FORTUNE 69 คิดถึง

อากาศในช่างมืดมน เมฆเกาะตัวหนาจนมองไม่เห็นพระอาทิตย์ในช่วงสายวันนี้ หญิงสาวตื่นจากภวังค์ฝัน ยันกายลุกขึ้นนั่ง มองไปยังข้างกายตัวเองซึ่งว่างเปล่าไร้ชายหนุ่มผู้ให้ความอบอุ่นจากอ้อมกอดมาทั้งคืน

“ไปตั้งแต่ตอนไหนกันล่ะเนี่ย”

ขนาดนอนกอดเขาไว้อย่างนั้น เธอยังไม่รู้สึกตัวว่าเขาออกไปตอนไหน นี่คงเพราะฤทธิ์ยาที่ได้รับ อาการป่วยก็ค่อยยังชั่วขึ้นมากด้วย

“ข้อความในกระดาษนั่น..”

สายตาสะดุดกับกระดาษสี่เหลี่ยมแผ่นเล็กแปะไว้บนโต๊ะข้างเตียง เธอดึงมันขึ้นมาอ่าน

‘มันเช้ามากฉันเลยไม่อยากปลุก อย่าลืมกินข้าวกินยาด้วยล่ะ อย่าคิดว่าหายไข้แล้วจะออกไปเที่ยวเธอยังไม่หายดี ฉันจะรีบกลับมา’

“อะไร ตัวก็ไม่ได้อยู่แต่รู้ความคิดกันด้วย”

“เกินไปแล้วนะ”

“คิดถึงจัง”

ขนมปังล้มตัวนอนลง ภายในมันหนักอึ้งไปหมดเมื่อรู้ว่าวันนี้จะไม่มีเขาอยู่ด้วย ตื่นมาไม่เจอเขาก็แย่พอแล้วและกว่าเขาจะกลับมาอีก เธออยากอ้อน อยากอยู่ใกล้ ๆ อีวาน ไม่อยากห่างจากเขาเลย รู้อย่างนี้ขอไปด้วยก็คงดี

“หงุดหงิดตัวเองชะมัด”

“ต้องทักบอกเพื่อน ๆ ก่อนว่าวันนี้ไม่ได้ไปด้วย”

ขนมปังหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความไปบอกพวกปรายฟ้าเรื่องที่วันนี้เธอไม่ได้ไปเล่นสงกรานต์ด้วย แต่พร