Sa kabilang banda, hindi naman maintindihan ni Ezaiyah kung ano dapat niyang maramdaman sa mga pagkakataon na iyon.She is so glad and happy knowing that Chase is already awake. Pero ang ginawa nitong pagsigaw sa kanya kanina ay nagdudulot din sa kanya ng pagkalungkot na may kaunti ring bahid ng pagkainis. Lalo pa at parang paulit-ulit niyang naririnig ang tinig nito na parang sirang plaka na kusang nagpla-play ng paulit-ulit sa utak niya."And who said that I care for that fucking thank you?! Me saving you doesn't mean that our connection is now okay. Saving isn't the word for it, anyway. I just did what I thought right. Hindi ko ginawa iyon dahil gusto ko. I am not asking for your appreciation, anyway. Kaya umalis ka na lang at huwag ka nang magpapakita pa sa akin kahit kailan.”"And who said that I care for that fucking thank you?! Me saving you doesn't mean that our connection is now okay. Saving isn't the word for it, anyway. I just did what I thought right. Hindi ko ginawa iyon
"What the fuck are you still doing here? Didn't I already warn you to not show your annoying face to me ever again?”Ang kanina nang kumukulong dugo ni Ezaiyah ay tila lalo lang nag-init pagkarinig niya sa sinambit na iyon ni Chase. Hindi rin ito pumalya na pagpantingin ang mga tainga niya dahil lang sa ilang salita na iyon."Hindi ba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan? Why the hell are you still here? Hindi mo ba nakikita? Nakakaabala ka na, nakakasira ka na ng araw ng may araw.” inis niyang ganting saad niya rito."Oh, really? And who are you to dictate me on what should I do? Nanay ba kita?” tila nanunuya naman nitong saad sa kanya. He even smirked at her devilishly."Clearly, not. Hindi mo ako nanay. I don't even know who your mother is. But surely, we have one thing in common. At iyon ay ang pagkainis sa iyo. Kung gusto mo, pupusta pa ako, hindi ka mahal ng mama mo.”Unti-unting naglaho ang pagngisi nito at sunod niyang napansin ang pag-igting ng mga panga nito. Is that a sign th
Hindi mapigilan ni Ezaiyah ang mapangiti ng maluwang habang nakatitig sa mataas ng ceiling ng kwartong kinaroroonan niya. She's now laying on the top of a queen-sized bed.And yes, you can guess it. Imbis na sa music room ay sa bedroom na siya pinatuloy. And that poor Chase, ito na ang napunta sa music room imbis na siya.Well, he chose it anyway."Wait. What do you mean you missed music-tripping? Is that mean—”"Hindi na kita papatapusin but… yeah. I think, I already know your conclusion. Pagkaakyat na pagkaakyat ko sa kwarto, sisimulan ko na agad i-practice ang piano skills ko. Matagal-tagal na rin kasi mula noong huli akong nakatugtog, eh. So… medyo pagpasensiyahan mo na lang kung hindi mo gaanong magustuhan ang mga tugtog— or should I say, mga ingay na posibleng marinig mo. Also, gusto ko na ring i-take itong opportunity na ito para iinform ka at para makapag-advance na rin ako ng sorry sa iyo. May insomnia kasi ako kaya hindi ko basta-basta nakakatulog. So minsan, kapag hirap ako
Hindi alam ni Chase pero habang tumatagal ay parang lalo lang lumalala ang pagkainis niya sa baliw na babaeng 'Ezaiyah' pala ang pangalan.Kung ano kasing ikinaganda at ikinabait pakinggan ng pangalan nito ay ganoon rin kasama ang totoong ugali nito. And the fact that she brought up something about his mother made her so insensitive for him. Masyado itong malala kung magsalita na para bang alam nito ang lahat. Like… damn. Who the hell is she to give such a final statement saying that his mother does not love him?Bakit, hindi ba totoo? Buong buhay mo, ni hindi mo man lang nga siya nakita, 'di ba? You don't know what it feels like to be taken care of by a mom. Wala kang ideya kung ano ba ang pakiramdam na mayakap ng isang ina, mahalikan. Hindi ba, parang totoo rin naman ang sinabi ng babaeng iyon na tinatawag mong baliw? Your mother does not love you. For real. Kasi kung mahal ka niya, nasaan siya? Kung mahal ka niya, bakit natiis niya na hindi ka makita o kahit ang magpakilala man lan
Ezaiyah can't contain her happiness while partying with her friends right exactly on the seashore.Ang tinutukoy niyang 'friends' ay walang iba kundi ang mga staff lang din ng Isla Amore de Esperanza. They all warmed to her after Waky and Glad introduced her to the whole team. Lima lang naman kasi ang staff ng islang iyon. Well, pito raw sila originally pero nagkataon nga lang na nagka-emergency ang cook nila kaya ito napauwi nang wala sa oras. Ang isa pa sa mga staff ay anak mismo ng cook kaya maging ito ay napasama sa ina sa biglaang pag-uwi. Ang natira na lang tuloy na mga staff sa isla ay sina Waky, Glad, Paopao, at Ody. Not to mention Doctor Warren. Sa lahat ng ibang tao sa isla ay isa ito sa mga hindi niya pa ka-close. Well, aside sa kumag na lalaking itatago na lang niya sa pangalang 'Chase'.Ayon na rin kasi kina Glad ay si Dr. Warren talaga ang tipo ng tao na hindi mahilig makipag-party o magsaya. Hindi raw nila alam kung bakit pero mainit din naman daw iyong makitungo sa iba
Chase woke up late the next morning.Hindi naman siya puyat, pero marahil ay bunga pa rin ng nangyaring pagkabugbog sa tubig ng katawan niya kaya hindi siya nagawang gumising ng maaga.After getting his bed fixed, the next thing he craved to do is his morning routine. Unang-una na roon ang pagligo dahil bata pa lang siya ay nasanay na siya na naliligo agad sa umaga.Sa isiping iyon ay agad din niyang naalala na iyon nga ang isa sa major problems niya sa pananatili sa islang iyon. Well, except for the fact that he might live there for month without taking any proper food aside from some noodles and canned goods. Kung bakit kasi tumapat pa ang bakasyon niya sa pagkakaroon ng kakulangan sa staff ng isla?Akala ko ba, ang pagbabakasyon na ito ang makapagbabago ng pananaw ko sa buhay? I thought of this as a way to relax. Pero bakit parang kabaliktaran pa yata ang nangyayari? This situation seems to stress me a lot that my working environment does. At mas nakakairita rin ang babaeng baliw n
After Ezaiyah was done cooking and preparing everything, tinawag niya na sina Glad at Waky para magpatulong sa mga ito na maihanda sa dining area sa labas ang lahat ng pagkaing inihanda niya.Sa halip kasi na sa loob ng guest house ay sa isa sa mga cottage na lang nila naisip na kumain. Marami-rami rin kasi sila at hindi sila ka kasya sa space ng dining area na halos good for four lang. Walo kasi silang kakain— siya, si Waky, si Glad, si Ody, si Paopao, si Doc. Warren, si Mang Berto na bangkero, at… si Chase. Iyon ay kung sasabay ito sa kanila."So, ano ngang reaksiyon niya matapos ka niyang makitang nagluluto kanina? Na-shock ba siya? Nagalit na naman? Ano?!” tanong ni Waky sa kanya habang naglalakad sila patungo sa cottage. Dala nito ang mga plato samantalang siya naman ay bitbit ang mga baso at iba pang utensils."Wala naman. He just asked me kung ano raw bang ginagawa ko roon sa kusina. Like…? Obvious naman na nagluluto ako pero tinanong niya pa rin.” natatawang kwento niya.Dahil
Bunga ng pakiusap ni Doc Warren— o ni Warren sa gusto nitong itawag nila rito, ay nanatili sina Ezaiyah na nagpipigil ng inis at ‘nagpapakabuti’ para sa kapakanan ni Chase.Para sa dalaga ay wala namang kaso ang ganoon dahil mas magaan naman ang pakiramdam niya lalo na at aware siya na puro mabubuting bagay ang nagagawa niya. Iyon nga lang ay hindi niya pa rin maiwasan minsan na hindi mapikon sa lalaki.Sino ba naman kasing hindi mapipikon sa mga ipinapakita nito? Sila na nga itong nag aadjust para rito, parang pinapalabas pa nito na sila pa ang may mali at sila pa ang may dapat na baguhin.Like there’s one time when she forced herself to call him for dinner. Mula sa cottage ay talagang naglakad pa siya patungo sa main house, sa music room kung saan ito namamalagi. She stood in front of his door for almost ten minutes while calling his name nonstop. Inis na inis na siya pero pinigilan niya pa rin ang pagbugso ng damdamin niya. Paulit ulit na lang niyang inalala ang pakiusap sa kanila
17 years ago..."So, doon pala kayo nag meet ni Dad. How romantic. Parang iyong nababasa ko lang sa mga romance novels."Hindi na napigilan ni Ezaiyah ang mapahalakhak dahil sa naging reaksyon ng anak matapos nilang ikwento rito ang naging simula ng kwentong pag ibig nila.They named their daughter "Haliya", anyway. In Philippine mythology, her name means the "Goddess of the Moon"."For real. Kaya nga isa ang Isla Amore de Esperanza sa mga itinuturing namin na pinakamahalagang lugar para sa amin ng dad mo. If only we could bring you there." nakangiting sabi niya."You could bring me there anytime. Magpa sched tayo ng visit!" excited na turan ng anak.Nagkatinginan na lang sina Chase at Ezaiyah. Hindi kasi nila nabanggit sa anak ang tungkol sa 'dark side' ng islang iyon. Iyong tungkol sa 'sumpa' diumano na bumabalot sa isla."Alam mo anak, kahit gusto namin ng mommy mo na bumalik doon, sad to say wala kaming magawa. Wala tayong magagawa. Ikaw, you can visit that place soon someday, kap
6 months later...Pagkatapos ng maraming pagsubok, heto at nakakatayo pa rin kami.We're still at our best. We continue to live life. At sa ngayon, masasabi ko na lahat kami ay masaya na. Si Mama Haydie? She finally found her peace. At iyon ay ang magpaka ina ng todo sa kanila ng Kuya Zayne niya. She really did her best to keep up with everything that has lost to them within years. Tuluyan na rin nitong hindi na pinabalik pa ang mga kasambahay nila na dating sa kanila pa nananatili. Ito na kasi ang nag aasikaso sa kanila ng full time. There condition is still up, though. Na minsan sa isang linggo o buwan ay may pupunta pa ring mga trabahador sa bahay nila para kahit papaano ay pagaanin ang mga gawain doon.At ang Kuya Zayne niya, iyon at nakahanap na rin ng babae na nakatapat nito. 'Shane' ang pangalan. Nakakatawa lang dahil tugmang tugma ang pangalan ng dalawa. Zayne at Shane. Madalas nga niyang binibiro ang kapatid na marahil ay itinadhana talaga ito at ang babaeng naging nobya nito
"S-Si Chase pala. N-Nasaan si Chase? D-Did he... Did he come to see me? O-O tuluyan na niya akong tinalikuran?" Segundo na ang lumilipas ay hindi pa rin siya sinasagot ni Haydie. Maging si Zayne ay tahimik lang din.Dahil doon ay napaisip na siya na siguro nga ay iniwan na talaga siya ng tuluyan ni Chase.Gaga. Bakit ka naman niya iiwan? Eh, simula pa lang hindi naman na siya nag stay sa iyo? Napakagat siya sa ibabang labi niya.Bigla ay gusto na naman niyang umiyak. Hanggang ngayon ay hindi niya lubos maisip kung ano ba ang nagawa niyang mali sa lalaki at maging ang harapin man lang siya ay hindi nito makaya.She felt her tears near to burst. Suddenly, the door swung open. Nalipat doon ang atensyon hindi lang ni Ezaiyah, kundi maging sina Haydie at Zayne.Mula roon ay pumasok ang isang matangkad na lalaki. Nakaputing polo ito at slacks--- masyadong pormal para isang bibisita lang sa ospital. Pero hindi rin naman doktor.May dala itong malaking bouquet ng bulaklak na tumatakip s
Kahit gulung gulo na at kahit tila sobrang hirap na paniwalaan ng mga sinasabi ni Haydie ay pinili pa rin niya na makinig dito."The truth is... your dad and I... mas nauna naming makilala ang isa't isa. We're first, too, in having relationships. He was just eighteen back then and I was sixteen. Masyado kaming mapusok, maraming gustong subukan. At that time, we loved each other so much that we gave in to temptation. At the very young age of seventeen, I already got pregnant. I-Iyon ay kahit hindi pa kami kasal ng daddy mo." pagkwe kwento nito.Napakurap siya."W-Walang nasabi si Daddy sa akin na tungkol doon." aniya.Ngumiti ng tipid ang mama niya tsaka ito marahang tumango. "I know and I understand. Noong ipinagbubuntis ko ang unang anak namin, masaya naman kami. He was very happy that an angel came to bless our relationship. Kahit hindi pa kami kasal noon at kahit hindi rin alam ng mga magulang niya ang tungkol sa dinadala ko. They didn't even know our relationship. Hamak lang nama
Sa ikalawang pagkakataon ay muling nagising si Ezaiyah. At gaya ng nauna ay parang galing na naman sa malalim na pagkatulog ang pakiramdam niya.Pero imbis na sa malaparaisong lugar ay natagpuan niya na ang sarili niya sa isang puting puting silid na may apat na sulok. Maraming aparato ang nakakabit sa kanya. At higit sa lahat ay wala na roon ang mga magulang niya.Tuyung tuyo rin ang lalamunan niya na tila ba hindi siya nakainom o nakakain ng mga may ilang araw na.Then it her--- naaksidente nga pala siya. Malamang ay bunga ng pagkakaaksidente niya kaya siya nakatulog. Baka nga na coma pa siya.Kamusta kaya ang baby ko?Sa naisip niyang iyon ay agad siyang nakaramdam ng panic. Sinubukan niya ring abutin ang tiyan niya. Pero nang dahil sa mga nakakabit na aparato sa kanya ay hindi niya magawa iyon.Out of frustration, she cried.Doon naman ay biglang bumukas ang pinto ng kwarto kung nasaan siya.At dahil ayaw niyang mahuli siya ng kung sino mang bagong dating na umiiyak ay mabilis niy
Ezaiyah woke up from what seemed to be a very deep sleep.Nang imulat niya ang mga mata niya ay sinalubong siya ng napakagandang paligid. It was nature. Maraming malalagong puno sa paligid--- hitik sa bunga at mga bulaklak. Napakabango. Banayad din ang simoy ng hangin na tila ba ipinaghehele siya para makatulog ulit. Sobra rin ang liwanag doon, pero sa kabila noon ay hindi siya nasisilaw.Bunga ng kuryosidad ay nabangon siya. Tsaka niya lang napagtanto na nakaupo lang siyang nakatulog at ang tanging nagsilbing unan niya ay ang magkapatong niyang mga kamay na nasa ibabaw ng isang napakalinis at kumikinang pa na bato.Nasaan ba ako?Kung titingnan ang lugar, maihahalintulad niya iyon sa perpektong deskripsyon ng paraiso. Iyon nga lamang ay walang dagat. Ang meron lang doon ay batis na napakalinis kung saan matatagpuan ang ilang mumunting hayop na nagliliwaliw.Napangiti siya.Kung saan man siya naroroon ngayon ay isa lang ang tiyak niya--- masaya siya.Pero bakit ako napunta rito? What
"We're very sorry to let you know that she's in the emergency room right now. She had a car accident and we need someone related to her to come immediately." It's been an hour since Chase got that call. At isang oras na rin halos mula nang makarating siya sa ospital na iyon. Pero hanggang ngayon ay wala pa ring balita kung ano na ba ang lagay ni Ezaiyah. Nasa emergency room pa rin ito.Naiinis siya sa sarili niya na wala man lang siyang magawa para kahit papaano ay bumuti ang kalagayan nito. Nandoon lang siya, sa labas ng emergency room at naiinis sa sarili. Sinisisi niya ang sarili niya sa lahat ng nangyayari ngayon. Lalo na ang pagkasangkot ni Ezaiyah sa aksidente."Hello, excuse me. Do you know the woman inside by chance? Ikaw ba ang nagdala sa kanya rito sa ospital?"Napaangat ang tingin niya sa babaeng nagsalita. The woman even put her hand right on his shoulder.Maganda ang babae at halatang mayaman. Though she looks like in her late fourties. May kasama rin itong matangkad
Upon thinking, everything he had said to Ezaiyah earlier came running back to his mind.At ngayon na nahismasmasan na siya kahit papaano, parang bigla ay pinagsisisihan niya na ang mga sinabi niya rito kanina. Pero para saan pa nga ba? Huli na ang lahat.And you should thank yourself, anyway. Binakuran mo lang ang sarili mo. By that, hindi ka na masasaktan ulit ng malala. And so is she.Tama.Napagpasyahan niya na kalimutan na lang pansamantala ang ukol sa bagay na iyon. Kahit anong tungkol kay Ezaiyah. He has his own life to live, anyway. Mas makabubuti kung iyon na lang ang asikasuhin niya kaysa ang kung anu ano pang bagay. Muli niyang ibinaling ang atensyon niya sa kung anong ginagawa niya. That was when he realized that everything is almost done. Napatingin siya sa orasan at doon niya lang din napagtanto na halos sampung minuto na lang pala at uwian na rin.He immediately thinks of abrupt plans to kill his remaining time in the office.Inilibot niya ang paningin niya sa kabuuan
Just as when Ezaiyah thought that Chase would hit his head hard on a rock and suddenly felt even a bit of concern towards her once again, her expectations fell into nothingness. Again.Kaya matapos ang huling katagang binitiwan nito ay hindi na siya nagtangka na sumagot pa. Umalis na lang siya sa opisina ni Chase, mabigat ang loob.At hanggang ngayon na nagmamaneho na siya pabalik sa kanila ay halos paulit ulit pa ring bumabalik sa isip niya ang lahat ng naganap kanina. At lahat ng salitang binitawan sa kanya ng lalaki... paulit ulit din na tila naririnig niya iyon at paulit ulit din na pakiramdam niya ay sinasaksak siya.She came to his place with a happy and hopeful heart. Pero ngayon, wala na iyon. Ang tanging nararamdaman niya na lang ang bigat ng loob. And that happy and hopeful heart of hers before? Ayun, halos mapulbos na sa sobrang pagkadurog bunga ng ginawa ni Chase.Napahinga siya ng malalim.Hindi niya lubos maisip na magiging ganoon ang pakikitungo nito sa kanya. Oo, alam