What the hell. Dapat pala ay ako na lamang ang bumili ng sa akin. Gusto ko siyang tulungan na ilagay ang mga iyon sa lamesa pero hindi ko magawa dahil sa aking pagka bigla. Paano ko ito babayaran sa kanya ngayon? Wala akong sapat na perang dala sa pitaka ko. At nakakahiya! Pero hindi ko naman sinabi na iyonang bilhin niya para sa akin. Iyon nga talaga ang problema, HINDI KO NGA PALA NASABI ANG GUSTONG KONG KAININ! Kaya siguro iyan na lang ang kanyang binili. At ayan tuloy at parang kasalanan ko pa.
Napasinghap ako. “Babayaran kita bukas, wala akong sapat na perang dala rito sa wallet ko.” Sabi ko sa kanya.
Nakita kong napatigil siya sa pagbaba sana ng inuming binili niya kaya napatingin ako sa kanya. nakita kong nakatingin siya sa akin kasama ang matatalim at napansin kong bahagyang gumalaw ang kaliwang panga niya. Napaiwas agada ko ng tingin before swallowing hard. Biglang nag dry iyong lalamunan ko dahilan ng paghirap ko sa paglunok. T
“Why not? Sayang lang.” nagtataka niyang sagot sa akin. Base sa reaksiyon ng kanyang mukha ngayon ay hindi niya alam kung ano ang problema roon. Bakit? Talaga bang kumakain siya ng tira ng mga babae niya noon kaya okay lang ito sa kanya? He seems used with it. Parang nasanay na siyang ganon. At sino ba naman ang hindi magugulat kung ang tira mong pagkain ay kakainin ng hindi mo gaanong ka close na tao, right? And knowing he is filthy rich! Kakain lang siya ng tira ng isang tulad kong mahirap?! That is insane! Nilayo ko pa rin ang aking pinggan mula sa kanya. “Bakit iyan ba ang ginagawa mo sa mga baba emo noon? Ang kainin ang mga tira nilang pagkain?” hindi ko na napigilang tanungin dahil sa aking kuryusidad. I got confused when he laughed a bit. May hiya akong naramdaman ng tumawa siya ng bahagya ngunit itinago ko iyon dahil baka lalo lang akong mapahiya. May mali ata sa sinabi ko o may nakakatawa roon? O dahil tam
“Dude. Goodluck,” birong sabi ng isang kaibigan niya at tinatapik tapik pa ang balikad ni Leon. Hindi ko alam kung bakit ako napunta sa awkward na sitwasyong ito ngayon. I just want it to finish and leave. I think it too much already. “Mauna na kami, Maren,” paalam sa akin ni Noah. Bumaling ako sa kanya at hilaw na ngumiti bago tumango. “Mauna na kami, Maren,” paalam sa akin ni Noah. Bumaling ako sa kanya at hilaw na ngumiti bago tumango. Nagpaalam na rin sila kay Leon habang natatawa pa rin at noong tuluyan na nga silang naka alis ay nakita kong agad na kinuha ni Leon ang kanyang kutsara at tinidor upang ipagpatuloy ata ang naudlot niyang pagkain sa natira kong pagkain. Bago pa siya makapag simula ay mabilis kong nilayo sa kanya ang pinggan kong nasa harapan niya. Napatigil siya at kita sa mata niya ang pagtataka. “Your friends say you’re in a diet pero tinutuloy mo pa
Napatango tango ako bilang pagsang ayon sa kanya. “Oh! By the way, I am Rigo.” Sabi ni rigo bago lahad ng kanyang kamay sa akin. Malugod ko naman iyong tinanggap at nakipag kamayan bago sinabi ang aking pangalan. “I am Mariana. Nice to meet you, Rigo.” Palakaibigan kong sabi sa kanya. “Nice to meet you too, Mariana.” May ngiti sa labi niyang sabi. Sinuklian ko naman ang kanyang ngiti. I am amazed to meet people who are also interested to the things I want. Nalaman ko na kumukuha siya ngayon ng business course para raw sa pamamahala sa kanilang ari ariang mga hotel at rents sa Manila. Inaya ko siyang maupo muna dahil nakakahiya namang dito siya sa bookshelves na kausapin ng nakatayo. Iyon pala ang dahilan niya kung bakit iyon ang kinuha niyang course ngunit hilig niya rin pala ang business world kaya na benefit siya both. He also shares to me about his lesson in his clas
“Mauuna na ako, Rigo. Nice meeting you and see you tomorrow.” Paalam ko sa kanya ago tumayo. Nang makita niya akong tumayo sa aking upuan ay nakita kong tumayo na rin siya. “Sige, no problem. Nice meeting you too, Mariana.” Sabi niya. Ngumiti ako sa kanya bilang tugon. “Wala ka bang pasok?” tanong ko ng maalala. Bahagya siyang ngumiti pagkatapos ay umiling iling. “My next class will be at 3 pm pa so, I will just stay here a bit and after that I will go in my department.” Tumango tango ako muli sa kanyang sinabi bilang tugon na naiintindihan ko. “Ganon ba, sige, enjoy your stay here, then.” Ngumiti ako pagkatapos ko iyong sabihin. Sinuklian niya ang aking ngiti ng ngiti rin. “Thank you, see you tomorrow!” sabi niya. Tumango naman ako at hindi na nawala ang ang aking ngiti hanggang sa nagsimula na akong maglakad at talikuran siya. Sinuklian niya ang
She leaned more to me and whispered in a hard tone. “What happened? Did he ask you out?” mariin niyang bulong sa akin. Dahan dahan naman akong tumango at napakagat ng labi. “What the hell…” bulong ngunit may diin sa bawat salita niyang sinabi. “Saan kayo kumain?” sunod niyang sinabi sa akin. “Sa canteen,” maikli kong sagot. Pabulong kaming naguusap dahil nasa may gilid ko lamang si Leon at baka marinig niya pa e alam mo na. mas maganda nang maging safe baka sabihing pinag uusapan pa namin siya ng kung ano ano ‘di ba. Nakita kong nalaglaga ang panga niya. “What the fuck, sa canteen?! Ano ba talaga ang gusto niyang mangyari?!” hindi makapaniwala niyang bulong sa akin. Napailing iling ako. Hindi ko rin alam. Gusto kong sabihin sa kanya ang buong nangyari ngunit parang umuurong ang sarili ko. May part sa akin na ayaw itong sabih
At kung maaari ay ngayong hindi ko pa ito nakukuha ay dapat akong mag ingat dahil may iba na akong nararamdaman. Sa ilang mga araw na nagdaan ay napansin ko ito at sa tuwing kami ay magkasama ko ito nakikita. Iba na at hindi maaari iyon. Natatakot ako para sa aking sarili dahil hindi dapat ako mahulog… Pero tuwing nandiyaan siya ay nagtataksil ang sarili kong puso sa akin. Mahirap talagang kontrolon ang ating mga puso dahil kahit na hindi pwede ang sabihin mo rito ay kahit na ganoon ay wala ka pa ring magagawa kung iyon talaga ang gusto. Pagkatapos na rin namin doon ay umalis na kami para magtungo sa gym. Magprapractice kami ngayon the usual para sa aming PE. Hindi ko alam kung bakit medyo nakakaramdam ako ng kaba. Simula kanina sa lunch ay iyon na ang hulinaming usap. Mukhang may kasalanan ata ako sa kanya. Dahil bai yon sap ag iwan ko sa kanya kanina? Pero ano naman hindi ba? Pagdating sa gym ay namataan ko agad
Nang ma confirm iyon ay hindi na ako mapakali sa aking kinatatayuan. Ang kaninang init na nararamdaman ko ay nagbunyagi na naman sa akin. Mas mainit ngayon. Ako lang ata ang naiinitan ngayon! Ramdam ko na agad ang butil ng pawis sa likod ko at sa gilid ng aking leeg. I feel intense, okay? Dahil nararamdaman at nakikita ko pa rin sa aking peripheral view ang kanyang mga titig. Pilit akong nagseryoso at pilit ko ring iyong winala sa aking isipan dahil hindi ako nakakasabay sa practice at baka mapa galitan pa ako nito kaya ang ginawa ko ay hindi na ako tumingin sa banda niya at nagseryoso na lamang na nakikinig sa mga turo ni Jasmine sa harapan. Kalaunan din ay pinagbreak na kami dahil alas tres na rin. Tuwang tuwa roon si Lhara dahil kakain na. Excited kasi siya sa binili niyang pagkain noong lunch at mabuti daw at dala niya kaya nagtungo na kami sa bench sa gym kung saan niya iyon iniwan. Napalingon ako sa kung nasa
Nagtama agad ng mga mata naming. Siya na nakatayo at kami naman ay naka upo. Napansin kong may hawak siyang dalawang bote ng juice drinks sa kaliwa niyang kamay habang sa isa naman ay isang energize drink. “Here,” maikli niyang sabi ‘tsaka niya nilapag ang hawak na dalawang bote ng juice sa aming lamesa. Napatingin ako roon at napatunganga na lamang gusto kong magsalita ngunit walang lumalabas sa aking bibig. Naramdaman ko pang siniko ako ni Lhara ngunit nanatili akong naka ganoon. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nawala sa aking sarili. “Naku, utang ba iyan?” pabirong sabi ni Lhara at humalakhak ng bahagya ‘tsaka naramdaman muli ang palihim niyang pagsiko. Dahil doon ay bumaling ako muli kay Leon at ang una kong napansin ay nakatitig siya agad sa akin. Na para bang kanina pa hinhintay ang tingin kong tumingin sa kanya. Umiwas muna siya ng tingin para ata sagutin ang sinabi ni Lhara.