Dalawang ticket para sa musical, parehong VIP seats.Magkatabi ang dalawang ticket, na may pinakamagandang view.Isa rin itong gawa ng musical master na si Webber. Bihira itong ipalabas sa Pilipinas at mahirap makuha ang mga ticket.Pero para kay Davron, hindi mahirap na bagay iyon. Humihingi lang siya at may maghahatid ng ticket sa kanya.Tinitigan ni Selene ang oras ng palabas at lokasyon sa ticket. Gusto rin niyang pumunta. Hindi madaling makakuha ng ticket, pero mas mahalaga, ayaw niyang salubungin sila sa pinto ng concert hall.Bumalik si Selene sa kanyang karaniwang malamig at walang pakialam na itsura, itinaas ang kanyang kamay at kumatok sa pinto ng opisina ni Davron, at saka pumasok tatlong segundo pagkatapos suot ang kanyang high heels.Inilagay niya ang mga ticket sa harap ng mesa nito, "Mr. Zalderriaga, ito na ang mga ticket."Parang hindi gaanong nag-aalala si Davron, at tiningnan siya ng dalawang beses, "Pagod ka ba sa trabaho ngayon?"Umiling si Selene, "Hindi naman."T
Hindi pa kailanman nagkaroon ng naka-date si Selene ng lalaki sa buong buhay niya, kaya medyo kinakabahan siya. Nang matapos i-check ni Myla ang kontrata, medyo nagkaroon siya ng oras, malapit na rin kasing mag-uwian. Humila siya ng upuan at umupo sa tabi ni Selene, "Secretary Averilla, sa totoo lang, parang gumaan ang loob ni Mr. Zalderriaga simula nang bumalik ka sa trabaho." Nararamdaman ni Selene na nag-e-exaggerate ito at nagpapakabait lamang, kaya nagkunwari siyang hindi naiintindihan. "Talaga? Siguro medyo mabagal ako." Tumango si Myla nang may kumpiyansa. "Talaga? Parang tagsibol ang hangin sa morning meeting kanina." Wala namang morning meeting si Selene kaya hindi niya alam. Hindi naman siya interesado doon, pero tumingin siya kay Myla bago nagtanong. "Myla, ilang taon ka na?" Napasigaw si Myla, "Dalawampu't dalawa." Kakagraduate lang niya ngayong taon, isang top student na nagtapos sa isang mataas na paaralan, at dumaan din siya sa maraming pagsubok at paghihirap pa
Mapula ang mga daliri ni Selene dahil sa lamig. Hindi niya alam kung dahil ba sa lamig o sa hangin, pero medyo nanginginig ang kanyang mga kamay. Parang nawalan ng lakas ang kanyang mga pulso, at unti-unti nang hindi niya mahawakan ang telepono. Unti-unting naging malabo ang kanyang paningin, at nakaramdam siya ng sakit sa kanyang mga buto. Walang laman ang kanyang puso, parang dingding na mag-e-echo kung dalawang beses kang kakatok. Patuloy na nagpapaalala ang broadcast sa itaas ng auditorium. "Malapit nang magsimula ang palabas. Mangyari pong pumasok na ang lahat." Dali-dali siyang natauhan, at makatuwirang nag-reply kay Davron. [Sige.] [Wala na akong pakialam, ituloy mo na lang ang gagawin mo.] Parang naubos ang lahat ng kanyang lakas sa pagta-type ng mga salitang ito. Pinatay ni Selene ang kanyang telepono, hinawakan ang tiket, at naglakad patungo sa gate papasok sa auditorium. Wala namang masama sa pagiging mag-isa. Wala namang masama kung hindi siya nito pinuntahan. So
Hindi umuwi si Selene kahit na medyo pagod na siya.Sumakay siya ng taxi at basta na lang nagbigay ng address. Hindi pa naman masyadong gabi dahil magbubukas pa ang mga tindahan ng isang oras sa mga weekend.Sobrang sakit ng mga takong ni Selene kaya nagdudugo na. Hinubad niya ang kanyang mga high heels at naglakad ng nakayapak sa lupa. Bukod sa medyo malamig, hindi naman siya nakaramdam ng anumang kakulangan sa ginhawa.Nakahanap si Selene ng isang coffee shop, nag-order ng isang tasa ng kape, at umupo sa loob ng kalahating oras.Humingi siya ng hair band sa tindera. Medyo basa ang kanyang buhok kaya itinali niya ito. Nalantad ang kanyang malinis at maselan na mukha, na nagparamdam sa kanyang balat na mas maputi at ang kanyang mga labi na mas mapula.Umupo si Selene doon hanggang sa malapit nang magsara. Isinuot niya ang kanyang sapatos at akmang aalis na.Tumawag si Davron sa kanya. Tinitigan niya ang screen ng telepono na biglang nag-ilaw, at naghintay hanggang sa mamatay ang telep
Tama si Davron. Sa trabaho, siya ang amo ni Selene, kaya siya ang may huling salita sa lahat ng bagay na may kinalaman sa trabaho. Pagkatapos ng trabaho, sa kontrata nilang kasal na may sex ngunit walang pagmamahalan, siya rin ang marangal na Party A, at siya pa rin ang may huling salita sa lahat ng bagay.Hindi makatanggi o makatutol si Selene.Ang kanyang mga kamay at paa ay partikular na malamig, at ang kanyang katawan ay nanginginig sa lamig. Tumango siya. "Tama ka nga, Mr. Zalderriaga." "Well, may mga ibang lalaki naman akong dine-date. Kung hindi okay iyon, e 'di hindi ko na gagawin ulit sa susunod." walang pakialam nitong sabi pagkatapos. Kinamumuhian ni Davron ang kanyang walang pakialam na itsura, "Selene Averilla, hindi ako isang pilantropo."Tumango si Selene at sinabing alam niya iyon.Si Davron ay isang walang puso na kapitalista. May sariling layunin sa lahat ng ginagawa niya.Kung hindi ito masaya ay hindi ka din niya hahayaang sumaya.Orihinal na naisip ni Selene na
Minsan, kinaiinisan ni Selene ang kanyang mahinang pangangatawan.Isang mahinang ulan ang nagbigay sa kanya ng matinding lagnat.Hindi siya nakatulog ng mahimbing, marami siyang panaginip sa kalagitnaan ng gabi, at naramdaman niyang mainit ang kanyang buong katawan at pawisan.Sinubukan ni Selene na sipain ang mainit na kumot sa kanyang katawan, ngunit may humawak sa kanyang mga kamay at paa. Pawis na pawis siya sa buong ulo. Pagkatapos ng ilang pagpupumiglas at saka mahigpit pa rin siyang nakabalot sa kumot.Talagang nalungkot siya, "Napaka-init ng pakiramdam ko." aniya. Hindi niya narinig ang sinabi ng lalaki sa tabi niya.Agad siyang nakatulog ng mahimbing.Nagising si Selene kinaumagahan, parang malagkit at hindi komportable. Labis siyang pinagpawisan kagabi, kaya hindi na masyadong nahihilo o masakit ang kanyang ulo.Mas nauna pang nagising si Davron kaysa sa kanya, nakasuot ng malinis na damit, at nagtatali ng sariling kurbata.Dahan-dahang tumayo si Selene mula sa kama. Luming
Nagtungo si Secretary Averilla sa trabaho lulan ng sasakyan ni Presidente Zalderriaga ngayong umaga, at mabilis na kumalat ang balita sa lahat ng departamento sa grupo. Pati na ang impormasyon na si Presidente Zalderriaga mismo ang nag-imbita kay Secretary Averilla na sumakay sa espesyal na elevator ng presidente ngayong umaga ay kumalat sa lahat ng sulok. May mga nag-iisip na may espesyal na relasyon sina Secretary Averilla at Presidente Zalderriaga, pero palaging patas ang presidente sa kanyang trabaho at hindi niya kailanman pinaghalo ang personal na damdamin sa trabaho. Palaging malamig at maingat siya sa kanyang pagiging patas. Ayaw talagang pumasok sa trabaho ni Selene ngayong umaga. Matapos niyang ma-process ang ilang emails at kumpirmahin ang schedule ni Davron para sa susunod na ilang araw, nakaupo lang siya sa kanyang upuan na parang tulala. Pinilit siya ni Davron na uminom ng gamot para sa sipon ngayong umaga, at karaniwang nakakatulog ang mga tao pagkatapos uminom ng g
Ibinaba ni Selene ang ulo niya, "Ah." aniya. Naintindihan niya na mahalaga ang pag-ibig. Hindi dapat inaasahan ang mga bagay na hindi dapat inaasahan. Sa totoo lang, halos hindi na napigilan ni Selene ang sarili at binuksan ang kanyang puso para kay Davron noon. Nang una siyang magpakasal, napaka-imbento pa niya. Madali siyang nahulog sa kanyang pagiging gentle. Inaalagaan siya ni Davron sa halos lahat ng bagay at binibigyan siya ng espesyal na atensyon sa bawat aspeto. Sinundo siya nito sa kanyang rentahan at dinala sa villa niya at tinulungan siyang maglipat. Noong panahong iyon, kakatapos lang niyang mag-graduate ng college at may ilang problema pa rin sa paaralan na hindi pa nalulutas. Si Davron ang nagdala sa kanya para ayusin ang mga papeles. Sinabi niya sa kanya na huwag matakot at dadalhin niya siya sa ospital. Kahit sa dilim ng gabi, sa kama niya, ang paminsan-minsang pagtama ay hindi na mapigilan. Pinigilan niya ang kanyang mga hikbi sa kanyang lalamunan, ang kanyan
Hindi alam ni Selene kung bakit bigla na lang nagwawala si Davron. Naipit siya sa sofa at halos hindi na makagalaw.Ang mga mata ni Davron ay kasing lamig ng yelo, parang mga pako na nakabaon sa kanyang mukha. Sinuri niya ang kanyang mukha, pulgada por pulgada, hindi binibitawan ang kahit na anong bakas. Nang makita niyang tahimik lang siya, nagkaroon ng kaunting galit sa kanyang mga mata.Medyo natatakot si Selene sa kanya kapag ganito. Ang pagtakas ay mas nagdulot ng hindi pagsang-ayon sa lalaki. Hinila nito ang buhok niya at marahas na hinila siya pabalik. "Magsalita ka." saad nito. Hindi sigurado si Selene kung ang "lalaki" na tinutukoy ni Davron ay ang kanyang tiyuhin o si Attorney Sanchez.Ayaw niyang malaman ni Davron na nakakulong ang kanyang tiyuhin, at mas lalong ayaw din niyang malaman nito ang tungkol kay Attorney Sanchez.Kahit na wala namang nararamdaman si Davron sa kanya ay medyo sensitibo siya sa bagay na ito.Ayaw niyang masyadong lumapit siya sa mga lalaking hin
Akala ni Selene na dinala siya ni Davron sa Iloilo dahil kailangan siya sa trabaho, pero sa pagkakataong ito, pinatira lang siya sa hotel. Hindi niya kailangan ihanda ang mga dokumento, at hindi rin siya dinala sa meeting.Nag-enjoy naman si Selene sa kanyang bakasyon at hindi nababagot.Napakaaga nagising ni Davron kinaumagahan. Parang may pampatulog ang gamot para sa sakit na ininom niya kagabi. Parang hindi siya makapunta sa umaga. Nanginginig ang kanyang ulo. Parang naramdaman niyang tumayo ito, pero hindi niya maimulat ang kanyang mga mata.Bago umalis, parang yumuko ang lalaki at hinalikan ang kanyang mga labi, at bumulong sa kanyang tainga, na hilingin sa kanya na manatili sa hotel at huwag maglakad-lakad.Hindi naman ganun kamasunurin si Selene, at wala talagang pakialam si Davron sa ginagawa niya araw-araw.Ang tiyuhin ni Selene ay nagsisilbi pa rin ng kanyang sentensya at isang taon na lang ang natitira.Nag-set siya ng appointment sa abogado na namamahala sa kaso ng kanya
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya. Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik. Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait. Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya. "Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?" "Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya.Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik.Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait.Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya."Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?""Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro ayaw
Malamig ang naging reaksiyon ni Selene. Walang emosyon na nakita sa mukha niya nang marinig niya ang tungkol kay Tiara.Pero ayaw niya talagang makita ito. "Mr. Zalderriaga, kaya mo bang pumunta mag-isa sa airport? Mukhang walang silbi kung sumama pa ako."Hinawakan ni Davron ang kamay niya ng walang sinabi. "Magkasama tayong pupunta. Sakto lang para sa hapunan."Magkalapit sila. Hindi siya gumagamit ng pabango, at may mahinang amoy ng damo at kahoy sa katawan niya, medyo mapait at medyo matapang.Karamihan sa oras, mahina siyang nagsasalita, walang gaanong pataas-baba.Habang nasa biyahe, nakatingin si Selene sa langit na unti-unting nagdidilim sa labas ng bintana. Inalis niya ang lahat sa isip niya at hindi na nag-abalang mag-isip ng kahit ano.Dinala siya ni Davron sa isang restaurant na hindi kalayuan sa airport.Hindi ito mukhang isang restaurant na bukas sa publiko.Tahimik na luho, pribadong piging.Nasa daan pa rin sina Adam at Tiara. Nagsalin ng isang baso ng maligamgam na
Hind nai nagulat si Davron. Kahit na napakaganda ni Selene, masyadong mahiyain siya at parang isang napakamasunuring babae. Hindi niya magawang sabihin nang malakas kahit na may gusto siyang tao, at itinatago lang ito sa kanyang puso.Hinila niya ang sulok ng kanyang bibig, "Sayang naman." basta na lang niyang sabi. Mahigpit na hinawakan ni Selene ang sticky note sa kanyang kamay. Ang dilaw na papel ay puno ng mga iniisip ng isang batang babae na nagmamahal. Ngayon, nagagalak lang siya na hindi niya magawang isulat ang pangalan niya dito, at maingat lang na pinalitan ito ng isang abbreviation.——DVZ.Pati ang abbreviation niya ay nakatago sa ilalim ng papel.Ibinaba ni Selene ang kanyang ulo, medyo nalulungkot ang kanyang boses, "Wala namang dapat pagsisihan."Tiningnan siya ni Davron. Pinisil ng dalaga ang kanyang mga labi at ibinaba ang kanyang mga pilikmata. Parang malungkot siya. Hindi mahirap hulaan na sigurado siyang gusto niya ang batang lalaki. Maraming taon na ang l
Hindi alam ni Selene kung ano na ang relasyon nila ni Davron. Hindi sila pwedeng ituring na nagde-date, pero wala namang ibang tao sa paligid.Nagmamaneho si Davron pagkatapos ay tinanong nito ang address.Nag-alinlangan sandali si Selene, at tahimik na binigay ang address ng Calle Real. Matagal na siyang hindi nakakabalik doon. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Habang tinitingnan ang hindi pamilyar na tanawin sa labas ng bintana ng sasakyan, "Bagalan mo naman. Sa may pasukan lang ng eskinita pwedeng mag-park ng sasakyan." hindi niya maiwasang sabihin. Itinaas ni Davron ang kamay niya at hinaplos ang kanyang buhok. Mukhang mas masaya siya ngayon kaysa kagabi. "Hmm." lang ang sinagot nito. Hindi niya alam kung ano ang naalala, mahina siyang tumawa, bahagyang nakataas ang kanyang makitid at magagandang mga mata sa dulo. Ang kanyang taimtim na ngiti ay medyo nakakaakit, parang soro. "Sabi ni Tiara noon na sobrang nagpapalusog ang tubig at lupa sa Iloilo, at tama nga siya." sa
Biglang nawala ang pagmamahal at pagnanasa sa mga mata ni Davron.Dahan-dahan siyang lumayo at lumabas.Nawala rin ang nakaka-suffocate na pakiramdam sa likod ni Selene. Sinabi niya ito nang walang ibang kahulugan, isang kalmadong pagpapahayag lang ng katotohanan.Sa transaksyong ito ay magkaiba na ang posisyon nila.Si Davron ang may nangingibabaw na posisyon. Siya ang nagsimula ng transaksyon, at siya rin ang gumawa ng lahat ng patakaran. Siya ang may huling salita sa lahat.Hindi mahalaga ang kanyang mga iniisip. Bakit dapat pa bang mag-alala si Davron tungkol sa pagbubuntis ni Selene? Hindi na, 'no. Tulad ng sinabi niya noong nakaraang pagkakataon, sa huli ay ang sarili nitong katawan ang inaabuso niya, at hindi siya lalaban sa kanyang sarili.Kumurap si Selene, "Davron, gusto mo pa bang ituloy?"Kung hindi ay matutulog na siya.Talagang inaantok na kasi siya.Matapos ang mahabang sandali, narinig niya ang boses ni Davron. Ang malamig at mahinahon na boses niti ay medyo walang
"Magaling kang secretary." Parang wala lang na sabi ni Kenjie pero totoo naman iyon. Magkaibigan sina Kenjie at Davron, nagkakilala sila noong nag-aaral sila sa ibang bansa. Sa paglipas ng mga taon, maganda pa rin ang kanilang relasyon. Kailangang aminin ni Davron na talagang napakaganda ni Selene. Magalang na nagsalita si Kenjie, at pagkatapos ay nag-usap na tungkol sa negosyo, "Madaling mahawakan ang kaso ng pamilya Averilla, huwag kang mag-alala." Napatingin si Selene nang marinig niya ang salitang pamilya Averilla. Hindi niya alam kung ang pamilya Averilla na binanggit ni Kenjie ay si Edmund Averilla. Pero hindi dapat alam ni Davron ang ibang tao na may apelyidong Averilla na nangangailangan ng kanyang tulong. "Salamat sa tulong mo." sambit nito. "Walang anuman." May kasama rin si Kenjie ngayon, isang batang babae na mukhang kasing edad lang ni Selene. Ipinakilala niya ito kay Davron at Selene, "Ito ang fiancée ko, si Quira." Masiyahin at masigla ang hitsura ni