Ezaiyah woke up early the next morning.Sa katunayan, tulog pa nga ang mga kaibigan niya nang magising siya. And when she opened her eyes and turned to get off from where she was lying, the first thing she did was to pass a stare to her deeply asleep friends.Alam niya kasi na kasama ang sandaling iyon sa iilan na lang na huling masisilayan niya ang mga kaibigan niya ng personal. They had several pictures though. Pero ang muling makasama ang mga ito ay hindi niya na alam kung kailan ulit mauulit.Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga sabay iwas ng tingin sa mga kaibigan niya. She looked directly at the calmness of the sea. Napansin niya roon ang bahagya pa lang na sinag ng araw. Pasikat pa lang ito.Doon ay nasiguro niya na maaga pa. Kaya imbis na kumilos na at maghanda ay nanatili na lang muna siyang nakaupo sa tabi ng mga kaibigan niya. Paminsan minsan niyang nililingon ang mga ito. 'Tapos ay muli siyang titingin sa banayad na dagat. Tsaka magbubuntung hininga.Goodbyes are r
Habang nasa biyahe sila ay hindi maiwasan ni Chase na pagmasdan ng mataman si Ezaiyah.Nakatulala lang ito at kanina pang walang kibo. Sa palagay nga niya ay hindi na rin nito namalayan ang pamamaalam nila sa mga kaibigan na naiwan sa isla bago sila sumampa sa barko.He's sad, too. Malungkot din siya sa bunga ng pag alis nila sa islang iyon at sa pagkakahiwalay nila sa mga kaibigan nila. Pero sa nakikita niyang kalagayan ni Ezaiyah ay hindi niya maiwasan na maawa rito. Alam kasi niya na sa kanilang dalawa ay ito ang mas apektado.Habang nakatingin siya rito ay hindi rin niya maiwasang maikumpara ang kalagayan nito at akto ngayon kaysa sa inasal nito noong papunta pa lamang sila at bagong magkasama. She changed a lot. At lahat ng iyon ay dahil nga sa nangyaring hiwalayan nilang magkakaibigan.Sa paglipas pa ng ilang minuto ay pinagkasya lang ni Chase ang sarili niya sa pagtitig sa dalaga. Not until a tear suddenly feel out of her eyes. Doon na siya naalarma.Dali dali siyang umurong pa
After almost just an hour, Chase heard that they were about to land.Iyon din ang pagkakataon na naalimpungatan si Ezaiyah. She slightly opened her eyes and the first thing she saw was... Chase.Nakita niyang bumuka ang bibig nito. Maliwanag na may sinasabi ito sa kanya. Iyon nga lang ay hindi niya iyon maintindihan marahil ay dahil sa sobra pa ring pagkaantok. Naghahati pa ang kamalayan niya nang mga oras na iyon.But not long enough, she felt him slightly shaking her from the shoulders. Doon na siya tuluyang dumilat at bahagyang umayos ng upo."We're about to land." rinig niyang usal ni Chase.Sa narinig niyang iyon ay tila siya binuhusan ng malamig na tubig.They are about to land...Ang kanina ay magaan niya nang pakiramdam, ngayon ay tila bumigat na naman. It is with the thought that she and Chase were about to separate, as well. A few minutes from now.Hindi pa ako handa na bitiwan siya. I... think I love him already.Gustung gusto niyang sabihin dito ang tungkol sa nararamdaman
Matapos ang halos isang oras din na biyahe ay nakarating na sa wakas si Ezaiyah sa malaking gate ng mansion na pag aari ng mga magulang niya.And she's more than thankful na bago pa man sila makarating doon ay nagawa na niyang pahintuin sa pagpatak ang mga luha niya. The driver even said so that she's looking fine as normal. Hindi na raw halata sa kanya na umiyak siya sa buong panahon ng biyahe niya.Pagbaba niya ng taxi ay hindi muna siya pumasok sa loob ng bahay. Naglaan muna siya ng kaunting oras na pagmasdan ang kabuuan ng malaking bahay sa labas. Walang pinagbago roon. And it is not really a usual thing. Kilala niya si Haydie. Halos maya't maya kung may ipaayos at ipabago ito sa bahay nila, labas man o loob. Kaya hindi niya maintindihan kung bakit sa loob ng halos isang buwan na wala siya, ang bahay nila ngayon ay ganoon pa rin ang itsura gaya lang noong bago siya umalis.And that is already something to make you fall into deep thinking? Bakit hindi mo muna isipin ang tungkol sa
It's been hours since Ezaiyah and Zayne had a talk. And it's almost midnight already. Matagal tagal na rin siyang nag iisa lang sa kwarto niya. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa isip niya ang lahat ng pinag usapan nila ni Zayne kanina. And since then up to now, she can't stop herself from crying. Habang parang sirang plaka na paulit ulit kung tumakbo sa isip niya ang mga nangyari. "Si Ma--- Si Tita Haydie. Do you know why she's like that? It is all because of you, Ezaiyah. Dahil sa iyo. So, don't you just barge in here and pick a fight with her after almost a month of getting lost. You know nothing, Ezaiyah. So, don't act as if you know everything." Matapos niyang marinig ang mga katagang iyon mula kay Zayne ay kusa siyang natawa."What the...? Papaalala ko lang sa iyo, ha? It seems like nakakalimot ka kasi. I've been gone for almost one whole month. Wala akong contact sa kahit kanino. Kaya imposible na ako ang dahilan ng kung ano man ang pakulo na meron si Haydie nga
After his island vacation, hindi na nagpalipas pa ng ilang araw si Chase para bumalik sa trabaho. Kinabukasan lang din ay pumasok na siya. Kailangan niya rin kasi iyon. Kailangan niyang magpakasubsob sa trabaho para hindi na magkaroon pa ang ibang bagay ng pagkakataon para makapasok sa isipan niya.Marami ang nagulat sa pagbabalik niya, isa na roon ang Ninong Isaac niya, ang agad na nakapansin at nakapagsabi na napakalaki raw ng naging pagbabago niya."I never expected you to be here this early, anak. Akala ko, mag eextend ka pa ng bakasyon mo, eh. Which is up to me, of course. But you did not. I guess, you've got to miss me immediately, huh?" patawang saad nito sa kanya nang bumisita siya sa office nito kinabukasan pag uwi niya."You got me right, 'Nong! Na miss nga kita masyado kaya ako bumalik agad." ganting biro niya sabay halakhak ng malakas.Tumawa rin ito, pero saglit lang ay agad na rin itong natigilan na tila ba may naalalang kung ano. Agad tuloy siyang nag alala."W-What's
The next morning, Ezaiyah came to her manager's office the earliest hour possible.Pero hindi siya nag iisa. Sa pagkakataong iyon ay kasama niya ang Mama Haydie niya. And yes, she finally learned how to call her 'Mama'. Hindi naman pala kasi mahirap na gawin iyon. Lalo na nang makita niya ang side nito na hindi niya binigyan ng pagkakataon noon na mailabas at maipakita nito sa kanya.When she entered her manager's room, gulat na gulat pa ito ng makita siya. Alam niyang dahil iyon sa matagal niyang pagkawala. Pero higit doon ay alam niya kung ano pa ang lalong ikinagulat nito. Iyon ay ang kasama niya ngayon ang madrasta niyang alam nito na kinaiinisan niya ng abot langit.Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo ang Mama Georgette niya at agad siyang ginawaran ng magkabilaang halik sa pisngi. Pero sa kabila rin noon ay hindi nakaligtas sa paningin niya ang pagtataray nito sa Mama Haydie niya. Naiintindihan niya naman ito dahil kung tutuusin ay siya ang dahilan kung bakit inis din ito sa mad
Nang isuhestiyon ni Ezaiyah ang pagkakaroon ng welcome back concert ay agad na pumayag ang Mama Haydie niya.Nagbigay pa nga ito ng iba pang suhestiyon na ayon dito ay makakatulong hindi lang sa pagpapaganda ng concert niya kundi pati na rin sa pwedeng kahinatnan ng buhay ng ibang tao.She suggested that it would be better if she would do her concert as an act of charity. Ibig sabihin daw, ang mapagbibilhan ng mga tickets ay ido donate nila sa charity. "It's your choice if we'll do the donation right after you get the concert expense back or the other way around. Kung ano ang gusto mo at kung saan ka mas sasaya, anak."Of course, she chose to donate the entire income to the charity. Sabi niya sa madrasta ay siya na ang bahalang mag finance sa sariling concert niya. Isa pa, panigurado rin naman kasing dadami ang magpapaabot ng willingness na tumulong sa kanya na maisakatuparan ang concert niya lalo na kung malalaman ng mga ito ang campaign niya at ang dahilan sa likod ng concert na iy
17 years ago..."So, doon pala kayo nag meet ni Dad. How romantic. Parang iyong nababasa ko lang sa mga romance novels."Hindi na napigilan ni Ezaiyah ang mapahalakhak dahil sa naging reaksyon ng anak matapos nilang ikwento rito ang naging simula ng kwentong pag ibig nila.They named their daughter "Haliya", anyway. In Philippine mythology, her name means the "Goddess of the Moon"."For real. Kaya nga isa ang Isla Amore de Esperanza sa mga itinuturing namin na pinakamahalagang lugar para sa amin ng dad mo. If only we could bring you there." nakangiting sabi niya."You could bring me there anytime. Magpa sched tayo ng visit!" excited na turan ng anak.Nagkatinginan na lang sina Chase at Ezaiyah. Hindi kasi nila nabanggit sa anak ang tungkol sa 'dark side' ng islang iyon. Iyong tungkol sa 'sumpa' diumano na bumabalot sa isla."Alam mo anak, kahit gusto namin ng mommy mo na bumalik doon, sad to say wala kaming magawa. Wala tayong magagawa. Ikaw, you can visit that place soon someday, kap
6 months later...Pagkatapos ng maraming pagsubok, heto at nakakatayo pa rin kami.We're still at our best. We continue to live life. At sa ngayon, masasabi ko na lahat kami ay masaya na. Si Mama Haydie? She finally found her peace. At iyon ay ang magpaka ina ng todo sa kanila ng Kuya Zayne niya. She really did her best to keep up with everything that has lost to them within years. Tuluyan na rin nitong hindi na pinabalik pa ang mga kasambahay nila na dating sa kanila pa nananatili. Ito na kasi ang nag aasikaso sa kanila ng full time. There condition is still up, though. Na minsan sa isang linggo o buwan ay may pupunta pa ring mga trabahador sa bahay nila para kahit papaano ay pagaanin ang mga gawain doon.At ang Kuya Zayne niya, iyon at nakahanap na rin ng babae na nakatapat nito. 'Shane' ang pangalan. Nakakatawa lang dahil tugmang tugma ang pangalan ng dalawa. Zayne at Shane. Madalas nga niyang binibiro ang kapatid na marahil ay itinadhana talaga ito at ang babaeng naging nobya nito
"S-Si Chase pala. N-Nasaan si Chase? D-Did he... Did he come to see me? O-O tuluyan na niya akong tinalikuran?" Segundo na ang lumilipas ay hindi pa rin siya sinasagot ni Haydie. Maging si Zayne ay tahimik lang din.Dahil doon ay napaisip na siya na siguro nga ay iniwan na talaga siya ng tuluyan ni Chase.Gaga. Bakit ka naman niya iiwan? Eh, simula pa lang hindi naman na siya nag stay sa iyo? Napakagat siya sa ibabang labi niya.Bigla ay gusto na naman niyang umiyak. Hanggang ngayon ay hindi niya lubos maisip kung ano ba ang nagawa niyang mali sa lalaki at maging ang harapin man lang siya ay hindi nito makaya.She felt her tears near to burst. Suddenly, the door swung open. Nalipat doon ang atensyon hindi lang ni Ezaiyah, kundi maging sina Haydie at Zayne.Mula roon ay pumasok ang isang matangkad na lalaki. Nakaputing polo ito at slacks--- masyadong pormal para isang bibisita lang sa ospital. Pero hindi rin naman doktor.May dala itong malaking bouquet ng bulaklak na tumatakip s
Kahit gulung gulo na at kahit tila sobrang hirap na paniwalaan ng mga sinasabi ni Haydie ay pinili pa rin niya na makinig dito."The truth is... your dad and I... mas nauna naming makilala ang isa't isa. We're first, too, in having relationships. He was just eighteen back then and I was sixteen. Masyado kaming mapusok, maraming gustong subukan. At that time, we loved each other so much that we gave in to temptation. At the very young age of seventeen, I already got pregnant. I-Iyon ay kahit hindi pa kami kasal ng daddy mo." pagkwe kwento nito.Napakurap siya."W-Walang nasabi si Daddy sa akin na tungkol doon." aniya.Ngumiti ng tipid ang mama niya tsaka ito marahang tumango. "I know and I understand. Noong ipinagbubuntis ko ang unang anak namin, masaya naman kami. He was very happy that an angel came to bless our relationship. Kahit hindi pa kami kasal noon at kahit hindi rin alam ng mga magulang niya ang tungkol sa dinadala ko. They didn't even know our relationship. Hamak lang nama
Sa ikalawang pagkakataon ay muling nagising si Ezaiyah. At gaya ng nauna ay parang galing na naman sa malalim na pagkatulog ang pakiramdam niya.Pero imbis na sa malaparaisong lugar ay natagpuan niya na ang sarili niya sa isang puting puting silid na may apat na sulok. Maraming aparato ang nakakabit sa kanya. At higit sa lahat ay wala na roon ang mga magulang niya.Tuyung tuyo rin ang lalamunan niya na tila ba hindi siya nakainom o nakakain ng mga may ilang araw na.Then it her--- naaksidente nga pala siya. Malamang ay bunga ng pagkakaaksidente niya kaya siya nakatulog. Baka nga na coma pa siya.Kamusta kaya ang baby ko?Sa naisip niyang iyon ay agad siyang nakaramdam ng panic. Sinubukan niya ring abutin ang tiyan niya. Pero nang dahil sa mga nakakabit na aparato sa kanya ay hindi niya magawa iyon.Out of frustration, she cried.Doon naman ay biglang bumukas ang pinto ng kwarto kung nasaan siya.At dahil ayaw niyang mahuli siya ng kung sino mang bagong dating na umiiyak ay mabilis niy
Ezaiyah woke up from what seemed to be a very deep sleep.Nang imulat niya ang mga mata niya ay sinalubong siya ng napakagandang paligid. It was nature. Maraming malalagong puno sa paligid--- hitik sa bunga at mga bulaklak. Napakabango. Banayad din ang simoy ng hangin na tila ba ipinaghehele siya para makatulog ulit. Sobra rin ang liwanag doon, pero sa kabila noon ay hindi siya nasisilaw.Bunga ng kuryosidad ay nabangon siya. Tsaka niya lang napagtanto na nakaupo lang siyang nakatulog at ang tanging nagsilbing unan niya ay ang magkapatong niyang mga kamay na nasa ibabaw ng isang napakalinis at kumikinang pa na bato.Nasaan ba ako?Kung titingnan ang lugar, maihahalintulad niya iyon sa perpektong deskripsyon ng paraiso. Iyon nga lamang ay walang dagat. Ang meron lang doon ay batis na napakalinis kung saan matatagpuan ang ilang mumunting hayop na nagliliwaliw.Napangiti siya.Kung saan man siya naroroon ngayon ay isa lang ang tiyak niya--- masaya siya.Pero bakit ako napunta rito? What
"We're very sorry to let you know that she's in the emergency room right now. She had a car accident and we need someone related to her to come immediately." It's been an hour since Chase got that call. At isang oras na rin halos mula nang makarating siya sa ospital na iyon. Pero hanggang ngayon ay wala pa ring balita kung ano na ba ang lagay ni Ezaiyah. Nasa emergency room pa rin ito.Naiinis siya sa sarili niya na wala man lang siyang magawa para kahit papaano ay bumuti ang kalagayan nito. Nandoon lang siya, sa labas ng emergency room at naiinis sa sarili. Sinisisi niya ang sarili niya sa lahat ng nangyayari ngayon. Lalo na ang pagkasangkot ni Ezaiyah sa aksidente."Hello, excuse me. Do you know the woman inside by chance? Ikaw ba ang nagdala sa kanya rito sa ospital?"Napaangat ang tingin niya sa babaeng nagsalita. The woman even put her hand right on his shoulder.Maganda ang babae at halatang mayaman. Though she looks like in her late fourties. May kasama rin itong matangkad
Upon thinking, everything he had said to Ezaiyah earlier came running back to his mind.At ngayon na nahismasmasan na siya kahit papaano, parang bigla ay pinagsisisihan niya na ang mga sinabi niya rito kanina. Pero para saan pa nga ba? Huli na ang lahat.And you should thank yourself, anyway. Binakuran mo lang ang sarili mo. By that, hindi ka na masasaktan ulit ng malala. And so is she.Tama.Napagpasyahan niya na kalimutan na lang pansamantala ang ukol sa bagay na iyon. Kahit anong tungkol kay Ezaiyah. He has his own life to live, anyway. Mas makabubuti kung iyon na lang ang asikasuhin niya kaysa ang kung anu ano pang bagay. Muli niyang ibinaling ang atensyon niya sa kung anong ginagawa niya. That was when he realized that everything is almost done. Napatingin siya sa orasan at doon niya lang din napagtanto na halos sampung minuto na lang pala at uwian na rin.He immediately thinks of abrupt plans to kill his remaining time in the office.Inilibot niya ang paningin niya sa kabuuan
Just as when Ezaiyah thought that Chase would hit his head hard on a rock and suddenly felt even a bit of concern towards her once again, her expectations fell into nothingness. Again.Kaya matapos ang huling katagang binitiwan nito ay hindi na siya nagtangka na sumagot pa. Umalis na lang siya sa opisina ni Chase, mabigat ang loob.At hanggang ngayon na nagmamaneho na siya pabalik sa kanila ay halos paulit ulit pa ring bumabalik sa isip niya ang lahat ng naganap kanina. At lahat ng salitang binitawan sa kanya ng lalaki... paulit ulit din na tila naririnig niya iyon at paulit ulit din na pakiramdam niya ay sinasaksak siya.She came to his place with a happy and hopeful heart. Pero ngayon, wala na iyon. Ang tanging nararamdaman niya na lang ang bigat ng loob. And that happy and hopeful heart of hers before? Ayun, halos mapulbos na sa sobrang pagkadurog bunga ng ginawa ni Chase.Napahinga siya ng malalim.Hindi niya lubos maisip na magiging ganoon ang pakikitungo nito sa kanya. Oo, alam