Sa kabilang banda, hindi naman maintindihan ni Ezaiyah kung ano dapat niyang maramdaman sa mga pagkakataon na iyon.She is so glad and happy knowing that Chase is already awake. Pero ang ginawa nitong pagsigaw sa kanya kanina ay nagdudulot din sa kanya ng pagkalungkot na may kaunti ring bahid ng pagkainis. Lalo pa at parang paulit-ulit niyang naririnig ang tinig nito na parang sirang plaka na kusang nagpla-play ng paulit-ulit sa utak niya."And who said that I care for that fucking thank you?! Me saving you doesn't mean that our connection is now okay. Saving isn't the word for it, anyway. I just did what I thought right. Hindi ko ginawa iyon dahil gusto ko. I am not asking for your appreciation, anyway. Kaya umalis ka na lang at huwag ka nang magpapakita pa sa akin kahit kailan.”"And who said that I care for that fucking thank you?! Me saving you doesn't mean that our connection is now okay. Saving isn't the word for it, anyway. I just did what I thought right. Hindi ko ginawa iyon
"What the fuck are you still doing here? Didn't I already warn you to not show your annoying face to me ever again?”Ang kanina nang kumukulong dugo ni Ezaiyah ay tila lalo lang nag-init pagkarinig niya sa sinambit na iyon ni Chase. Hindi rin ito pumalya na pagpantingin ang mga tainga niya dahil lang sa ilang salita na iyon."Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan? Why the hell are you still here? Hindi mo ba nakikita? Nakakaabala ka na, nakakasira ka na ng araw ng may araw.” inis niyang ganting saad niya rito."Oh, really? And who are you to dictate me on what should I do? Nanay ba kita?” tila nanunuya naman nitong saad sa kanya. He even smirked at her devilishly."Clearly, not. Hindi mo ako nanay. I don't even know who your mother is. But surely, we have one thing in common. At iyon ay ang pagkainis sa iyo. Kung gusto mo, pupusta pa ako, hindi ka mahal ng mama mo.”Unti-unting naglaho ang pagngisi nito at sunod niyang napansin ang pag-igting ng mga panga nito. Is that a sign th
Hindi mapigilan ni Ezaiyah ang mapangiti ng maluwang habang nakatitig sa mataas ng ceiling ng kwartong kinaroroonan niya. She's now laying on the top of a queen-sized bed.And yes, you can guess it. Imbis na sa music room ay sa bedroom na siya pinatuloy. And that poor Chase, ito na ang napunta sa music room imbis na siya.Well, he chose it anyway."Wait. What do you mean you missed music-tripping? Is that mean—”"Hindi na kita papatapusin but… yeah. I think, I already know your conclusion. Pagkaakyat na pagkaakyat ko sa kwarto, sisimulan ko na agad i-practice ang piano skills ko. Matagal-tagal na rin kasi mula noong huli akong nakatugtog, eh. So… medyo pagpasensiyahan mo na lang kung hindi mo gaanong magustuhan ang mga tugtog— or should I say, mga ingay na posibleng marinig mo. Also, gusto ko na ring i-take itong opportunity na ito para iinform ka at para makapag-advance na rin ako ng sorry sa iyo. May insomnia kasi ako kaya hindi ko basta-basta nakakatulog. So minsan, kapag hirap ako
Hindi alam ni Chase pero habang tumatagal ay parang lalo lang lumalala ang pagkainis niya sa baliw na babaeng 'Ezaiyah' pala ang pangalan.Kung ano kasing ikinaganda at ikinabait pakinggan ng pangalan nito ay ganoon rin kasama ang totoong ugali nito. And the fact that she brought up something about his mother made her so insensitive for him. Masyado itong malala kung magsalita na para bang alam nito ang lahat. Like… damn. Who the hell is she to give such a final statement saying that his mother does not love him?Bakit, hindi ba totoo? Buong buhay mo, ni hindi mo man lang nga siya nakita, 'di ba? You don't know what it feels like to be taken care of by a mom. Wala kang ideya kung ano ba ang pakiramdam na mayakap ng isang ina, mahalikan. Hindi ba, parang totoo rin naman ang sinabi ng babaeng iyon na tinatawag mong baliw? Your mother does not love you. For real. Kasi kung mahal ka niya, nasaan siya? Kung mahal ka niya, bakit natiis niya na hindi ka makita o kahit ang magpakilala man lan
Ezaiyah can't contain her happiness while partying with her friends right exactly on the seashore.Ang tinutukoy niyang 'friends' ay walang iba kundi ang mga staff lang din ng Isla Amore de Esperanza. They all warmed to her after Waky and Glad introduced her to the whole team. Lima lang naman kasi ang staff ng islang iyon. Well, pito raw sila originally pero nagkataon nga lang na nagka-emergency ang cook nila kaya ito napauwi nang wala sa oras. Ang isa pa sa mga staff ay anak mismo ng cook kaya maging ito ay napasama sa ina sa biglaang pag-uwi. Ang natira na lang tuloy na mga staff sa isla ay sina Waky, Glad, Paopao, at Ody. Not to mention Doctor Warren. Sa lahat ng ibang tao sa isla ay isa ito sa mga hindi niya pa ka-close. Well, aside sa kumag na lalaking itatago na lang niya sa pangalang 'Chase'.Ayon na rin kasi kina Glad ay si Dr. Warren talaga ang tipo ng tao na hindi mahilig makipag-party o magsaya. Hindi raw nila alam kung bakit pero mainit din naman daw iyong makitungo sa iba
Chase woke up late the next morning.Hindi naman siya puyat, pero marahil ay bunga pa rin ng nangyaring pagkabugbog sa tubig ng katawan niya kaya hindi siya nagawang gumising ng maaga.After getting his bed fixed, the next thing he craved to do is his morning routine. Unang-una na roon ang pagligo dahil bata pa lang siya ay nasanay na siya na naliligo agad sa umaga.Sa isiping iyon ay agad din niyang naalala na iyon nga ang isa sa major problems niya sa pananatili sa islang iyon. Well, except for the fact that he might live there for month without taking any proper food aside from some noodles and canned goods. Kung bakit kasi tumapat pa ang bakasyon niya sa pagkakaroon ng kakulangan sa staff ng isla?Akala ko ba, ang pagbabakasyon na ito ang makapagbabago ng pananaw ko sa buhay? I thought of this as a way to relax. Pero bakit parang kabaliktaran pa yata ang nangyayari? This situation seems to stress me a lot that my working environment does. At mas nakakairita rin ang babaeng baliw n
After Ezaiyah was done cooking and preparing everything, tinawag niya na sina Glad at Waky para magpatulong sa mga ito na maihanda sa dining area sa labas ang lahat ng pagkaing inihanda niya.Sa halip kasi na sa loob ng guest house ay sa isa sa mga cottage na lang nila naisip na kumain. Marami-rami rin kasi sila at hindi sila ka kasya sa space ng dining area na halos good for four lang. Walo kasi silang kakain— siya, si Waky, si Glad, si Ody, si Paopao, si Doc. Warren, si Mang Berto na bangkero, at… si Chase. Iyon ay kung sasabay ito sa kanila."So, ano ngang reaksiyon niya matapos ka niyang makitang nagluluto kanina? Na-shock ba siya? Nagalit na naman? Ano?!” tanong ni Waky sa kanya habang naglalakad sila patungo sa cottage. Dala nito ang mga plato samantalang siya naman ay bitbit ang mga baso at iba pang utensils."Wala naman. He just asked me kung ano raw bang ginagawa ko roon sa kusina. Like…? Obvious naman na nagluluto ako pero tinanong niya pa rin.” natatawang kwento niya.Dahil
Bunga ng pakiusap ni Doc Warren— o ni Warren sa gusto nitong itawag nila rito, ay nanatili sina Ezaiyah na nagpipigil ng inis at ‘nagpapakabuti’ para sa kapakanan ni Chase.Para sa dalaga ay wala namang kaso ang ganoon dahil mas magaan naman ang pakiramdam niya lalo na at aware siya na puro mabubuting bagay ang nagagawa niya. Iyon nga lang ay hindi niya pa rin maiwasan minsan na hindi mapikon sa lalaki.Sino ba naman kasing hindi mapipikon sa mga ipinapakita nito? Sila na nga itong nag aadjust para rito, parang pinapalabas pa nito na sila pa ang may mali at sila pa ang may dapat na baguhin.Like there’s one time when she forced herself to call him for dinner. Mula sa cottage ay talagang naglakad pa siya patungo sa main house, sa music room kung saan ito namamalagi. She stood in front of his door for almost ten minutes while calling his name nonstop. Inis na inis na siya pero pinigilan niya pa rin ang pagbugso ng damdamin niya. Paulit ulit na lang niyang inalala ang pakiusap sa kanila