THIRD POV"Mama, nabalitaan mo na ba? Nasusunog ngayon ang building kung saan nakatira si Emerald."Lihim na napangiti si Haidee dahil sa narinig mula sa kaniyang anak. Matagal na niyang nais mawala sa landas ang anak ng kaniyang asawa. Ngayon lang niya tuluyang naisagawa ang plano sapagkat iyon ang tamang pagkakataon na muling palabasin na aksidente ang pagkamatay nito."Hindi ko alam ang mararamdaman ko, Mama. Ang sabi kasi ay na-trap sa building na 'yon si Emerald."Tumingin si Haidee sa anak at bahagya siyang nagulat dahil may bakas ng pag-aalala mula sa dalaga. Hindi iyon ang inaasahan niyang magiging reaksyon nito."Huwag mong sabihin na nag-aalala ka sa babaeng iyon?" hindi makapaniwalang tanong niya."Mama, galit ako sa kaniya pero ang inaalala ko ay si Papa. Masakit man sa akin ngunit alam kong masasaktan si Papa kapag nawala si Emerald," malungkot na sagot sa kaniya ni Brenna.Huminga ng malalim si Haidee at saka nilapitan ang anak. Marahan niyang hinaplos ang buhok nito. "H
FLASHBACK Katatapos lang ng meeting ni Trevor at kasalukuyan siyang naglalakad pabalik sa kaniyang opisina. Napansin niya ang kaniyang Mama Anna na nagmamadali sa paglalakad. Palingon lingon pa ito sa paligid kaya hindi na nagdalawang isip pa si Trevor na sundan ang ginang. Palihim siyang sumunod dito at nagtaka siya nang sa rooftop ng building ito nagpunta. “Hello. May ipapagawa ako sa ‘yo ngayon din,” narinig pa niyang sabi ng ginang na may kausap na sa cellphone nito. Ilang saglit pa ay muling nagsalita si Anna. “Pumuslit ka sa condo ni Trevor. Buksan mo ang kanilang LPG upang sa pag-uwi ni Emerald doon ay saktong sasabog ito. Kailangang mawala na ng babaeng iyon dahil nakakasagabal na siya sa lahat ng plano. Gawin mo itong malinis, palabasin na aksidente ang lahat. Maliwanag ba?” Hindi na tinapos pa ni Trevor ang usapan. Mabilis niyang nilisan ang rooftop at agad na nagderetso sa kaniyang opisina. Ini-lock niya ang pinto ng opisina niya at saka tinawagan ang asawa. “Emerald,
THIRD POV Hindi na nakapagsalita pa si Haidee dahil nilayasan na siya ng anak na si Brenna. Sa sobrang inis niya ay pinuntahan niya ang asawa na hanggang ngayon ay hindi pa rin nakakapagsalita. Naabutan niya itong gising kaya naman hindi na siya nag-aksaya ng oras. “Pwede bang kalimutan mo na ang anak mo sa labas? Si Brenna ang nasa tabi mo ngayon kaya siya na lang dapat ang pagtuunan mo ng pansin,” galit niyang sabi sa asawa. Tiningnan lamang siya ni Ricky. Ano pa bang aasahan niya gayong wala pang kakayahan na makapagsalita ito? Simula rin nang atakihin ito ay hindi na niya ito sinasamahan sa kwarto. Mas pinili niyang matulog sa guest room. Nagdahilan na lamang siya sa kaniyang anak na mas kailangan nila iyon kaya hindi na ito nagtanong pa. Bibihira na rin niyang bisitahin sa kwarto ang asawa at ngayon na lamang niya ulit ito nakita. “Nawalan ka na ng isang anak, Ricky. Sana naman ay huwag mong hayaan na pati ang anak mong si Brenna ay mawala sa ‘yo.” Pagkasabi niya no’n ay luma
THIRD POV “Mabuti na lamang na mas pinili ni Trevor na huwag mangialam sa kumpanya,” pagbasag ni Haidee sa katahimikan. Kasalukuyan silang kumakain ng hapunan ng kaniyang anak na si Brenna. At simula kaninang umaga ay ngayon lang sila magkakausap ulit ng anak. “Hindi ka na dapat pang mangamba dahil ikaw pa rin ang CEO,” sarkastikong sagot naman sa kaniya ni Brenna. “Brenna, sa halip na tayong dalawa ang magkakampi ngayon ay bakit parang kinakalaban mo na ako? Ano bang gusto mong mangyari?” hindi makapaniwalang sambit niya sa anak. Napailing naman si Brenna. “Honestly, hindi ko na rin po alam kung ano bang gusto ko. Kumpanya? Si Trevor? Si Papa? Ewan ko, Mama. Nawala nga si Emerald ngunit tila minumulto naman niya ako.” Napatigil sa pagkain si Haidee at saka takot na tumingin sa anak. “Minumulto ka rin niya?” hindi makapaniwalang tanong niya. “I mean, hindi siya tuluyang nawala dahil hindi ko pa rin makuha ang mga inagaw niya sa akin. Pero teka, what do you mean about minumulto ri
THIRD POV“Nasaan si Trevor?” tanong agad ni Carlo nang makarating siya sa dining area ng kanilang mansion. Naabutan niya doon si Anna na nakaupo na at hinihintay siya.“Tinawagan ko na siya at ang sabi niya ay mag-oovertime siya sa opisina,” seryosong sagot sa kaniya ng asawa.Isang buntong hininga naman ang pinakawalan ni Carlo. Hindi na niya alam kung anong gagawin sa panganay niyang anak. Simula kasi nang mawala ang asawa nito ay hindi na rin nila ito masyadong nakakausap. Lagi lamang itong nasa opisina at bibihira na niyang makita. Noong una ay hinahayaan niya lang muna ito dahil binibigyan niya ito ng panahon para magluksa. Ngunit ngayon ay ikinakabahala na niya ang inaakto ng anak.“Just give him some time, Carlo,” dugtong na sabi ni Anna na nagsimula nang sumandok ng pagkain.“Until when? Hindi siya maaaring maging ganoon habangbuhay,” iiling iling na sabi naman niya.“Mahal na mahal niya si Emerald ngunit makakalimutan din niya ito. Bata pa naman siya kaya paniguradong makaka
THIRD POV“Kuya, sorry kung ngayon lang kami nakauwi ni Lola,” umiiyak na sabi ni Audrey habang mahigpit na nakayakap sa kaniyang kapatid.Natagalan pa bago sila umuwi ng Pilipinas dahil nagkataon na may parating na exam si Audrey kaya kumuha muna siya ng exam bago umuwi. Kasama niya ang kanilang lola sa pag-uwi dahil maski ito ay lubhang naapektuhan sa biglang pagkawala ni Emerald.“Magpahinga na muna kayo dahil paniguradong pagod kayo sa biyahe,” sabi ni Anna sa mag-lola.Agad namang umiling si Lola Mirasol. “Gusto kong puntahan ang apo kong si Emerald. Trevor, samahan mo kami ni Audrey sa kaniya,” maawtoridad na sabi pa nito.Walang emosyong napatango naman si Trevor. Napabuntong hininga naman si Carlo dahil sa iniaakto ng kaniyang anak simula nang mawala si Emerald. Hindi ito nagpapakita ng kahit na anong emosyon at lagi lamang itong tahimik. Hindi naman nito napapabayaan ang TAC ngunit mapapansin pa rin ang biglang pagbabago nito. Halos sa opisina na nga ito tumira at ngayon lang
BRENNA’S POV “Brenna, tama na ‘yan. Lasing ka na,” seryosong sabi sa akin ni Cheska na kanina pa ako pinipigilan sa pag-inom ko. Marahan akong napailing. Tanging ang alak ang sa tingin ko ay kakampi ko ngayon. Hindi ko alam kung paano humantong sa ganito ang buhay ko. Buong akala ko ay magiging maayos na ang lahat sa oras na mawala sa buhay ko si Emerald ngunit tila naging baligtad ang lahat. Lalong lumayo ang loob sa akin ni Papa at parang wala nang pakialam si Mama sa kaniya. Ang tanging mahalaga na lamang kay Mama ay ang kumpanya. Mas lalong hindi ko na rin nalapitan si Trevor. Kung noon ay may malaking harang na pumapagitna sa amin, ngayon naman ay tila may sarili na siyang mundo na mas lalong hindi ko na kayang abutin pa. Mas lalong naging imposible na mapansin niya ako. “Hindi ko alam kung nagce-celebrate ka ba o naghihinagpis,” iiling iling na sabi pa ni Cheska. Mapait akong napangiti. “Kung tutuusin nga ay dapat masaya ako dahil wala na si Emerald. Akala ko makukuha ko na
THIRD POV “Thank you, Trevor,” nakangiting sabi ni Brenna nang makarating silang dalawa sa harap ng bahay ng mga Villafuente. Inabot din ng halos tatlong oras ang pag-uusap nilang dalawa habang umiinom sa bar. Hindi ganoon nalasing si Brenna dahil sinamantala niya ang pagkakataon na makausap ng mahabang oras ang binata. Sa unang pagkakataon ay tila naging open ito sa kaniya na labis niyang ikinatuwa. Hindi rin gaano uminom si Trevor dahil may dala itong sasakyan at nagprisinta pa ito na ihatid siya. Iniwan na lamang ni Brenna ang kaniyang sasakyan sa kaibigan na si Cheska na siyang may-ari ng bar. “Brenna, I don’t want to rush things. Lalo na at kamamatay lang ng asawa ko. Ayokong paasahin ka,” seryosong sabi naman ni Trevor kay Brenna. Marahan namang umiling si Brenna. “Hindi naman ako nagmamadali, Trevor. Ang mahalaga ay kinakausap at pinapansin mo na ako. Siguro naging padalos dalos ako noon sa ‘yo kaya hindi mo ako nagustuhan. But I promise you, I will take it slowly” mabilis
EMERALD'S POV Hindi na maalis-alis sa labi ko ang mga ngiti ko habang pinagmamasdan ang mga gamit ni Trevor dito sa kwarto kung saan siya nag-propose sa akin. Anim na buwan na ang nakakaraan simula noon kaya anim na buwan na rin ang anak namin. Paminsan minsan ay tumatakas ako para makapuslit dito at balikan ang nakaraan namin noong high school pa lamang kami. Hindi ako makapaniwala na halos lahat ng gamit ay naitago pa niya, mula sa mga sulat na ibinigay ko sa kaniya, sa mga litratong sa studio pa namin kinuha, at pati mga resibo ng 7-11 kung saan madalas kaming mag-ice cream noon. Halos hindi na nga mabasa ang nakasulat sa mga resibo dahil nabubura na ang mga naka-imprenta dito. "Nandito ka lang pala." "Ay kabayo!" Napatawa si Trevor dahil sa naging reaksyon ko nang bigla siyang magsalita. Sinamaan ko naman siya ng tingin kaya mabilis siyang lumapit at hinalikan ako sa noo. "Ang cute mo talaga kapag nagugulat, Baby," sabi pa niya. "Paano mo nalaman na nandito ako?" pag-
EMERALD'S POV FLASHBACK (9 years ago) "Hoy, Emerald, sasama ka rin sa field trip natin, hindi ba? Kasi excited na ako!" Napatingin ako kay Chloe nakaupo na sa tabi ko. Lunch break namin ngayon at nakatambay lang kami sa loob ng classroom. Kakatapos lang din kasi naming kumain at mas pinili naming hindi na lumabas. Nag-aalala kasi siya na baka makasalubong namin sa labas si Brenna at maisipan na naman ng kapatid ko na bully-hin ako. "Oo. Nagsabi na ako kay Papa. Kasama si Brenna kaya kasama rin ako," seryosong sagot ko naman. "So, kapag pala hindi sumama si Brenna, hindi ka rin sasama? Hay naku, para ka namang anino ng bruha mong kapatid," nakangusong sabi naman niya sa akin. Mahina ko siyang hinampas sa braso. "Huwag ka ngang maingay diyan. Baka may makarinig sa 'yo. Makakarating 'yan panigurado kay Brenna," sabi ko naman. Napairap naman sa akin si Chloe. "Ewan ko ba sa 'yo. Pumapayag ka na ganyanin ka ng kapatid mo. Masyado ka nang naaapi," dismayadong sabi pa sa akin ng
EMERALD'S POV Hindi ko na napigilan ang mga luha ko nang makita ko ang kabuuan ng kwarto. Punong puno ito ng mga stolen pictures ko simula noong highschool pa lamang ako hanggang sa nagtatrabaho na ako. Napakarami nito na halos mapuno na ang buong kwarto. Sa kisame naman ay may mga maliliit na ilaw na siyang nagbibigay liwanag sa buong kwarto. At sa sahig naman ay punong puno ito ng mga petals ng iba't ibang klase ng bulaklak. At nang mapunta ang tingin ko sa lalaking nakaluhod sa may gitna ng kwarto ay napatakip na lamang ako sa aking bibig. Lumuluha na rin siya habang may hawak siyang isang maliit na kulay pulang box at kapag tinatamaan ng ilaw ang laman niyon ay kumikinang ito. "Hi, Baby," nakangiting sambit niya kahit patuloy ang pagpatak ng luha niya. "Trev," ang tanging nasabi ko na lamang. "Hindi ba't sinabi ko sa 'yo na itatama ko ang lahat sa oras na maging maayos na ang mga gulo. And this is the right time to do it. Emerald, please marry me again." Sasagot na sana ako n
EMERALD'S POVMabilis na lumipas ang mga buwan. Nanalo kami sa mga kasong isinampa namin kina Tita Haidee at Tita Anna at nahatulan sila ng habambuhay na pagkakabilanggo. Si Brenna naman ay tuluyan nang nawala sa tamang pag-iisip kaya nasa isang mental institution na siya upang doon ay magpagaling. Marami na ring nagbago simula nang matapos ang mga gulo.Ako na ulit ang nagma-manage ng kumpanya ni Papa. Si Papa naman ay nagpapahinga na lamang sa bahay dahil ipinamana na niya ng tuluyan sa akin ang kumpanya. Si Audrey ay bumalik na ulit sa US kasama si Lola Mirasol upang tapusin ang pag-aaral doon. Kami naman ni Trevor ay sa mansion ng mga Carter pansamantalang tumutuloy habang pinapagawa pa namin ang bahay namin. Mas malapit kasi ang bahay nila sa mga trabaho namin kaya doon na rin kami nagpasyang pansamantalang mag-stay.Si Trevor na ang namamahala sa TAC dahil nag-retired na rin si Papa Carlo. Pabalik balik na lamang siya sa US at Pilipinas upang aliwin ang sarili. Malaki na rin an
EMERALD'S POVNapaiwas ako ng tingin nang makita si Brenna na nakatayo malapit sa amin. Nakaposas pa rin ang mga kamay niya at may dalawang pulis ang nakabantay sa kaniya. Kung hindi ako nagkakamali ay dadalhin na siya sa isang Psychiatrist upang ipa-check up."Brenna, anak," umiiyak na sambit ni Papa habang papalapit ito sa kapatid ko."Anak? Itinuturing niyo pa po ba akong anak? Ni hindi niyo sinabi sa akin na magaling na kayo. Pinaniwala niyo ako na hindi pa kayo nakaka-recover," umiiyak na sabi naman ni Brenna.Naramdaman ko ang paghawak ni Trevor sa kamay ko. Tumingin ako sa kaniya at binigyan niya ako ng isang tipid na ngiti. Alam kong pinapalakas niya lamang ang loob ko ngayon."Ginawa ko iyon para sa ikabubuti ng lahat, Brenna.""Ikabubuti ng lahat o ikabubuti ng anak niyong si Emerald? Sabagay, hindi na ako magtataka dahil siya naman ang paborito niyo.""Hindi totoo 'yan. Pareho ko kayong anak. Kung tutuusin nga ay mas binigyan kita ng pansin noon dahil ayokong maramdaman mo
EMERALD'S POV"Kuya!" Napalingon kami sa kapatid ni Gino nang dumating ito sa ospital. Siya kasi ang piniling tawagan ni Trevor upang ibalita ang mga nangyari. Ang alam din kasi ni Trevor ay nasa ibang bansa ang kanilang mga magulang."Huwag kang OA. Daplis lang 'to," pagpapakalma naman ni Gino sa kapatid."Kahit na! Sabihin mo, sino sa mga tauhan ko ang bumaril sa 'yo?" natatarantang tanong pa ni Charlene."Enough, Charlene. Hindi ako ang biktima dito. It's Emerald."Dahang dahang tumingin naman sa akin si Charlene. Hindi siya makatingin ng deretso sa akin at nilalaro laro pa niya ang mga daliri niya."Sorry. Ang sabi kasi sa akin ni Brenna ay ibibigay ka niya kay Kuya. Akala ko ay tama ang desisyon ko," mahinang sabi niya sa akin."No worries, Charlene. Alam kong si Kuya mo lang ang iniisip mo. But everything is fine now," seryosong sabi ko naman.Wala naman na kasi akong balak na idamay pa ang kapatid ni Gino. Oo't tauhan niya ang ginamit ni Brenna ngunit masyado nang magulo para
THIRD POVAabutin na sana ni Emerald ang kamay ni gino upang sumama rito ngunit kapwa sila natigilan nang biglang mag-ring ang cellphone ni Brenna. Sabay pa silang napalingon sa dalaga na kasalukuyan nang kinukuha ang cellphone sa bag nito. Biglang nakaramdam ng kaba si Emerald sa hindi niya malamang dahilan.“Yes, Charlene?” bungad ni Brenna nang sagutin nito ang tawag.“Gaga ka! Nasaan ka ngayon? Nakuha mo na ba si Emerald?” kinakabahang tanong naman sa kaniya ng kaibigan.“Bakit? Anong problema?” naguguluhang tanong naman niya.“My god, Brenna! Kung alam ko lang na mangyayari ito, hindi ko na sana pinahiram sa ‘yo ang mga tao ko. Baka madamay pa ako sa gulo ng pamilya mo,” naiinis na sagot pa sa kaniya ng dalaga.“Teka, teka, ano bang pinagsasabi mo?”“Hindi mo pa ba alam? Nasa kustodiya na ng pulis ang mama mo. Murder ang kaso niya.”Tila namutla si Brenna sa narinig. Bumilis ang tibok ng puso niya dahil sa takot na naramdaman. Nagsimula na ring mamawis ang kaniyang mga kamay.“S-
THIRD POVMapait na napangiti si Brenna nang marinig niya ang boses ng lalaking paulit ulit siyang sinaktan. Nawala na ang malambing na boses nito na kailan lang ay kausap niya. Tila nagpapanggap lang talaga ang binata sa harap niya upang makakuha ng impormasyon tungkol sa kaniyang ina.“Relax. Hindi mo kailangang magalit, Trevor. Ligtas sila sa ngayon,” walang emosyong sabi niya sa binata.“Huwag na huwag mo siyang sasaktan,” tarantang sabi pa nito.Muling napangiti si Brenna at saka huminga ng malalim. “Ang lakas ng loob mong sabihin ‘yan sa akin ngayon. Niloko mo ako at pinaasa. Kung ano-ano pang kasinungalingan ang sinabi mo sa akin para ano? Para makakuha ka ng impormasyon?”“At bakit naman ako kukuha ng impormasyon mula sa ‘yo? May alam ka ba sa totoong nangyari sa sunog na nangyari sa condo ko noon?” deretsong tanong ni Trevor sa kaniya.Natigilan si Brenna habang nanggagalaiti pa rin sa galit. Napahinga siya ng malalim nang makita ang binatang tinawagan niya kani-kanina lamang
THIRD POVPunong puno ng tensyon ang opisina ni Trevor sapagkat naroon ang kaniyang ama at kapatid na si Audrey. Nakalatag sa kaniyang table ang mga ebidensya na nakalap niya upang idiin sa kasong isinampa niya laban sa kaniyang stepmother at sa karelasyon nito na si Haidee. Isa isa itong tiningnan ng kaniyang ama at silang magkapatid ay naghihintay lamang sa reaksyon nito.“Papa, I’m sorry kung sa ganitong paraan mo pa malalaman ang lahat,” pagbasag niya sa katahimikan.Lumapit sa kaniya si Audrey at mahigpit na hinawakan ang kamay niya. Malaki ang pasasalamat niya sa kaniyang kapatid dahil kahit masakit para rito ang mga nangyayari, mas pinili nitong pumanig sa tama. Ang hinihiling na lamang niya ngayon ay sana’y ganoon din ang kanilang ama.Dahan dahang ibinaba ni Carlo ang mga papel at nagpakawala ng isang buntong hininga. “Hindi ko alam na aabot sa ganito ang asawa ko,” dismayadong sambit nito.Nagkatinginan ang magkapatid sapagkat kalmado ang kanilang ama. Hindi rin ito mababaka