Maraming salamat sa lahat na nagsubaybay sa kwento ni Razen at Gueene. Hanggang sa muli mga mahal. Maraming salamat. See you again sa last installment ng Montefalco Series. Lalayag na si Enrico, ang bunsong babaero ng magkapatid na Montefalco.
"Inay! Itay! Halina po kayo at kakain na! " malakas na sigaw ko upang masiguro na marinig nila ako dahil nasa dulo na sila ng maisan nagbubunot ng damo. "Tanghali na po. Tama na muna iyan! "Pero mukhang ayaw pa nila tumigil sa ginagawa kaya inutusan ko na lang ang bunso namin na sunduin sila inay at itay doon sa dulo. "Ate, naman e! Ang layo kaya nila. Ang init pa, " pagdadabog niya. Pinanlakihan ko siya ng mata. " Bilisan mo na. Daanan mo na rin si Maureen doon sa sapa tapos na siguro iyon sa paglalaba. " Lalo siyang nagdabog. Mangiyak-ngiyak itong nagpapadyak na umalis upang sundin ang utos ko. Natawa nalang ako. Ako nga pala si Gueene Ysabelle Ignacio-Aloquin. Panganay sa tatlong anak. At proud ako na isang magsasaka ang mga magulang ko. Dito nila kami binubuhay na magkapatid. Maliit lang itong sakahan namin na minana pa ni Itay sa kanyang namayapang ama. Ang pagtatanim ng mais ang pangunahing pangkabuhayan namin. Sa kabila ng hirap at kapos sa pera nagawa parin nila kam
Natinag ako sa aking kinatayuan nang mag angat ito ng tingin. Na pansin niya siguro na may nakatingin sa kanya. Inilapag niya ang baso na wala nang lamang alak sa ibabaw ng mesa. Dumikwatro ito ng upo. “Ikaw ba iyong kaibigan na tinutukoy ni Shara?” wala sa sarili na tumango ako at lumapit sa kinaroonan niya. “Have a seat.” May sariling isip yata ang katawan ko at kusa na lang ako umupo sa tabi niya ngunit malaki ang ispasyo sa pagitan naming dalawa. Hindi ko alam kung ano ang nanyari sa akin. Kusa nalang na lumapit ako sa kanya at umupo sa kanyang tabi nang hindi ko namamalayan. Kahit may kadiliman, nasisiguro ko na ang gwapo niyang lalaki. Yung ilong niya pang Spanish na ilong ang hugis. Ang tangos. Magkasalubong ang kanyang makapal na kilay. At ang kanyang pilik-mata ang haba…"Alam kong gwapo ako,” he said and licked his lower lips. “Pero sis, hindi tayo talo,” dinig ko ang pagbuntonghininga niya, nagsalubong kasi ang kilay ko dahil hindi ko na gets ang sinasabi niya. "It mean
Nagising ako sa hindi pamilyar na silid. Subrang sakit ng ulo ko pati ang buong katawan ko. Para akong binugbog. Mariin akong napapikit nang maalala ang nangyari kagabi. Hindi ako makapaniwala sa aking sarili na nagawa ko ang bagay na iyon... Na isinuko ko ang aking pagkababae sa isang estranghero. Napabangon ako sa gulat nang bumukas ang pinto at pumasok ang lalaki. Ngunit agad rin akong napahiga ulit at napa igik nang maramdaman ang sakit sa pagitan ng dalawang hita ko. Lumapit siya sa akin na may pag alala sa mukha. Ganoon parin ang suot niyang damit kagabi. Lukot na iyon at may bakas ng mantsa. Nahihiya na napaiwas ako ng tingin nang makalapit siya sa akin. "Na... Nasaan tayo? " mahinang tanong ko. "Sa hotel. Hindi ko kasi alam kung saan kita ihahatid kaya dito nalang kita dinala, " aniya. "Yung nangyari kagabi--, " "Sorry. Ano, wag mo ng isipin yun. " What?""Sorry... Hindi ko lang talaga alam kung ano ang nangyari sa akin kagabi kaya ko iyon nagawa sayo, " sabi ko sa m
"Saan ka noong kailangan ka namin?! Bakit umuwi ka pa?! " Napaluhod ako sa aking kinatayuan. Nawala lahat ng lakas ko sa mga narinig. Paanong patay na ang mga kapatid ko? Paano sila namatay? Walang tigil ang pag-agos ng luha. Tahimik akong tumatangis habang iniisip kung paano nangyari sa kanila iyon? Nadurog nang tuluyan ang puso nang tumangis si Itay. Subrang sakit pakinggan ang mga hagulgol niya. Sinikap kong tumayo upang daluhan siya ngunit walang lakas ang mga tuhod ko. Pagapang akong lumapit sa kanya. Nanginginig ang mga kamay na inabot ko ang palad niya ngunit tinabig niya iyon dahilan para masubsob ako sa sahig. "Yung mga kapatid mo... Walang awa nilang pinatay.. " tumatangis na sambit niya. "Tinatawagan ka nila ng mga araw na iyon... Humihingi sila ng tulong sayo! Pero nasaan ka?! Telepono mo nakapatay! " Sa subrang pagdamdam ko sa pagbintang nila sa akin na nagnakaw ako, hindi ko na napagtuunan ng pansin ang telepono ko. Lowbat iyon at hindi ko na-charge dahil dalawa
Ako buntis? Paano? Oo nga pala, wala nga pala kaming proteksyon ng gabing iyon. Hindi ko naisip na baka ma buntis ako. Ngunit hindi pwede... Hindi ako pwedeng mabuntis. Kauumpisa ko palang na patunayan ang sarili ko sa mga magulang ko na malayo rin ang marating ko balang araw, ngunit bakit na udlot na naman? Paano na ako? Paano ang batang nasa sinapupunan ko? Ayoko naman na wala ang batang ito. Wala siyang kasalanan. Hinarap ko si Inay na may takot sa mukha. "Buntis ka ba? "Hindi ko magawang sumagot. Hindi ko alam ang isasagot. Wala naman akong nararamdaman na kakaiba sa akin maliban lang sa paglaki ng balakang at boobs ko. Ngayon lang ako nagsuka. Ngayon ko lang hindi nagustuhan ang luto ni Inay gayong paborito ko ang ginataang langka. "Buntis ka?! " pagalit na tanong ni Itay na kakalabas ng kanilang silid. Nakatayo lang ako sa tabi ni Inay, kinakabahan, natatakot kay Itay. Napahawak ako sa aking pisngi nang sampalin niya ako. "Warlito!" hiyaw ni inay at dinaluhan ako.Nakay
Kumapit si Inay sa braso ni Itay nang makita nito ang nag aapoy sa galit na mata ni Itay. Na anumang oras susugurin niya si Juancho. May ibinulong si Inay sa kanya dahilan para unti-unti itong kumalma. "Nandito na pala ang anak ko," wika ni mayor.Nang tingnan ko si Juancho, mukha itong sabog. Magulo ang buhok, gusot ang damit at pula ang mga mata. Amoy alak at sigarilyo pa. Mukhang inumaga sa inuman o kung saan man siya galing. "Pumasok muna kayo sa loob at doon nalang natin ipagpatuloy ang pag-uusap, " saad pa ni mayor at inakay ang anak papasok sa kanilang tahanan. May pabilog na mesa na gawa sa semento dito sa kanilang bakuran. Doon kami dinala ni mayor. Nagpahanda rin siya ng meryenda para sa amin ngunit wala doon ang atensyon namin. Mukhang hindi na makapagpigil si Itay kaya diritsahan niyang itinanong si Juancho. "May kinalaman ka ba sa pagkamatay ng mga anak ko?" Mahinang tanong ni Itay ngunit ramdam ko ang pagpigil nito sa galit niya dahil nasa teretoryo nila kami. Nan
Isang bangungot para sa akin ang pagkamatay ni Itay. Hindi ako pinatulog. Isang buwan na ang nakalipas ngunit parang kahapon lang nangyari ang lahat. Sariwa pa sa aking isipan ang mga pangyayari. Sa tulong ng mga kapitbahay dumating ang ambulansya para kay Itay upang dalhin siya sa hospital, ngunit hindi para sagipin siya. Dumating rin ang mga pulis ngunit wala kaming maisagot ni Inay sa mga tanong nila. Tikom ang bibig namin sa pagkabigla at takot sa bilis ng pangyayari sa hindi makatarungan na nangyari kay Itay. May nakasaksi sa pangyayari, ngunit tikom rin ang kanilang mga bibig sa takot na baka sila naman ang balikan ni Juancho. Maski kami natatakot rin para sa kaligtasan nila dahil nakita mismo namin kung gaano ka hayop at walang awa si Juancho. Nang araw din iyon inilibing namin si Itay sa tabi ng puntod ng mga kapatid ko. Subrang sakit ang pagkamatay ni Itay. Sa paghahanap niya ng hustisya namatay siya na hindi ito nakamit. Sinalo niya ang bala na para sa akin dahil may bata
Daig ko pa ang nakakita ng multo sa gulat at pagkabigla sa sinabi ng lalaking nasa tabi ko. Nabitawan ko pa ang bitbit kong bag sa gulat ng ipakilala niya ako sa magulang nito bilang fiance niya. Naguguluhan na tiningnan ko siya ngunit hindi man lang niya ako nilingon nito. Ngunit muntik na akong mabuwal sa aking kinatayuan nang biglang manlambot ang tuhod ko dahil.... Pamilyar sa akin ang kanyang mukha. Pero teka, hindi iyon ang concern ko ngayon. Bakit niya ako pinakilala na fiance sa mama niya? Hindi naman kami magkakilala. At saka bilang kasambahay ang ipinunta ko dito. Hindi ang maging fake fiance niya. Nanigas ang katawan ko ng ilapit niya ang mukha sa likod ng tainga ko. "Taga saan ka nga pala? " "Poblacion Maraga, " wala sa sarili na sagot ko. Ramdam ko ang bilis ng pintig ng puso ko nang pati ang kanyang malalim na baritonong boses ay pamilyar sa pandinig ko. Na baling ang tingin ko sa aking harapan nang marinig ang pagtaas ng boses ng babae na tinawag niyang mama. "F
Gueene pov. Tama ba iyong narinig ko? Did he say those words? Natigilan na napatitig ako sa kanyang mukha. "Mahal kita... "He said it again in second time. Natuon ang aking paningin sa kanyang malamlam na mga mata na may maraming emosyon na nakabalot doon at isa na ang... pain. "Mahirap man paniwalaan ngunit... Maari mo na ba akong pakinggan? Pwede na ba ako magpaliwanag at sabihin sayo lahat ang katotohanan?" Malumanay na wika niya. Wala akong sagot. Tahimik lang ako na nakatunghay sa kanya. Hindi parin ako maka get over sa narinig. Ang kataga na iyon ang matagal ko ng gusto na marinig mula sa kanya. Ngunit hindi ako kumbinsido. Hindi parin sapat iyong narinig ko. Ito na ba ang tamang panahon para pakinggan siya? Ito na ba ang tamang oras para pagbigyan ang hiling niya? Tss, magmatigas pa ba ako e miss na miss ko na siya. Aminin ko, mahal ko parin siya. Ay mali. Dahil hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa kanya. Nabalutan lang iyon ng galit at hinanakit ngunit nalusaw rin nang
Gueene pov. "Gueene..." His eyes widened when he saw me. Tears shimmered in his eyes. Binitawan niya ang mga prutas na bitbit at lumapit sa akin. "Wag ka muna bumangon, " pigil niya sa akin nang akma akong babangon. Hindi na ako nagmatigas dahil bigla akong nahilo. "Nasaan ako? " nanghihina na tanong ko. "In the hospital. You gave birth yesterday," a genuine smile appeared on his lips. Napakurap ako ng ilang beses. "A-Anong sabi mo? " Nauutal na tanong ko sa pagkabigla. Dahan-dahan kung ibinaba ang tingin sa akin tiyan, hindi na nga iyon malaki. Wala nang bakas doon na isa akong buntis. "Nawalan ka ng malay sa bahay niyo. Nang dalhin kita rito pumutok ang panubigan mo. Kaya nagdesisyon si Dok to make you a CS operation. Don't worry, healthy si baby. She is waiting at you to awake. Nasa nursery room siya. "Naluha ako sa kanyang sinabi. Mabuti naman at maayos ang anak ko. Kahit wala akong malay-tao, isinilang ko parin siya ng maayos. May ngiti sa labi na pinunasan niya ang pis
Gueene pov:Alas-sais palang bumangon na ako. Kanina pa ng madaling araw ako ginigising ng bata sa sinapupunan ko. Hindi naman ako gutom. Nakapagtataka lang kasi hindi naman ganito ang oras ng gising ko. Wala akong choice kundi ang bumangon na dahil ayaw mawala ang paninigas niya. Tulog pa si Azane kaya nilagyan ko ng unan ang bawat gilid niya at inayos ang kumot bago lumabas. Sabado ngayon kaya hinayaan ko siyang matulog hanggat gusto niya. Kapag ganitong sabado sana palengke si Inay. Naghahatid siya ng paninda niyang gulay doon sa suki niya nasa amin kumukuha. Paglabas ko, ang mabango na ulam kaagad ang nasinghot ko. Bigla akong natakam at nagutom. Nangunot ang noo ko nang makitang bukas ang kalan at may niluluto doon. Nakabalik na ba si Inay? Ang bilis naman yata. Kadalasan kasi ang balik niyon ay alas-syete. Nagkagulatan kami ni Razen nang pumasok siya mula doon sa pinto papuntang likod bahay na nakakonekta dito sa kusina. Saglit siyang natigilan ngunit kaagad ring nahimasmasa
Gueene pov:"Everyday, he watching you and your son from afar. "Doon ko muling hinarap ang ginang. Nakatanaw ito sa mag ama na parehong nag-iiyakan. Sumisinghot si Razen. Si Azane naman humihikbi panay pahid sa kanyang pisngi na walang tigil ang pag agos ng luha doon. "Ikaw ang papa ko diba? Kamukha kita, " humihikbi na wika ng bata sa kanya. Pumalahaw na naman ito nang haplusin si Razen ang kanyang pisngi. Nabahala ako dahil baka nahihirapan na siyang huminga dahil sa pag iyak. "I'm sorry..." pumiyok ang kanyang boses dahil sa pag iyak. "I'm sorry, son. I understand kung magagalit ka kay papa--"Sunod-sunod na umiling si Azane. "Hin-hindi po ako galit. Mama explained to me everything. Subrang happy ko po kasi may papa pa pala ako."Umiwas ako ng tingin sabay pahid ng aking luha. Ang sakit sa dibdib ng tagpong ito. Gusto kong hilain ang anak ko doon palayo sa ama. Gusto kong tumakbo palayo bitbit ang anak ko palayo sa kanila. Pero tutol ang puso ko. Ang hirap ipagkait ang tagpong
Gueene pov:Narito kami ngayon sa Obgyne. Ika-apat na buwan na ngayon ng pagbubuntis ko at kasama ko si Inay at Azane. Kanina pa ito excited. Gusto na niyang malaman kung ano ang gender ng maging kapatid niya. Sana nga malaman namin ito ngayon, mukhang ito ang sadya ng anak ko at hindi pa pumasok sa school. Habang naghihintay, hindi ko mapigilan ang hindi makaramdam ng lungkot habang nakatingin sa mga mag-asawa na aming kasama. Hindi ko maiwasan na mag-isip na sana may asawa rin akong kasama ngayon at pareho kaming excited. Sana may humahaplos rin sa tiyan ko na nakangiti at masaya. Naka alalay sa akin. Taga bitbit ng gamit ko. Iyong mga ganoong bagay. Piniling ko ang aking ulo at sinuway ang sarili. Hormones nga naman. Hinaplos ko ang buhok ni Azane nang itapat niya ang kanyang tainga sa aking tiyan. "Sa tingin ko babae ang kapatid ko, mama. " maya-maya ay wika niya. "Bakit mo naman na sabi?""Ang behave niya po kasi. "Natawa ako. "Hindi pa talaga iyan maglilikot sa tiyan ko, n
Gueene pov. Hindi biro ang pinagdaanan ko. Nawala nga ako sa buhay nila ngunit ang trauma na ginawa nila sa akin ay dala-dala ko. Nang malaman kong buntis ako, hindi na ako nagdalawang isip na umalis sa bahay ni Razen. Hindi ko siya kayang harapin kaya iniwan ko nalang ang annulment paper at singsing ko doon. Hindi naman siya bobo para hindi malaman kung para saan iyon. Natulungan ko siya sa hiling niyang magpakasal kami ngunit sa kasamaang palad naging legal iyon. Hinanda ko ang sarili ko noon sa ganitong bagay, na kapag nakita na niya at handa na siya sa babaeng pakasalan niya doon kami gagawa ng issue na maghiwalay kaming dalawa. Ngunit hindi pala ganoon kadali sa reyalidad. Ang hirap pala tanggapin lalo na kapag minahal mo na siya. Kapag naging malalim na ang relasyon na binuo ninyong dalawa. Yung pinagsamahan niyo lalo na iyong paano ka niya itrato kaya ka nahulog sa kanya. Ngunit hindi ko mabago ang isang bagay. Ang pagmamahalan nilang dalawa ni Chloe. Maraming hadlang at is
Razen pov: [chapter 45.3 continuation]I know everything. Bumalik sa aking alaala ang lahat. Kaya pala may kung ano kay Gueene na nagpapaalala sa akin ngunit hindi ko matukoy kung ano iyon. Ito pala ang dahilan. Nawala sa memorya ko ang bagong kaganapan bago ako maaksidente ng gabing iyon. At isa ni Gueene sa nakalimutan ko. I didn't tell anyone about this. Kahit kay mama at mas lalo na kay Chloe. Even Gueene I didn't tell her about my condition. Nagpanggap parin ako sa harap ni Chloe na wala akong maalala. Hindi ako takot sa maaring gawin niya sa akin kapag sinabi ko na naalala ko na ang lahat. Natatakot ako sa maaring gawin niya kay Gueene. She kissed me. And Gueene saw us. Gusto ko siyang itulak at sundan si Gueene ngunit baka makahalata si Chloe. Kahit gusto ko ng umuwi, pinagbigyan ko ang hiling niya na samahan siyang maghapunan dito sa farm bago siya uuwi ng apartment niya. Hindi ko na inalok si Chloe na ihatid siya pauwi. Atat na akong umuwi sa bahay at ipaliwanag kay Gue
Razen pov:[chapter 45.2 continuation]Nagising ako na masakit ang aking likod. Ilang oras na ba ang tulog ko at ganito ka sakit ang likod ko? Bigla akong nasilaw sa aking pagmulat kaya muli akong napapikit upang ipahinga saglit ang mata ko. Nang marinig ang pagbukas ng pinto, muli kong iminulat ang aking mata. "How many times do I have to tell na ayaw kong may ibang papasok dito, yaya? " Ngunit hindi si yaya ang nabungaran ko kundi ni mama. Oh! Here we go again. Mabilis siyang lumapit sa akin nang bumangon ako. Gulat na gulat siya. Ano ba ang bago para ganito siya magulat na para bang hindi sanay sa asal ko? Pinaka ayoko sa lahat, iyong basta-basta lang pumapasok sa kwarto ko na walang pahintulot kahit siya pa iyon. Sumandal ako sa headboard ng kama at yamot na hinarap siya. "Why are you here, ma? Para pagalitan na naman ako? Pangaralan dahil hindi ako nagpapigil na puntahan si Chloe, ganun ba? Don't worry, ma. Dahil iyong pagkita namin kagabi, huli na iyon. Iniwan na ako ng baba
Razen pov: Six years ago. "Chloe is my friend, ma! And I love her. Bakit ba gusto mo akong ilayo sa kanya!? And please... Wag niyo akong ipagtulakan sa kung sino-sinong babae para lang pakasalan ko. "She wants me to settle for good. Pero ayaw niyang si Chloe ang papakasalan ko. For what reason? Kilala naman niya si Chloe because she is my childhood friend. "I am your mother. I know what is the best for you."Hinarap ko siya. "At ang ipaglayo kami ni Chloe sa isa't isa ang rason? Ma, hindi na ako bata. May sarili na akong desisyon. Kaya ko nga magpalago ng isang negosyo tapos pagdating sa babaeng pipiliin ko didiktahan mo ako? Stop this nonsense, ma. Ayoko na ito ang dahilan upang lumayo ang loob ko sayo. "Pagkatapos kong sabihin iyon, umalis na ako. Araw-araw nalang ganito kami. Palaging nagtatalo sa ganitong bagay. Nakakasawa. "Razen, come back here! We are not done talking yet!"Pumasok ako sa loob ng sasakyan na hindi siya sinagot. Mabilis na pinaharurot ko iyon paalis. Gusto