Nais ni Edmund Averilla na umakyat sa mataas na sanga ng pamilya Zalderriaga, at hindi labis na sabihin na napaka-ambisyoso niya.Sobrang nagtataka si Selene kung paano pag-uusapan nina Tiara ang kasal kay Davron ngayon.Noong nakaraan ay binanggit nila ni Davron ang tungkol sa divorce, pero wala naman siyang plano sa ngayon.Marahas na ginamit ni Edmund ang kanyang lakas, at medyo masakit ang sampal sa mukha niya.Noong bata pa siya ay sanay na siyang tiisin ang karahasan nito, pero ngayon ay ayaw na niyang tiisin iyon.Hindi na muling nagbayad si Edmund para sa mga gastusin sa paggagamot, at hindi na niya kailangang makita ang mukha niya.Ngumiti si Selene, "Hindi ba't malalim ang pagmamahal ni Davron kay Tiara? Sa ganitong sitwasyon, kahit na gusto kong gumawa ng isang bagay, wala itong saysay."Napakasama ng mukha ni Edmund nang marinig niya ang mga sinabi ni Selene.Sa una, akala niya ay magpapaka-asawa si Tiara kay Davron nang maayos matapos siyang gumaling sa kanyang sakit at b
Iba ang malaman ito ni Selene sa kanyang puso, at iba ang marinig ito mula kay Davron.—— Iba ang pakikitungo sa akin ni Tiara.Ilang maiikling salita.Mabigat na parang kulog.Parang nakarinig ng isang babala si Selene.Binabalaan siya ni Davron na huwag lumampas sa linya, at huwag sadyain o hindi sinasadyang alamin kung gaano kabigat si Tiara sa kanyang puso.Hawak siya nito sa kanyang mga bisig, nakapahigpit.Ang dalawang puso ay pinaghihiwalay ng distansya ng Milky Way.Bago siya makalabas sa ospital, dinala siya ni Davron para muling sumailalim sa isang komprehensibong allergy test, at ang mga resulta ay ipinadala sa kanya nang mabilis.Naghihintay si Selene sa labas nang nababagot, at nakipag-ugnayan sa kanya ang babaeng tinulungan niya sa disenyo dati.[Ate, inirekomenda kita sa pinsan ko. May villa siyang ire-renovate, at malaki ang bayad. Pwede ka bang makipagkita para makapag-usap? ]Wala pang plano si Selene na bumalik sa trabaho sa kumpanya sa nakalipas na kalahating buwan
Sa susunod na Lunes ay ang deadline na ibinigay ni Davron. Hindi makumbinsi ni Selene ang lalaki na baguhin ang kanyang isip. Ang taong ito ay mukhang madaling makausap, iyon lang. Siyempre, hindi siya magiging sa kanyang kasalukuyang posisyon nang walang ilang mga trick. Gusto pa rin ni Selene na makipaglaban dito. "Mr. Zalderriaga, gusto ko pa ring magbitiw sa trabaho." Itinaas ni Davron ang kanyang kilay at sinabi nang mahinahon, "Okay, ihanda mo naa ang pera at maaari ka ng umalis sa anumang oras." saad nito. Galit na galit si Selene kaya't siya ay umungol at hindi maiwasang tumapak sa kanya. Ngunit si Selene ay nakasuot lang ng tsinelas, kaya wala itong naramdaman nang siya ay tumapak sa kanyang instep. Kinurot ni Davron ang kanyang baywang at itinulak ang kanyang tuhod nang mas malalim, "Naghahanap ka ba ng ikamamatay mo?" Si Selene ay humakbang sa kanya at sa wakas ay nagpabuntong hininga, "Huwag mo akong sisihin kung hindi ako magaling sa trabaho kapag bumali
Si Davron ay nasa meeting sa kompanya nang matanggap niya ang text message. Tumunog ang cellphone niya, pero hindi niya pinansin. Ang ibang tao sa meeting room ay nagkunwari na hindi nakakarinig ng kahit ano. Syempre, walang naglakas-loob na tanungin ang presidente tungkol sa kanyang balita at nagpatuloy sa pag-uusap tungkol sa proposal na parang walang nangyari. Sa buong meeting, walang naglakas-loob na magpahinga. Nang matapos ang meeting ay basang-basa na ang likod niya. Ang damit ay dumikit sa balat, malagkit at hindi komportable. Hindi alam ng mga tao sa ibaba kung nasiyahan ba si Presidente Zalderriaga sa proposal ngayon. Maingat nilang sinuri ang ekspresyon ng lalaki. Magaan ang kanyang kilay, at mayroon siyang malamig na tingin na nakakatakot nang hindi nagagalit. Kumakatok nang walang pakialam sa mesa ang hinlalaki ni Davron. Tumigil siya pagkatapos kumatok ng dalawang beses, "Meeting adjourned." Lahat ay hindi maiwasang huminga nang maluwag. Mukhang hindi na sila kai
Dalawang ticket para sa musical, parehong VIP seats.Magkatabi ang dalawang ticket, na may pinakamagandang view.Isa rin itong gawa ng musical master na si Webber. Bihira itong ipalabas sa Pilipinas at mahirap makuha ang mga ticket.Pero para kay Davron, hindi mahirap na bagay iyon. Humihingi lang siya at may maghahatid ng ticket sa kanya.Tinitigan ni Selene ang oras ng palabas at lokasyon sa ticket. Gusto rin niyang pumunta. Hindi madaling makakuha ng ticket, pero mas mahalaga, ayaw niyang salubungin sila sa pinto ng concert hall.Bumalik si Selene sa kanyang karaniwang malamig at walang pakialam na itsura, itinaas ang kanyang kamay at kumatok sa pinto ng opisina ni Davron, at saka pumasok tatlong segundo pagkatapos suot ang kanyang high heels.Inilagay niya ang mga ticket sa harap ng mesa nito, "Mr. Zalderriaga, ito na ang mga ticket."Parang hindi gaanong nag-aalala si Davron, at tiningnan siya ng dalawang beses, "Pagod ka ba sa trabaho ngayon?"Umiling si Selene, "Hindi naman."T
Hindi pa kailanman nagkaroon ng naka-date si Selene ng lalaki sa buong buhay niya, kaya medyo kinakabahan siya. Nang matapos i-check ni Myla ang kontrata, medyo nagkaroon siya ng oras, malapit na rin kasing mag-uwian. Humila siya ng upuan at umupo sa tabi ni Selene, "Secretary Averilla, sa totoo lang, parang gumaan ang loob ni Mr. Zalderriaga simula nang bumalik ka sa trabaho." Nararamdaman ni Selene na nag-e-exaggerate ito at nagpapakabait lamang, kaya nagkunwari siyang hindi naiintindihan. "Talaga? Siguro medyo mabagal ako." Tumango si Myla nang may kumpiyansa. "Talaga? Parang tagsibol ang hangin sa morning meeting kanina." Wala namang morning meeting si Selene kaya hindi niya alam. Hindi naman siya interesado doon, pero tumingin siya kay Myla bago nagtanong. "Myla, ilang taon ka na?" Napasigaw si Myla, "Dalawampu't dalawa." Kakagraduate lang niya ngayong taon, isang top student na nagtapos sa isang mataas na paaralan, at dumaan din siya sa maraming pagsubok at paghihirap pa
Mapula ang mga daliri ni Selene dahil sa lamig. Hindi niya alam kung dahil ba sa lamig o sa hangin, pero medyo nanginginig ang kanyang mga kamay. Parang nawalan ng lakas ang kanyang mga pulso, at unti-unti nang hindi niya mahawakan ang telepono. Unti-unting naging malabo ang kanyang paningin, at nakaramdam siya ng sakit sa kanyang mga buto. Walang laman ang kanyang puso, parang dingding na mag-e-echo kung dalawang beses kang kakatok. Patuloy na nagpapaalala ang broadcast sa itaas ng auditorium. "Malapit nang magsimula ang palabas. Mangyari pong pumasok na ang lahat." Dali-dali siyang natauhan, at makatuwirang nag-reply kay Davron. [Sige.] [Wala na akong pakialam, ituloy mo na lang ang gagawin mo.] Parang naubos ang lahat ng kanyang lakas sa pagta-type ng mga salitang ito. Pinatay ni Selene ang kanyang telepono, hinawakan ang tiket, at naglakad patungo sa gate papasok sa auditorium. Wala namang masama sa pagiging mag-isa. Wala namang masama kung hindi siya nito pinuntahan. So
Hindi umuwi si Selene kahit na medyo pagod na siya.Sumakay siya ng taxi at basta na lang nagbigay ng address. Hindi pa naman masyadong gabi dahil magbubukas pa ang mga tindahan ng isang oras sa mga weekend.Sobrang sakit ng mga takong ni Selene kaya nagdudugo na. Hinubad niya ang kanyang mga high heels at naglakad ng nakayapak sa lupa. Bukod sa medyo malamig, hindi naman siya nakaramdam ng anumang kakulangan sa ginhawa.Nakahanap si Selene ng isang coffee shop, nag-order ng isang tasa ng kape, at umupo sa loob ng kalahating oras.Humingi siya ng hair band sa tindera. Medyo basa ang kanyang buhok kaya itinali niya ito. Nalantad ang kanyang malinis at maselan na mukha, na nagparamdam sa kanyang balat na mas maputi at ang kanyang mga labi na mas mapula.Umupo si Selene doon hanggang sa malapit nang magsara. Isinuot niya ang kanyang sapatos at akmang aalis na.Tumawag si Davron sa kanya. Tinitigan niya ang screen ng telepono na biglang nag-ilaw, at naghintay hanggang sa mamatay ang telep
Hindi alam ni Selene kung bakit bigla na lang nagwawala si Davron. Naipit siya sa sofa at halos hindi na makagalaw.Ang mga mata ni Davron ay kasing lamig ng yelo, parang mga pako na nakabaon sa kanyang mukha. Sinuri niya ang kanyang mukha, pulgada por pulgada, hindi binibitawan ang kahit na anong bakas. Nang makita niyang tahimik lang siya, nagkaroon ng kaunting galit sa kanyang mga mata.Medyo natatakot si Selene sa kanya kapag ganito. Ang pagtakas ay mas nagdulot ng hindi pagsang-ayon sa lalaki. Hinila nito ang buhok niya at marahas na hinila siya pabalik. "Magsalita ka." saad nito. Hindi sigurado si Selene kung ang "lalaki" na tinutukoy ni Davron ay ang kanyang tiyuhin o si Attorney Sanchez.Ayaw niyang malaman ni Davron na nakakulong ang kanyang tiyuhin, at mas lalong ayaw din niyang malaman nito ang tungkol kay Attorney Sanchez.Kahit na wala namang nararamdaman si Davron sa kanya ay medyo sensitibo siya sa bagay na ito.Ayaw niyang masyadong lumapit siya sa mga lalaking hin
Akala ni Selene na dinala siya ni Davron sa Iloilo dahil kailangan siya sa trabaho, pero sa pagkakataong ito, pinatira lang siya sa hotel. Hindi niya kailangan ihanda ang mga dokumento, at hindi rin siya dinala sa meeting.Nag-enjoy naman si Selene sa kanyang bakasyon at hindi nababagot.Napakaaga nagising ni Davron kinaumagahan. Parang may pampatulog ang gamot para sa sakit na ininom niya kagabi. Parang hindi siya makapunta sa umaga. Nanginginig ang kanyang ulo. Parang naramdaman niyang tumayo ito, pero hindi niya maimulat ang kanyang mga mata.Bago umalis, parang yumuko ang lalaki at hinalikan ang kanyang mga labi, at bumulong sa kanyang tainga, na hilingin sa kanya na manatili sa hotel at huwag maglakad-lakad.Hindi naman ganun kamasunurin si Selene, at wala talagang pakialam si Davron sa ginagawa niya araw-araw.Ang tiyuhin ni Selene ay nagsisilbi pa rin ng kanyang sentensya at isang taon na lang ang natitira.Nag-set siya ng appointment sa abogado na namamahala sa kaso ng kanya
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya. Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik. Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait. Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya. "Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?" "Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya.Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik.Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait.Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya."Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?""Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro ayaw
Malamig ang naging reaksiyon ni Selene. Walang emosyon na nakita sa mukha niya nang marinig niya ang tungkol kay Tiara.Pero ayaw niya talagang makita ito. "Mr. Zalderriaga, kaya mo bang pumunta mag-isa sa airport? Mukhang walang silbi kung sumama pa ako."Hinawakan ni Davron ang kamay niya ng walang sinabi. "Magkasama tayong pupunta. Sakto lang para sa hapunan."Magkalapit sila. Hindi siya gumagamit ng pabango, at may mahinang amoy ng damo at kahoy sa katawan niya, medyo mapait at medyo matapang.Karamihan sa oras, mahina siyang nagsasalita, walang gaanong pataas-baba.Habang nasa biyahe, nakatingin si Selene sa langit na unti-unting nagdidilim sa labas ng bintana. Inalis niya ang lahat sa isip niya at hindi na nag-abalang mag-isip ng kahit ano.Dinala siya ni Davron sa isang restaurant na hindi kalayuan sa airport.Hindi ito mukhang isang restaurant na bukas sa publiko.Tahimik na luho, pribadong piging.Nasa daan pa rin sina Adam at Tiara. Nagsalin ng isang baso ng maligamgam na
Hind nai nagulat si Davron. Kahit na napakaganda ni Selene, masyadong mahiyain siya at parang isang napakamasunuring babae. Hindi niya magawang sabihin nang malakas kahit na may gusto siyang tao, at itinatago lang ito sa kanyang puso.Hinila niya ang sulok ng kanyang bibig, "Sayang naman." basta na lang niyang sabi. Mahigpit na hinawakan ni Selene ang sticky note sa kanyang kamay. Ang dilaw na papel ay puno ng mga iniisip ng isang batang babae na nagmamahal. Ngayon, nagagalak lang siya na hindi niya magawang isulat ang pangalan niya dito, at maingat lang na pinalitan ito ng isang abbreviation.——DVZ.Pati ang abbreviation niya ay nakatago sa ilalim ng papel.Ibinaba ni Selene ang kanyang ulo, medyo nalulungkot ang kanyang boses, "Wala namang dapat pagsisihan."Tiningnan siya ni Davron. Pinisil ng dalaga ang kanyang mga labi at ibinaba ang kanyang mga pilikmata. Parang malungkot siya. Hindi mahirap hulaan na sigurado siyang gusto niya ang batang lalaki. Maraming taon na ang l
Hindi alam ni Selene kung ano na ang relasyon nila ni Davron. Hindi sila pwedeng ituring na nagde-date, pero wala namang ibang tao sa paligid.Nagmamaneho si Davron pagkatapos ay tinanong nito ang address.Nag-alinlangan sandali si Selene, at tahimik na binigay ang address ng Calle Real. Matagal na siyang hindi nakakabalik doon. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Habang tinitingnan ang hindi pamilyar na tanawin sa labas ng bintana ng sasakyan, "Bagalan mo naman. Sa may pasukan lang ng eskinita pwedeng mag-park ng sasakyan." hindi niya maiwasang sabihin. Itinaas ni Davron ang kamay niya at hinaplos ang kanyang buhok. Mukhang mas masaya siya ngayon kaysa kagabi. "Hmm." lang ang sinagot nito. Hindi niya alam kung ano ang naalala, mahina siyang tumawa, bahagyang nakataas ang kanyang makitid at magagandang mga mata sa dulo. Ang kanyang taimtim na ngiti ay medyo nakakaakit, parang soro. "Sabi ni Tiara noon na sobrang nagpapalusog ang tubig at lupa sa Iloilo, at tama nga siya." sa
Biglang nawala ang pagmamahal at pagnanasa sa mga mata ni Davron.Dahan-dahan siyang lumayo at lumabas.Nawala rin ang nakaka-suffocate na pakiramdam sa likod ni Selene. Sinabi niya ito nang walang ibang kahulugan, isang kalmadong pagpapahayag lang ng katotohanan.Sa transaksyong ito ay magkaiba na ang posisyon nila.Si Davron ang may nangingibabaw na posisyon. Siya ang nagsimula ng transaksyon, at siya rin ang gumawa ng lahat ng patakaran. Siya ang may huling salita sa lahat.Hindi mahalaga ang kanyang mga iniisip. Bakit dapat pa bang mag-alala si Davron tungkol sa pagbubuntis ni Selene? Hindi na, 'no. Tulad ng sinabi niya noong nakaraang pagkakataon, sa huli ay ang sarili nitong katawan ang inaabuso niya, at hindi siya lalaban sa kanyang sarili.Kumurap si Selene, "Davron, gusto mo pa bang ituloy?"Kung hindi ay matutulog na siya.Talagang inaantok na kasi siya.Matapos ang mahabang sandali, narinig niya ang boses ni Davron. Ang malamig at mahinahon na boses niti ay medyo walang
"Magaling kang secretary." Parang wala lang na sabi ni Kenjie pero totoo naman iyon. Magkaibigan sina Kenjie at Davron, nagkakilala sila noong nag-aaral sila sa ibang bansa. Sa paglipas ng mga taon, maganda pa rin ang kanilang relasyon. Kailangang aminin ni Davron na talagang napakaganda ni Selene. Magalang na nagsalita si Kenjie, at pagkatapos ay nag-usap na tungkol sa negosyo, "Madaling mahawakan ang kaso ng pamilya Averilla, huwag kang mag-alala." Napatingin si Selene nang marinig niya ang salitang pamilya Averilla. Hindi niya alam kung ang pamilya Averilla na binanggit ni Kenjie ay si Edmund Averilla. Pero hindi dapat alam ni Davron ang ibang tao na may apelyidong Averilla na nangangailangan ng kanyang tulong. "Salamat sa tulong mo." sambit nito. "Walang anuman." May kasama rin si Kenjie ngayon, isang batang babae na mukhang kasing edad lang ni Selene. Ipinakilala niya ito kay Davron at Selene, "Ito ang fiancée ko, si Quira." Masiyahin at masigla ang hitsura ni