Ayaw na lang sagutin ni Selene ang mga boring na tanong ni Davron. Itinapon niya ang kumot at itinulak ang lalaki pabalik sa sofa nang tumayo siya. Hindi napigilan ng lalaki sa kanyang kahanga-hangang kamahalan. Ang liwanag mula sa papalubog na araw ay sumikat sa magaganda at matatalim nitong mga kilay. "Saan ka pupunta?" tanong ni Davron. Sinubukan ni Selene na bumangon, ngunit ang lakas ng lalaki ay hindi kayang abutin ng mga ordinaryong tao. Ang malamig, matigas at manipis na hinlalaki nito ay dumikit sa balikat ni Selene, madali siyang kinokontrol. "Gusto kong umakyat sa taas para magpahinga." ani Selene. Ikinawit naman ni Davron ang hinlalaki sa buhok ni Selene at tiningnan ang kanyang bahagyang namumulang mukha. "Masyadong masikip sa taas, pwede kang magpahinga sa sala." Galit si Selene ngunit hindi niya magawang ilabas ang nararamdamang galit. Kumunot ang kanyang noo, "Wag mo akong idiin." Humingi ng tawad sa kanya si Davron ng walang kahit anong sinseridad. Bagam
'Iniligtas niya ako. " Napakagaan pakinggan ng mga salitang iyon. Tumingin si Selene na parang walang nangyari, "Ganoon pala iyon, kung ganoon." Nagsindi ng isang sigarilyo si Davron, at nang tumaas ang apoy ay nag-isip ito sandali at idiniin ang sigarilyo sa ashtray. "Kakaiba ba?" tanong nito. Kinailangan pa ring umakto ni Selene kasama si Davron. Kaya niyang isipin kung gaano katigas ang kanyang naging ekspresyon, at ang mga mata niya ay masakit at namumula. "Medyo hindi lang inaasahan." sagot niya. Inilayo ni Davron ang sariling mukha at panay ang tingin kay Selene. Napakaputla ng mukha ni Selene, ang kanyang katawan ay tuwid, at ang buong katawan ay tila isang takot na ibon, wala sa napakagandang kalagayan. Dahan-dahan niyang ibinuka ang kanyang bibig. "Na-kidnap ako noong bata pa ako." ani Davron. Actually, hindi na siya isang bata. Sa kanyang kabataan, noong siya ay isa pang dalaga. "Medyo matagal na panahon na iyon, halos kalahating buwan akong nakakulong, ila
Tumayo si Davron at tumingin sa kanya. "Pasensya na, urgent ito, e." sambit nito pagkaraan ng ilang sandali. Gaano naman ito ka-urgent? Iyon lang. Tagaktak na ang pawis ni Selene dahil sa sakit na nararamdaman. Huminga siya ng ilang malalim. Ito ay ang kanyang limitasyon upang ipakita ang kahinaan minsan sa lalaki. "Sige, pumunta ka na at magpaka-busy ka." Tiniis niya ang sakit at sinabi sa paos na boses. Itinali ni Davron ang suot na kurbata, kinuha ang kanyang suit jacket, at saka umalis nang hindi lumilingon pabalik. Pagbaba niya ay naghihintay na roon ang driver at bodyguard. Kaswal na ibinato ni Davron ang susi ng kotse sa driver, na may mabagsik na mukha, "Magmaneho ka papunta sa mansyon sa Huinan Road." utos nito. "Okay, sir." sagot ng driver. Tila biglang may naalala si Davron, at saka kinuha ang telepono para muling tumawag sa kasambahay, "Masama ang pakiramdam ni Miss Averilla, dapat ay alagaan mo siyang mabuti ngayong gabi." Agad namang tumango ang kasamb
Nakaupo si Tiara sa kandungan ni Davron, ang mga tuhod niya ay nakabuka. Tumingin si Tiara sa lalaki gamit ang pulang mga mata, at saka gumamit ng mga luha para magmukhang mahina, tulad ng ginagawa niya palagi pagkatapos ng away. "Davron, nagkamali ako." Patuloy na umiiyak si Tiara, at basa na ang buong mukha niya. "Huwag mong gawin sa akin ito." aniya. Umiyak siya nang umiiyak, parang nahihirapan siyang magsalita, at parang malagkit ang boses niya. Grabe, nakakadurog talaga ng puso. Tumahimik si Davron sandali, bahagyang kumunot ang noo, at kinurot ang baba ni Tiara. Sa madilim na liwanag, ang lalaki ay mukhang seryoso at dahan-dahang pinunasan ang mga luha sa mukha ni Tiara gamit ang isang panyo. "Hayaan mo na iyon." sambit nito. Bakit ba siya nag-aalala para kay Tiara? Wala namang dahilan. Ang mga mata ni Tiara ay pulang-pula pa rin, at sinulyapan niya ang cellphone na nasa tabi ng sofa gamit ang peripheral vision niya. Hindi niya alam kung kailan ito binaba ng kausap sa kabila
Maghiwalay man o hindi, wala na talagang pakialam si Selene. Parang walang masyadong pagkakaiba kung hihiwalayan niya na ngayon si Davron o dalawang taon pa ang hihintayin. Maliban na lang sa kailangan niyang humanap ng ibang paraan para matustusan ang malalaking gastos sa ospital ng kanyang ina. Wala namang ibang magbabago. Naisip ito ni Selene nang malalim at sinabi kay Davron nang matapat. "Kung gusto mo, pwede ko namang gawin 'yan." saad ni Davron.Handa itong makipag-ugnayan nang walang kondisyon para tapusin nang maaga ang kontrata, basta babayaran din siya ni Selene ng kaukulang liquidated damages ayon sa nakasaad sa kontrata. Napansin ni Selene na nang sabihin nito iyon, parang lumala pa ang itsura ni Davron. Tahimik lang siya, nakakunot ang noo, at mukhang malungkot. Hindi talaga mahuhulaan ang mood ni Davron, minsan masaya, minsan naman ay malungkot. Naisip niya ito at pinolisado ang mga salita niya, "Syempre, kung matatapos nang maaga, dapat may bayad din ako, 'di ba?" m
Naramdaman ni Davron ang pagkairita nang marinig niya ang mga katagang ito. Parang ang dami niyang nasabi. Kung masyado siyang nagsasalita, parang masyado naman siyang nag-aalala. Ilang segundo siyang nanahimik, saka niya tinaasan ng kilay at malamig na ngumiti, "Sana nga maging ganoon ka kalaya at nakaluwag-luwag sa oras na iyon." sambit niya. Nakakita na si Davron ng maraming babae na hindi marunong pumili ng lalaki. Mayroon siyang pinsan na naguguluhan, isang mayamang babae na nagkagusto sa isang mahirap na lalaki. Sinundan niya ang lalaki ng ilang taon at pinagbigyan sa lahat ng gusto nito, pwede nating sabihin na tunay ang pagmamahal ng babae. Pero sa huli, hindi pa rin siya mahal ng lalaki? Maghintay hanggang sa maging malakas na siya. Nang kumita na ito ng sapat na pera, walang pag-aalinlangan niyang iniwan ang pinsan niyang iyon. Umiyak ang pinsan niya at humingi ng tulong, kinagat ang labi at sinabing bibigyan niya ng leksyon ang lalaki para hindi na ito makalimot habam
Nagulat ang nurse sa ospital nang marinig ang matigas na boses ni Selene. Si Selene, na palaging tahimik at mahinahon, ay hindi kailanman nagsalita ng ganito sa kanya. "N-Nakita kong dumating si Mrs. Flores na may dala ng mga bulaklak, a-at hindi naman siya mukhang masamang tao. Sinabi rin niyang matagal na siyang kaibigan ng iyong ina, kk-aya pinapasok ko siya," paliwanag ng nurse, ang boses ay nanginginig. Pero galit na galit si Selene. "Kung babalik siya sa susunod, pakiusap na palayasin mo siya," malamig na sabi niya. Hindi niya na matiis ang pagkukunwari ni Veronica. Paano nito nagawang magpanggap na kaibigan ng kanyang ina? Kahit na ibinaba na niya ang telepono ay nanatili ang galit sa kanyang puso. Nahimasmasan lang siya nang bahagya at nagsimulang mag-isip tungkol sa layunin ng mga aksyon ni Veronica ngayong araw. Hindi lang basta-basta pupunta si Veronica para dalawin ang kanyang ina. Lahat ng ginagawa nito ay may layunin. Alam niyang kaya nitong magtiis ng napakaraming t
Medyo takot si Selene sa lamig kaya mahigpit niyang ibinalot ang kanyang shawl sa katawan niya, naghanap ng sulok na may kaunting tao, at humingi ng baso ng maiinit na tubig sa isang waiter. Ang hapunan ng auction ay parang isang gabing ilaw, may maunlad na kapaligiran. Nakasalubong ni Selene ang maraming malalaking pangalan sa buong syudad ng mana, at si Tiara ay may maraming kakilala. Sa katunayan ay si Selene ang unang natuto ng pagdisenyo ng alahas, at sumunod sa kanyang guro upang mag-sign up para sa iba't ibang mga kumpetisyon noong bakasyon noong summer ng kanyang unang taon. Silang dalawa ni Tiara ay nasa parehong baitang noon, sa parehong paaralan at kolehiyo, ngunit sa iba't ibang klase at iba't ibang guro. Tuwing taon sa kumpetisyon sa pagdidisenyo ay may mga bagong dating na maaaring sumulpot. Nang taong iyon, bago ipasa ni Selene ang kanyang trabaho, nakita niya ang pinakamahusay na parangal sa disenyo na ipinadala ng kanyang guro. Ang larawan nito ay halos eksaktong k
Mga basang patak ng tubig ang nakasabit sa mga pilikmata ni Selene. Itinaas niya ang kanyang mga pilikmata gamit ang nanginginig na mga kamay. Sa pamamagitan ng malinaw na ambon, halos hindi niya makita ang ekspresyon sa mukha niya. Malamig siya at tila sobrang malayo at magalang.Katulad ng sinabi niya sa kanya, magalang siya.Pero matagal nang nakikita ni Selene ang tunay na pagkatao ni Davron. Mukhang mabait at kalmado siya sa panlabas, pero sa totoo lang, hindi niya gusto na labanan ng iba ang anumang desisyon na kanyang ginagawa. Kailangan niyang kontrolin ang lahat ng bagay nang mahigpit sa kanyang palad at hindi kailanman pahintulutan ang anumang bagay na makatakas sa kanyang kontrol.Naramdaman ni Selene na malamig ang buong katawan niya. Mahigpit niyang niyakap ang kanyang basang katawan at bahagyang nanginginig. "Lumabas ka na muna, gagawin ko ito nang mag-isa." saad niya na may namamaos na boses. Ibinaba ni Davron ang kanyang mga mata at kalmadong sinuri ang buong katawa
Hindi alam ni Selene kung bakit bigla na lang nagwawala si Davron. Naipit siya sa sofa at halos hindi na makagalaw.Ang mga mata ni Davron ay kasing lamig ng yelo, parang mga pako na nakabaon sa kanyang mukha. Sinuri niya ang kanyang mukha, pulgada por pulgada, hindi binibitawan ang kahit na anong bakas. Nang makita niyang tahimik lang siya, nagkaroon ng kaunting galit sa kanyang mga mata.Medyo natatakot si Selene sa kanya kapag ganito. Ang pagtakas ay mas nagdulot ng hindi pagsang-ayon sa lalaki. Hinila nito ang buhok niya at marahas na hinila siya pabalik. "Magsalita ka." saad nito. Hindi sigurado si Selene kung ang "lalaki" na tinutukoy ni Davron ay ang kanyang tiyuhin o si Attorney Sanchez.Ayaw niyang malaman ni Davron na nakakulong ang kanyang tiyuhin, at mas lalong ayaw din niyang malaman nito ang tungkol kay Attorney Sanchez.Kahit na wala namang nararamdaman si Davron sa kanya ay medyo sensitibo siya sa bagay na ito.Ayaw niyang masyadong lumapit siya sa mga lalaking hin
Akala ni Selene na dinala siya ni Davron sa Iloilo dahil kailangan siya sa trabaho, pero sa pagkakataong ito, pinatira lang siya sa hotel. Hindi niya kailangan ihanda ang mga dokumento, at hindi rin siya dinala sa meeting.Nag-enjoy naman si Selene sa kanyang bakasyon at hindi nababagot.Napakaaga nagising ni Davron kinaumagahan. Parang may pampatulog ang gamot para sa sakit na ininom niya kagabi. Parang hindi siya makapunta sa umaga. Nanginginig ang kanyang ulo. Parang naramdaman niyang tumayo ito, pero hindi niya maimulat ang kanyang mga mata.Bago umalis, parang yumuko ang lalaki at hinalikan ang kanyang mga labi, at bumulong sa kanyang tainga, na hilingin sa kanya na manatili sa hotel at huwag maglakad-lakad.Hindi naman ganun kamasunurin si Selene, at wala talagang pakialam si Davron sa ginagawa niya araw-araw.Ang tiyuhin ni Selene ay nagsisilbi pa rin ng kanyang sentensya at isang taon na lang ang natitira.Nag-set siya ng appointment sa abogado na namamahala sa kaso ng kanya
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya. Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik. Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait. Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya. "Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?" "Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro
Nalaman lang ni Tiara ang pagbubuntis ni Selene matapos niyang suholin niya ang doktor. Pagbalik ni Tiara sa Pilipinas ay nalaman niyang si Selene ang pinakasalan ni Davron, at halos madurog ang mga ngipin niya sa galit. Bakit kailangang siya pa? Parang multo na nakasunod sa kanya. Narinig ni Tiara na isang buwan at kalahati nang hindi pumapasok sa trabaho si Selene, at alam niyang may mali. Anong klase bang sakit ang nangangailangan ng ganito katagal na leave? Tinatanong din niya si Davron tungkol dito. Hindi naman siya hangal. Parang wala lang siyang sinabi at ginamit ang pangalan ng sekretarya ni Davron, pero hindi siya sinagot nito. Kaya nag-imbestiga si Tiara at gumastos ng malaking halaga para malaman kung saang ospital nagpapa-check up si Selene. Wala sa mundo na hindi mabibili ng pera. Hindi niya inaasahan na buntis pala si Selene. "Ano pa ang silbi ng pag-angkin mo sa titulo ng asawa mo?" Wala sa sarili na nagpunas ng kamay si Tiara, at idiniin, "Huwag kang magsisisi sa
Malamig ang naging reaksiyon ni Selene. Walang emosyon na nakita sa mukha niya nang marinig niya ang tungkol kay Tiara.Pero ayaw niya talagang makita ito. "Mr. Zalderriaga, kaya mo bang pumunta mag-isa sa airport? Mukhang walang silbi kung sumama pa ako."Hinawakan ni Davron ang kamay niya ng walang sinabi. "Magkasama tayong pupunta. Sakto lang para sa hapunan."Magkalapit sila. Hindi siya gumagamit ng pabango, at may mahinang amoy ng damo at kahoy sa katawan niya, medyo mapait at medyo matapang.Karamihan sa oras, mahina siyang nagsasalita, walang gaanong pataas-baba.Habang nasa biyahe, nakatingin si Selene sa langit na unti-unting nagdidilim sa labas ng bintana. Inalis niya ang lahat sa isip niya at hindi na nag-abalang mag-isip ng kahit ano.Dinala siya ni Davron sa isang restaurant na hindi kalayuan sa airport.Hindi ito mukhang isang restaurant na bukas sa publiko.Tahimik na luho, pribadong piging.Nasa daan pa rin sina Adam at Tiara. Nagsalin ng isang baso ng maligamgam na
Hind nai nagulat si Davron. Kahit na napakaganda ni Selene, masyadong mahiyain siya at parang isang napakamasunuring babae. Hindi niya magawang sabihin nang malakas kahit na may gusto siyang tao, at itinatago lang ito sa kanyang puso.Hinila niya ang sulok ng kanyang bibig, "Sayang naman." basta na lang niyang sabi. Mahigpit na hinawakan ni Selene ang sticky note sa kanyang kamay. Ang dilaw na papel ay puno ng mga iniisip ng isang batang babae na nagmamahal. Ngayon, nagagalak lang siya na hindi niya magawang isulat ang pangalan niya dito, at maingat lang na pinalitan ito ng isang abbreviation.——DVZ.Pati ang abbreviation niya ay nakatago sa ilalim ng papel.Ibinaba ni Selene ang kanyang ulo, medyo nalulungkot ang kanyang boses, "Wala namang dapat pagsisihan."Tiningnan siya ni Davron. Pinisil ng dalaga ang kanyang mga labi at ibinaba ang kanyang mga pilikmata. Parang malungkot siya. Hindi mahirap hulaan na sigurado siyang gusto niya ang batang lalaki. Maraming taon na ang l
Hindi alam ni Selene kung ano na ang relasyon nila ni Davron. Hindi sila pwedeng ituring na nagde-date, pero wala namang ibang tao sa paligid.Nagmamaneho si Davron pagkatapos ay tinanong nito ang address.Nag-alinlangan sandali si Selene, at tahimik na binigay ang address ng Calle Real. Matagal na siyang hindi nakakabalik doon. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Habang tinitingnan ang hindi pamilyar na tanawin sa labas ng bintana ng sasakyan, "Bagalan mo naman. Sa may pasukan lang ng eskinita pwedeng mag-park ng sasakyan." hindi niya maiwasang sabihin. Itinaas ni Davron ang kamay niya at hinaplos ang kanyang buhok. Mukhang mas masaya siya ngayon kaysa kagabi. "Hmm." lang ang sinagot nito. Hindi niya alam kung ano ang naalala, mahina siyang tumawa, bahagyang nakataas ang kanyang makitid at magagandang mga mata sa dulo. Ang kanyang taimtim na ngiti ay medyo nakakaakit, parang soro. "Sabi ni Tiara noon na sobrang nagpapalusog ang tubig at lupa sa Iloilo, at tama nga siya." sa
Biglang nawala ang pagmamahal at pagnanasa sa mga mata ni Davron.Dahan-dahan siyang lumayo at lumabas.Nawala rin ang nakaka-suffocate na pakiramdam sa likod ni Selene. Sinabi niya ito nang walang ibang kahulugan, isang kalmadong pagpapahayag lang ng katotohanan.Sa transaksyong ito ay magkaiba na ang posisyon nila.Si Davron ang may nangingibabaw na posisyon. Siya ang nagsimula ng transaksyon, at siya rin ang gumawa ng lahat ng patakaran. Siya ang may huling salita sa lahat.Hindi mahalaga ang kanyang mga iniisip. Bakit dapat pa bang mag-alala si Davron tungkol sa pagbubuntis ni Selene? Hindi na, 'no. Tulad ng sinabi niya noong nakaraang pagkakataon, sa huli ay ang sarili nitong katawan ang inaabuso niya, at hindi siya lalaban sa kanyang sarili.Kumurap si Selene, "Davron, gusto mo pa bang ituloy?"Kung hindi ay matutulog na siya.Talagang inaantok na kasi siya.Matapos ang mahabang sandali, narinig niya ang boses ni Davron. Ang malamig at mahinahon na boses niti ay medyo walang