KABANATA 62

It's been hours since Ezaiyah and Zayne had a talk. And it's almost midnight already.

Matagal tagal na rin siyang nag iisa lang sa kwarto niya. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin maalis sa isip niya ang lahat ng pinag usapan nila ni Zayne kanina. And since then up to now, she can't stop herself from crying. Habang parang sirang plaka na paulit ulit kung tumakbo sa isip niya ang mga nangyari.

"Si Ma--- Si Tita Haydie. Do you know why she's like that? It is all because of you, Ezaiyah. Dahil sa iyo. So, don't you just barge in here and pick a fight with her after almost a month of getting lost. You know nothing, Ezaiyah. So, don't act as if you know everything."

Matapos niyang marinig ang mga katagang iyon mula kay Zayne ay kusa siyang natawa.

"What the...? Papaalala ko lang sa iyo, ha? It seems like nakakalimot ka kasi. I've been gone for almost one whole month. Wala akong contact sa kahit kanino. Kaya imposible na ako ang dahilan ng kung ano man ang pakulo na meron si Haydie nga