Hindi na ako maka isip pa nang matino dahil doon. Naramdaman kong siniko ako ni Lhara at ‘tsaka narinig na lamang ang kanyang bulong.
“Nandito na ang prince charming mo,” kinikilig niyang bulong. Napatingin ako sa kanya at napa irap na.
Kinurot kurot niya ako dahil sa kaing reaksiyon. Hindi naman masakit ang kurot niya. Parang biro lang na kurot. Dahil doon ay medyo nabawasan ang kaba ko at nakapag isip isip. Hindi ko talaga na realize na ganito pala ang kakaklabasan ng ginawa ko. Sana pala talaga hindi ako nagpadalos dalos sa anyaya ko sa kay Rigo. Pero wala na akong magagawa, nangyari na at nasa labas na siya kaya ang gagawin ko na lamang ay panindigan ang mangyayari ngayon, masama man o maganda. Kalaunan ay tinapos na rin ng aming guro ang klase kaya lalo akong kinabahan.
Nagsimula nang umalis ang iba naming mga kaklse sa loob ng room at umingay na rin. Natataranta kong inaayos ang aking mga gamit sa loob ng aki
“Let’s go, then?” anyaya ko sa kanya para maka alis na dahil dumadami na ang tumitingin dito sa hallway.Tumango si Rigo at ‘tsaka ngumiti. Nagsimula na kaming maglakas sa hallway papunta sa hagdanan upang makababa na at sa kalagitnaan ng paglalakad ay may mga nakasalubong kami kanina na rito rin sa building nito ang room.“Hi Rigo!” kinikilig na sabi ng grupo ng babae kanina nang malagpasan namin sila. Tumingin ako sa kanila at nakita ang pagtingin din nila sa akin na para bang nakakadiri dahil nakikita nila ako. They even looked at me from head to toe!Tumango lang si Rigo sa kanila habang ako namna ay tahimik lang na pinagmamasdan sila at bago pa maka lagpas sa amin ang grupo ay may narinig akong bulong ng kung sino sa kanila.“Nilandi na naman niya siguro iyan.” Narinig kong bulong ng kung sino. Hindi na ako lumingon pa sa kanila at napasingap. Sabi
“Ah, ako? Nakapunta na rin naman ako rito pero hindi ko pa natitikman ang mga pagkain nila.” Sagot ko habang bahaygyang lumilingon sa mga muwebles sa paligid namin. “That’s good! Let’s buy the dish I want; I am telling you its so good.” Suggest niya sa akin. Napangiti naman ako at ‘tsaka tumango. Iyon nga ang inorder niya at habang hinihintay ang order naming ay kaswal lang kaming nag uusap tungkol sa kurso niya o hindi kaya ay ang pag aaral ko namna. It was nice that I don’t feel intimidated unlike to Leon that every time I talked to him ay halos hindi na ako huminga. But to Rigo? Parang si Lhara lang na kausap ko. “Honestly, this is my first time going out with a girl. I don’t know if this is just, okay?” pagsabi niya ng totoo. Napatigil ako saglit dahil hindi ko inaasahan na sasabihin niya iyon. Narinig ko naman na iyon kay Lhara at tama nga ang lahat ng mga sinabi niya. This is his first
Sumakay na kami sa kanyang sasakyan at naging mabilis naman ang aming pagbyahe dahil maluwag naman ang daan. Hindi naman trinatraffic dito dahil probinsiya siya kaya mabilis din kaming nakabalik. Ilang minuto na lamang kasi at magsstart na ang klase ni Rigo samantalang ako ay mamayang one thirty pa. Hindi namin kasi namalayan ang oras dahil napasarap ang pagkwekwentuhan namin kaya noong nag park siya roon sa parking lot ay nagsalita siya.“I am sorry I can’t take you to your room—” pagsabi niya nang paumanhin kahit na hindi naman na kailangan iyon kaya agad ko siyang pinutol.‘Okay lang, Rigo at ‘tsaka hindi naman na kailangan.” Sabi ko kaagad so he won’t feel sorry again.He sighed and after that he nodded and then he opened the door beside him kaya ginawa ko na rin iyon upang makalabas na rin sa kanyang sasakyan. Pagkalabas ay patungo na siya sa akin.
“Ano naman ang mali roon? ‘Tsaka masaya siyang kasama at ano naman ang pakialam mo roon ha?!” sagot ko. Rumiin ang kaniyang mga tingin sa akin. “I don’t want you to hang out with that man.” “Huh?! Bakit? You don’t have the right to dictate what I do!” galit kong sab isa kaniya. Magsasalita na sana siya ngunit nagpatuloy kasi ako sa pagsasalita. “At ‘tsaka akala mo ba kaya ako sumama dahil para bigyan ako ng libro? No! Ako nga mismo ang nang aya sa kaniyang kumain ng lunch dahil gusto ko siya pasalamatan dahil sa pagpapahiram niya sa akin ng kaniyang libro!” mahaba kong paliwanag sa kaniya. Wala naman siyang ginawa kundi ang nakinig at kita ko ang gulat sa kaniyang mga mata. Nilagpasan ko na siya. Mabuti at hindi niya ako hinarang at agad naman akong nagtungo na sa hagdaan upang umakayt. Dali dali akong umakyat patungo roon dahil ayokong maabutan niya ako at mabuti na lamang dahil hanggang sa
Ipinag sawalang bahala ko iyon at mas pinili na lamang makinig sa tinuturo ng aming guro na nasa harapan namin ngayon. Hindi ko alam kung ano ang problema pero wala na akong pakialam doon. If I hurt him just with that then be it. He kinda deserve it though since he said that he will give me books basta lang huwag na akong lumabas kasama si Rigo?! Pathetic. It just not making sense.Matagal naubos ang oras dahil nababagot na ako rito at hanggang ngayon ay hindi pa natatapos ang klase. Hindi ko alam kung bakit nangangati ang sarili kong magbasa na. Siguro ay bago kasi iyong libro at ngayon ko lang nakita ang mga iyon kaya siguro ako nagkakaganito. Pagkatapos ng klase na ito ay magtutungo kami ulit sa gym upang magpractice muli. Medyo na excite ako dahil dadalhin ko na lamang ang librong binabasa kanina upang doon basahin kapag nagpahinga kami sa pagpapractice. Kaya ang laman ng aking isipan sa mga natitirang oras sa klase na iyon ay lumilipad sa mangyayari mamaya.
Kinilig silang dalawa at halos mapangiwi ako. Bumaling ako ulit sa kung nasaan si Leon. Hindi na siya nakatangin at naka focus na muli ang kaniyang tingin sa laro. Kahit na ganoon ay hindi pa rin tumitigil ang dalawa sa paulit ulit na paimpit na tili. Para silang tanga. Parang sila naman ang tinignan e! Nasabi ko sa aking isipan. Napa irap na lamang ako sa kanilang mga likod ‘tsaka hindi na sila pinagtuunan ng pansin. They prolyl wasting my time, even Leon!Naka ilang practice na kami at napansin kong break na ata nila Leon dahil nakita kong tumigil na sila sa paglalaro. Nahanap agad ng mata ko kung nasaan si Leon mula rito sa kinalalagyan ko. Nandoon siya sa kabilang bleachers sa pinakababa kasama ng iba kong mga kaklaseng lalaki na barkada niya. Nakita kong kinuha niya ang isang black na bote na pamilyr sa akin na alam kong sa kaniya iyon. kinausap niya muna saglit ang isa kong barkada bago umupo sa kaniyang tabi at ‘tsaka binuksan ang hawak na bot
Kaya noong sinabi na ni Jasmine na mag break na muna ay dali dali na akong bumaba sa bleachers upang magtungo sa kung nasaan si Leon.“Maren!” narinig kong tawag sa akin ni Lhara ngunit dahil gusto ko nang magtungo sa bleachers ay hindi ko na nahintay pa si Lharang bumaba kasama siya. Hindi ko siya niligon at nagpatuloy lamang sa pagbaba mula sa bleachers na kinalalagyan.At noong nakasalampak na sa baba ng court ay dahan dahan na ang aking paglalakad patungo sa kaniya dahil kinakalma ko ang aking sarili upang maharap ko si Leon ng mabuti. I know he saw me when I get into the side of the court. Nakita ko ang paglingon nang mata niya sa banda ko kahit na ang libro ay nasa kaniyang harapan. Pagkatapos noon ay bumalik muli ang kaniyang tingin sa libro at nagkunwaring nagbabasa at seryoso. Rumiin ang aking tingin sa kaniya habang palapit. Tumigil ako sa kaniyang harapan ng makadating na at nanatili ang maririin na tingin ko sa kaniya
Napapa iling na lamang ako dahil sa kaniyang ginagawa at itinuon na lamang ang aking tingin sa librong hawak para magkunwaring busy para huwag na niya akong kulitin dahil doon sa nangyari kanina sa amin ni Leon pero ang totoo ay hindi naman talaga ako nagbabasa. Nawalan na ako nang ganang magbasa pa dahil sa kanina. Parang may kasalanan ako. Alam niyo iyon. He just made me feel guilty about it and I really get affected by it. Damn.I pretended that I was reading so Lhara would not suspect me about what happened arlier between me and Leon. Hindi talaga ako nagbabasa at nakatutok ang isapan ko sa sinabi ni Leon kanina. I don’t know what to react after that. Hindi ko alam kung bakit ako natatamaan dahil doon. Hindi ko na dapat pa iyon inaalala pa dahil wala naman talaga akong paki alam sa kaniya. Ano ngayon kung ganoon hindi ba?Narealize kong mas mabuti nang ganoon ang tingin niya para matigil na siya sa akin kaya hinayaan ko na lang iyo