Pagdating sa labas ng gate ay pansin na pansin ngayon ang sasakyan ni Leon. Nakaparada sa may gilid ng gate na parang may hinihintay at siya na nakahilig sa hamba ng pintuan ng kaniyang sasakyan habang nakakross ang mga braso sa dibdib. Agad niya kaming namataan at medyo nataranta ako ng aamba na sana siyang maglakad patungo sa kung nasaan iyon ngunit natigil lamang dahil nakita kung sino ang kasama ko. Umiwas ako ng tingin at agad na iginaya si Ana sa sakayan ng tricycle. Hindi ko alam kung nakita iyon ni Ana pero wala naman siyang sinabi na kahit ano.
Pumasok na kami sa loob ng tricycle na ngayon ay nakapila at pagkatapos sabihin kung saan kami magtutungo ay agad na rin naman kaming gumayak. Hindi na ako tumingin muli sa kung nasaan si Leon at mas piniling sa iba na lamang ituon ang aking atensiyon ngunit habang nagbyabyahe ay wala akong ginawa kundi ang isipin ang nangyari kanina. Ano iyon? He will offer me some ride to his car.
Ano b
“I know you are not like them, Lhara. You are smart, special ang expensive with a pure heart bestfriend.” Napangiti siya sa narinig sa akin. “At dahil diyan ililibre kita! Minsan mo lang ako puriin ha!” natatawang sabi niya at napatawa na rin ako dahil sa narinig. I smiled while remembering those beautiful memories. Nakahiga na ako sa aking higaan at handa ng matulog ngunit napagpasyahan ko munang magbasa ng libro bago tuluyang matulog. At hindi ko namalayan na nakatulugan ko na pala iyon. nagising na lamang ako sa aking alarm at nakita ang librong binabasa sa aking gilid. Napahikab ako at napabangon na. Inagahan ko ang paggising ngayon dahil bibitakin ko iyong alkansiya ko para kumuha ng pera pambayad sa ginastos ni Leon kahapon at para na rin sa paglulunch namin ni Rigo mamaya. Ako ang nag aya hindi ba? Kaya ako ang gagastos. Binilang ko lahat ng nasa alkansiya ko. Iyon ang mga naipon ko noong mga nakaraang buwan
Gumayak na ako patungo sa classroom naming habang naglalakad ako sa hall way ay tinignan ko ang oras sa aking relo. I saw that its already past seven thirty. Siguradong madami na ang naroon sa loob ng klase. Habang nasa hallway ay madaming mga estudyante ang nasa labas dahil hindi pa naman start ang klase. Ang iba ay nagtatambay lang sa mga bleachers sa labas ng hallway habang ang iba naman ay naglilinis. Pinagmamasdan ko lang sila habang naglalakad hanggang sa makatungtong na ako sa hagdanan papunta sa itaas. I climb the stairs at marami akong nakasalubong na mga pamilyar na mga mukha na lagi kong nakikita sa floor na ito. Ang iba sa kanila ay bumabati sa akin at tinatanguan ko lang sila dahil halos lahat ng bumati ay mga lalaki. Mapagbiro pa naman. Ayoko naman manging rude baka sabihing nagfefeeling na naman ako. Tahimik akong naglakad hanggang sa makatungton sa tamang palapag at noong pagliko ko ay nakita ko kaagad si Leon na nasa lab
Naalala ko muli kung paano ko iyon ibibigay. Sa paanong paraan? May hiyang namumuo sa aking sistema habang naiisip iyon. Hindi ko alam kung paano ibibigay! Iyon ang laman ng isip ko sa buong klase. Nakatitig ako sa aming guro sa harapan ngunit ang isipan ko ay lumilipad na sa ibang bagay. Sa kalagitnaan ng klase ay wala sa sarili akong napalingon sa aking kaliwa kung nasaan si Leon. At first, I saw that his attention was in our teacher but when he notices that I am staring he glance in my way. Alam kong gwapo siya. Hindi man maamo ang kanyang awra, pero gwapo siya sa madilim na awra. Tama ang laki ng katawan, medyo humubog na nga ang kanyang katawan ngayon. Mabango. Malinis at matangkad. Amoy espesyal. Kaya nakakapagtaka na bakit ako? Anong nakain nito? Gusto ba talaga ako nito o pinagloloko lang ako nito? Iyan ang mga tanong sa isip ko habang katitigan siya at hindi ko iyon namalayan. Nakatitig din siya sa akin. Maririin at parang binab
He stared at me in a while, and I stared at his eyes too. Pilit na hinahanap ang tinatago niyang emosyon. Pero ni isa wala akong nakita. I feel like he is reading me or thinking about something that I don’t even have any idea about it. I waited until he sighed. Nakita kong umigting muli ang kanyang umigting ulit ang kanyang panga at umiwas muna ng tingin saglit pero bumalik din naman agad ito sa akin. “I won’t accept it.” Pagmamatigas niya pa ring sabi at dahil doon ay namuo na ang aking inis sa akin. “Bakit? Nahihiya ka bang tumanggap ng pera kasi mayaman ka? Magpasalamat ka na lang at binabayaran pa kita.” Sabi ko sa inis. Mahirap bang tanggapin iyon? Ang pride niya ba ang nagpapatigil sa kanya para tanggapin ang pera sa isang tulad ko? Kasi mahirap ako? Lalo akong naiinis dahil sa mga naiisip. Nakita ko namang napahinga siya ng malalim na parang hirap na hirap siya.
Hindi ko na sinabi na lalabas kami ni Leon sa Sabado. Kapag nalaman niya iyon ay panigurado may sasabihin iyon kay Leon dahil alam kong tutol siya para roon. Pero iyon na lang ang way ko para hindi ako magka utang na loob sa kanya. kaya mas mabuting sa akin na lang muna at siguro sasabihin ko na lamang sa lunes kapag nagkita kami rito sa school. Pumunta nga kami sa restroom at habang nandoon ay bigla kong naalala ang gagawin ko mamayang tanghalian! Napatingin ako kay Lhara na nagsasalamin ngayon sa harapan namin. “Lhara, hindi pala ako makakasabay mamayang lunch sa iyo,” sabi ko at tinignan siya sa salalaming nasa harapan namin. Tumingin siya sa akin sa salamin. Nakita kong kumunot ang kanyang noo dahil sa sinabi ko. “Huh? Bakit?” tanong niya. Napaiwas akong tingin. Wala akong choice kundi ang sabihin iyon sa kanya at ‘tsaka bago ito sa kanya dahil never pa akong nag paalam sa kanya sa mga ganitong bagay. Ang lumab
Madami pang sinabi si Lhara sa akin sa loob ng restroom about kay Rigo. Wala akong ginawa kundi ang makinig sa mga sinabi niya. Na conscious tuloy ako kung ano ang mangyayari mamaya ngayon nalaman ko pa na ako ang kauna unahang babae raw na pumayag siyang lumabas. Pero totoo bai yon? Alam kong hindi lang ako! Binalewa ko iyon at inisip na may mga iba pa siyang babaeng nakalabas na. possible naman iyon kung ako pa lang e kilala pala siya. Kaya nagkibit balikat ako, ano naman ngayon hindi ba? Wala namang malisiya iyon sa akin. Bilang pasasalamat lang iyon sa kabaitan niya at sa ipapahiram niyang libro sa akin na alam kong makakatulong ng sobra sa akin. Pagkatapos ding iyon ay nag pasya na rin kaming bumalik sa room naming ng makita naming na malapit na ang time. Masaya at nakikilig pa rin hanggang ngayon si Lhara habang kami ay naglalakad pabalik sa room. Napapailing na lamang ako dahil ilang beses ko na rin nasabi sa kanya na wala iyong malisya. Na, isa lamang
Hindi na ako maka isip pa nang matino dahil doon. Naramdaman kong siniko ako ni Lhara at ‘tsaka narinig na lamang ang kanyang bulong. “Nandito na ang prince charming mo,” kinikilig niyang bulong. Napatingin ako sa kanya at napa irap na. Kinurot kurot niya ako dahil sa kaing reaksiyon. Hindi naman masakit ang kurot niya. Parang biro lang na kurot. Dahil doon ay medyo nabawasan ang kaba ko at nakapag isip isip. Hindi ko talaga na realize na ganito pala ang kakaklabasan ng ginawa ko. Sana pala talaga hindi ako nagpadalos dalos sa anyaya ko sa kay Rigo. Pero wala na akong magagawa, nangyari na at nasa labas na siya kaya ang gagawin ko na lamang ay panindigan ang mangyayari ngayon, masama man o maganda. Kalaunan ay tinapos na rin ng aming guro ang klase kaya lalo akong kinabahan. Nagsimula nang umalis ang iba naming mga kaklse sa loob ng room at umingay na rin. Natataranta kong inaayos ang aking mga gamit sa loob ng aki
“Let’s go, then?” anyaya ko sa kanya para maka alis na dahil dumadami na ang tumitingin dito sa hallway.Tumango si Rigo at ‘tsaka ngumiti. Nagsimula na kaming maglakas sa hallway papunta sa hagdanan upang makababa na at sa kalagitnaan ng paglalakad ay may mga nakasalubong kami kanina na rito rin sa building nito ang room.“Hi Rigo!” kinikilig na sabi ng grupo ng babae kanina nang malagpasan namin sila. Tumingin ako sa kanila at nakita ang pagtingin din nila sa akin na para bang nakakadiri dahil nakikita nila ako. They even looked at me from head to toe!Tumango lang si Rigo sa kanila habang ako namna ay tahimik lang na pinagmamasdan sila at bago pa maka lagpas sa amin ang grupo ay may narinig akong bulong ng kung sino sa kanila.“Nilandi na naman niya siguro iyan.” Narinig kong bulong ng kung sino. Hindi na ako lumingon pa sa kanila at napasingap. Sabi