Maraming salamat po sa inyong lahat. Hihi. Natuwa ako sa mga nag-comment kahapon. Mabuti na lang talaga na-control ko ang kamay ko sa pagta-type dahil kung hindi, disaster talaga ang chapter kahapon. Hahaha.
Emerald's POV Alas onse na natapos ang wedding reception at halos lahat ng bisita ay nakaalis na. Ang nandito na lang ay ang pamilya ni Trevor at sina Papa. Kasalukuyang nag-uusap ang mga pamilya namin ngunit mahahalata na si Papa lamang ang nakikipag-usap. Napansin ko rin na hindi masyadong nagsasalita ang stepmother ni Trevor. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit iba ang pakiramdam ko sa kaniya. Marahil ay dahil hindi ko pa nararamdaman na tanggap niya ako bilang asawa ni Trevor. "Anong oras kaya sila matatapos sa pag-uusap? Gusto na kitang masolo," bulong sa akin ni Trevor na halos nakapagpatindig sa mga balahibo ko. "Tumigil ka nga, nakarami ka na kagabi," mahinang sabi ko naman sa kaniya. "Hindi pa kita asawa kagabi kaya hindi counted 'yon," nakangusong sabi naman niya. Bahagya naman akong napatawa at napailing na lamang. Ang totoo ay kinakabahan ako na matapos ang selebrasyon ng kasal namin. Hindi ko alam kung paano gagampanan ng buo ang pagiging asawa ko kay Trevor. Ibin
Emerald's POV Ala una na ng madaling na kami nakaakyat sa isang kwarto dito sa event's place nina Trevor. Napailing na lamang ako dahil maski dito sa mga kwarto ay sunod pa rin sa theme nila na pang-princess o royal. Kaya hindi na talaga nakakapagtaka na isa ang White Castle sa mga pinakasikat na event places sa buong bansa. "You're tired, Baby. Maligo ka na muna? May mga damit dyan sa cabinet," seryosong sabi sa akin ni Trevor habang may tinitingnan siya sa cellphone niya. Napatingin naman ako sa paperbag na hawak ko. Bigay ito sa akin ni Audrey at kabilin-bilinan niya na ito raw ang isuot ko ngayong gabi. Hindi ko pa ito natitingnan ngunit malakas ang kutob kong nighties ito dahil sinabi pa niya sa akin na excited na siya na magkaroon ng pamangkin. Kapag naaalala ko iyon ay pakiramdam ko'y namumula ang buong mukha ko. Sinabi pa niya na kasama niya si Lola Mirasol sa pagbili nito. Pumasok na lamang ako sa CR para maligo dahil nalalagkitan na ako sa katawan ko. Napangiti naman ako
"I love you, Emerald."Natameme ako sa sinabing iyon ni Trevor. Hindi ko maintindihan ang sarili ko dahil taliwas ang reaksyon ng katawan ko sa isinisigaw ng isipan ko. Gustong gustong sagutin ng utak ko ang sinabi niya ngunit hindi ko man lang magawang ibuka ang bibig ko. Kaya sa halip na magsalita ay hinalikan ko na lamang siya.It should be just a quick kiss. Ngunit nang hawakan niya ang batok ko ay mas lumalim pa ang halikan namin. Ang kaliwang kamay niya ay naging malikot na rin na humahaplos sa buong katawan ko. Habang hinahalikan niya ako ay dahan-dahan niya akong itinutulak pasandal sa bathtub.Isang mumunting ungol ang kumawala sa bibig ko nang dumikit na ang batok ko sa malamig na gilid ng bathtub."You're so sexy when moaning, Baby," namamaos niyang sabi sa akin. Hinapit ko ang batok niya upang halikan ulit siya. Naging malikot na rin ang kamay ko na kung saan saan na rin napupunta. At nang akmang hahawakan ko ang kahabaan niya ay agad niyang pinigilan ang kamay ko."No, Ba
Nagmulat ako ng mga mata ko dahil naramdaman ko ang pqgbangon ni Trevor. Nagderetso siya agad sa CR habang ako naman ay dahan dahang bumangon. Napangiwi pa ako nang maramdaman ang bigat ng katawan ko. Humiga muna ulit ako dahil hindi maganda ang pakiramdam ko. Hanggang sa isang araw pa naman ang leave ko dahil nga sa ikinasal ako. Si Trevor naman ay hindi ko alam kung may lakad ba siya. Para kasi siyang nagmamadali.Paglabas niya sa CR ay nagkasalubong ang tingin namin."Gising ka na pala," tila nagulat na sambit pa niya.Napatingin naman ako sa suot niya. "Paalis ka?" hindi ko napigilang itanong.Tipid naman siyang ngumiti at marahang tumango. "Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa 'yo pero makikipagkita ako kay Marco," deretso niyang sagot sa akin."Marco? Bakit? Sasama ako."Mabilis akong bumangon. Nang akmang papasok na ako sa CR ay hinawakan ni Trevor ang braso ko."Handa ka na bang makinig sa sasabihin niya?" seryoso niyang tanong."Handa man o hindi, kailangan kong gawin,
Pagkatapos naming makausap ang investigator ay hindi na nagsalita pa si Trevor. Tahimik lang siyang nagmamaneho papunta sa hindi ko alam. Ramdam ko ang pagkalito at pagkagalit niya kaya mas pinili kong tumahimik din muna pansamantala. Maski ako ay naguguluhan sa mga nangyayari. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong isipin sa mga nalaman ko. Sadya ba talagang napakaliit ng mundo para sa amin ni Trevor?Makalipas ang halos isang oras ay tumigil sa pagmamaneho si Trevor. Tumingin ako sa labas ng sasakyan at nasa may tabing dagat na pala kami. Sa lalim ng pag-iisip ko ay hindi ko na namalayan na nakalayo na kami.Walang imik na bumaba si Trevor kaya sinundan ko siya. Naghubad pa siya ng sapatos at saka inilubog ang paa sa tubig alat. Doon ay malakas siyang sumigaw."Trevor."Dahang dahang napaluhod si Trevor kaya mabilis akong lumapit sa kaniya."Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa oras na makumpirma kong si Papa ang nasa likod ng lahat," umiiyak na sabi niya.Marahan akong umilin
Emerald's POV"Tatawagan ko si Lola Mirasol para ipaalam sa kaniya ito," nakangiting sabi ni Trevor nang makasakay na ulit kami ng kotse niya."Trev, pwede bang huwag muna?" alanganing tanong ko naman.Biglang nawala ang ngiti ni Trevor. "Bakit?"Inilagay ko ang kamay ko sa tiyan ko at saka nagpakawala ng malalim na buntong hininga. "Ayokong ipaalam muna sa kahit na sino. Natatakot akong baka ang anak natin ang pagbalingan nina Brenna. Ayokong mapahamak siya," naiiyak kong sabi.Lumapit sa akin si Trevor at masuyong hinalikan ako sa noo ko. "Naiintindihan ko, Emerald. Alam kong selfish ang naiisip ko pero what if lumayo ka muna? Sumama ka muna kay Lola papunta sa ibang bansa. Ako na muna ang bahala dito."Mabilis akong umiling. "Hindi kita iiwan, Trevor. Ayoko."Tumitig siya sa akin at ilang saglit pa ay bumuntong hininga siya. "Okay sige. Pero mas mabuti siguro kung umalis ka na sa trabaho mo. Hindi kita mababantayan lagi, Emerald. Mas makakabuti rin kung sa mansion na tayo tumira. At
THIRD POV Nang dumating si Chloe sa ospital ay nagpaalam muna si Trevor kay Emerald. Kailangan na niyang makausap ang kaniyang ama dahil sa mga nangyayari. Kailangan niyang makumpirma kung tama nga ba ang hinala niya na may relasyon ang ama niya at ang stepmother ni Emerald. Ngunit bago pa man siya makarating sa opisina ng kaniyang ama ay nakatanggap siya ng tawag mula sa investigator. âMr. Carter, nahanap ko na po ang driver ng truck nanakabangga sa taxi noon.â Kaya imbes na puntahan ang ama ay mas inuna ni Trevor na puntahan ang driver na nakabangga sa sinasakyan ng ina ni Emerald. Nasa kalapit na probinsya lamang ito kaya wala pang isang oras ay nakarating siya sa isang barong-barong na bahay. Isang lalaki na may katandaan na ang nakita niyang nagwawalis sa harap ng bahay. Tiningnan niya ang litratong hawak niya at doon niya nakumpirma na ito na ang taong hinahanap niya na siyang makakasagot sa mga tanong niya. âMr. Dela Cruz.â Nang makita siya ng lalaki ay akmang tatakbo ito
THIRD POV Dahil sa sobrang pagkagulat sa kaniyang nalaman ay hindi na alam ni Trevor kung paano siya nakarating sa harap ng building ng TAC Group of Companies. Nakatayo lamang siya sa entrance habang nakatitig sa kawalan. âGood morning po, Sir Trevor.â Ang bati ng mga empleyado ang nakapagpagising sa kaniya. Ngumiti siya sa mga ito at saka lakas loob na naglakad papasok. Sigurado siyang nasa opisina nito ang kaniyang ama. Hindi siya sigurado sa gagawin niya ngunit hindi niya kayang itago lang sa ama ang mga nalaman niya. âPapa, busy ka po ba?â âNope. Actually, papunta na ako sa ospital dahil nabalitaan ko ang nangyari kay Ricky. Teka, bakit nandito ka? Hindi mo sinamahan si Emerald?â nagtatakang tanong naman sa kaniya ng ama. âPapa, kailangan po nating mag-usap,â seryosong sabi pa niya. âImportante ba âyan, Hijo? Alam mo bang kinansela ng papa mo ang mga appointment niya ngayon dahil sa nangyari kay Ricky,â singit sa kanila ni Anna na kapapasok lang din ng opisina. Hindi luming
EMERALD'S POV Hindi na maalis-alis sa labi ko ang mga ngiti ko habang pinagmamasdan ang mga gamit ni Trevor dito sa kwarto kung saan siya nag-propose sa akin. Anim na buwan na ang nakakaraan simula noon kaya anim na buwan na rin ang anak namin. Paminsan minsan ay tumatakas ako para makapuslit dito at balikan ang nakaraan namin noong high school pa lamang kami. Hindi ako makapaniwala na halos lahat ng gamit ay naitago pa niya, mula sa mga sulat na ibinigay ko sa kaniya, sa mga litratong sa studio pa namin kinuha, at pati mga resibo ng 7-11 kung saan madalas kaming mag-ice cream noon. Halos hindi na nga mabasa ang nakasulat sa mga resibo dahil nabubura na ang mga naka-imprenta dito. "Nandito ka lang pala." "Ay kabayo!" Napatawa si Trevor dahil sa naging reaksyon ko nang bigla siyang magsalita. Sinamaan ko naman siya ng tingin kaya mabilis siyang lumapit at hinalikan ako sa noo. "Ang cute mo talaga kapag nagugulat, Baby," sabi pa niya. "Paano mo nalaman na nandito ako?" pag-
EMERALD'S POV FLASHBACK (9 years ago) "Hoy, Emerald, sasama ka rin sa field trip natin, hindi ba? Kasi excited na ako!" Napatingin ako kay Chloe nakaupo na sa tabi ko. Lunch break namin ngayon at nakatambay lang kami sa loob ng classroom. Kakatapos lang din kasi naming kumain at mas pinili naming hindi na lumabas. Nag-aalala kasi siya na baka makasalubong namin sa labas si Brenna at maisipan na naman ng kapatid ko na bully-hin ako. "Oo. Nagsabi na ako kay Papa. Kasama si Brenna kaya kasama rin ako," seryosong sagot ko naman. "So, kapag pala hindi sumama si Brenna, hindi ka rin sasama? Hay naku, para ka namang anino ng bruha mong kapatid," nakangusong sabi naman niya sa akin. Mahina ko siyang hinampas sa braso. "Huwag ka ngang maingay diyan. Baka may makarinig sa 'yo. Makakarating 'yan panigurado kay Brenna," sabi ko naman. Napairap naman sa akin si Chloe. "Ewan ko ba sa 'yo. Pumapayag ka na ganyanin ka ng kapatid mo. Masyado ka nang naaapi," dismayadong sabi pa sa akin ng
EMERALD'S POV Hindi ko na napigilan ang mga luha ko nang makita ko ang kabuuan ng kwarto. Punong puno ito ng mga stolen pictures ko simula noong highschool pa lamang ako hanggang sa nagtatrabaho na ako. Napakarami nito na halos mapuno na ang buong kwarto. Sa kisame naman ay may mga maliliit na ilaw na siyang nagbibigay liwanag sa buong kwarto. At sa sahig naman ay punong puno ito ng mga petals ng iba't ibang klase ng bulaklak. At nang mapunta ang tingin ko sa lalaking nakaluhod sa may gitna ng kwarto ay napatakip na lamang ako sa aking bibig. Lumuluha na rin siya habang may hawak siyang isang maliit na kulay pulang box at kapag tinatamaan ng ilaw ang laman niyon ay kumikinang ito. "Hi, Baby," nakangiting sambit niya kahit patuloy ang pagpatak ng luha niya. "Trev," ang tanging nasabi ko na lamang. "Hindi ba't sinabi ko sa 'yo na itatama ko ang lahat sa oras na maging maayos na ang mga gulo. And this is the right time to do it. Emerald, please marry me again." Sasagot na sana ako n
EMERALD'S POVMabilis na lumipas ang mga buwan. Nanalo kami sa mga kasong isinampa namin kina Tita Haidee at Tita Anna at nahatulan sila ng habambuhay na pagkakabilanggo. Si Brenna naman ay tuluyan nang nawala sa tamang pag-iisip kaya nasa isang mental institution na siya upang doon ay magpagaling. Marami na ring nagbago simula nang matapos ang mga gulo.Ako na ulit ang nagma-manage ng kumpanya ni Papa. Si Papa naman ay nagpapahinga na lamang sa bahay dahil ipinamana na niya ng tuluyan sa akin ang kumpanya. Si Audrey ay bumalik na ulit sa US kasama si Lola Mirasol upang tapusin ang pag-aaral doon. Kami naman ni Trevor ay sa mansion ng mga Carter pansamantalang tumutuloy habang pinapagawa pa namin ang bahay namin. Mas malapit kasi ang bahay nila sa mga trabaho namin kaya doon na rin kami nagpasyang pansamantalang mag-stay.Si Trevor na ang namamahala sa TAC dahil nag-retired na rin si Papa Carlo. Pabalik balik na lamang siya sa US at Pilipinas upang aliwin ang sarili. Malaki na rin an
EMERALD'S POVNapaiwas ako ng tingin nang makita si Brenna na nakatayo malapit sa amin. Nakaposas pa rin ang mga kamay niya at may dalawang pulis ang nakabantay sa kaniya. Kung hindi ako nagkakamali ay dadalhin na siya sa isang Psychiatrist upang ipa-check up."Brenna, anak," umiiyak na sambit ni Papa habang papalapit ito sa kapatid ko."Anak? Itinuturing niyo pa po ba akong anak? Ni hindi niyo sinabi sa akin na magaling na kayo. Pinaniwala niyo ako na hindi pa kayo nakaka-recover," umiiyak na sabi naman ni Brenna.Naramdaman ko ang paghawak ni Trevor sa kamay ko. Tumingin ako sa kaniya at binigyan niya ako ng isang tipid na ngiti. Alam kong pinapalakas niya lamang ang loob ko ngayon."Ginawa ko iyon para sa ikabubuti ng lahat, Brenna.""Ikabubuti ng lahat o ikabubuti ng anak niyong si Emerald? Sabagay, hindi na ako magtataka dahil siya naman ang paborito niyo.""Hindi totoo 'yan. Pareho ko kayong anak. Kung tutuusin nga ay mas binigyan kita ng pansin noon dahil ayokong maramdaman mo
EMERALD'S POV"Kuya!" Napalingon kami sa kapatid ni Gino nang dumating ito sa ospital. Siya kasi ang piniling tawagan ni Trevor upang ibalita ang mga nangyari. Ang alam din kasi ni Trevor ay nasa ibang bansa ang kanilang mga magulang."Huwag kang OA. Daplis lang 'to," pagpapakalma naman ni Gino sa kapatid."Kahit na! Sabihin mo, sino sa mga tauhan ko ang bumaril sa 'yo?" natatarantang tanong pa ni Charlene."Enough, Charlene. Hindi ako ang biktima dito. It's Emerald."Dahang dahang tumingin naman sa akin si Charlene. Hindi siya makatingin ng deretso sa akin at nilalaro laro pa niya ang mga daliri niya."Sorry. Ang sabi kasi sa akin ni Brenna ay ibibigay ka niya kay Kuya. Akala ko ay tama ang desisyon ko," mahinang sabi niya sa akin."No worries, Charlene. Alam kong si Kuya mo lang ang iniisip mo. But everything is fine now," seryosong sabi ko naman.Wala naman na kasi akong balak na idamay pa ang kapatid ni Gino. Oo't tauhan niya ang ginamit ni Brenna ngunit masyado nang magulo para
THIRD POVAabutin na sana ni Emerald ang kamay ni gino upang sumama rito ngunit kapwa sila natigilan nang biglang mag-ring ang cellphone ni Brenna. Sabay pa silang napalingon sa dalaga na kasalukuyan nang kinukuha ang cellphone sa bag nito. Biglang nakaramdam ng kaba si Emerald sa hindi niya malamang dahilan.âYes, Charlene?â bungad ni Brenna nang sagutin nito ang tawag.âGaga ka! Nasaan ka ngayon? Nakuha mo na ba si Emerald?â kinakabahang tanong naman sa kaniya ng kaibigan.âBakit? Anong problema?â naguguluhang tanong naman niya.âMy god, Brenna! Kung alam ko lang na mangyayari ito, hindi ko na sana pinahiram sa âyo ang mga tao ko. Baka madamay pa ako sa gulo ng pamilya mo,â naiinis na sagot pa sa kaniya ng dalaga.âTeka, teka, ano bang pinagsasabi mo?ââHindi mo pa ba alam? Nasa kustodiya na ng pulis ang mama mo. Murder ang kaso niya.âTila namutla si Brenna sa narinig. Bumilis ang tibok ng puso niya dahil sa takot na naramdaman. Nagsimula na ring mamawis ang kaniyang mga kamay.âS-
THIRD POVMapait na napangiti si Brenna nang marinig niya ang boses ng lalaking paulit ulit siyang sinaktan. Nawala na ang malambing na boses nito na kailan lang ay kausap niya. Tila nagpapanggap lang talaga ang binata sa harap niya upang makakuha ng impormasyon tungkol sa kaniyang ina.âRelax. Hindi mo kailangang magalit, Trevor. Ligtas sila sa ngayon,â walang emosyong sabi niya sa binata.âHuwag na huwag mo siyang sasaktan,â tarantang sabi pa nito.Muling napangiti si Brenna at saka huminga ng malalim. âAng lakas ng loob mong sabihin âyan sa akin ngayon. Niloko mo ako at pinaasa. Kung ano-ano pang kasinungalingan ang sinabi mo sa akin para ano? Para makakuha ka ng impormasyon?ââAt bakit naman ako kukuha ng impormasyon mula sa âyo? May alam ka ba sa totoong nangyari sa sunog na nangyari sa condo ko noon?â deretsong tanong ni Trevor sa kaniya.Natigilan si Brenna habang nanggagalaiti pa rin sa galit. Napahinga siya ng malalim nang makita ang binatang tinawagan niya kani-kanina lamang
THIRD POVPunong puno ng tensyon ang opisina ni Trevor sapagkat naroon ang kaniyang ama at kapatid na si Audrey. Nakalatag sa kaniyang table ang mga ebidensya na nakalap niya upang idiin sa kasong isinampa niya laban sa kaniyang stepmother at sa karelasyon nito na si Haidee. Isa isa itong tiningnan ng kaniyang ama at silang magkapatid ay naghihintay lamang sa reaksyon nito.âPapa, Iâm sorry kung sa ganitong paraan mo pa malalaman ang lahat,â pagbasag niya sa katahimikan.Lumapit sa kaniya si Audrey at mahigpit na hinawakan ang kamay niya. Malaki ang pasasalamat niya sa kaniyang kapatid dahil kahit masakit para rito ang mga nangyayari, mas pinili nitong pumanig sa tama. Ang hinihiling na lamang niya ngayon ay sanaây ganoon din ang kanilang ama.Dahan dahang ibinaba ni Carlo ang mga papel at nagpakawala ng isang buntong hininga. âHindi ko alam na aabot sa ganito ang asawa ko,â dismayadong sambit nito.Nagkatinginan ang magkapatid sapagkat kalmado ang kanilang ama. Hindi rin ito mababaka