Wait, siya na ba?
Chastity“Orphanage?” curious kong tanong.“Yes, nagkakwentuhan pa nga tayo at masayang masaya rin ang ibang mga bata. Kaya nga lang may sakit ka pala ‘nong time na yon.”Dahil sa sinabi niyang iyon ay naalala ko na ang lugar. Ngunit hindi ko maalala yung mga oras na sinasabi niya na nagkausap kami
LanderHindi na ako makapaghintay rin na makasal na kay Cha. Yes, nagsasama na kami ngunit iba pa rin kung talagang matatawag ko na siya na asawa. Sa nakalipas na dalawa at kalahating araw ay ‘yon ang inasikaso ko. Grabe rin ang naging trabaho ni Vince para lang matulungan akong maisakatuparan ang b
Pagkasabi ni Mommy non ay hinila na niya ako patayo mula sa upuan at wala na akong nagawa ng itulak na nila ako ni Tita Sarina palabas ng hotel habang nakasunod ang takang taka si Cha.Dahil nakasara na ang pintuan at sigurado akong hindi naman nila ako pagbubuksan ay nagpunta na ako sa silid kung s
Lander“Okay ka lang ba?” tanong ni Channing na siyang katabi ko ngayon dahil siya rin ang napili kong maging bestman. Nagtatalo kasi yung tatlo kaya sinabi ko sa kanila na wala na lang sa kanila ang pipiliin ko at magkakasama na sila sa mga abay.Ayaw pang magsipayag noong una ngunit pasalamat na l
Third PersonHindi sila nagpapigil at talagang itinuloy pa rin nila ang kanilang kasal. Ang akala ba nila ay hindi ko tototohanin ang aking banta? Nagpupuyos ako sa galit dahil binalewala ni Chastity ang pangako niya sa akin kahit na pinaalala ko na sa kanya.Kita ko ang pagpasok ni Chastity mula sa
LanderHanggang sa reception ay hindi pa rin magkamayaw ang kaligayahang nadarama ko. Ang pag-aalala ko para sa kaligtasan ni Cha ay natabunan ng sobrang saya na bumabalot na ngayon sa buo kong pagkatao.“Uy, ano na? Hindi ka na makagalaw d’yan?” tanong ng aking asawa. Nakaupo kami at pinapanood ang
“And you found him?” tanong ko.“Pero ayaw niya pong umamin. Nasa presinto na siya at iniimbestigahan.”“Sino siya?” si Channing na ang nagtanong.“Jerry Ponteres. Isang painter.”“Jerry? Damn!”“Kilala mo ba siya?” tanong ni Tita Sarina na nasa tabi lang namin.“Cha and I met him sa painting contes
LanderAng hirap tanggapin. Nasa ICU ako ngayon at nakatingin sa asawa kong wala pa ring malay. Hindi ako kuntento sa mga oras na nakalaan para ko lang siya makita. Halos ibigay na rin nila Tito Maximus at Tita Sarina yung oras ng dalaw nila sa akin para lang mas mahaba pa ang maging pagsasama namin
NoelleMakalipas ang ilang araw, halos buo na ang foundation ng ITech Dev. Co.Ngayon, abala kami sa pagpili ng mga magiging team members na magiging susi para sa unang hakbang ng kumpanya.Nasa conference room kami. Nakalatag sa harap ang ilang folders: mga résumés, mga profiles ng mga aplikante. T
NoelleIsang buwan na mula nang simulan namin ang preparasyon para sa bagong business na itatayo.ITech Dev. Co. ang pangalan. Isa itong IT services at IT solution company.Napangiti ako habang binabanggit ang pangalan. Ang hirap paniwalaan na isa na namang pangarap ang unti-unti naming binubuo ngay
Chanden“Dad, Mom,” sabi ko habang magkahawak kami ng kamay ni Noelle at unti-unting lumapit sa kanila. Humalik ang aking asawa sa pisngi ni Mommy at magalang na nagmano sa kamay ni Daddy. Kita sa mukha nila ang saya sa aming pagdating.Kagagaling lang namin sa ospital para sa buwanang check-up ni N
NoelleHindi ko maipaliwanag, pero ramdam ko na may hindi tama. May something talaga sa asawa ko.Oo, sweet pa rin siya. Maalaga. Laging nasa tabi ko lalo na kung nasa bahay lang kami. Wala siyang pinapakitang pagbabago. Kapag tinitingnan niya ako, punong-puno pa rin ng pagmamahal ang mga mata niya.
ChandenAraw ng Miyerkules nang tumawag si Kuya Lualhati. Ang sabi niya’y pupunta raw siya sa aking opisina. Hindi ko alam kung anong klaseng usapan ang dadalhin niya, pero pakiramdam ko pa lang ay mabigat na. Kaya heto kami ngayon at magkaharap, tahimik sa loob ng aking opisina, ang tanging ingay a
Chanden“Anong problema, Kuya?” tanong ni Chansen, kita sa mukha niya ang pag-aalala matapos mapansin ang bigla kong pananahimik.“I’ll just check something,” maikli kong sagot habang binubuksan ang aking email sa phone. Ramdam kong nakatutok sa akin ang mga mata nila, lalo na ang kay Noelle na tila
ChandenKita ko ang kakaibang liwanag sa mukha ni Noelle nang sabihin ko sa kanya ang naging desisyon ko tungkol sa hinihiling ng kanyang tiyuhin at buong pamilya. Napalunok siya at tumango, tila ba nawala ang bigat ng balikat niya sa ginhawa, sabay kindat sa akin na parang nagsasabing, "Salamat, Do
Noelle“Sigurado ka ba talaga?” tanong kong may halong pagtataka at kaba.“Mukha ba akong hindi sigurado?” balik niyang tanong habang nakangiti, tila ba natutuwa pa sa reaksyon ko.“Dovey naman eh…” Umiling na lang ako habang napatawa siya ng malakas. Sunod ay isang banayad ngunit masuyong halik ang
Tama siya. Hindi ako kailanman pinabayaan ni Chanden. Mula nang naging kami, palagi siyang nariyan, parang aninong hindi ako iniiwan. Lalo na ngayon, na buntis ako ay mas lalo siyang naging protective. Ramdam ko ang takot niya na baka may mangyaring masama sa amin ng anak namin.Nami-miss ko na ang