Nang ma confirm iyon ay hindi na ako mapakali sa aking kinatatayuan. Ang kaninang init na nararamdaman ko ay nagbunyagi na naman sa akin. Mas mainit ngayon. Ako lang ata ang naiinitan ngayon! Ramdam ko na agad ang butil ng pawis sa likod ko at sa gilid ng aking leeg. I feel intense, okay? Dahil nararamdaman at nakikita ko pa rin sa aking peripheral view ang kanyang mga titig.
Pilit akong nagseryoso at pilit ko ring iyong winala sa aking isipan dahil hindi ako nakakasabay sa practice at baka mapa galitan pa ako nito kaya ang ginawa ko ay hindi na ako tumingin sa banda niya at nagseryoso na lamang na nakikinig sa mga turo ni Jasmine sa harapan.
Kalaunan din ay pinagbreak na kami dahil alas tres na rin. Tuwang tuwa roon si Lhara dahil kakain na. Excited kasi siya sa binili niyang pagkain noong lunch at mabuti daw at dala niya kaya nagtungo na kami sa bench sa gym kung saan niya iyon iniwan.
Napalingon ako sa kung nasa
Nagtama agad ng mga mata naming. Siya na nakatayo at kami naman ay naka upo. Napansin kong may hawak siyang dalawang bote ng juice drinks sa kaliwa niyang kamay habang sa isa naman ay isang energize drink. “Here,” maikli niyang sabi ‘tsaka niya nilapag ang hawak na dalawang bote ng juice sa aming lamesa. Napatingin ako roon at napatunganga na lamang gusto kong magsalita ngunit walang lumalabas sa aking bibig. Naramdaman ko pang siniko ako ni Lhara ngunit nanatili akong naka ganoon. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nawala sa aking sarili. “Naku, utang ba iyan?” pabirong sabi ni Lhara at humalakhak ng bahagya ‘tsaka naramdaman muli ang palihim niyang pagsiko. Dahil doon ay bumaling ako muli kay Leon at ang una kong napansin ay nakatitig siya agad sa akin. Na para bang kanina pa hinhintay ang tingin kong tumingin sa kanya. Umiwas muna siya ng tingin para ata sagutin ang sinabi ni Lhara.
Pagdating sa labas ng gate ay pansin na pansin ngayon ang sasakyan ni Leon. Nakaparada sa may gilid ng gate na parang may hinihintay at siya na nakahilig sa hamba ng pintuan ng kaniyang sasakyan habang nakakross ang mga braso sa dibdib. Agad niya kaming namataan at medyo nataranta ako ng aamba na sana siyang maglakad patungo sa kung nasaan iyon ngunit natigil lamang dahil nakita kung sino ang kasama ko. Umiwas ako ng tingin at agad na iginaya si Ana sa sakayan ng tricycle. Hindi ko alam kung nakita iyon ni Ana pero wala naman siyang sinabi na kahit ano. Pumasok na kami sa loob ng tricycle na ngayon ay nakapila at pagkatapos sabihin kung saan kami magtutungo ay agad na rin naman kaming gumayak. Hindi na ako tumingin muli sa kung nasaan si Leon at mas piniling sa iba na lamang ituon ang aking atensiyon ngunit habang nagbyabyahe ay wala akong ginawa kundi ang isipin ang nangyari kanina. Ano iyon? He will offer me some ride to his car. Ano b
“I know you are not like them, Lhara. You are smart, special ang expensive with a pure heart bestfriend.” Napangiti siya sa narinig sa akin. “At dahil diyan ililibre kita! Minsan mo lang ako puriin ha!” natatawang sabi niya at napatawa na rin ako dahil sa narinig. I smiled while remembering those beautiful memories. Nakahiga na ako sa aking higaan at handa ng matulog ngunit napagpasyahan ko munang magbasa ng libro bago tuluyang matulog. At hindi ko namalayan na nakatulugan ko na pala iyon. nagising na lamang ako sa aking alarm at nakita ang librong binabasa sa aking gilid. Napahikab ako at napabangon na. Inagahan ko ang paggising ngayon dahil bibitakin ko iyong alkansiya ko para kumuha ng pera pambayad sa ginastos ni Leon kahapon at para na rin sa paglulunch namin ni Rigo mamaya. Ako ang nag aya hindi ba? Kaya ako ang gagastos. Binilang ko lahat ng nasa alkansiya ko. Iyon ang mga naipon ko noong mga nakaraang buwan
Gumayak na ako patungo sa classroom naming habang naglalakad ako sa hall way ay tinignan ko ang oras sa aking relo. I saw that its already past seven thirty. Siguradong madami na ang naroon sa loob ng klase. Habang nasa hallway ay madaming mga estudyante ang nasa labas dahil hindi pa naman start ang klase. Ang iba ay nagtatambay lang sa mga bleachers sa labas ng hallway habang ang iba naman ay naglilinis. Pinagmamasdan ko lang sila habang naglalakad hanggang sa makatungtong na ako sa hagdanan papunta sa itaas. I climb the stairs at marami akong nakasalubong na mga pamilyar na mga mukha na lagi kong nakikita sa floor na ito. Ang iba sa kanila ay bumabati sa akin at tinatanguan ko lang sila dahil halos lahat ng bumati ay mga lalaki. Mapagbiro pa naman. Ayoko naman manging rude baka sabihing nagfefeeling na naman ako. Tahimik akong naglakad hanggang sa makatungton sa tamang palapag at noong pagliko ko ay nakita ko kaagad si Leon na nasa lab
Naalala ko muli kung paano ko iyon ibibigay. Sa paanong paraan? May hiyang namumuo sa aking sistema habang naiisip iyon. Hindi ko alam kung paano ibibigay! Iyon ang laman ng isip ko sa buong klase. Nakatitig ako sa aming guro sa harapan ngunit ang isipan ko ay lumilipad na sa ibang bagay. Sa kalagitnaan ng klase ay wala sa sarili akong napalingon sa aking kaliwa kung nasaan si Leon. At first, I saw that his attention was in our teacher but when he notices that I am staring he glance in my way. Alam kong gwapo siya. Hindi man maamo ang kanyang awra, pero gwapo siya sa madilim na awra. Tama ang laki ng katawan, medyo humubog na nga ang kanyang katawan ngayon. Mabango. Malinis at matangkad. Amoy espesyal. Kaya nakakapagtaka na bakit ako? Anong nakain nito? Gusto ba talaga ako nito o pinagloloko lang ako nito? Iyan ang mga tanong sa isip ko habang katitigan siya at hindi ko iyon namalayan. Nakatitig din siya sa akin. Maririin at parang binab
He stared at me in a while, and I stared at his eyes too. Pilit na hinahanap ang tinatago niyang emosyon. Pero ni isa wala akong nakita. I feel like he is reading me or thinking about something that I don’t even have any idea about it. I waited until he sighed. Nakita kong umigting muli ang kanyang umigting ulit ang kanyang panga at umiwas muna ng tingin saglit pero bumalik din naman agad ito sa akin. “I won’t accept it.” Pagmamatigas niya pa ring sabi at dahil doon ay namuo na ang aking inis sa akin. “Bakit? Nahihiya ka bang tumanggap ng pera kasi mayaman ka? Magpasalamat ka na lang at binabayaran pa kita.” Sabi ko sa inis. Mahirap bang tanggapin iyon? Ang pride niya ba ang nagpapatigil sa kanya para tanggapin ang pera sa isang tulad ko? Kasi mahirap ako? Lalo akong naiinis dahil sa mga naiisip. Nakita ko namang napahinga siya ng malalim na parang hirap na hirap siya.
Hindi ko na sinabi na lalabas kami ni Leon sa Sabado. Kapag nalaman niya iyon ay panigurado may sasabihin iyon kay Leon dahil alam kong tutol siya para roon. Pero iyon na lang ang way ko para hindi ako magka utang na loob sa kanya. kaya mas mabuting sa akin na lang muna at siguro sasabihin ko na lamang sa lunes kapag nagkita kami rito sa school. Pumunta nga kami sa restroom at habang nandoon ay bigla kong naalala ang gagawin ko mamayang tanghalian! Napatingin ako kay Lhara na nagsasalamin ngayon sa harapan namin. “Lhara, hindi pala ako makakasabay mamayang lunch sa iyo,” sabi ko at tinignan siya sa salalaming nasa harapan namin. Tumingin siya sa akin sa salamin. Nakita kong kumunot ang kanyang noo dahil sa sinabi ko. “Huh? Bakit?” tanong niya. Napaiwas akong tingin. Wala akong choice kundi ang sabihin iyon sa kanya at ‘tsaka bago ito sa kanya dahil never pa akong nag paalam sa kanya sa mga ganitong bagay. Ang lumab
Madami pang sinabi si Lhara sa akin sa loob ng restroom about kay Rigo. Wala akong ginawa kundi ang makinig sa mga sinabi niya. Na conscious tuloy ako kung ano ang mangyayari mamaya ngayon nalaman ko pa na ako ang kauna unahang babae raw na pumayag siyang lumabas. Pero totoo bai yon? Alam kong hindi lang ako! Binalewa ko iyon at inisip na may mga iba pa siyang babaeng nakalabas na. possible naman iyon kung ako pa lang e kilala pala siya. Kaya nagkibit balikat ako, ano naman ngayon hindi ba? Wala namang malisiya iyon sa akin. Bilang pasasalamat lang iyon sa kabaitan niya at sa ipapahiram niyang libro sa akin na alam kong makakatulong ng sobra sa akin. Pagkatapos ding iyon ay nag pasya na rin kaming bumalik sa room naming ng makita naming na malapit na ang time. Masaya at nakikilig pa rin hanggang ngayon si Lhara habang kami ay naglalakad pabalik sa room. Napapailing na lamang ako dahil ilang beses ko na rin nasabi sa kanya na wala iyong malisya. Na, isa lamang
I don't remember getting in my own bed kaya naman dahil sa gulat ay napaahon kaagad ako. I looked around my room and there's no Leon I saw kaya naman dali dali akong nagtungo sa aking pintuan upang lumabas. Pagkalabas ay naamoy ko kaagad ang mabangong aroma na panigurado akong galing sa kusina. Naglakad ako patungo roon. I don't see no one in our sala. Maybe he got home?Nakita ko iyong iPad ko sa lamesa kanina sa sala. Bumungad sa akin ang dalawang tao sa kusina. Dahil sa gulat ay natulala ako. Leon is only with his pants while Manang is beside him. His biceps is visible at wala akong nagawa kundi ang lumunok."Naku, sir ako na po riyan!" Ani ni Manang."It's okay, Ma'am. I can do it," Leon said politely. Napataas ako ng kilay.Hindi nila ako napapansin dahil nakatalikod sila sa akin. Napansin lamang ako ni Manang noong nalingunan niya ako."Oh, Maren, mabuti at gising ka na," she approaches me.Nakita ko kung paano lumingon si Leon sa banda ko at pinasadahan ang katawan ko bago nagt
Umiling siya. "I don't think so... pero I looked forward after the event though, but he's not here. Maybe he's really busy." Miss Nini said."He will never come back here again," I said.Napalingon siya. "Even your runaways?"Tumango ako. "Yes,"Namilog ang kaniyang mga mata. "Binasted mo?" Umiwas ako ng tingin at mas piniling huwag magsalita.I can't answer that. Hindi ko naman siya binasted. Hindi naman siya nanligaw. Ah, they don't know our past so it's normal to think like that."Ayoko ng pumasok sa mga ganoong relasyon. I'm done with it and I think it's not for me,""Oh, natakot kang magmahal, Miss." she answered.Natigilan ako at kalaunan ay tumango at tipif na ngumiti na lamang. Maybe Miss Nini is right. Takot na talaga ako dahil puro sakit ang mga ibinigay sa akin. I don't want to experience that again and maybe yes; I am contented with what life had given to me right now. I've never asked for anything else again. Mabuti na rin. Ang tanging naiisip ko na lamang ngayon ay ang a
I didn't call Lhara about what happened. Just by thinking of it, I can already imagine what she will say to me. I can't risk it lalo na at ayaw niya kay Leon."Ayan sabi ko sa'yo umalis ka na riyan! You have money to pay your contract though, I know you got money already.""How was it? Is it good? Are you going to hit him up now?""I swear to god he has dark motives! Huwag kang papaikot sa halik na iyan!"I sighed as I think all of those possible words, she would give me. Narito ako ngayon sa veranda at may kasamang alak sa aking gilid. I am with my phone right now and still thinking if I should call Lhara. Huwag na lang at baka mas lumalo pa ang pagkamunhi niya kay Leon. I was busy right now scrolling in this article about the successful bachelor Leon Eleazar. There was a question in there that he answered. Binasa ko iyon ng mabuti.How was it to be young and successful, Mr. Eleazar?Leon: Good.How's your love life, Mr. Eleazar?Leon: No comment.I smirked. No comment huh? I scrolle
"What are you doing, Leon?" I asked him when we are already in the basement. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa aking bewang.Nagpatuloy ako sa paglalakad patungo sa aking sasakyan. May inis na namutawi sa aking mukha. Wala naman talaga akong balak na manatili ng matagal doon sa after party nila tutal ay hindi naman ako mahilig at lalo pa at wala naman si Lhara. Lalo lang akong gustong umuwi dahil na rin kay Leon at sa ginagawa niya."We are already hot in everyone's eyes because we are spotted in UNI and now, mas lalo mo lang pinalala dahil sa ginawa mo." Patuloy kong sinabi sa kaniya.He didn't answer me until I reach out my car. Kating kati ang dila kong magsalita ng magsalita sa kaniya at pilit ko pang inalala ang sitwasyon namin at ang damdamin ko na kailangan kong kumalma. That's all I need to do when I am with him. Hindi ko dapat pinapairal ang aking emosyon sa harapan niya. Nilingon ko siya noong nakalapit na ako sa aking sasakyan bago humalukipkip. Basically, I need answers f
"Everyone is expecting to be on the hotel's bar for the after party, you all must come." The staff announced in the backstage.Nagpatuloy ko sa pag aalis at pagpapalit. Pagkatapos noon ay kinuha ko na ng mga gamit ko. The stylist who helps me get my clothes that I decline. "It's okay, ako na." I smiled on her.She smiled at me and get all the flowers they gave to me instead. Hindi na ko umapila roon dahil hindi ko naman na kaya pang buhatin ang mga iyon ng sabay sabay kaya nmna hinayaan ko na siya. Dumami ang mga tao sa loob ng backstage at mabuti na lang at naka alis naman kami roon. We immediately go into the elevator down to the basement for my things."Ang ganda mo po, Miss Mariana," hindi na napigilang sabihin ng tumulong na stylist sa akin noong nasa elevator na kami at pababa na.Lumingon ako sa kaniya at nginitian siya. "Salamat,""Pwede po pa selfie?" Nahihiyang sinabi niya.I chuckled a bit and nodded. "Of course, come here." I said to her na kaniya namang ginawa.We did tak
“Good morning too, Miss Nini!” I greeted. “Hindi po kasi ako maalam sa bagong location ng ating studio kaya mas inagahan ko.” I answered to her question. “Oh? I see…” she said. Nagsimula na rin naman kaming mag ayos ng mga gamit muna at sa magiging theme naming sa araw na ito. It was already set, and we just need to put all of the materials into the right places. Kaya naman habang hinihitay ay photographer ay tumulong na muna ako sa kanila habang sila ay nag aayos. Noong una ay ayaw pa nila pero I insist. Wala naman kasi akong gagawin doon kundi ang maupo lamang at ayoko namang maupo lang ngayon doon. Habang tinutulungan sila roon ay biglang nagbukas ang pintuan at iniluwa roon si Leon. Napatigil ako sa aking ginagawa. Nagtama kaagad ang mga tingin pagkatapos ay nagsimula siyang muling maglakad palapit na sa kinaroroonan ko. It was a normal yet very uneasy day for me. Gaya rin ng dating ginagawa ni Leon. He visit here and then he'll leave after that tapos pagdating ng hapon ay bumab
The slide of his hands on my waist just made me shiver. Natigilan ako roon at hindi nakagalaw habang nakatingin lamang kay Mr. Ferrer. I saw how his eyes drop onto my waist. I smiled awkwardly to Mr. Ferrer."Uh, this is Leon Eleazar, sir." Pakilala ko sa kaniya.Tumango tango siya at 'tsaka humalakhak ng bahagya. "Mr. Eleazar, nice to see you here!" Bati niya at agad silang nagkamayan."Nice to see you here too, Mr. Ferrer." He said in a baritoned voice. I thought he will now remove his hand on my waist but I was wrong. It actually stays in there while he was talking with Mr. Ferrer. Kaya naman ilang sandali akong hindi nakagalaw dahil doon. He was creating small circles using the tip of his finger in my waist! I am already having goosebumps in my nape while he is doing that. Napalunok ako. My mouth run dry. Why is he doing this to me? This is hell!I was got rid of him when someone called me. Busy pa siya noon sa pakikipag usap kay Mr. Ferrer kaya wala siyang nagawa kundi ang pakaw
Ayoko lang siyang masaktan and hope for nothing so it's better to keep it from me sa ngayon dahil hindi ko pa naman alam kung tatanggapin siya ni Leon o hindi. Mas mabuting ako na lang ang masaktan para sa aking anak. I can bear it all. Sa lahat ng sasabihin ni Leon. Pero kapag narinig iyon ni Leona, hindi ko iyon kakayanin. Hindi na rin niya nabanggit pa ang tungkol sa kaniyang ama pagkatapos ng huling usapan namin noon pa. I know that she still wants his father. She still wants to meet him. Natatakot din naman akong tanungin siya tungkol doon and I think she have reasons behind it. She was very mature child, actually. Maybe because she doesn't want to pressure her mother for it."You're so gorgeous, Mama," she said without any humour.I pouted because of that. Pinakita ko ang buong katawan ko upang makita niya ang suot ko. Nanatili siyang tulala sa screen."Leona, when you compliment people you should sound cheery to be sincere." I said.Umiwas siya sandali ng tingin sa akin at napa
Hindi na muli kami nagka usap pa. When our dinner done, we go home straight. Sinundan na naman niya ako hanggang sa makapasok ako sa subdivision ng condo ko. Papasok ako nang pinaharurot na niya ang kaniyang sasakyan paalis ng tuluyan. I sighed. I guess what happened today was just normal and I can't believe we talk casual at nakaya ko. Hindi siya nagtanong ng kung ano man at alam niya sigurong kapag ginawa niya iyon ay aalis ako which is really true. I am not yet ready for it, lalo na kung siya pa ang magtatanong. Kahit na ang pakay ko naman talaga sa kaniya ay sabihin ang lahat lahat. Takot lang talaga ako sa anuman mang pwedeng mangyari. Kinabukasan ay wala akong naging trabaho kaya naman ang ginawa ko ay nag work out lamang, did my usual routine and then talk to my family abroad every night. Noong lunes kasi ay natapos na namin ang second phase namin sa shoot and it was discussed to me that it is not a full time shoots kaya okay na rin talaga iyon sa akin.It's very convenient and