Pagdating sa library at pagkapasok ay nakita kong kaunti lamang ngayon ang mga estudyante. Dahil na rin siguro sa umaga pa lamang at siguro karamihan sa amin ay mayroong klase sa ganitong oras. Tuluyan na akong pumasok at nagpunta muna sa book selves na gusto ko upang kumuha ng librong ipantatakip ko sa aking mukha mamaya. Nang makapili na ay ngayon naman ay ang mauupuan naman ang aking hahanapin ngayon. Nagtungo agad ako sa pinakadulo at nagdadasal sa aking isipan n asana ay walang nakaupo sa isa sa mga upuan doon.
Pagliko kung saan makikita ko na ang mga upuan ay awtomatikong ngumiti ang aking labi. Wala kasing tao roon kaya pinili ko na ang pinakasulok kung saan hindi gaanong kapansin pansin. Nasa pinaka gilid ito at katabi niya ang book shelve na nasa mga pader. Mas pinili kong umupo habang kaharap ang book shelves para hindi ako maistorbo. Pagka upo at nahanap ang komportableng pwesto ay ‘tsaka ko na binuklat ang librong kinuha kanina at tsaka ito ipi
May silungan doon na may lamesa at mga upuan. Naalala ko roon pala tumatambay ang mga ibang estudyante kapag vacant nila o gustong mapag isa. Bakit ngayon ko lang iyon naalala?! Maganda pa ang klima ngayon na maaga pa kaya panigurado hindi pa gaanong mainit doon dahil maaga pa naman at tamang tama kasi karamihan sa building namin ngayon ay may klase kaya wala gaanong naggagalang mga tao. Nagtungo na ako roon sa aming building at umakyat sa hagdanan papunta sa pinakaitaas. Pagbukas ko ng pintuan kung saan sa loob nito ay ang rooftop na at nang makitang walang tao ay napangiti ako. May harang ang rooftop namin na mataas na may butas butas para makikita mo pa rin ang tanawin mula rito sa rooftop.Napapikit ako nang tumama sa akin ang malamig na simoy ng hangin bago nagmulat muli para tignan ang buong paligid. Nagsimula na akong maglakad para libutin muna ang buong rooftop bago pumunta sa may silong kung nasaan ang mga lamesa at upuan. Tambayan iyon kung gusto mo ng
“What? Just eat it, hindi ko rin naman mauubos.” Inosente kong sab isa kaniya pagkatapos malunok ang kinain.Napailing na lamang siya at ‘tsaka kinuha ang kaniyang kape. Pinanood ko ang ginawa niya habang kumagat muli sa hawak na sandwich. Pagkatapos niyang uminom ay kinuha na rin niya ang binigay ko kaninang isang sandwich. Tumingin muna siya sa akin bago ito kumagat. Then after that tumango ako habang ngumunguya na parang nasatisfied sa kaniyang ginawa. Pinagtuunan ko na ang aking kinakain dahil ang sarap sarap nito. It’s creamy and there is vegetable and meat in there. Perfect combination. Nakatikim naman na ako ng ibang dish nila sa kanilang hotel nang mag uwi sa Mama noon. Pero hindi itong dish na ito. Iba iyon. it’s like that dish was for lunch or dinner because it was heavy meal. Binigay sa kanilang lahat na nagtatrabaho roon for free kasi that day, maraming excess food and saying din naman kung itatapon lang.
Pinapanood ko lang siyang buksan ito at tumikim. “You know I really like their food, but I don’t like that man for you, Mariana.” She said out of sudden while there is a food in her mouth.Napatawa ako. Baliw talaga. Malaki ata ang galit niya kay Leon. “He is such a jerk like the boys who hit me up before!” galit niyang sabi na akin na lamang ikina iling.Binigay niya sa akin ang hawak na plastic na kutsara para makatikim din ako. Kinuha ko naman iyon at nag scoop ng tama lang bago iyon isinubo. Nang matikman kung ano ang las anito ay napatango tango ako. Masarap nga siya. Well, kung titignan mo pa lamang ay talagang masarap na siya sa paningin. Pero nawalan na rin ako ng gana kaya alam kong hindi ko rin iyon mauubos kaya mabuti na lamang at nandito si Lhara.Nakatatlong subo ata ako pagkatapos ay binigay ko na kay Lhara ang kutsara. Bumaling siya sa akin at napatigil sa ginagawa. “Aya
“I am sorry again, Maren. Hindi na naman kita masasamahan mag tanghalian.” Malungkot niyang sabi sa akin.Nang marinig iyon ay naalala ko na si Leon pala ang kasama kong maglulunch! Shit. Nawala iyon sa isip ko! Sasabihin ko ba kay Lhara? Paniguradong magagalit siya! Ibibigay na pala ni Leon ang kontrata kaya kami magsasabay na kumain ngayon. Sa huli, umiling na lamang ako at mas piniling huwag na lamang iyon sabihin sa kaniya.“Ano ka ba Lhara. Ilang beses ko pa bang sasabihin na okay lang sa akin iyon. naiintindihan ko naman at kaya ko namang mag isang kumain kaya huwag mo na akong alalahanin, okay?” sabi ko sa kaniya.Tumango tango siya. “Oo alam ko pero ayoko lang na mag isa kang kumain!” malungkot niyang sabi.Napahalakhak naman ako dahil sa kaniyang sagot. Napailing ako pagkatapos. “Baliw!” sabi ko na lamang dahil sa kaniyang mga naiisip.&
Pagkatapos niyang ayusin ang mga pagkain ay umupo na rin siya. Umayos naman ako sa aking pagka uupo pagkatapos noon and I cleared my throat.“Let’s eat first,” sabi ni Leon pagka upo. Napatingin ako sa kaniya at naalala iyong kontrata.Oo ng apala ngayon niya pala ibibigay pero sa pagkaka alam ko ay wala siyang hawak na papel kanina ha? O baka hindi ko lang napansin? Pero alam kong wala talaga! Dahil doon ay napatingin ako sa paligid. Sa aming lamesa ngunit wala nga akong nakita. Huwag niyang sabihing hindi niya dala?“Where is the contract?” tanong ko noong wala akong makita. Hindi pa ako nagsisimula sa pagkain samantalang siya ay naka subo na kanina.Bumaling siya sa akin dahil doon. He drops his spoons and put his weight on the back of his chair. Pinagmasdan ko lamang ang kaniyang mga kilos habang hinihintay ang kaniyang isasagot. Kung kanina ay mapangloko ang kaniyan
“If only you have time, then.” Sabi niya. Ayaw niya pa ring sumuko.Nagkibit balikat na lamang ako dahil hindi ko talaga alam. Gusto ko iyon pero may nagsasabi sa part ng isip ko na humindi dahil na rin sa mga naiisip na mga negative thoughts na rin. Para na rin sa kaligtasan ng sarili ko, ng pride ko pero iba talaga kung may pagtingin ka sa isang lalaki. Gagawin at gagawin mo ang anuman gaya ng kaniyang ginagawa hindi ba?Nagpatuloy na lamang ako sa pagkain at mas piniling huwag na lamang siyang sagutin sa kaniyang tanong. Hindi na rin naman niya ako sinagot and take the shrugged of my shoulders as an answer. Nagpocus na rin kami sa pagkain pagkatapos noon hanggang sa mabusog na ako. Binitawan ko na ang kutsara at tinidor na hawak sa aking pinggan upang kunin ang ininuman ko kaninang nabulunan ako upang uminom. Napansin kong hindi pala iyon ‘yung baso ko! Ngayon ko lang napansin dahil nagtaka ako dahil may isang baso pa ng
Mabilis naman natapos ang pag uusap naming ng partner ko dahil na rin sa malapit naman na ang time noon. Ang napili naming topic ay about sa bullying. Mabilis naman kami nagkasundo sa part na iyon dahil maganda ngang topic iyon lalo pa at mga estudyante rin pa lamang kami. Pagkatapos ding sabihin ng instructor namin na pwede ng bumalik sa kani kanilang upuan ay kumilos na rin ang mga kaklase ko. Ibinalik na rin nil eon ang kaniyang upuan sa dating ayos nito.Wala naman kaming gaanong napag usapan at sa pag iisip lamang sa aming magiging title pa lamang ang aming napagplaplanuhan.“Ano? Kaya mo pa ba?” bungad sa akin ni Lhara noong maka upo na siya sa tabi ko.Napairap naman ako dahil sa kaniyang sinabi. “Baliw,” sagot ko.“’Yung totoo nga!” pilit niyang sabi sa akin.“Oo naman. Bakit naman hindi?” sagot ko ‘tsaka siya bi
Nakita kong tumango siya at hindi na nagsalita. Tumahimik na lang din ako at hinayaan siya sa kung saan man kami pupunta ngayon. Ibinaling ko na lamang ang aking tingin sa bintana at pinagmasdan ang mga puno ng niyog na aming nalalagpasan. Hindi ko alam kung saan kami pupunta. I will let him choose since he is the one, I am going to treat kaya hinahayaan ko siya ngayon.Habang tahimik na nagbyabyahe napansin ko na pamilyra ang aming tinatahak. Sa pagkaka alam ko ay itong daan na ito ay patungo sa isang hotel branch nila rito sa Palanan. Meron iyong mas malapit na branch nila sa amin at ito ay nasa may centro ng Palanan habang ang branch naman nilang ito ay sa may gilid ng dagat. Medyo malayo ito sa amin at napaahon talaga ako sa aking inuupuan para lamang kumpirmahin ang tinatahak. Oo itong ito talaga iyon!“Sa hotel niyo tayo pupunta?” hindi ko na napigilang itanong sa kaniya ng papasok na kami sa kanto na papasok na sa kanilang
I don't remember getting in my own bed kaya naman dahil sa gulat ay napaahon kaagad ako. I looked around my room and there's no Leon I saw kaya naman dali dali akong nagtungo sa aking pintuan upang lumabas. Pagkalabas ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma na panigurado akong galing sa kusina. Naglakad ako patungo roon. I don't see no one in our sala. Maybe he got home?Nakita ko iyong iPad ko sa lamesa kanina sa sala. Bumungad sa akin ang dalawang tao sa kusina. Dahil sa gulat ay natulala ako. Leon is only with his pants while Manang is beside him. His biceps is visible at wala akong nagawa kundi ang lumunok."Naku, sir ako na po riyan!" Ani ni Manang."It's okay, Ma'am. I can do it," Leon said politely. Napataas ako ng kilay.Hindi nila ako napapansin dahil nakatalikod sila sa akin. Napansin lamang ako ni Manang noong nalingunan niya ako."Oh, Maren, mabuti at gising ka na," she approaches me.Nakita ko kung paano lumingon si Leon sa banda ko at pinasadahan ang katawan ko bago nagt
Umiling siya. "I don't think so... pero I looked forward after the event though, but he's not here. Maybe he's really busy." Miss Nini said."He will never come back here again," I said.Napalingon siya. "Even your runaways?"Tumango ako. "Yes,"Namilog ang kaniyang mga mata. "Binasted mo?" Umiwas ako ng tingin at mas piniling huwag magsalita.I can't answer that. Hindi ko naman siya binasted. Hindi naman siya nanligaw. Ah, they don't know our past so it's normal to think like that."Ayoko ng pumasok sa mga ganoong relasyon. I'm done with it and I think it's not for me,""Oh, natakot kang magmahal, Miss." she answered.Natigilan ako at kalaunan ay tumango at tipif na ngumiti na lamang. Maybe Miss Nini is right. Takot na talaga ako dahil puro sakit ang mga ibinigay sa akin. I don't want to experience that again and maybe yes; I am contented with what life had given to me right now. I've never asked for anything else again. Mabuti na rin. Ang tanging naiisip ko na lamang ngayon ay ang a
I didn't call Lhara about what happened. Just by thinking of it, I can already imagine what she will say to me. I can't risk it lalo na at ayaw niya kay Leon."Ayan sabi ko sa'yo umalis ka na riyan! You have money to pay your contract though, I know you got money already.""How was it? Is it good? Are you going to hit him up now?""I swear to god he has dark motives! Huwag kang papaikot sa halik na iyan!"I sighed as I think all of those possible words, she would give me. Narito ako ngayon sa veranda at may kasamang alak sa aking gilid. I am with my phone right now and still thinking if I should call Lhara. Huwag na lang at baka mas lumalo pa ang pagkamunhi niya kay Leon. I was busy right now scrolling in this article about the successful bachelor Leon Eleazar. There was a question in there that he answered. Binasa ko iyon ng mabuti.How was it to be young and successful, Mr. Eleazar?Leon: Good.How's your love life, Mr. Eleazar?Leon: No comment.I smirked. No comment huh? I scrolle
"What are you doing, Leon?" I asked him when we are already in the basement. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa aking bewang.Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking sasakyan. May inis na namutawi sa aking mukha. Wala naman talaga akong balak na manatili ng matagal doon sa after party nila tutal ay hindi naman ako mahilig at lalo pa at wala naman si Lhara. Lalo lang akong gustong umuwi dahil na rin kay Leon at sa ginagawa niya."We are already hot in everyone's eyes because we are spotted in UNI and now, mas lalo mo lang pinalala dahil sa ginawa mo." Patuloy kong sinabi sa kaniya.He didn't answer me until I reach out my car. Kating kati ang dila kong magsalita ng magsalita sa kaniya at pilit ko pang inalala ang sitwasyon namin at ang damdamin ko na kailangan kong kumalma. That's all I need to do when I am with him. Hindi ko dapat pinapairal ang aking emosyon sa harapan niya. Nilingon ko siya noong nakalapit na ako sa aking sasakyan bago humalukipkip. Basically, I need answers f
"Everyone is expecting to be on the hotel's bar for the after party, you all must come." The staff announced in the backstage.Nagpatuloy ko sa pag aalis at pagpapalit. Pagkatapos noon ay kinuha ko na ng mga gamit ko. The stylist who helps me get my clothes that I decline. "It's okay, ako na." I smiled on her.She smiled at me and get all the flowers they gave to me instead. Hindi na ko umapila roon dahil hindi ko naman na kaya pang buhatin ang mga iyon ng sabay sabay kaya nmna hinayaan ko na siya. Dumami ang mga tao sa loob ng backstage at mabuti na lang at naka alis naman kami roon. We immediately go into the elevator down to the basement for my things."Ang ganda mo po, Miss Mariana," hindi na napigilang sabihin ng tumulong na stylist sa akin noong nasa elevator na kami at pababa na.Lumingon ako sa kaniya at nginitian siya. "Salamat,""Pwede po pa selfie?" Nahihiyang sinabi niya.I chuckled a bit and nodded. "Of course, come here." I said to her na kaniya namang ginawa.We did tak
“Good morning too, Miss Nini!” I greeted. “Hindi po kasi ako maalam sa bagong location ng ating studio kaya mas inagahan ko.” I answered to her question. “Oh? I see…” she said. Nagsimula na rin naman kaming mag ayos ng mga gamit muna at sa magiging theme naming sa araw na ito. It was already set, and we just need to put all of the materials into the right places. Kaya naman habang hinihitay ay photographer ay tumulong na muna ako sa kanila habang sila ay nag aayos. Noong una ay ayaw pa nila pero I insist. Wala naman kasi akong gagawin doon kundi ang maupo lamang at ayoko namang maupo lang ngayon doon. Habang tinutulungan sila roon ay biglang nagbukas ang pintuan at iniluwa roon si Leon. Napatigil ako sa aking ginagawa. Nagtama kaagad ang mga tingin pagkatapos ay nagsimula siyang muling maglakad palapit na sa kinaroroonan ko. It was a normal yet very uneasy day for me. Gaya rin ng dating ginagawa ni Leon. He visit here and then he'll leave after that tapos pagdating ng hapon ay bumab
The slide of his hands on my waist just made me shiver. Natigilan ako roon at hindi nakagalaw habang nakatingin lamang kay Mr. Ferrer. I saw how his eyes drop onto my waist. I smiled awkwardly to Mr. Ferrer."Uh, this is Leon Eleazar, sir." Pakilala ko sa kaniya.Tumango tango siya at 'tsaka humalakhak ng bahagya. "Mr. Eleazar, nice to see you here!" Bati niya at agad silang nagkamayan."Nice to see you here too, Mr. Ferrer." He said in a baritoned voice. I thought he will now remove his hand on my waist but I was wrong. It actually stays in there while he was talking with Mr. Ferrer. Kaya naman ilang sandali akong hindi nakagalaw dahil doon. He was creating small circles using the tip of his finger in my waist! I am already having goosebumps in my nape while he is doing that. Napalunok ako. My mouth run dry. Why is he doing this to me? This is hell!I was got rid of him when someone called me. Busy pa siya noon sa pakikipag usap kay Mr. Ferrer kaya wala siyang nagawa kundi ang pakaw
Ayoko lang siyang masaktan and hope for nothing so it's better to keep it from me sa ngayon dahil hindi ko pa naman alam kung tatanggapin siya ni Leon o hindi. Mas mabuting ako na lang ang masaktan para sa aking anak. I can bear it all. Sa lahat ng sasabihin ni Leon. Pero kapag narinig iyon ni Leona, hindi ko iyon kakayanin. Hindi na rin niya nabanggit pa ang tungkol sa kaniyang ama pagkatapos ng huling usapan namin noon pa. I know that she still wants his father. She still wants to meet him. Natatakot din naman akong tanungin siya tungkol doon and I think she have reasons behind it. She was very mature child, actually. Maybe because she doesn't want to pressure her mother for it."You're so gorgeous, Mama," she said without any humour.I pouted because of that. Pinakita ko ang buong katawan ko upang makita niya ang suot ko. Nanatili siyang tulala sa screen."Leona, when you compliment people you should sound cheery to be sincere." I said.Umiwas siya sandali ng tingin sa akin at napa
Hindi na muli kami nagka usap pa. When our dinner done, we go home straight. Sinundan na naman niya ako hanggang sa makapasok ako sa subdivision ng condo ko. Papasok ako nang pinaharurot na niya ang kaniyang sasakyan paalis ng tuluyan. I sighed. I guess what happened today was just normal and I can't believe we talk casual at nakaya ko. Hindi siya nagtanong ng kung ano man at alam niya sigurong kapag ginawa niya iyon ay aalis ako which is really true. I am not yet ready for it, lalo na kung siya pa ang magtatanong. Kahit na ang pakay ko naman talaga sa kaniya ay sabihin ang lahat lahat. Takot lang talaga ako sa anuman mang pwedeng mangyari. Kinabukasan ay wala akong naging trabaho kaya naman ang ginawa ko ay nag work out lamang, did my usual routine and then talk to my family abroad every night. Noong lunes kasi ay natapos na namin ang second phase namin sa shoot and it was discussed to me that it is not a full time shoots kaya okay na rin talaga iyon sa akin.It's very convenient and