KABANATA 42

Parang tumigil saglit ang oras pagkatapos niyang sinabi iyon. Siya lang ang nakikita ko ngayon habang hawak niya ang aking isang kamay. Him with those sincerity and administration in his eyes while me having a shock face in mine and that is when I realize that matagal na pala akong nahulog sa bangin. Sa simula pa lamang ay nahulog na ako. Hindi ko iyon napansin o hindi ko lang kayang tanggapin at ngayon, hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari pagkatapos nito. Ngayon, alam ko na ang gusting isigaw ng aking puso at natatakot ako. Handa ba akong pagkatiwalaan siya? Handa ba akong hayaan na lang ang puso sa kung anong gusto niya? Should I sacrifice?

Nandito na ako sa bahay at hindi pa rin maalis sa aking isipan ang nangyari kanina. Hindi ko alam kung paano ko iyon nairaos kanina. Pagkatapos nang sinabi niya ay nanatili kaming tahimik. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko roon at siya naman ay pinagmamasdan niya lamang ako at siguro hi