“Ay! Pasensiya na…” akward siyang natawa at mabilis na ibinaling ang tingin sa kanyang plato. Inilatag ng waiter ang pagkain sa kanyang harapan kaya nagsimula na siyang kumain. Ngunit kahit anong pilit niya, hindi niya makalimutan ang presensya ng lalaki. May kakaibang awra ito. Ang tindig, ang itsura at ang kumpiyansa sa sarili. Sa isip niya, tila isang preview ang lalaki ng magiging itsura ni Axel kapag nagkaedad. Napabulong siya nang hindi namamalayan. “Siguradong magiging ganyan kaguwapo si Axel kapag nasa kuwárenta na siya… Mas lalong titindi ang appeal niya…” Hindi niya inaasahan na narinig pala siya ng lalaki. “Salamat sa compliment, pero mas guwapo ako sa anak ko noong kabataan ko,” sagot ng lalaki, may halong pagmamayabang sa tinig habang patuloy sa pagkain ng steak. Nanigas ang kamay niya sa pagkakahawak sa kubyertos. Dahan-dahan siyang napatingin sa may-edad na lalaki. “A-anak?” Kalmado lamang na kumakain si Axel na narinig din ang sinabi niya at ng kanyang ama
Doon biglang nagsalita ang lola ni Axel, si G*****a Strathmore. Kahit may edad na, hindi nawawala ang kanyang pagiging sopistikada at elegante. Sa kanyang presensya pa lang, agad nang nagkaroon ng katahimikan. “Tama na ‘yan, Abigail,” mahinahon ngunit puno ng awtoridad ang tinig nito. “Pero Mom…” nais sanang magdahilan ni Abigail, ngunit agad siyang pinutol ni G*****a. “Tama ang asawa mo,” mahinahong tugon nito habang marahang ibinaba ang tasa ng tsaa. “Nasa tamang edad na si Axel para magdesisyon para sa sarili niya. Dapat nating igalang ang kanyang pinili.” Saka iniangat ni G*****a ang tingin kay Selena, tinitigan siya ng ilang sandali bago muling nagsalita. “At isa pa, marunong kumilatis ang apo kong si Axel. Hindi ako nagkakamali roon.” Sa tono nito, hindi lang iyon isang pahayag, isa iyong kumpirmasyon ng pagtanggap. Kumpiyansa at puno ng tiwala ang tinig ni G*****a, kagaya ng tiwalang ibinigay niya kay Axel noong ipinasa niya rito ang buong Strathmore Group. Natahimik ang
Pinilit niyang makawala ang isang kamay at pilit na inaabot ang kanyang high heels. Nang mahawakan niya ito, hindi siya nagdalawang-isip. Sa isang mabilis na galaw, hinampas niya mismo ang matulis na takong sa gilid ng ulo ng lalaki. “Agh!” napaatras ito, hawak ang duguang sentido. Ngunit sa halip na umatras, lalo pang lumalim ang galit sa mga mata nito. Namula ang kanyang mga mata, nanlilisik, at mas delikado kaysa kanina. Sinubukan siya nitong sakalin pero mabilis niya itong pinalo muli ng high heels niya at mabilis na tumayo mula sa sahig. Nang maabot niya ang pinto ay mabilis niyang pinihit ang seradura nito. Duguan ang kanyang mga daliri sa sobrang lakas ng pagpihit, ngunit kahit makailang ulit niyang pihitin, hindi ito nagbukas. Nakasarado ang pinto mula sa labas Nang lumingon siya patalikod ay saktong nakaamba ang kamay ng lalaki sa kanyang leeg. Mabilis itong sumugod muli at sinubukang sakalin siya ulit. Napaatras siya, ngunit hindi sapat ang kanyang bilis, sa isang igla
Nang makauwi sila sa Crystal Lake Mansion, sinalubong sila ni Lucas. Halatang nagulat ang may-edad na butler nang makita sila nito.“Mr. Strathmore…?” may bahagyang pag-aalalang tanong nito, ngunit nanatili lamang na tahimik si Axel. Hindi niya iyon pinansin at mabilis na umakyat sa kanilang silid. Nakasunod agad sa kanya si Lucas.Pagdating sa kwarto, maingat niyang ibinaba si Selena sa kama. Nanatili pa rin itong walang malay, mahina ang paghinga.“Lucas,” malamig ngunit may bahid ng pag-aalala ang kanyang tinig. “Abangan mo ang pagdating ni Russell kasama ang doktor na ipinatawag ko.”Hindi na nagtanong ang may-edad na butler at agad na sumunod sa utos. Ilang minuto lang ang lumipas, bumalik ito kasama si Russell at si Dr. Valeza.Pagpasok ng doktor, bumati ito kay Axel. “Magandang gabi, Mr. Strathmore. Congratulations nga pala sa kasal ninyo ni Mrs. Strathmore.”Hindi iyon pinansin ni Axel. Ang tanging sinabi niya ay, “tingnan mo si Selena. Gusto ko malaman kung maayos siya, pati
Hatinggabi na, pero nasa labas ng isang engrandeng hotel si Selena. Malamig ang simoy ng hangin sa labas pero mas malamig ang pakiramdam sa loob ng kanyang dibdib. Hawak ang kanyang cellphone, mariing nakatingin sa mensahe mula sa hindi kilalang numero. ‘Kung gusto mo malaman ang lihim tungkol sa iyong nobyo na si Klyde, pumunta ka sa lokasyon ng hotel na ipapadala ko. Pumunta ka sa Room 127 at malalaman mo ang katotohanan.’ Sinubukan niyang tanungin kung sino ang nagmensahe sa kanya pero hindi ito nagpakilala. Ramdam niyang hindi ito isang prank. Sinubukan niyang alamin kung totoo dahil matagal na rin siyang kinutuban na may lihim na tinatago sa kanya si Klyde. Naging mailap ito sa kanya sa tuwing nais niyang makipagkita sa nobyo. Lagi itong may dahilan tuwing nais niyang makipagkita. Madalas pa ay hindi niya alam kung saan ito nagpupunta. Nagdesisyon na siyang pumasok ng hotel at huminto sa tapat ng front desk. “Miss, may nag-check-in ba rito na ang pangalan ay Klyde Stra
Nang halikan ni Selena si Axel, nagdilim ang mukha nito. Bago pa ito makapag-react ay nagsalita ulit si Selena. "Samahan mo ‘ko uminom at magpakalasing!" aniya, sabay hila ni Selena kay Axel sa isang mesa.Kahit lasing na, nagpatuloy pa rin siya sa pag-inom. Tahimik lamang si Axel na pinagmamasdan siya habang naglalabas ng sama ng loob.Kahit nauutal, hindi pa rin siya tumitigil sa pagsasalita habang diretso ang tungga mula sa bote. Samantalang si Selena ay nakaubos na ng tatlong bote ng alak, isang baso pa lang ang naiinom ni Axel.Kalaunan, bumagsak si Selena sa matinding kalasingan. Gusto ng umalis ni Axel at iwan siya roon. Ngunit sa hindi maipaliwanag na dahilan, hindi niya magawang talikuran ang babae kahit pa hindi naman niya ito lubos na kilala.Napabuntong-hininga na lamang siya bago tuluyang binuhat si Selena at dalhin sa isang hotel.Nang makarating sa hotel, pumasok sila sa isang magarang silid. Akmang ibababa na ni Axel si Selena nang bigla itong humawak sa kanya nang mah
“Mr. Strathmore, rest assured. Si Selena ay isa sa mga top dating consultant at matchmaker namin mula nang magsimula siya sa Link Match. Lahat ng kliyente niya ay matagumpay na nakahanap ng kapareha at marami na rin ang nauwi sa kasal,” maligalig na paliwanag ng kanyang boss.Tahimik na napatango si Axel, hindi inaalis ang tingin kay Selena.Lihim na pinagpawisan si Selena kahit pa naka-aircon naman ang buong opisina. Bahagya pa siyang napatalon nang biglang tumayo ang binata at lumapit sa kanya.“Mataas ang expectations ko sa ’yo, Ms. Payne,” malamig at mababa ang tono boses nito.Ninenerbyos na tiningala niya si Axel. “M-makakaasa ka sa ’kin Mr. Strathmore,” pilit siyang ngumiti.Wala ng sinabi pa si Axel at diretsong lumabas ng opisina. Matapos ang maikling pag-uusap nila, lumabas na rin siya ng opisina ni Mr. Palmer.Hawak ang file na naglalaman ng impormasyon tungkol kay Axel, agad rin niyang sinimulang hanapan ito ng babaeng tugma sa personalidad at mga hinahanap nito sa isang p
Hindi sinagot ni Axel si Heather. Sa halip, sumimangot siya at lumingon sa direksyon ni Selena. Sa sandaling iyon, muling nakadama ng takot si Selena nang mapansing nakatitig sa kanya ang binata. Hindi niya kinayang salubungin ang titig nito, kaya agad niyang kinuha ang kanyang cellphone upang magpadala ng mensahe kay Abigail at humingi ng paliwanag. Habang abala si Selena sa kanyang cellphone, patuloy naman sa pangungulit si Heather kay Axel. Muling nagsalita ang dalaga. “Axel, hindi mo ba ‘ko na-miss? Dalawang taon din tayong hindi nagkita,” aniya, hindi nawawala ang ngiti sa labi. Tahimik lamang na nakatingin si Axel sa kanya, malamig at walang emosyon. Kahit nakakailang man, pinilit ni Heather na maging positibo. “Sabi sa ’kin ni Tita Abigail na sumali ka raw sa isang matchmaking agency. Hindi mo ba naisip na baka masaktan ako?” tanong niya sa malambing na tinig. Hindi pa rin sumagot si Axel sa kanya, ngunit habang tumatagal, lalong dumidilim ang ekspresyon ng mukha nit
Nang makauwi sila sa Crystal Lake Mansion, sinalubong sila ni Lucas. Halatang nagulat ang may-edad na butler nang makita sila nito.“Mr. Strathmore…?” may bahagyang pag-aalalang tanong nito, ngunit nanatili lamang na tahimik si Axel. Hindi niya iyon pinansin at mabilis na umakyat sa kanilang silid. Nakasunod agad sa kanya si Lucas.Pagdating sa kwarto, maingat niyang ibinaba si Selena sa kama. Nanatili pa rin itong walang malay, mahina ang paghinga.“Lucas,” malamig ngunit may bahid ng pag-aalala ang kanyang tinig. “Abangan mo ang pagdating ni Russell kasama ang doktor na ipinatawag ko.”Hindi na nagtanong ang may-edad na butler at agad na sumunod sa utos. Ilang minuto lang ang lumipas, bumalik ito kasama si Russell at si Dr. Valeza.Pagpasok ng doktor, bumati ito kay Axel. “Magandang gabi, Mr. Strathmore. Congratulations nga pala sa kasal ninyo ni Mrs. Strathmore.”Hindi iyon pinansin ni Axel. Ang tanging sinabi niya ay, “tingnan mo si Selena. Gusto ko malaman kung maayos siya, pati
Pinilit niyang makawala ang isang kamay at pilit na inaabot ang kanyang high heels. Nang mahawakan niya ito, hindi siya nagdalawang-isip. Sa isang mabilis na galaw, hinampas niya mismo ang matulis na takong sa gilid ng ulo ng lalaki. “Agh!” napaatras ito, hawak ang duguang sentido. Ngunit sa halip na umatras, lalo pang lumalim ang galit sa mga mata nito. Namula ang kanyang mga mata, nanlilisik, at mas delikado kaysa kanina. Sinubukan siya nitong sakalin pero mabilis niya itong pinalo muli ng high heels niya at mabilis na tumayo mula sa sahig. Nang maabot niya ang pinto ay mabilis niyang pinihit ang seradura nito. Duguan ang kanyang mga daliri sa sobrang lakas ng pagpihit, ngunit kahit makailang ulit niyang pihitin, hindi ito nagbukas. Nakasarado ang pinto mula sa labas Nang lumingon siya patalikod ay saktong nakaamba ang kamay ng lalaki sa kanyang leeg. Mabilis itong sumugod muli at sinubukang sakalin siya ulit. Napaatras siya, ngunit hindi sapat ang kanyang bilis, sa isang igla
Doon biglang nagsalita ang lola ni Axel, si G*****a Strathmore. Kahit may edad na, hindi nawawala ang kanyang pagiging sopistikada at elegante. Sa kanyang presensya pa lang, agad nang nagkaroon ng katahimikan. “Tama na ‘yan, Abigail,” mahinahon ngunit puno ng awtoridad ang tinig nito. “Pero Mom…” nais sanang magdahilan ni Abigail, ngunit agad siyang pinutol ni G*****a. “Tama ang asawa mo,” mahinahong tugon nito habang marahang ibinaba ang tasa ng tsaa. “Nasa tamang edad na si Axel para magdesisyon para sa sarili niya. Dapat nating igalang ang kanyang pinili.” Saka iniangat ni G*****a ang tingin kay Selena, tinitigan siya ng ilang sandali bago muling nagsalita. “At isa pa, marunong kumilatis ang apo kong si Axel. Hindi ako nagkakamali roon.” Sa tono nito, hindi lang iyon isang pahayag, isa iyong kumpirmasyon ng pagtanggap. Kumpiyansa at puno ng tiwala ang tinig ni G*****a, kagaya ng tiwalang ibinigay niya kay Axel noong ipinasa niya rito ang buong Strathmore Group. Natahimik ang
“Ay! Pasensiya na…” akward siyang natawa at mabilis na ibinaling ang tingin sa kanyang plato. Inilatag ng waiter ang pagkain sa kanyang harapan kaya nagsimula na siyang kumain. Ngunit kahit anong pilit niya, hindi niya makalimutan ang presensya ng lalaki. May kakaibang awra ito. Ang tindig, ang itsura at ang kumpiyansa sa sarili. Sa isip niya, tila isang preview ang lalaki ng magiging itsura ni Axel kapag nagkaedad. Napabulong siya nang hindi namamalayan. “Siguradong magiging ganyan kaguwapo si Axel kapag nasa kuwárenta na siya… Mas lalong titindi ang appeal niya…” Hindi niya inaasahan na narinig pala siya ng lalaki. “Salamat sa compliment, pero mas guwapo ako sa anak ko noong kabataan ko,” sagot ng lalaki, may halong pagmamayabang sa tinig habang patuloy sa pagkain ng steak. Nanigas ang kamay niya sa pagkakahawak sa kubyertos. Dahan-dahan siyang napatingin sa may-edad na lalaki. “A-anak?” Kalmado lamang na kumakain si Axel na narinig din ang sinabi niya at ng kanyang ama
At sa isang iglap, bumalik ang kanyang ulirat.“Sa tingin mo ba titigil na ‘ko porket hinalikan mo ‘ko?” nanginginig ang kanyang boses sa galit habang subod-sunod niyang pinalo ang dibdib ng lalaki.“Puwede bang kumalma ka muna?” bulong ni Axel, mababa ngunit mariin ang tono.“Hindi!” mariin niyang itinulak ito ngunit nanatili siyang nakakulong sa yakap nito.Naramdaman niyang bumuntong hininga si Axel muling nagsalita. “Gawin na muna natin ang kasal, pagkatapos nito, magpapaliwanag ako. Okay?”Tinitigan niya ito, pilit na hinahanap ang katotohanan sa mga mata nito. May sinseridad sa titig ni Axel, isang bagay na hindi niya inaasahan mula rito. Dahan-dahan siyang tumango bilang pagsang-ayon.Magkahawak-bisig silang lumabas mula sa waiting area.Ikinagulat ng mga bisita ang kanilang paglabas. Ilang tao ang nakatayo na, tila nagbabalak nang umalis, at narinig niya ang mahihinang bulungan mula sa paligid.Ngunit hindi nagpatinag si Axel. Wala itong pakialam kahit pa magsialisan ang ilan.
Mahigit isang oras nang naghihintay si Axel sa banquet hall, kasama ang piling bisita at ang buong Strathmore family. Maingat niyang pinili ang mga imbitado, siniguradong walang media outlet ang makakapasok upang ibalita ang kasal nila ni Selena. Inisip niyang baka ayaw lang nito ng labis na atensyon. Pero habang lumilipas ang minuto, unti-unting lumalakas ang pakiramdam niyang may mali. Tumingin siya sa kanyang relo. Halos kasabay nito, lumapit sa kanya ang assistant niyang si Russell bakas sa mukha ang kaba nang lumapit ito. “Mr. Strathmore…” mahina ang boses nito, ngunit ramdam ang bigat ng sasabihin. “Wala si Ms. Payne sa bridal suite niya.” Napakunoot ng noo si Axel. “Ano?” “Hinanap ko siya kahit saan pero wala. Kahit si Silas, wala rin sa katabing silid. Hinanap na namin silang dalawa sa buong hotel pero hindi namin sila nakita,” paliwanag nito, halos habol ang hininga at tumutulo ang pawis sa noo nito matapos magmadaling hanapin ang bride na biglang naglaho. Nagdil
Ngunit sa halip na magpatalo, matalim niyang tinitigan si Heather, ang malamig niyang tingin ay tila isang babala. “Labas,” madiin niyang sabi. Nagulat si Heather. Akala niya ay iiyak at mawawasak si Selena, isang eksenang nais niyang makita. Pero taliwas ito sa kanyang inaasahan. “Layas!” madiin niyang ulit, mas matigas at puno ng galit ang boses. Napakurap si Heather, pero mabilis nitong binawi ang pagkabigla. Hindi na siya nagsalita pa at agad na tumalikod. Lumabas siya ng bridal suite na may lihim na ngiti sa kanyang labi, tila nasisiyahan sa epekto ng kanyang ginawa. Samantala, naiwan si Selena, mag-isa sa loob ng silid. Isang mahinang hikbi ang pumuno sa katahimikan. Hindi na niya napigilan ang kanyang luha. Tuluyan siyang bumigay. Sa loob ng ilang minuto, tahimik lang siyang nakaupo, hawak pa rin ang papel na gumulo sa kanyang mundo. Hindi niya napansin na bahagyang bumukas ang pinto at may pumasok. Natauhan lamang siya nang marinig ang isang pamilyar na tinig.
Isang papel ang bahagyang nakausli mula sa isang drawer sa ilalim ng mesa. Hindi dapat ito pakialaman ni Heather… pero nanaig ang kanyang kuryusidad. Lumapit siya, saglit na lumingon sa paligid upang tiyakin na walang nakakakita, saka dahan-dahang binuksan ang drawer. Kinuha niya ang papel at mariing binasa ang nilalaman. Nanlaki ang kanyang mga mata. Hindi siya makapaniwala sa kanyang nabasa. Ilang segundo siyang natigilan, ngunit kalaunan, isang mapanuksong ngiti ang gumuhit sa kanyang labi, isang ngiting may masamang balak. Maingat niyang isinara ang drawer at itinago ang anumang bakas ng kanyang ginawa. Pagkatapos, kalmado siyang naglakad palabas ng opisina, animo’y walang nangyari. Ngunit sa loob niya, alam niyang may hawak siyang impormasyon na maaaring magamit sa kanyang plano. Pasado alas-dose ng tanghali nang makauwi si Selena mula sa pagsusukat ng kanyang wedding gown at pamimili ng wedding ring. Pagdating nila sa mansyon, nakita niya ang kanyang nakababatang kapati
Para kay Heather, hindi pa tapos ang lahat. Hindi siya basta papayag na mawala at masayang ang lahat ng pinaghirapan niya. Hindi siya susuko ng ganoon na lamang. Huminga siya ng malalim at humakbang papasok sa bahay. Sinalubong siya ng kanyang ina, si Julie Faulkner, halatang sabik na malaman ang nangyari. “Anak, ano na? Kamusta?” bungad ng kanyang ina, hindi maitago ang pananabik sa magiging sagot niya. Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at ikinuwento ang lahat ng nangyari. Napalitan ng pagkabigla ang ekspresyon ni Julie, kasunod noon ay ang namumuong inis sa kanyang mga mata. Isang mapait ngunit matapang na ngiti ang gumihit sa labi ni Heather. “Huwag kang mag-alala, Mom. Hindi ako susuko.” Ngumiti rin si Julie, may kumpiyansa sa tinig nito. “Tama ‘yan, anak. Hindi pa huli ang lahat kaya dapat lang na ipaglaban mo ang iyo.” Muli niyang itinuwid ang kanyang likuran, dama ang pagbabalik ng kanyang tiwala sa sarili. “Mapapasaakin si Axel… sa kahit anong paraan,” bulong ni H