Chapter Six

Pagkatapos siyang bantaan ay umalis na ang mga ito at sinabing babalik ulit para kolektahin ang bayad mula sa kanya.

Bumangon siya, nanginginig ang binti. Lumapit sa kanya si Silas at mahigpit siyang niyakap.

“Ate, natatakot ako,” bulong ni Silas.

Pinilit niyang pakalmahin ang sarili. Huminga siya ng malalim at pinunasan ang luhang pumatak sa kanyang pisngi. Marahan niyang hinaplos ang ulo ng kanyang kapatid.

“Huwag kang mag-alala, Silas,” mahinahon siyang sabi, pilit na pinatatag ang boses. “Hindi ko hahayaang may masamang mangyari sa atin.”

Pero sa loob niya, hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ang tanging sigurado ay hindi siya papayag na may mangyari sa kanila, lalo pa at may dinadala siyang bata sa kanyang sinapupunan.

“Tara, Silas. May pupuntahan tayo sandali,’ aniya, sabay buhat sa kanyang kapatid at tumawag ng taxi.

Samantala, kasalukuyang nasa gitna ng isang meeting si Axel. Pagkaraan ng mahigit isang oras, tinapos niya ito at lumabas ng meeting room, saka bumalik sa kanyang opisina.

Sa labas, naghihintay ang kanyang assistant na si Russell Vale.

“Mr. Strathmore…” tawag nito.

“Bakit?” tanong niya rito.

“Nasa opisina mo ngayon si Ms. Payne. Gusto raw niyang makipag-usap sa’yo,” sagot ni Russel habang pinagbuksan siya ng pinto.

Sa loob, nakaupo nang komportable si Selena sa malambot na sofa, habang masayang kumakain nang biskwit at donut si Silas. Hindi sila nainip sa paghihintay dahil naging magiliw sa kanila si Russell.

Napalingon siya ng bumukas ang pintuan ng opisina. Pumasok si Axel, kasunod si Russell. Sinundan lamang niya ito ng tingin hanggang sa maupo ito sa kanyang harapan.

Siya ang unang nagsalita. “Mr. Strathmore, tungkol doon sa inaalok mo…” aniya, tila nag-aalangan.

Bago siya sagutin, inutusan ni Axel ang kanyang assistant na dalhin si Silas sa resting lounge.

Nang silang dalawa na lamang ang naiwan, muling nagsalita si Axel. “Nakapagdesisyon ka na ba?”

Tumango siya. “Payag na ako. Isa lang sana hihilingin ko.”

“At ano naman ‘yon?” tanong nito.

Sagot siyang natahimik bago magsalita. “Gusto kong bayaran mo ang utang ng ama ko sa isang loan shark. Huwag ka mag-alala, Mr. Strathmore. Paunti-unti, babayaran ko rin ‘yon sayo,” aniya habang iniiwasan ang tingin ng lalaki.

Kinapalan na lang niya ang kanyang mukha kahit pa isipin na pera lang nito ang habol niya. Ang mas mahalaga ay ang kaligtasan ng kanyang kapatid at ng batang dinadala niya sa kanyang sinapupunan.

Napahawak siya sa kanyang tiyan, at hindi ito nakaligtas sa paningin ni Axel. Tahimik siyang tinitigan nito.

Nagulat siya nang biglang tumayo ang lalaki. Sinundan niya ito ng tingin habang may kinuha ito sa drawer ng kanyang mesa, isang dokumento. Iniabot ito sa kanya.

“Ako na bahala sa utang na pinoproblema mo. Basahin mo ang nilalaman, tapos pirmahan mo,” walang emosyo sa tinig nito.

Umiling siya. “Hindi na kailangan, pipirmahan ko na agad,’’ sagot niya bago kinuha ang ballpen sa coffee table at mabilis na lumagda.

Sa bawat guhit ng ballpen sa papel, pakiramdam niya ay unti-unting bumibigat ang kanyang dibdib. Ito na iyon. Wala nang atrasan.

“Simula ngayon, sa mansyon ko na kayo titira ng kapatid mo. Ihahatid na kayo roon ni Russell,’ aniya.

Tinawagan nito ang assistant upang ipaalam na tapos na ang kanilang pag-uusap. Maya-maya pa, lumabas sa resting lounge si Silas, kasama si Russell.

Sa parking lot, sumakay sila sa isa sa mga sasakyan ni Axel at dinala sa engrandeng mansyon nito.

Pagdating nila, pumasok sila sa loob. Sumalubong sa kanila ang butler at iba pang mga kasambahay. Binati sila ng mga ito.

Habang naglalakad papasok, hindi maiwasan ni Selena ang mamangha. Malalaki ang kristal na chandelier sa kisame, at ang marmol na sahig ay napakakinis na tila sumasalamin sa kanilang imahe. Ang bawat sulok ng mansyon ay sumisigaw ng kayamanan, malayo sa buhay na nakasanayan niya.

Lumapit sa kanila ang butler. “Mr. Vale, sino sila?” tanong ni Lucas, ang may edad ngunit matikas na butler.

“Mr. Gardner, sila si Selena at Silas. Simula ngayon, dito na sila titira,” tugon ni Russell bago lumingon sa mga kasambahay. “Bukas ang kasal ni Ms. Payne at Mr. Strathmore. Pagkatapos n’on, opisyal na siyang magiging si Mrs. Strathmore. Maliwanag ba?” Ang boses nito ay naging matigas at awtoritatibo.

Natahimik ang lahat.

Isang maliit na boses ang pumukaw sa katahimikan. “Talaga? Dito na kami titira?” Tanong ni Silas habang yakap ang binti ni Russell.

Lumambot ang ekspresyon ng lalaki, bahagyang ngumiti. “Oo. Simula ngayon, dito na kayo maninirahan sa Crystal Lake Mansion.”

Natuwa ito. Nagpaalam na si Russell upang bumalik sa opisina, iniwan sila kay Lucas.

“Ms. Payne, ako si Lucas Gardner ang butler dito. Sumunod kayo sa ‘kin, ihahatid ko kayo sa inyong mga silid,” aniya habang inaakay sila sa ikalawang palapag.

Binuksan ni Lucas ang pinto sa kanang bahagi ng mansyon. “Dito matutulog si Master Silas. Sa ngayon, hindi pa naaayos ayon sa disenyong angkop sa edad niya pero sisimulan din ang pag-aayos bukas,” paliwanag nito.

Pumasok si Silas at namangha sa maluwag at maaliwalas na silid. May malaking kama, sariling balkonahe, at malalaking bintana.

“Talaga? Kwarto ko ‘to?” tanong nito kay Lucas.

Tumango ang matanda bago sila dinala sa kabilang silid, ang silid ni Axel.

Pagbukas ng pinto, bumungad ang isang mas malawak at eleganteng silid. Kaunti lamang ang kasangkapan, ngunit bawat piraso ay may kalidad.

Napansin niyang amoy sa buong silid ang pabango ni Axel. May halong woody scent, citrus at earthy notes. Presko at ang gaan sa ilong.

Nagbalik siya sa katinuan nang marinig ang boses ni Lucas. “Malapit ng magtakip-silim,” tumingin ito sa relo. “Ipapahanda ko na sa kusinero ang hapunan ninyo. May gusto ba kayong ipaluto? May allergy ba kayo o pagkain na ayaw ninyo?”

Umiling si Selena. “Wala naman. Kahit ano ay ayos na sa ’min, Mr. Gardner.”

“Kung ga’non, tatawagin ko na lamang kayo kapag handa na ang pagkain,” aniya bago umalis, iniwan silang dalawa sa loob ng silid.