That day was a blast.Ezaiyah never thought that the idea of extreme sports would make something nice for her.Chase once again knocked on her door for as early as six a.m. Inakala niya pa na hihingi ito ng pabor sa kanya para magluto ng aalmusalin nila. Pero nagulat na lang siya dahil pagbaba niya ay kumpleto na ang mga kaibigan nila sa kusina at may nakahanda na ring mga pagkain."W-Wow. Totoo ba itong nakikita ko? Who did this?" nakangiti at hindi makapaniwala niyang saad nang mabungaran ang kusina. Hindi pa siya tuluyang nakakababa ng hagdan."Malamang, totoo lahat ng ito. Like, heller? You're not dreaming, girl! Hindi naman kami parasitic beauties na nakaasa lang sa cooking talent ng maganda at artistahin naming guest, 'no?" asik ni Waky.Natawa siya."Ikaw ang nagsabi niyan!" pagsakay niya sa mga sinabi nito."Grabe ka naman, Ezaiyah. Ikaw ba talaga iyan? Parang ang sama ng ugali mo ngayon? Sa pagsang ayon mo sa mga sinabi nitong bruhildang Waky na ito, parang totoong totoo na p
Throughout their jet ski adventure, Ezaiyah gladly did what Chase said.Hindi nga siya bumitaw dito at in enjoy lang niya kung ano ang ginagawa nila ng mga oras na iyon.At first, she was still scared. Naramdaman pa nga niya na para na siyang maiiyak sa kaba. But she ended up laughing so hard and shouting out of excitement and enjoyment.Nakailang ikot pa sila sa katubigan bago sila nagpasiyang tumigil na muna. They even had a race! Siya at si Chase, kalaban sina Warren, Ody, at Paopao sa isang jet ski, at sin Waky at Glads naman ang magkasama sa isa pang jet ski. And obviously, Chase and Ezaiyah won the first place. But all of them had fun!Matapos ang pagje jet ski nila ay nag swimming naman sila at naglaro ng ilang beach games bago sila tuluyang nagpahinga. They then proceeded cooking and eating lunches. Nang magluto sila ay sinadya na nilang damihan para pagdating ng gabi ay mag iinit na lamang sila ng mga kakainin at hindi na sila matatagalan pa sa paghahanda at pagluluto."I ha
"Are we thinking of the same thing as the reason why you get in here?" Hindi alam ni Ezaiyah ang isasagot sa tanong na iyon ni Chase.Ano ba kasi ang sinasabi nitong reason why she get in there?Hindi niya magawang mai proseso ang mga bagay na nangyayari ngayon maging ang mismong sinabi ng binata dahil natuon na ang pansin niya sa unti unting paglapit nito sa kanya. She badly want to utter a word, especially about the real reason on why she went there in his room. Pero naging blangko na ang utak niya na sinabayan pa ng malakas na pagkabog ng dibdib niya.Habang palapit din ito sa kanya ay dahan dahan din siyang umaatras nang sa ganoon ay hindi sila tuluyang magkalapit at magdikit ang kanilang mga katawan. But it took only a few moments that she was able to move away. Dahil matapos ang ilan lang na ginawa niyang pag atras ay naramdaman niya na ang pagtama ng likuran niya sa isang matigas na bagay. And when she looked at it, it was a huge organ. Nang mag angat siya ng tingin ay nap
Chase is almost dumbfounded while he is lying beside Ezaiyah who is now very much fast asleep. Naglalakbay ang isip niya sa samu't saring mga kaisipan. Starting from the night he and Ezaiyah have been to bed for the first time. Hanggang sa mga inakto niya kanina nang makita niya ang dalaga sa labas ng kwarto niya. Up to the conversation he had with her. Na hanggang ngayon ay hindi niya pa rin lubos mapaniwalaan na naganap. It's hard to imagine a woman like Ezaiyah asking him for a no-strings-attached fling. Kahit pa nangyari iyon kanina sa harapan niya mismo ay hindi pa rin siya lubos na makapaniwala. Habang binabalikan din niya ang pag uusap nila at lahat ng naganap kanina ay hindi niya maiwasang mapailing. Am I still myself? "I... don't know why am I doing this either, Ezaiyah. I didn't mean to but... I... I-I just don't know. All I know is that what happened that night when we were drunk, that was just nothing but a mistake. But days went by and I found myself... loving and cher
Ezaiyah woke up feeling ecstatic.Wala siyang ideya kung anong oras na. Ni hindi niya alam kung ilang oras ang naging tulog niya. And right now, only one thing is certain--- that sleep she just took up was the most comfortable and the most relaxing sleep she ever had in her entire life. Was it because of Chase's presence? O baka napagod lang talaga siya ginawa nilang... Napangiti siya.Anyways, speaking of Chase...Kinapa ni Ezaiyah ang tabi niya kung saan niya natatandaang nananatili si Chase bago siya makatulog. Pero nang wala siyang mahawakang Chase roon, agad siyang nakaramdam ng panic.Panaginip lang ba ang lahat ng nangyari kanina... kahapon...? Oh, gosh!Napabalikwas siya ng bangon. Lalo pa siyang naguluhan nang mapagtanto na imbis na sa music room ay naroon na siya sa loob ng kwarto niya. At imbis na sa sahig ay sa malaki at malambot na kama na siya nakahiga.Napasabunot siya sa sarili, naguguluhan."Oh, my... Panaginip lang ba talaga iyon? Why does it seems so real? Tsaka...
But just like what others said, no one could stop the upcoming storm.Matapos ang mga nagdaang araw na naging masaya si Ezaiyah hindi lang sa piling ni Chase kundi ng lahat sa mga kaibigan nila, ay heto at haharapin na nila ang para sa kanya ay ang pinakamalungkot na ala alang babaunin niya sa pagbabalik niya sa Maynila. Because yes, she's coming back. Natapos na ang bakasyon niya sa islang iyon at gustuhin man niyang mag extend ay hindi na pwede. And she knew she could not do anything to defy that fact. "Bukas na. Are you ready to… go?” Hindi magawang sagutin ni Ezaiyah ang tanong na iyon ni Chase. She is not sure of what to say. She don't know what to say. Nanghihina siya at isang bagay lang ang alam niya— hangga't maaari ay ayaw niya nang umalis sa islang iyon. She want things to stay that way. Even if it means that she'll have to stay in Isla Amore de Esperanza for good. "Are your things already packed? Baka bukas kung kailan aalis na tayo—” "Just stop it, Chase. Plea
Ezaiyah woke up early the next morning.Sa katunayan, tulog pa nga ang mga kaibigan niya nang magising siya. And when she opened her eyes and turned to get off from where she was lying, the first thing she did was to pass a stare to her deeply asleep friends.Alam niya kasi na kasama ang sandaling iyon sa iilan na lang na huling masisilayan niya ang mga kaibigan niya ng personal. They had several pictures though. Pero ang muling makasama ang mga ito ay hindi niya na alam kung kailan ulit mauulit.Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga sabay iwas ng tingin sa mga kaibigan niya. She looked directly at the calmness of the sea. Napansin niya roon ang bahagya pa lang na sinag ng araw. Pasikat pa lang ito.Doon ay nasiguro niya na maaga pa. Kaya imbis na kumilos na at maghanda ay nanatili na lang muna siyang nakaupo sa tabi ng mga kaibigan niya. Paminsan minsan niyang nililingon ang mga ito. 'Tapos ay muli siyang titingin sa banayad na dagat. Tsaka magbubuntung hininga.Goodbyes are r
Habang nasa biyahe sila ay hindi maiwasan ni Chase na pagmasdan ng mataman si Ezaiyah.Nakatulala lang ito at kanina pang walang kibo. Sa palagay nga niya ay hindi na rin nito namalayan ang pamamaalam nila sa mga kaibigan na naiwan sa isla bago sila sumampa sa barko.He's sad, too. Malungkot din siya sa bunga ng pag alis nila sa islang iyon at sa pagkakahiwalay nila sa mga kaibigan nila. Pero sa nakikita niyang kalagayan ni Ezaiyah ay hindi niya maiwasan na maawa rito. Alam kasi niya na sa kanilang dalawa ay ito ang mas apektado.Habang nakatingin siya rito ay hindi rin niya maiwasang maikumpara ang kalagayan nito at akto ngayon kaysa sa inasal nito noong papunta pa lamang sila at bagong magkasama. She changed a lot. At lahat ng iyon ay dahil nga sa nangyaring hiwalayan nilang magkakaibigan.Sa paglipas pa ng ilang minuto ay pinagkasya lang ni Chase ang sarili niya sa pagtitig sa dalaga. Not until a tear suddenly feel out of her eyes. Doon na siya naalarma.Dali dali siyang umurong pa
17 years ago..."So, doon pala kayo nag meet ni Dad. How romantic. Parang iyong nababasa ko lang sa mga romance novels."Hindi na napigilan ni Ezaiyah ang mapahalakhak dahil sa naging reaksyon ng anak matapos nilang ikwento rito ang naging simula ng kwentong pag ibig nila.They named their daughter "Haliya", anyway. In Philippine mythology, her name means the "Goddess of the Moon"."For real. Kaya nga isa ang Isla Amore de Esperanza sa mga itinuturing namin na pinakamahalagang lugar para sa amin ng dad mo. If only we could bring you there." nakangiting sabi niya."You could bring me there anytime. Magpa sched tayo ng visit!" excited na turan ng anak.Nagkatinginan na lang sina Chase at Ezaiyah. Hindi kasi nila nabanggit sa anak ang tungkol sa 'dark side' ng islang iyon. Iyong tungkol sa 'sumpa' diumano na bumabalot sa isla."Alam mo anak, kahit gusto namin ng mommy mo na bumalik doon, sad to say wala kaming magawa. Wala tayong magagawa. Ikaw, you can visit that place soon someday, kap
6 months later...Pagkatapos ng maraming pagsubok, heto at nakakatayo pa rin kami.We're still at our best. We continue to live life. At sa ngayon, masasabi ko na lahat kami ay masaya na. Si Mama Haydie? She finally found her peace. At iyon ay ang magpaka ina ng todo sa kanila ng Kuya Zayne niya. She really did her best to keep up with everything that has lost to them within years. Tuluyan na rin nitong hindi na pinabalik pa ang mga kasambahay nila na dating sa kanila pa nananatili. Ito na kasi ang nag aasikaso sa kanila ng full time. There condition is still up, though. Na minsan sa isang linggo o buwan ay may pupunta pa ring mga trabahador sa bahay nila para kahit papaano ay pagaanin ang mga gawain doon.At ang Kuya Zayne niya, iyon at nakahanap na rin ng babae na nakatapat nito. 'Shane' ang pangalan. Nakakatawa lang dahil tugmang tugma ang pangalan ng dalawa. Zayne at Shane. Madalas nga niyang binibiro ang kapatid na marahil ay itinadhana talaga ito at ang babaeng naging nobya nito
"S-Si Chase pala. N-Nasaan si Chase? D-Did he... Did he come to see me? O-O tuluyan na niya akong tinalikuran?" Segundo na ang lumilipas ay hindi pa rin siya sinasagot ni Haydie. Maging si Zayne ay tahimik lang din.Dahil doon ay napaisip na siya na siguro nga ay iniwan na talaga siya ng tuluyan ni Chase.Gaga. Bakit ka naman niya iiwan? Eh, simula pa lang hindi naman na siya nag stay sa iyo? Napakagat siya sa ibabang labi niya.Bigla ay gusto na naman niyang umiyak. Hanggang ngayon ay hindi niya lubos maisip kung ano ba ang nagawa niyang mali sa lalaki at maging ang harapin man lang siya ay hindi nito makaya.She felt her tears near to burst. Suddenly, the door swung open. Nalipat doon ang atensyon hindi lang ni Ezaiyah, kundi maging sina Haydie at Zayne.Mula roon ay pumasok ang isang matangkad na lalaki. Nakaputing polo ito at slacks--- masyadong pormal para isang bibisita lang sa ospital. Pero hindi rin naman doktor.May dala itong malaking bouquet ng bulaklak na tumatakip s
Kahit gulung gulo na at kahit tila sobrang hirap na paniwalaan ng mga sinasabi ni Haydie ay pinili pa rin niya na makinig dito."The truth is... your dad and I... mas nauna naming makilala ang isa't isa. We're first, too, in having relationships. He was just eighteen back then and I was sixteen. Masyado kaming mapusok, maraming gustong subukan. At that time, we loved each other so much that we gave in to temptation. At the very young age of seventeen, I already got pregnant. I-Iyon ay kahit hindi pa kami kasal ng daddy mo." pagkwe kwento nito.Napakurap siya."W-Walang nasabi si Daddy sa akin na tungkol doon." aniya.Ngumiti ng tipid ang mama niya tsaka ito marahang tumango. "I know and I understand. Noong ipinagbubuntis ko ang unang anak namin, masaya naman kami. He was very happy that an angel came to bless our relationship. Kahit hindi pa kami kasal noon at kahit hindi rin alam ng mga magulang niya ang tungkol sa dinadala ko. They didn't even know our relationship. Hamak lang nama
Sa ikalawang pagkakataon ay muling nagising si Ezaiyah. At gaya ng nauna ay parang galing na naman sa malalim na pagkatulog ang pakiramdam niya.Pero imbis na sa malaparaisong lugar ay natagpuan niya na ang sarili niya sa isang puting puting silid na may apat na sulok. Maraming aparato ang nakakabit sa kanya. At higit sa lahat ay wala na roon ang mga magulang niya.Tuyung tuyo rin ang lalamunan niya na tila ba hindi siya nakainom o nakakain ng mga may ilang araw na.Then it her--- naaksidente nga pala siya. Malamang ay bunga ng pagkakaaksidente niya kaya siya nakatulog. Baka nga na coma pa siya.Kamusta kaya ang baby ko?Sa naisip niyang iyon ay agad siyang nakaramdam ng panic. Sinubukan niya ring abutin ang tiyan niya. Pero nang dahil sa mga nakakabit na aparato sa kanya ay hindi niya magawa iyon.Out of frustration, she cried.Doon naman ay biglang bumukas ang pinto ng kwarto kung nasaan siya.At dahil ayaw niyang mahuli siya ng kung sino mang bagong dating na umiiyak ay mabilis niy
Ezaiyah woke up from what seemed to be a very deep sleep.Nang imulat niya ang mga mata niya ay sinalubong siya ng napakagandang paligid. It was nature. Maraming malalagong puno sa paligid--- hitik sa bunga at mga bulaklak. Napakabango. Banayad din ang simoy ng hangin na tila ba ipinaghehele siya para makatulog ulit. Sobra rin ang liwanag doon, pero sa kabila noon ay hindi siya nasisilaw.Bunga ng kuryosidad ay nabangon siya. Tsaka niya lang napagtanto na nakaupo lang siyang nakatulog at ang tanging nagsilbing unan niya ay ang magkapatong niyang mga kamay na nasa ibabaw ng isang napakalinis at kumikinang pa na bato.Nasaan ba ako?Kung titingnan ang lugar, maihahalintulad niya iyon sa perpektong deskripsyon ng paraiso. Iyon nga lamang ay walang dagat. Ang meron lang doon ay batis na napakalinis kung saan matatagpuan ang ilang mumunting hayop na nagliliwaliw.Napangiti siya.Kung saan man siya naroroon ngayon ay isa lang ang tiyak niya--- masaya siya.Pero bakit ako napunta rito? What
"We're very sorry to let you know that she's in the emergency room right now. She had a car accident and we need someone related to her to come immediately." It's been an hour since Chase got that call. At isang oras na rin halos mula nang makarating siya sa ospital na iyon. Pero hanggang ngayon ay wala pa ring balita kung ano na ba ang lagay ni Ezaiyah. Nasa emergency room pa rin ito.Naiinis siya sa sarili niya na wala man lang siyang magawa para kahit papaano ay bumuti ang kalagayan nito. Nandoon lang siya, sa labas ng emergency room at naiinis sa sarili. Sinisisi niya ang sarili niya sa lahat ng nangyayari ngayon. Lalo na ang pagkasangkot ni Ezaiyah sa aksidente."Hello, excuse me. Do you know the woman inside by chance? Ikaw ba ang nagdala sa kanya rito sa ospital?"Napaangat ang tingin niya sa babaeng nagsalita. The woman even put her hand right on his shoulder.Maganda ang babae at halatang mayaman. Though she looks like in her late fourties. May kasama rin itong matangkad
Upon thinking, everything he had said to Ezaiyah earlier came running back to his mind.At ngayon na nahismasmasan na siya kahit papaano, parang bigla ay pinagsisisihan niya na ang mga sinabi niya rito kanina. Pero para saan pa nga ba? Huli na ang lahat.And you should thank yourself, anyway. Binakuran mo lang ang sarili mo. By that, hindi ka na masasaktan ulit ng malala. And so is she.Tama.Napagpasyahan niya na kalimutan na lang pansamantala ang ukol sa bagay na iyon. Kahit anong tungkol kay Ezaiyah. He has his own life to live, anyway. Mas makabubuti kung iyon na lang ang asikasuhin niya kaysa ang kung anu ano pang bagay. Muli niyang ibinaling ang atensyon niya sa kung anong ginagawa niya. That was when he realized that everything is almost done. Napatingin siya sa orasan at doon niya lang din napagtanto na halos sampung minuto na lang pala at uwian na rin.He immediately thinks of abrupt plans to kill his remaining time in the office.Inilibot niya ang paningin niya sa kabuuan
Just as when Ezaiyah thought that Chase would hit his head hard on a rock and suddenly felt even a bit of concern towards her once again, her expectations fell into nothingness. Again.Kaya matapos ang huling katagang binitiwan nito ay hindi na siya nagtangka na sumagot pa. Umalis na lang siya sa opisina ni Chase, mabigat ang loob.At hanggang ngayon na nagmamaneho na siya pabalik sa kanila ay halos paulit ulit pa ring bumabalik sa isip niya ang lahat ng naganap kanina. At lahat ng salitang binitawan sa kanya ng lalaki... paulit ulit din na tila naririnig niya iyon at paulit ulit din na pakiramdam niya ay sinasaksak siya.She came to his place with a happy and hopeful heart. Pero ngayon, wala na iyon. Ang tanging nararamdaman niya na lang ang bigat ng loob. And that happy and hopeful heart of hers before? Ayun, halos mapulbos na sa sobrang pagkadurog bunga ng ginawa ni Chase.Napahinga siya ng malalim.Hindi niya lubos maisip na magiging ganoon ang pakikitungo nito sa kanya. Oo, alam