“…”สองหนุ่มพี่น้องได้แต่ยืนนิ่งเงียบกริบไม่มีใครปริปากพูดสิ่งใด แค่ความคิดว่าจะเอ่ยต่อว่าเธอออกมายังไม่กล้า ‘ทำไมฉันถึงไม่กล้าพูดอะไรเลยวะ!’ เลย์ตันตั้งคำถามภายในใจ‘อีวาน มึงเป็นอะไรวะยอมเธอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่..’ อีวานเองก็ตีกับความคิดความรู้สึกตั