Kaya noong sinabi na ni Jasmine na mag break na muna ay dali dali na akong bumaba sa bleachers upang magtungo sa kung nasaan si Leon.
“Maren!” narinig kong tawag sa akin ni Lhara ngunit dahil gusto ko nang magtungo sa bleachers ay hindi ko na nahintay pa si Lharang bumaba kasama siya. Hindi ko siya niligon at nagpatuloy lamang sa pagbaba mula sa bleachers na kinalalagyan.
At noong nakasalampak na sa baba ng court ay dahan dahan na ang aking paglalakad patungo sa kaniya dahil kinakalma ko ang aking sarili upang maharap ko si Leon ng mabuti. I know he saw me when I get into the side of the court. Nakita ko ang paglingon nang mata niya sa banda ko kahit na ang libro ay nasa kaniyang harapan. Pagkatapos noon ay bumalik muli ang kaniyang tingin sa libro at nagkunwaring nagbabasa at seryoso. Rumiin ang aking tingin sa kaniya habang palapit. Tumigil ako sa kaniyang harapan ng makadating na at nanatili ang maririin na tingin ko sa kaniya
Napapa iling na lamang ako dahil sa kaniyang ginagawa at itinuon na lamang ang aking tingin sa librong hawak para magkunwaring busy para huwag na niya akong kulitin dahil doon sa nangyari kanina sa amin ni Leon pero ang totoo ay hindi naman talaga ako nagbabasa. Nawalan na ako nang ganang magbasa pa dahil sa kanina. Parang may kasalanan ako. Alam niyo iyon. He just made me feel guilty about it and I really get affected by it. Damn.I pretended that I was reading so Lhara would not suspect me about what happened arlier between me and Leon. Hindi talaga ako nagbabasa at nakatutok ang isapan ko sa sinabi ni Leon kanina. I don’t know what to react after that. Hindi ko alam kung bakit ako natatamaan dahil doon. Hindi ko na dapat pa iyon inaalala pa dahil wala naman talaga akong paki alam sa kaniya. Ano ngayon kung ganoon hindi ba?Narealize kong mas mabuti nang ganoon ang tingin niya para matigil na siya sa akin kaya hinayaan ko na lang iyo
I am just telling what I see on internet. Maganda naman talagang mag modelo pero alam kong hindi ako nababagay doon dahil wala naman akong perpektong postura. At kahit pa man mag apply pa ako sa mga kompanya riyan ay alam kong hindi ako matatanggap.“Try natin, Maren! Kahit isang project lang? Hindi naman ako gaanong fan ng pagmomodelo, gusto ko lang iyon itry kahit isang beses lang for experience na rin! Goal kumbaga!” masaya niyang sabi.“Ikaw ang mas nababagay doon, Lhara. You have your gorgeous face, nice, angled shape body and the height too. You should try it,” suggestion ko.“Bakit wala ka ba lahat ng mga sinabi mo? You literary describe your own posture to be honest!” sabi niya na aking namang ikinabilog ng aking mga mata.Nagulat ako kasi hindi ko naman talaga diniscribe ang sarili ko. Para sa akin siya talaga ang mas maganda sa aming dalawa. Nakikita ko i
“Hope on,” sa isang mababang boses na sabi ni Leon sa akin.Nakikita ko ngayon ang kaniyang mga papa sa aking harapan. Iba na ang suot. Nakasuot na siya ng aming uniform para sa mga lalaki. Unti unti akong lumingon sa kaniya at nang magtama ang aming mga mata ay nakita ko ang madidilim at nakaka intense niyang mga mata. Umiwas ako ng tingin at ‘tsaka ay napalunok. Naalala ko tuloy ang sinabi niya kanina. I feel uneasy and at the same time scared. Ang awra niya kasi ay napakalakas na nasa puntong matatakot ka sa ibang paraan. He is still handsome in that posture though. Hindi ko alam kung bakit mas gumwapo siya roon. Natatakot at naiilang na nga ay may oras pa akong isipin ang ganoong bagay sa aking isipan.“Okay lang ako,” sagot ko. Medyo mahina ang pagkakasabi ko noon dahil sa pinaghalong emosiyon sa akin. Nerbiyos, pagka ilang, at takot na rin.Bumaling ako sa kaniya muli nang sinabi ko iy
Is he that serious? Why is he reacting like this? Kanina ko pa napapansin iyon.“What are you talking about?” wala sa sarili kong sabi dahil naiwan pa ata ang sarili ko sa nakitang emosiyon kanina.“I know you hate me. You hate being with me, right?” kita ko ang sakit sa kaniyang mga mata habang sinasabi iyon.Hindi ako nakapagsalita. Tumikom ang aking labi at hindi alam kung ano ba ang sasabihin sa kaniya. Oo, nasabi ko noon sa aking sarili na hindi ko siya gusto. Na, kinamumuhian ko siya. Pero iba pala ang feeling kapag siya na ang nagtanong. Hindi ko kayang saabihin sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit.“Say yes, Mariana Louise!” medyo mataas na boses ang pagkakasabi niya iyon na awtomatiko naman akong napayuko.His voice was desperate. He really like to know what my answer is. Nanatili akong tahimik at hindi nagsalita. Wala akong lakas
Ang daming tanong sa isip ko ngunit dalawang salita lamang ang lumabas sa aking labi. “Bakit… ako?” nag aalinlangan ko pang tinanong iyon at ‘tsaka lumingon sa kaniya upang makita ang kaniyang reaksiyon.Nakita kong napahinto siya saglit pero agad din siyang nakabawi. “Because its you, the one that I like.” He said seriously.Napatulala ako. What the fuck. He is too vulgar. Well, he is Leon Eleazar. Hindi ako nakapagsalita at nanatiling speechless sa aking kinatatayuan habang nakatitig sa kaniya at pilit na naghahanap ng maisasagot para roon. Sinubukan kong magsalita ngunit naitikom ko muli ang aking bibig dahil nawawalan ako ng lakas para sabihin iyon sa kaniya. Wala talaga akong nasa aking isp na sasabihin doon. Ano naman ang sasabihin ko hindi ba?TO BE CONTINUED ON FEB HEHE VACATION KO NAAAAA!!! SEE YAAAA BITIN MUNA NATEN MY LOVES! PEACE! STAY SAFE AND THANK YOU ALL FOR ALL YOUR S
Silence remained involving us. Ang simoy ng hangin at ang mga sayaw ng mga puno lamang ang aking naririnig. Nakatitig lang siya sa akin, pinagmamasdan ako habang ako naman ay nakayuko ng kaunti. Hindi ko alm kung bakit ako ang gusto niya. Bakit ako na ganito lang? he is too high for me. Nababagay siya sa mga katulad niyang mayayaman din. I will never fit into his world. Sa kinalalagyan niyang mundo. Kaya dapat ay hindi niya ako magustuhan. Hindi pwede.Kalaunan ay umiling ako. “You should stop those feelings,” mahina kong sabi ngunit alam kong rinig niya dahil kaming dalawa lang naman ang nandito.Pagkatapos ko iyong sabihin ay nakita ko na lumapit siya nang kaunti sa aking harapan. “I don’t think I can stop it, I tried so many times pero ikaw pa rin.” Mahina rin niyang sabi na parang pagod na pagod na.Umiling iling ako. “You should stop.” Sabi ko. Mas diterminado na ang aking b
I can’t help but to let a small moan out of my mouth at hindi ko rin maiwasang maging obsessed pa dahil sa kaniyang ginagawa sa akin. Wala na ata ako sa aking sarili at alam ko kanina niya pa hawak ang bigat ko dahil kanina pa ata walang lakas ang tuhod kong tumayo pa. Mararahan ngunit malalaim ang kaniyang mga halik. Nakakahilo ito na para bang isang alak at the same time ay nakaka adik. His lips so smooth at sa bawat galaw niya ay lalo akong nawawala sa sarili. Naramdaman kong tumigil siya dahil sa narinig sa akin at doon ako napunta sa realidad kaya dahil doon ay agad agad naman namula ang aking mga pisngi. Umiwas ako ng tingin at balak na sanang humiwalay nang lalo niya pa akong pinalapit sa kaniya gamit ang isang kamay niya na ngayon ay nasa aking bewang kanina pa.“Don’t you dare…” he whispered. Napapikit ako nang tumama ang kaniyang lab isa baba ng aking pisngi. Nararamdaman ko ngayon ang kaniyang mainit na hindinga na
Parang tumigil saglit ang oras pagkatapos niyang sinabi iyon. Siya lang ang nakikita ko ngayon habang hawak niya ang aking isang kamay. Him with those sincerity and administration in his eyes while me having a shock face in mine and that is when I realize that matagal na pala akong nahulog sa bangin. Sa simula pa lamang ay nahulog na ako. Hindi ko iyon napansin o hindi ko lang kayang tanggapin at ngayon, hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari pagkatapos nito. Ngayon, alam ko na ang gusting isigaw ng aking puso at natatakot ako. Handa ba akong pagkatiwalaan siya? Handa ba akong hayaan na lang ang puso sa kung anong gusto niya? Should I sacrifice?Nandito na ako sa bahay at hindi pa rin maalis sa aking isipan ang nangyari kanina. Hindi ko alam kung paano ko iyon nairaos kanina. Pagkatapos nang sinabi niya ay nanatili kaming tahimik. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko roon at siya naman ay pinagmamasdan niya lamang ako at siguro hi