คนตัวนิ่มถูกวางลงได้ไม่ทันไร แพนตี้จิ๋วสีดำก็ถูกเกี่ยวออกไปจากปลายขา มือน้อยยันกับผนังตู้กระจกอาบน้ำไว้อย่างเสียวซ่านเพราะคนเบื้องล่างกำลังส่งมือและนิ้วไล้ขึ้นมาไต่ยั้วเยี้ยตามขานุ่มด้านใน พรมจูบไปทั่วทุกตารางนิ้วของขาเรียวเล็ก "พี่เรน" ทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไรแต่ปาลินก็ครางเรียกชื่อเขาเสียงสั่นล่วงหน้าไปก่อนแล้ว"พี่อยากสำรวจร่างกายและตีตราจับจองทุกพื้นที่ให้ลินรู้ว่าพี่ประทับตราด้วยสัมผัสของพี่ไว้หมดทุกส่วนแล้ว" เขายืนขึ้นปลดเปลื้องพันธนาการของตนเองจนไม่เหลือสิ่งใดปกปิด กล้ามเนื้อแกร่งเป็นลอนเซ็กซี่ของบุรุษเพศทำให้ดวงตาของของปาลินวูบไหว ใบหน้าแดงซ่านยันกกหูมือแกร่งเอื้อมเปิดฝักบัวให้กระแสน้ำที่เย็นฉ่ำไหลรดอาบร่างเล็กที่อยู่ใต้แผงอก เวลาที่เธอยืนเสมอตัวกับเขาความสูงของเธออยู่เพียงแค่อกเท่านั้น พิรุณเห็นว่าร่างกายของปาลินหนาวสั่นจึงได้ปรับเปลี่ยนอุณหภูมิของน้ำให้อบอุ่นขึ้น หลังมือขาวเนียนละเอียดเคลื่อนขยับไปตามสัดส่วนเว้าโค้งตั้งแต่ช่วงบั้นท้ายเล็กงอน ครั้งออกแรกผลักคนตัวเล็กที่กำลังยืนเกร็งก็บดเบียดชิดกับลำตัว"พี่เรนอาบน้ำสองรอบเลยนะคะ" เพราะรู้สึกเขินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปาลิ
ศีรษะของปาลินพิงลงบนอกของเขาแล้วโอบกอดเอวเปลือยเปล่าแน่น พิรุณมองตามอิริยาบถที่นุ่มนวลอย่างไม่เข้าใจนัก"ที่ลินบอกว่าให้ดูดแรง ๆ ก็เพราะลินชอบไงล่ะคะ พี่เรนคนบ้ายังจะมีหน้ามาถามอีก" พิรุณผลักตัวเมียเด็กออกหัวเราะเสียงดังลั่นตู้ห้องน้ำ"ฮ่าฮ่าปาลิน ยัยเด็กโข่งเรานี่มันน่าอร่อยจริง ๆ ""ก็จะให้ลินพูดยังไงล่ะคะจะให้บอกว่าช่วยกรุณาดูดให้แรงขึ้นได้ไหมคะ แบบนี้เหรอ"โป๊ก! กำปั้นของพิรุณเขกลงมาบนหัวแม่นักฉอดด้วยความมันเขี้ยว"ใครเขาจะพูดแบบนั้นกันแม่สาวน้อย""ฮื่อ...ก็ลินคิดยังไงก็พูดออกไปตามใจคิด""ถ้าใจคิดแล้วก็อย่าลืมให้ร่างกายคิดตามด้วยนะที่รัก" ยังไม่ทันที่ปาลินจะได้ต่อปากต่อคำวงแขนใหญ่ก็รวบยกบั้นท้ายงอนขึ้น"ว๊ายพี่เรน" เสียงใสร้องแหว ทว่าข้อเท้าเล็กกลับรีบโอบกระหวัดเอวของเขาไว้โดยสัญชาติญาณ"ชำนาญแล้วแบบนี้ก็เป็นคาวเกริล์ได้แล้วสิ" ปาลินย่นคิ้วงง ขณะที่พิรุณโอบประคองร่างนุ่มนิ่มออกมาจากห้องน้ำแล้วหย่อนปาลินลงบนเตียง"คอแห้งจัง" บ่นว่าคอแห้งปาลินจึงมองหาน้ำในห้อง"พี่เรนรอตรงนี้นะคะนั่งพักออมแรงก่อน เดี๋ยวรินไปหาน้ำให้นั่งเฉย ๆ นะ" เขาพยักหน้ารับแบบงง ๆ สงสัยยัยตัวเล็กคงคิดว่าเขากำลังจ
7.00 น.ตุ้บ!คนตัวเล็กกลิ้งตกเตียงผุดลุกขึ้นยืนเกาหัวแกรก ๆ ทำหน้ามุ่ยหงุดหงิดที่ตัวเองชอบนอนดิ้นจนกลิ้งตกเตียงเป็นประจำไม่ว่าจะที่บ้านหรือที่ไหนเธอก็สามารถลงมาจูบพื้นได้ทุกเมื่อ ขณะที่ใบหน้าขาวเกลี้ยงเกลาหล่อเหลาใจละลายกำลังนอนคว่ำหายใจแผ่วเบาอยู่บนเตียง ดวงหน้าเล็กที่ขี้สงสัยและใคร่ค้นหาแอบอมยิ้มแล้วจับใบหน้าร้อนวูบของตนเองเมื่อนึกถึงบทรักรุนแรงดั่งพายุคลั่งเมื่อคืน หญิงสาวมองหาเสื้อผ้าในตู้แล้วหยิบเอาชุดนอนลูกไม้สายเดี่ยวสีขาวตัวเล็กกับกางเกงตัวสั้นจุ๊ดมาใส่ก่อนจะเดินไปประทับจูบลงบนแก้มของสามีที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่อง นิ้วเล็กเกลี่ยผมที่ปรกหน้าของพิรุณออกแล้วกวาดมองหน้าที่ขาวตี๋ของเขาด้วยความหลงใหล "ไหนว่าจะเสรืฟ์มอร์นิ่งเซ็กส์ให้ลินไงคะพี่เรน หลับเงียบเชียวนะ" ปาลินพูดพึมพำแล้วเดินไปเคาน์เตอร์ครัวมองหากาแฟสักถ้วยมาดื่มเพิ่มความสดชื่น กระทั่งดวงตากลมตวัดไปเห็นถาดอาหารเช้าที่วางอยู่นอกบ้านและมีสำรับจิ๋วครอบเอาไว้เธอจึงวิ่งออกไปดูที่แท้อาหารเช้าถาดนี้ก็เป็นอาหารฝีมือคุณแม่เพชรไพรเพราะมันมีโน้ตเขียนแปะติดไว้ที่ฝาชี "อรุณสวัสดิ์จ้ะน้องลินน้องเรนของแม่ กินเยอะ ๆ นะจะได้มีหลานให้แม่เ
วันนี้คนที่โรงบ่มไวน์ออกไปตัดองุ่นพิรุณจึงชวนปาลินออกไปตัดองุ่นกับทุกคน หญิงสาวสนุกสนานที่ได้เที่ยวเล่นและเรียนรู้การปลูกองุ่นและการเก็บเกี่ยว ขณะที่ตะวันเริ่มแยงตาแสงแดดที่สาดส่องมาก็ทำให้ความเย็นในหุบเขาแห่งนี้เปลี่ยนเป็นความร้อนระอุแทน ถึงแม้จะไม่ได้ร้อนจัดเหมือนกับตอนที่เธอยืนรอรถเมล์แต่ความร้อนอบอ้าวนี้ก็ทำให้หนุ่มชาวไร่สุดหล่อของเธอนั้นถึงกับเหงื่อไหลไคลย้อย"พี่เรนร้อนมากไหมคะ" ใบหน้าที่เริ่มชื้นเหงื่อชะโงกถามขณะกำลังเขย่งตัวตัดพวงองุ่นอย่างตั้งอกตั้งใจ พิรุณในชุดเสื้อลายสก็อตและหมวกคาวบอยอ้อมมาด้านหลังแล้วจับพวงองุ่นในมือเล็กที่กำลังเงอะงะหากิ่งก้านขององุ่นไม่เจอ"มาพี่ช่วย"ฉั่บ!องุ่นสีออกม่วงแดงพวงใหญ่ถูกส่งให้กับปาลิน พ่อหนุ่มชาวไร่สายพันธ์มาเฟียกระตุกยิ้มทีจนใจน้อย ๆ ของชาวสวนมือใหม่อย่างเธอถึงกับตาลาย ปาลินเซถลาไปพร้อมกับพวงองุ่นมือใหญ่รีบโอบรั้งเอวเล็กแล้วดันเข้าหาตัวของเขา"ลินเป็นอะไรไป เจ็บปวดหรือป่วยหรือร้อนแดดบอกพี่นะ" ปาลินส่ายหัวหงึกหงักเป็นเชิงบอกว่าเธอโอเค แล้วบรรจงหย่อนองุ่นพวงอวบลงไปในตระกร้าพลาสติก "ตัวเล็กของพี่ทำไมเงียบไปล่ะ" เขายังจี้จะเอาคำตอบจากเธอให้
โป๊กโป๊ก! ปั้ก!ปั้ก!พิรุณควงสากแล้วตำเส้นมะละกอพร้อมหั่นวัตถุดิบสำคัญ ของตำบักหุ่งลงไปอย่างชำนาญ ปาลินที่นั่งรอที่โต๊ะมือสองข้างกำส้อมกับช้อนรอถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อก พ่อค้าส้มตำเหลือบมองฉีกยิ้มโปรยเสน่ห์"ว๊ายแกหล่ออ่ะ คนตำส้มตำรอฉิบหาย" ปาลินได้ยินเสียงเล็กเสียงน้อยของกลุ่มลูกค้าสาวด้านหลังจึงหันไปมองชะนีสองตัวที่กำลังกรีดร้องอวยความหล่อของพี่เรน"พี่เรนนะพี่เรนไม่น่าแบกครกกับสากมาตำข้างนอกนี่เลย ความสงบของการกินมื้อเด็ดเลยกร่อยเลยเห็นไหม ต้องทำอะไรสักอย่าง"ปาลินทำแก้มป่องสองข้างคิดแผนการที่จะทำให้ชะนีสองตัวด้านหลังได้กระจ่างแจ้งแถลงไข หญิงสาวคิดย้อนไปถึงวันที่แฟนเก่าของเขาบุกมางานเลี้ยงที่โรงบ่มไวน์ ก็นึกออกทันทีว่าตอนนี้เธอต้องสกัดดาวรุ่งเสียก่อน แสดงให้รู้กันไปเลยว่าเขามีเมียแล้วเว้ย"พี่เรนขา พี่เรนลินปวดหัวจังเลยค่ะ" ปาลินทำเสียงสองเดินโซซัดโซเซเข้าไปหาเชฟบักหุ่งสุดหล่อของเธอ พิรุณที่ตักส้มตำปูปลาร้ากลิ่นหอมใส่จานอยู่นั้นก็รีบวางจานลงแล้วประคองเมียรักเข้ามา "เอ้าแกเขามีเมียแล้วเหรอ โถ่เสียดายอ่ะ" "สำมะเหร็ดดด" พูดออกเสียงแล้วชูกำปั้นสองข้างขึ้นเหมือนตอนที่กำลังเช
คู่รักเดินทางกลับมาจากไร่องุ่นวิโอล่าและกลับมาถึงมหานครอันวุ่นวายอีกครั้ง วันนี้พิรุณกับปาลินเข้ามาทำงานพร้อมกันทำให้เหล่าพนักงานที่บริษัทมองทั้งคู่เป็นตาเดียวกัน ถึงแม้ประธานบริษัทจะประกาศแล้วว่าเลขาพิรุณกับคุณปาลินเป็นสามีภรรยากันแล้ว เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอื้อฉาวภายในบริษัท แต่ก็ยังไม่วายจะมีคนคิดเล็กคิดน้อยเพราะยังไงพวกเขาก็ยังไม่ได้แต่งงานและเปิดตัวให้คนทั่วไปรับรู้อย่างเป็นทางการสักทีวันทั้งวันปาลินนั่งทำงานด้วยความอึดอัดใจส่วนพิรุณก็ดูจะไม่สนอกสนใจเท่าไหร่นักเพราะคนแบบเขาไม่มีใครกล้าพูดหรือตำหนิติติง ด้วยรู้ว่าเขานั้นมีนิสัยเป็นพวกหัวรุนแรง และคุมชายชุดดำนับสิบชีวิตที่ผับเรดเรนผับใหญ่ย่านฝั่งธนบุรีจนกระทั่งเวลาเลิกงานมาถึงพิรุณได้รับข้อความจากลุงโทนธรรมระหว่างที่เขากำลังสตาร์ทรถพาปาลินกลับบ้าน ข้อความที่เชสส่งมานั้นบอกว่าเขาถูกเชิญไปร่วมงานเลี้ยงสมาคมและอาหารเครื่องดื่มเย็นนี้ พิรุณถอนหายใจย่นคิ้วติดกันจนแทบจะเป็นเส้นเดียว"พี่เรนทำไมทำหน้าเครียดจังคะ""ถูกเชิญไปงานเลี้ยงน่ะสิ พี่ขี้เกียจซะด้วย พี่เหนื่อยครับ วันนี้ต
23.45 น.ใบหน้าเอือมระอาเดินเตะฝุ่นลงมาจากรถคิ้วที่ดกดำและเรียวดั่งคันศรเลิกขึ้นสูงเมื่อเห็นกั้งกับคิงนั่งเล่นเกมกางเต้นท์ใส่ชุดกันหนาวตัวหนาผัดแป้งหน้าขาวโบ๊ะ ก่อไฟอยู่บนสนามหญ้าในเต้นท์มีไอ้โอเลี้ยงนอนลิ้นแดงห้อยอยู่ภายในเต้นท์ด้วย"บ้านกูไม่ใช่รีสอร์ทให้พวกมึงมากางเต้นท์รับลมหนาวนะโว้ยไอ้คิงไอ้กั้ง""ก็พอดีว่าวันนี้อากาศหนาวกำลังดีเลย อีกอย่างบอสบอกพวกเราเองว่าให้อยู่เฝ้าคุณลิน"เขาลืมข้อนี้ไปเสียสนิท แต่ถึงกระนั้นพวกมันก็ไม่ควรมานอนกางเต้นท์กลางสนามหญ้าที่บ้านของเขาแบบนี้"กูให้พวกมึงนอนกางได้แค่วันเดียว""เอ่อบอสครับสู้ ๆ นะคร้าบบบ" กั้งยิ้มร่าอย่างมีพิรุธส่งให้เจ้านายหนุ่ม พิรุณย่นคิ้วชิดกันไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถามแผ่นหลังกว้างเดินลับตาลูกน้องหนุ่มสองคนเข้าไปพวกเขาก็หัวเราะคิกคักลุ้นว่าบอสจะเจอคุณลินจัดการยังไงบ้างมือสองข้างกระตุกรูหูกระต่ายออกอย่างเหนื่อยหน่าย ปากของเขาหาวสองสามทีจนน้ำตาไหล วันนี้แม่งหน้าเบื่อฉิบแถมยังถูกลุงโทนบังคับขู่สารพัดว่าจะส่งคนมาสร้างความวุ่นวายที่ตลาดเรืองทรัยพ์999ของเจ๊กัลยาว่าที่แม่ยายของเขา แบบนี้จะให้หนีออกมาจากงานปุปปับเขาก็กลัวจะเกิดปัญหาทำให้ภร
ดวงหน้าเล็กในชุดซีทรูอันแสนเร่าร้อนหายใจกระเพื่อมตื่นเต้นที่ตนนั้นกำลังจะเป็นฝ่ายนำพี่เรนด้วยตนเอง ตอนนี้เธอทั้งโกรธและหึงเขา แต่ดูเขายังนอนทำหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ได้ เธอเพิ่งเข้าใจว่าความหึงหวงของคนเรามันมีอานุภาพรุนแรงถึงขนาดที่ว่าอะไรที่เธอไม่เคยก็ได้เคยภายในไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ก่อนที่เขาจะกลับมาเธอทั้งเปิดนั่งโป๊นั่งดู ทั้งหายุทธิวิธีเพื่อที่จะมัดใจพี่เรนให้อยู่หมัด ถึงเธอจะกลัวการทำอะไรแบบนี้อยู่ไม่น้อยเพราะไอ้ภาพที่ชนะศรเคยคร่อมทับและสีหน้าเหมือนปีศาจชั่วร้ายนั่นก็ยังคอยตามหลอกหลอนเธออยู่ ดังนั้นเธอจึงต้องหาภาพอื่นที่จะทำให้ติดตาได้มากกว่าภาพของเหตุการณ์ในอดีต ซึ่งก็คือภาพของพี่เรน "ลินทำไมลินเงียบไปล่ะ" "เปล่าค่ะลินกำลังกระตุ้นความเสียวตัวเองอยู่" ความตรงจนเกินไปนั่นก็เป็นเหตุให้พิรุณหลงรักปาลินจนหมดใจ เด็กคนนี้ช่างซื่อบริสุทธิ์จริง ๆ แล้วเขาก็โคตรหลงรักเลยแพนตี้สีดำถูกเกี่ยวพ้นจากข้อเท้าเล็กสะโพกนุ่มลดต่ำลงใบหน้าเล็กเห่อร้อนวูบวาบแล้วควานหาแท่งอุ่นที่กำลังจะปริแตกของชายหนุ่มที่นอนมองอยู่อย่างตั้งใจ สรรพาวุธถูกสอดเข้าไปในกลีบเนื้อที่คับแน่นจนแทบจะผ่านไปไม่ได้"อ๊ะ....อื้อ
ทุกวันปาลินจะอาสาออกไปตรวจงานที่เลานจ์ Crazy rain แทนสามี เพราะพิรุณอยากให้ภรรยาออกไปผ่อนคลายพบแสงตะวันหรือได้ทำอะไรที่อยากทำบ้าง ส่วนเขาจึงสลับหน้าที่อยู่บ้านเลี้ยงแฝดทั้งสองด้วยตนเอง"วันนี้ลินว่าจะกลับจากเลานจ์ช่วงลูกเลิกเรียนค่ะ เพราะพวกงานเอกสารลินก็เคลียร์หมดแล้ว จะมีก็แค่คนใหญ่คนโตมาจองเลานจ์จัดงานเลี้ยง ลินก็แค่ตรวจความเรียบร้อยอีกนิดหน่อย แล้วคุณจูนผู้จัดการร้านของพี่เรนก็เป็นคนที่ทำงานได้เก่งมาก ลินเลยหมดห่วงค่ะ วันนี้เลยกะว่าจะรีบกลับบ้านมาสอนลูกปั่นจักรยานตามที่สัญญากับเจ้าแฝดไว้ค่ะ" ปาลินบอกกับสามีขณะที่เขากำลังเตรียมอาหารเช้าให้ลูกแฝดทั้งสองกินก่อนไปโรงเรียน"ได้เลยพี่จะไปรอรับลินนะครับ แล้วเราค่อยไปรับลูก ๆ ด้วยกัน จุ๊บ!" พูดด้วยเสียงนุ่มแล้วประทับจูบลงมาบนปากเล็กบางของปาลิน"งั้นไว้เจอกันตอนเย็นค่ะ ลินรักพี่เรนนะคะ" ยิ้มหวานแล้วโอบกอดเขาก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน จู่ ๆ ภรรยาก็มาบอกรัก ถึงเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเธอรักเขาจนแทบจะกลืนกิน แต่วันนี้คำบอกรักของปาลินมันทำให้เขารู้สึกโหวงเหวงในใจจนอธิบายไม่ถูก"กั้งคิง" พิรุณกวักมือเรียกคู่หูบอดี้การ์ด"ครับบอส""นายคอยเฝ้าระวังปาลินไ
วันนี้เป็นวันเสาร์อาทิตย์ พ่อแม่ลูกทั้งสี่คนจึงพากันจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านลุงโทนธรรม และเพื่อฉลองงานวันเกิดอันอบอุ่นให้กับดาเนีย ซึ่งของกินจำนวนมากถูกรังสรรค์ขึ้นด้วยฝีมือของพ่อบ้านมาเฟียสองคน คือ พิรุณ กับ สุริยะ สองเพื่อนซี้ที่โตมาพร้อมกันตั้งแต่วัยอนุบาล เพียงแค่สบตาก็เดาได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรทั้งสองแข่งกันสับเนื้ออย่างสนุก พิรุณสับไก่ย่าง ส่วนสุริยะก็สับเป็ดย่าง ปาลินกับดาเนียเอียงคอซุบซิบกันรู้สึกว่าสามีของพวกเธอจะจริงจังกับการสับมากเกินไป จนลูกน้องที่นั่งรอยืนกลืนน้ำลายกันเป็นแถว ๆ เพราะลูกพี่เอาแต่บรรจงสับอย่างละเมียดละไม"พิเรนทร์! โมนเหวข่ะ เหวจะแย่" พราวมนต์คือผู้กล้าที่เข้าไปเขย่าขาของปะป๊าเรนให้หยุดสับไก่ย่างสักที "อาแช็คอาแช็คเม่ก เม่กจากิมเปรต" กลเมฆเองก็ไม่ยอมเข้าไปเกาะขาอาแซ็คพยายามเขย่งสุดตัวเพื่อจะดูว่าเมื่อไหร่จะได้กินเป็ด"โอเคครับ ปะป๊าสับไก่ให้น้องมนต์เสร็จแล้วครับ อันนี้น้ำจิ้มนะลูกมีแบบเผ็ดกับไม่เผ็ด ปะป๊าทำเองเลยนะ" พิรุณยื่นถาดหลุมของเด็กที่มีไก่ของโปรดสับเป็นชิ้นน้อย ๆ ให้ลูกสาวไปรับประทานที่โต๊ะกับคุณแม่"ขบคูนค่าพิเรนทร์" พิรุณฉีกยิ้มเอ็นดูลูกสาวที่ต
พัฒนาการของพราวมนต์และกลเมฆล่วงเลยมาจนถึงสี่ขวบและพร้อมที่จะเข้าสู่ชั้นเตรียมอนุบาลปาลินกับพิรุณจึงพาไปสมัครเรียนที่โรงเรียนในเครือเวหะศิลปการ หรือโรงเรียนอนุบาลเวหะซึ่งมีทัพฟ้า เพื่อนสนิทในกลุ่มเดอะเซฟเฟอร์นั่งแท่นบริหารต่อจากครอบครัว"หวัดดีคร้าบ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ เชิญเลยครับผม" ผู้อำนวยการหนุ่มสุดหล่อหุ่นสูงชะลูดราวกับดารายืนยกมือไหว้ผู้ปกครองต้อนรับภาคการศึกษาใหม่อย่างอ่อนน้อม"ฮานึล! " ชื่อเกาหลีของเขามักจะไม่ค่อยได้ถูกเรียกบ่อยนักแต่ถ้ามีคนกล้าเรียกขึ้นมาก็เดาได้เลยว่าเป็นฝีมือของเพื่อนในแก็ง ผู้อำนวยการหนุ่มหันไปแล้วยิ้มกว้างทันทีที่เห็นใบหน้าของพิรุณยืนยิ้มแป้นให้ด้านข้างมีลูกชายวัยสี่ขวบยืนเกาะขาพ่ออยู่ด้านข้าง"ไอ้เรนมาแล้วเหรอวะ สวัสดีครับคุณลิน อ้าวสวัสดีครับพราวมนต์กลเมฆ จำอาได้ไหม คงจำไม่ได้แหละเนอะอาเคยวีดีโอคอลคุยกับพวกหนูด้วยตอนนั้นแค่สองขวบเองมั้ง" "ซาหวัดเดค้าบอาฝ้า ซาหวัดเดค่าอาเฟ้อ" ลูกแฝดสองคนของเพื่อนที่ยังพูดจาไม่ค่อยชัดทำเอาทัพฟ้าถึงกับหลุดยิ้มด้วยความเอ็นดู"ลินกับพี่เรนฝากลูกด้วยนะคะคุณฟ้า ทัพฟ้าหรือฮานึล ลูกเสี้ยวไทยเกาหลีที่ต้นตระกูลเป็นคนเกาหลีแล้วย
"พี่จะเสริฟ์พิซซ่าให้ลินกินไปยันเช้าเลย จัดให้หกถาดจุก ๆ เลยดีไหมครับ" สิ้นเสียงที่คลอเคลียรดแถวเนินอกของเธอ ปากกระจับก็ตะโบมดูดลงมาบนยอดถันอย่างกับทารกเพศชาย ขณะที่ดูดกลืนอกของเธอมือทั้งสองข้างก็นวดบีบเต้าที่พองขยายไปด้วย นัยน์ตาที่เปี่ยมด้วยไฟปรารถนาปรือขึ้นมองดูใบหน้าที่หลับพริ้มรับเคลิบเคลิ้มในรสราคะ"อึ้ม...ปะป๊าเรนดูดแรงไปแล้วนะคะ...อ๊าพี่เรน!" ก็คนมันคิดถึงเมียใจจะขาด จะให้มาเนิ่บนาบอ้อยอิ่งอยู่ได้ยังไง แต่ถึงแม่ตัวเล็กของเขาจะบอกว่าเขาดูดแรง แต่ก็แอ่นหน้าอกต้านรับริมฝีปากของเขาไม่หยุดนิ้วทั้งสิบของปาลินแทรกเข้าไปในเรือนผมมือไม้ไล้วนหัวทุยจนสะเปะสะปะด้วยความซ่านเสียวเกินบรรยาย คงเพราะตั้งแต่ที่เธอตั้งท้องและเริ่มมีน้ำนม เต้านมที่คอยปั๊มนมให้ลูกอยู่เป็นประจำมันเริ่มอ่อนไหวได้ง่ายขึ้น ทั้งที่พี่เรนยังไม่ได้แตะส่วนอื่นของร่างกายแต่เธอก็เกือบไปถึงเส้นชัยก่อนเขาเสียแล้วคนที่กำลังหลงอยู่ในรสสวาทถูกกดแช่ลงกับหมอนใบโตกว่าจะรู้ตัวว่าสามีเปลื้องผ้าจนเหลือแต่เนื้อตัวว่างเปล่าก็เป็นตอนที่มือหยาบโลนดันเนินขาอ่อนนุ่มด้านในของเธอจนฉีกออกกว้าง"ฮ้า....อ๊ะพี่เรนขา" ใบหน้าขาวแทรกเข้ามาที่กลางห
กั้งกับคิงที่อยู่ในชุดพ่อบ้านสวมผ้ากันเปื้อนสีดำสรีนฟ้อนต์ว่า 'พ่อบ้านเรดเรน' กับเจ๊กัลยาช่วยกันเลี้ยงพราวมนต์กับกลเมฆที่เริ่มคลานไปทั่วและซุกซนตามวัย ทันใดที่ทั้งสองเห็นเจ้านายแบกนายหญิงออกมาจากรถ พวกเขาก็วิ่งถลาเข้าไปหาบอสด้วยความคิดถึง"บอสคร้าบบบบ" ลูกน้องคู่หูดูโอ้ร้องเรียกพร้อมกัน"แต่งตัวอะไรของพวกมึง" กั้งกับคิงยิ้ม"ก็ชุดพ่อบ้านไงครับ โน่นทุกคนก็มีเหมือนกันหมด" คิงชี้ไปที่ลูกน้องอีกสิบคนที่ช่วยกันตัดหญ้า ปลูกดอกไม้ อาบน้ำหมา และทำความสะอาดบ้านรอต้อนรับบอสอย่างขยันขันแข็ง ทุกคนต่างมีชุดผ้ากันเปื้อนสีดำสกีนคำว่าพ่อบ้านเรดเรนเหมือนกันหมดทุกคน"ลินทำให้เองแหละค่ะน่ารักดี แต่พี่เรนวางลินก่อนได้ไหม"ฉิบหายแล้วเมียเปลี่ยนลูกน้องหน้าโหดเข้าสู่โหมดฟรุ้งฟริ้งได้ภายในหกเดือน แล้วแบบนี้แก็งอื่นกลุ่มอื่นมันจะกลัวกันไหมวะเนี่ย พิรุณยอมวางภรรยาลง ปาลินยิ้มกริ่มอย่างมีเลศนัยทันที"อะไรตัวแสบ" คิ้วเข้มกระตุกอย่างสงสัย ปาลินวิ่งหายเข้าไปในบ้านแล้ววิ่งออกมาสะบัดผ้ากันเปื้อนสีดำสกรีนลายเดียวกันกับลูกน้องของตน"ลินมีของพี่เรนด้วย ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะคุณสามี....จุ๊บ!" ปาลินสวมผ้ากันเปื้อนให้พิ
6 เดือนผ่านไปพิรุณเดินทางกลับมาจากนิวยอร์กพร้อมกับเชสและทนายความกริช ทนายคนสนิทรุ่นพ่อของลุงโทนธรรม แต่ดาเนียที่ไปด้วยกันนั้นเลือกที่จะไปเรียนต่อที่สถาบันแฟชั่นอีกสามปี เพื่อหลบไปเลียแผลใจ ดวงหน้าคมขาวยิ้มสดใสเมื่อเขาแอบหลบซ่อนอยู่ภายในห้องทำงานในสุดของเลานจ์ซึ่งเป็นห้องกระจกเงาที่อยู่หลังห้องของปาลินอีกชั้น เรียกได้ว่าเป็นห้องแห่งความลับที่ใช้หลบศัตรูยามมีภยันอันตรายเขากลับมาถึงตั้งแต่เมื่อเช้าและรีบบอกเชสว่าเขาจะมาแอบดูปาลินทำงานสักพักหนึ่ง เขาอยากนั่งมองเมียเงียบ ๆ และดูว่ายัยตัวเล็กของเขานั้นเก่งกาจขนาดไหน เพราะตั้งแต่เขาจากไปภรรยาที่ใคร ๆ เคยสบประมาทก็งัดความสามารถในการเป็นผู้นำชายฉกรรจ์อีกหลายสิบชีวิตขึ้นมาและคุมพวกเขาได้อยู่หมัด ด้วยรอยยิ้มหวานแต่ยามเอาจริงก็ดูน่าเกรงขามและสง่างามจนลูกน้องใต้อาณัติของเขายังต้องยอมก้มหัวให้นายหญิง"น้ำแตงโมปั่นค่ะคุณลิน" จูน ผู้จัดการของเลานจ์เดินนำน้ำแตงโมเข้ามาเสริฟ์พลางชำเลืองมองห้องกระจกเงาที่ซ้อนอยู่ติดกับห้องทำงานของนายหญิง จูนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนปาลินเหลือบมองใบหน้าที่เอาแต่ยืนยิ้มของผู้จัดการ"มีความสุขอะไรคะวันนี้" ปาลินยิ้มทัก"ปะ....เ
หลังจากที่เมื่อคืนพิรุณกับปาลินรีบร้อนกลับบ้านเพื่อจะมาบอกลาแม่เพชรไพร แต่เธอก็รีบกลับไปพร้อมกับเจ้าสัวเทิดวิช และโทรตามให้เจ๊กัลยามาดูแลหลานแฝดแทน คืนนั้นทั้งคืนปาลินอดวิตกกังวลแทนสามีไม่ได้เพราะเท่าที่เธอและเขารู้ก็มีเพียงแค่ เกิดเรื่องวุ่นวายที่ไร่วิโอล่า แล้วพอถามแม่ของเธอ เจ๊กัลยาก็เอาแต่ส่ายหน้าบอกไม่รู้ท่าเดียว มันทำให้เธอนอนกระสับกระส่ายทั้งคืนจนตื่นนอนตั้งแต่ตีห้าเพื่อปั๊มนมให้ลูก ๆ ระหว่างนั้นจึงเปิดทีวีดู ดวงตาที่สะลืมสะลืออยู่นั้นเบิกตากว้างสว่างโล่งทันทีที่เห็นข่าวไร่องุ่นถูกไฟไหม้ และไร่ที่ว่านั้นก็คือไร่วิโอล่านั่นเอง"พี่เรนคะ พี่เรนมาดูนี่เร็ว" พิรุณที่กำลังแก้ผ้าอยู่นั้นรีบตะครุบเอาผ้าขนหนูมาพันเอวสอบเอาไว้ เพราะเมียรักรีบลากแขนให้ไปดูบางสิ่งที่ด้านล่าง"อะไรครับลิน หรือลินอยากกินพี่เป็นมื้อเช้าครับ""ไม่ใช่ซะหน่อยค่ะ ลินจะให้พี่เรนดูข่าวในทีวี ดูสิคะข่าวไร่องุ่นวิโอล่าถูกลอบวางเพลิง"พิรุณกดเร่งเสียงในโทรทัศน์ที่ผู้รายงานข่าวเป็นบุคคลที่เขารู้จักดี ไพรัช กิตติโชจน์ พ่อตาของชิตพล เพื่อนสนิทของบอสธิ"เกิดอะไรขึ้นกันแน่" พิรุณรีบโทรตามเชสให้สืบข่าวดังกล่าว ส่วนเขาโทรไ
หลังจากที่ปาลินกับดาเนียทักทายกันและพูดคุยกันอย่างถูกปากถูกคอ โทนธรรมก็เดินมาพร้อมกับเชสแล้วกวักมือเรียกพิรุณให้เข้ามาหา เขาทำหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อยเมื่อได้รับรู้ว่า พันธมิตรคู่ค้าหนุ่มคนใหม่ที่มีอายุไล่เลี่ยกับหลานชายนั้นมีประวัติโชกโชนมาก่อน"ถึงฉันจะเรื่องมากไม่อยากให้แม่หนูปาลินนั่นแต่งงานกับแก แต่ดู ๆ แล้วก็คงไม่มีใครรับมือแกได้ดีเท่าหนูลินอีกแล้ว อีกเรื่องลุงขอโทษด้วยล่ะกันที่คอยยัดเยียดผู้หญิงให้แกตลอด ส่วนเรื่องชนะศรลุงจะคอยจับตาดูให้อีกแรง ถ้ามันคิดตุกติกกับฉัน ยังไงฉันก็ไม่เก็บมันไว้หรอก แกพาเมียกลับบ้าน ป่านนี้ลูกกระจองอแงกันหมดแล้ว""ทำไมลุงถึง" พิรุณรู้สึกอึ้งแล้วเหลือบมองหน้าเชส มือขวาคนสนิทได้แต่ยิ้มส่งให้เป็นคำตอบ เขาแทบจะไม่เชื่อเลยว่าลุงจะยอมรับเมียของเขา ทั้งที่ผ่านมาคัดค้านมาตลอด"เฮ้อ!....ถ้าแกจะถามฉันว่าเพราะอะไร ก็คงเป็นเพราะลูกแฝดของแก เด็กมันไม่รู้เรื่องอะไร ฉันก็ขี้เกียจจะพรากพ่อแม่ลูก แค่แม่ยัยเนียตายไปตั้งแต่ยัยเนียยังเด็กฉันก็รู้สึกว่าตัวเองมีเวรกรรมติดตัวมากพ่อแล้ว ถึงต้องใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาตลอดแบบนี้""แสดงว่าคุณปู่โทนธรรมเห่อหลานซะแล้ว แต่ต่อไปยัยเนียก
กลางงานแถลงข่าวเปิดตัวร่างสูงโปร่งที่สูงกว่าพิรุณ เดินผ่าวงล้อมตรงเข้ามาทักทายเขาจากทางด้านหลัง มือหนาวางลงบนบ่ากว้า กั้งกับคิงผงะแล้วปรี่เข้าไปซ้อนอยู่ด้านหลังนายหญิงเมื่อเห็นบุคคลที่มีใบหน้าเย็นชากว่าเจ้านายของตน กับแววตาไร้ความปราณีตวัดมองมา เขาพยักหน้าทักปาลินเล็กน้อย ก่อนที่พิรุณเพื่อนสนิทที่สุดของเขาจะหันหน้ามาปะทะ"แซ็ค!" พิรุณตกใจที่เห็นเพื่อนของตนในงานของลุงโทนธรรม"กูมีเรื่องจะคุยด้วย" เพื่อนสนิทที่ไม่เจอกันเกือบห้าปีเต็มพากันเข้าไปคุยในห้องวีไอพีของโรงแรม นัยน์ตาว่างเปล่าที่เต็มด้วยความโศกสลดยังคงอาบชุ่มเจือปนอยู่จนผู้ล่วงรู้อดีตที่เจ็บช้ำของเพื่อนรักอย่างพิรุณถึงกับรู้สึกสร้อยเศร้าไม่ต่างจากเพื่อนซี้"มึงไปบอสตันมาใช่ไหม" พิรุณทักพลางส่งวิสกี้ให้เพื่อนจิบ เขารับมาจิบไปอึกใหญ่แล้ววางแก้วลง"อืม" เสียงทุ้มทรุดตัวลงนั่งบนโซฟายกขาข้างหนึ่งขึ้นไขว่ห้าง "เมื่อวานน้องสาวมึงมาวุ่นวายกับกู""กูขอโทษด้วยว่ะที่ดาเนียไปตอแยมึง" เขาเอ่ยแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม"ก็ไม่ได้ตอแยอะไร แค่มาสมัครงานเลขา""แล้วมึงรับดาเนียเข้าทำงานหรือเปล่า""กูรับเลขามาสามคน คนนึงปรนนิบัติตอนกลางคืน คนนึงตอนกลางวั