Kabanata 002

“Karmela…” huminga nang malalim si Levie at pilit niyang tinagago ang kaba sa kanyang boses. “Ganito kasi…May guest tayong VIP, at gusto kang makasama nang pribado, kahit isang gabi lang daw.” nagdadasal siya na sana sa pagkakataong ito ay sumang-ayon si Karmela sa kaniyang sinabi. At isa sa paraan upang maisalba ang buhay ng kaniyang ina ay ang ma-operahan ito sa lalong madaling panahon at masimulan na ang kaniyang chemo-theraphy session kaya’t doble kayod ang ginagawa ni Karmela para masimulan na ang mga dapat gawin sa kaniyang ina.

Bahagyang napaurong si Karmela at halatang nagulat sa sinabi niya.

“Tshhh! Okay ka lang Levie? Hindi ba malinaw ang kontrata natin.  Sinabi ko na sa’yo, na hindi ako ganung klaseng babae. Hindi ako sasama sa guest, kahit ano pa yang deal na yan! AYOKO! Ginagawa ko ng maayos ang trabaho ko sana naman hindi ka makalimot sa napagkasunduan natin.” madiing sagot niya.

“Oo naman naiintindihan kita. Alam kong may kasunduan tayo , Karmela, pero kasi…” Napatitig si Levie sa sahig, dahil pakiramdam niya ay wala siyang ibang magagawa para makumbinsi si Karmela. “Sabi niya , handa siyang magbayad ng dalawang milyon. Para sa isang gabi na makakasama mo siya. Saka sabi kasi niya kapag natuwa siya sayo ay maari niya pang dagdagan ang ibibigayn niya sayo. Saka Karmela, sabi niya kung hindi ka naman daw papayag ay ipapasara niya itong bar ko. At alam kong seryoso siya ng sabihin niya iyon. Alam kong kaya niyang gawin iyon.”

Sa di inaasahan natigilan si Karmela. Humarap siya kay Levie at nakaramdam siya ng matinding galit at pagkasuklam sa mga narinig niyang sinabi ni Levie.

“So, ang gusto mong mangyari ay isakripisyo ko ang sarili ko para maisalba ko ang negosyo mo? Ganuon ba?” malamig niyang tanong kay Levie, ang tono niya ay puno ng hinanakit.

“Siyempre hindi ganoon ang ibig kong sabihin, Karmela, pero wala akong magawa. Kung hindi natin ito gagawin, mawawala ang lahat hindi lang sa akin kundi pati na rin sayo! Isa pa isipin mo na lang ang tungkol sa pangangailangan mo para sa pagpapagamot mo sa Mama mo. Alam kong kailangan mo ng pera “ pangungunsensya niyang sabi.

Matagal na nanatiling tahimik si Karmela,. Sa bawat segundo na lumilipas, ramdam ni Levie ang pressure sa kaniyang ulo. Sa kabila ng lahat, alam niyang kahit anong sabihin niya, napakalaking bagay ang hinihingi niya kay Karmela. Dignidad na ang pinag-uusapan nila dito.

“Please Karmela, Isang gabi lang,” halos bulong na pagmamakaawa ni Levie, hindi na maipinta ang mukha niya sa kaba. “Pramis ko sayo pagkatapos nito hinding-hindi na ito mauulit.” Nanatili pa ring tahimik si Karmela sa kaniyang pagkakaupo. “Karmela, ano ka ba naman. Ito na ang pagkakataon mo , isipin mo sa isang gabi magkaka dalawang milyon ka. Kahit saan ay hindi mo ito makukuha. Malaki ang matutulong ng perang ito para sa medical bills ng Mama mo. Lunukin mo na lang ang pride mo. Alam ko namang hindi mo gustong gawin ito pero isipin mo para sa kapakanan ng Mama mo." mararamdaman sa boses ni Levie ang pagmamakaawa pero determinadong mapa-oo si Karmela.

Ilang minuto ding nag-isip si Karmela, sumandal siya sa upuan at humarap sa salamin.

Isang malakas na malalim na hininga ang kaniyang pinakawalan saka siya nagsalita.

"Sh*t wala na ba talagang ibang paraan para matustusan ko ang pangangailangan sa pagpapa-gamot ni Mama. Levie, ano ba naman itong kapalaran ko. Noong una , pumasok ako bilang stripper dito sa kasa kahit na alam mong hindi ko ito ginusto, ngayon naman ibebenta ko na ang sarili ko? At ibibigay ko ang puri ko sa isang taong hindi ko naman kilala?" Halos madurog ang puso ni Karmela sa kaniyang naisip. Napalunok siya, at pilit na pina-pakalma ang kaniyang sarili, ngunit dama niya ang lalim ng pagkasuklam sa kanyang sitwasyon.

Nakatitig siya sa kanyang sariling repleksyon sa salamin, hawak ang maskara at wig na siyang proteksyon para itago ang totoo niyang pagkaka-kilanlan .

" get’s naman kita. Isipin mo lang blessing in disguise na din ito para sayo.Diba ng doktor sayo na kailangang ma-operahan ang Mama mo sa lalong madaling panahon? Saka nakita ko si Tita noong huling pagbisita natin sa kaniya nakita kong hirap na siya sa kondusiyon niya. Yung perang makukuha mo para sa isang gabing ito ang makakatulong sa kaniya para guminhawa ang buhay niya. At baka sakaling gumaling na din siya . saka malay mo gumaling na ang Amnesia ni Tita." may pangungunsensyang sabi ni Levie.

“Sige…” sagot niya, halos pabulong, at dama ang bigat ng salitang binitawan niya. “‘Pero, Levie, ito na ang una’t huling beses na gagawin ko to. Hindi ito ang trabaho ko. Mangako ka muna!”

“Alam ko, Karmela. Oo pinapangako ko ito na ang una at huling beses na gagawin mo ito.” sagot ni Levie, bahagya siyang napayuko at parang nakalunok ng tinik sa bawat salitang kanyang sinabi.

Dahil ang totoo ay hindi siya siguradong kung pagkatapos ng gabing ito ay pakakawalan pa siya ni Capt. Xian. Kilalang-kilala niya uto lalo na pagdating sa babae.

AT THE HOTEL

KARMELA MEDIOLA POV

Nanginig ang kamay ko sa pagkuha ng cellphone sa aking bag at dali-dali kong di-nial ang numero ni Levie. Makalipas ng ilang ring ay sumagot na din ito sa akin.

"Hello Levie! Ano ka ba naman?! bakit hindi mo kagad sinabi sakin na dito pala sa pinag-fu-full-time-an kong hotel ako makikipagkita sa Kapitan na yun!? Nakakainis ka naman, alam mong walang nakakaalam ng trabaho ko sa gabi. Pahamak ka talaga kahit kailan!" iritable kong singhal sa aming bar owner.

"Hoy huh! Wag mo kong sisihin, bakit di mo ba nakita ang address nung binigay ko sayo kanina?" tanong sakin ni Levie.

"tse kung nakita ko magtatanong ba ko sayo?! Sa inis ko kasi kanina hindi ko na binasa ang address, buti na lang naka wig pa rin ako, at buti na lang dala ko ang salamin ko pati . Naku ka talaga Levie kung hindi ko lang kailangan ng perang iyon hindi talaga ako pupunta dito." sagot ko kay Levie.

Natawa sa akin si Levie. “Okay sige na, salamat talaga sa pagpayag mo Karmela. Dahil diyan, lahat ng hilingin mo sakin ay ibibigay ko.” malambing na sabi ni Levie sa akin

“Hindi na … babayaran naman na ako ng lalaking yun. Okay na ako dun! Basta ang usapan natin , ito na ang una at huling beses na mangyayari ito.”

“Oo ito na ang huli!”

Nagtago muna ako sa gilid ng hotel para ayusin ang pagdi-disguise at saka ako tuluyang pumasok sa loob ng hotel ng sa gayon ay walang makakilala sa akin.

Dahil sa nawala ako sa sarili ko sa gagawin ko ay hindi ko talaga namalayan ang address nitong hotel. Basta ko inabot ang papel na may nakasulat na address sa driver kanina at nagulat na lang ako ng huminto ang taxing sinasakyan ko sa tapat ng aking regular job.