บทที่ 23/1 หึงจนอ่อยดุ

23.45 น.

ใบหน้าเอือมระอาเดินเตะฝุ่นลงมาจากรถคิ้วที่ดกดำและเรียวดั่งคันศรเลิกขึ้นสูงเมื่อเห็นกั้งกับคิงนั่งเล่นเกมกางเต้นท์ใส่ชุดกันหนาวตัวหนาผัดแป้งหน้าขาวโบ๊ะ ก่อไฟอยู่บนสนามหญ้าในเต้นท์มีไอ้โอเลี้ยงนอนลิ้นแดงห้อยอยู่ภายในเต้นท์ด้วย

"บ้านกูไม่ใช่รีสอร์ทให้พวกมึงมากางเต้นท์รับลมหนาวนะโว้ยไอ้คิงไอ้กั้ง"

"ก็พอดีว่าวันนี้อากาศหนาวกำลังดีเลย อีกอย่างบอสบอกพวกเราเองว่าให้อยู่เฝ้าคุณลิน"

เขาลืมข้อนี้ไปเสียสนิท แต่ถึงกระนั้นพวกมันก็ไม่ควรมานอนกางเต้นท์กลางสนามหญ้าที่บ้านของเขาแบบนี้

"กูให้พวกมึงนอนกางได้แค่วันเดียว"

"เอ่อบอสครับสู้ ๆ นะคร้าบบบ" กั้งยิ้มร่าอย่างมีพิรุธส่งให้เจ้านายหนุ่ม พิรุณย่นคิ้วชิดกันไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถาม

แผ่นหลังกว้างเดินลับตาลูกน้องหนุ่มสองคนเข้าไปพวกเขาก็หัวเราะคิกคักลุ้นว่าบอสจะเจอคุณลินจัดการยังไงบ้าง

มือสองข้างกระตุกรูหูกระต่ายออกอย่างเหนื่อยหน่าย ปากของเขาหาวสองสามทีจนน้ำตาไหล วันนี้แม่งหน้าเบื่อฉิบแถมยังถูกลุงโทนบังคับขู่สารพัดว่าจะส่งคนมาสร้างความวุ่นวายที่ตลาดเรืองทรัยพ์999ของเจ๊กัลยาว่าที่แม่ยายของเขา แบบนี้จะให้หนีออกมาจากงานปุปปับเขาก็กลัวจะเกิดปัญหาทำให้ภร