Nanlaki ang kanyang mga mata. “At ano naman idadahilan natin?”
“Simple lang, hindi na natin gusto ang isa’t isa,” sagot nito, waring walang alinlangan. “Ano ang desisyon mo?” agad na tanong nito kasunod. Saglit siyang natahimik, ilang segundo bago sumagot. “Pag-iisipan ko muna.” “Sige, bibigyan kita ng tatlong araw para pag-isipan,” aniya, bago tuluyang tumahimik. Dalawang araw ang lumipas pagkatapos ng pag-uusap nila ni Axel. Tahimik siyang nagtatrabaho sa kanyang cubicle nang muling maramdaman ang pananakit ng tiyan. Ilang araw na rin niyang nararanasan ito at napapansin niyang mabilis siyang mapagod kahit na maikling distansya pa lang ang kanyang nalalakad. Sa sandaling iyon, bigla siyang nakaramdam ng matinding pagduduwal. Agad siyang tumayo at nagmamadaling tumakbo papuntang banyo. Mabuti na lang at walang tao sa banyo ng oras na iyon nang siya ay masuka. Hindi na niya alam kung gaano siya katagal doon, naubos ang kanyang lakas matapos mailabas ang lahat. Nanghihina man, nagpunta siya sa opisina ng kanyang boss para magpaalam. “Puwede ba ‘ko mag half-day ngayon, Mr. Palmer?” mahina niyang sabi. Tinitigan siya nito at pinagmasdan. “Namumutla ka, Selena. Mukhang hindi maganda pakiramdam mo.” Bahagya siyang tumango. “Napakabigat talaga ng pakiramdam ko, Mr. Palmer.” “O sige, pagbibigyan kita ngayon. Magpahinga ka pagkatapos mo magpatingin sa ospital,” anito bago siya tuluyang pinayagan umalis ng maaga. Nagpasalamat siya at agad na nagtungo sa ospital. Pagdating niya roon, nagpa-full body check-up siya at kinuhanan ng sample para sa pagsusuri. Mahigit tatlungpung minuto siyang naghintay bago siya tinawag ng nurse at inihatid sa opisina ng doktor. Pinaupo siya at binati ng nito. “Magandang araw, Ms. Payne. Ako si Dr. Valeza, isang OB-GYN dito sa ospital,” pagpapakilala ng doktor. Nanlaki ang mga mata niya. “O-OB-GYN?” dahil sa narinig, kinutuban na siya. Tumango ang doktor. “Base sa resulta ng pregnancy test mula sa iyong urine sample, lumabas na positibo ito, na nangangahulugang buntis ka. Kung gusto mong makasigurado pa, maaari tayong magsagawa ng ultrasound.” Nanlumo siya sa narinig. “Huwag na. Naniniwala na ‘ko,” mahina niyang sambit. Humingi na lang siya ng reseta para sa mga gamot na makakatulong sa kanyang nararamdaman bago umalis. Pagkalabas niya ng opisina ng doktor, hindi niya napansin na nasa likuran niya si Axel. Tahimik siyang pinagmasdan nito hanggang sa makaalis siya ng ospital. Tiningnan ni Axel ang pinanggalingan ni Selena at nabasa ang salitang OB-GYN. Agad siyang pumasok. Nakaupo pa rin si Dr. Valeza sa kanyang desk nang dumating si Axel. Tumingala ang doktor. “Mr. Strathmore, nandito ka. Kamusta ang pag-iinspeksyon mo sa ospital?” Tanong ng doktor. “Dr. Valeza, bakit nasa opisina mo si Selena?” direktang tanong nito, hindi sinagot ang tanong ng doktor. “Selena?” ulit nito, nag-isip sandali bago nagsalita muli. “Si Ms. Payne ba tinutukoy mo?” Tumango lamang siya. “Pumunta siya rito dahil sa pananakit ng kanyang ulo at tiyan. Panay din daw ang pagduduwal niya, kaya nagsagawa kami ng full body check-up pati pagkuha ng sample mula sa kanya,” detalyadong paliwanag nito. Sa puntong iyon, isang hinala ang sumagi sa isip niya. “At ano ang naging resulta?” “Kagaya ng suspetsa ko, nagpositibo siya sa pregnancy test. Dalawang buwan mahigit na siyang buntis,” sagot nito. Hindi makapaniwala si Axel sa narinig. Bigla niyang naisip ang gabing pinagsaluhan nila. Nagbunga ang gabing iyon. Napansin ng doktor ang reaksyon niya kaya muling nagsalita. “Sa totoo lang, Mr. Strathmore, may isang bagay akong hindi sinabi kay Ms. Payne,” pag-amin ng doktor. Napatingin si Axel, bakas sa mukha ang kaba. “At ano naman ‘yon?” “Hindi ko pa masisiguro pero sa tingin ko, base sa resulta ng test niya, may posibilidad na kambal ang ipinagbubuntis niya,” sagot nito. Nanlaki ang mga mata ni Axel. Para siyang nablangko ng ilang segundo. Kambal? Kung totoo ang sinabi ng doktor, hindi na siya mag-aalala pa sa susunod na tagapagmana ng Strathmore family. Nagpasalamat siya kay Dr. Valeza at sinabing huwag ipaalam kay Selena ang kanilang pag-uusap o kahit na kanino. Samantala, kahit nanlulumo si Selena sa nalaman, pinilit niyang maging matatag. Kinuha niya si Silas sa bahay ni Aling Ferliza at umuwi silang magkasama. Masaya ang kapatid niyang si Silas dahil bihira lang siyang umuwi ng maaga. Pero hindi niya ipinaalam sa kapatid ang bigat na dinadala niya. Habang papalapit na sila sa kanilang apartment, napansin niyang may kumakalampag sa pintuan ng mismong apartment nila. Napatigil siya. Mabilis siyang kinabahan. Habang papalapit sila ay nakilala niya ang mga lalaking nanggugulo. “Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyo?” galit niyang tanong, humigpit ang hawak niya sa kanyang kapatid. Isa sa mga lalaki ang lumapit sa kanya. “Aba, Selena, buti naman nagpakita ka na. Kanina pa kami naghihintay sa’yo.” Nakasimangot siya. “Ano’ng kailangan niyo?” “Nandito kami para singilin ka sa inutang ng iyong ama,’’ nakangising sagot nito. Napakuyom siya ng kamao. “Binayaran ko na ang inutang niya. Tapos na ‘ko.” Mabilis na nagbago ang ekspresyon ng lalaki. Mula sa mapanuksong ngiti, naging seryoso ang mukha nito. “Yung unang inutang niya, oo, pero umutang ulit siya. Kaya ka namin sinisingil.’’ Napatigil siya. Umutang ulit ang kanyang ama? Galit siyang sumagot. “Wala na akong pakialam kung umutang ulit ang taong ‘yon sa inyo! Basta ako, tapos na ako magbayad. Siya ang singilin niyo, hindi ako!’’ Hinatak niya si Silas papasok ng kanilang apartment. Pero bago pa siya makapasok, biglang may humablot sa kanyang buhok at tinulak siya pabagsak sa lupa. “Agh!” Nabigla siya sa nangyari, pero bago pa siya makagalaw, idinuldol ng lalaki ang kanyang mukha sa lupa. “Kung hindi mo babayaran ang utang ng iyong ama, mapipilitan kaming gumamit ng dahas,” malamig na sabi nito. “Hindi pa sapat kahit ibenta mo ang lamang-loob mo.” Napasinghap siya sa takot. Hinila nito ang kanyang buhok upang tingnan siya sa mata. “Puwede ka rin naming ibenta. Marami kaming kilalang may interes sa mga babaeng kagaya mong magaganda.” Kasabay nito ang mapanuksong humagikgik ng mga kasamahan ng lalaki. Nanlamig ang kanyang katawan.Pagkatapos siyang bantaan ay umalis na ang mga ito at sinabing babalik ulit para kolektahin ang bayad mula sa kanya. Bumangon siya, nanginginig ang binti. Lumapit sa kanya si Silas at mahigpit siyang niyakap. “Ate, natatakot ako,” bulong ni Silas. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili. Huminga siya ng malalim at pinunasan ang luhang pumatak sa kanyang pisngi. Marahan niyang hinaplos ang ulo ng kanyang kapatid. “Huwag kang mag-alala, Silas,” mahinahon siyang sabi, pilit na pinatatag ang boses. “Hindi ko hahayaang may masamang mangyari sa atin.” Pero sa loob niya, hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ang tanging sigurado ay hindi siya papayag na may mangyari sa kanila, lalo pa at may dinadala siyang bata sa kanyang sinapupunan. “Tara, Silas. May pupuntahan tayo sandali,’ aniya, sabay buhat sa kanyang kapatid at tumawag ng taxi. Samantala, kasalukuyang nasa gitna ng isang meeting si Axel. Pagkaraan ng mahigit isang oras, tinapos niya ito at lumabas ng meeting room, saka buma
Sa matayog na skyscraper na siyang nagsisilbing punong tanggapan ng Strathmore Group, kararating lamang ni Russell mula sa Crystal Lake Mansion. Tuloy-tuloy siyang pumasok sa opisina ni Axel. Lumapit siya sa mesa nito at maingat na nagsalita. “Mr. Strathmore, naihatid ko na sila Ms. Payne at Silas. May iba ka pa bang ipapagawa sa ‘kin?” tanong niya habang hinihintay ang tugon nito. Tumingala si Axel, hawak pa rin ang mga dokumentong binabasa. “Simulan mo na ang mga paghahanda para sa kasal namin bukas ng gabi,” anito sa malamig ngunit madiing tinig. “Gumawa ka ng listahan ng mga imbitado at ipasa mo sa ‘kin bago ipadala ang mga imbitasyon.” Tumango si Russel bilang pagsang-ayon, ngunit hindi niya napigilang magtanong. “Maaari ba akong magtanong, Mr. Strathmore?” Bahagyang tumaas ang isang kilay ni Axel. Halatang hindi sanay sa mga personal na katanungan mula sa kanyang assistant. “Sige, ano ‘yon?” Nag-atubili si Russell bago nagpatuloy. “Sigurado na ba kayo sa desisyon niyong
Bakit narito ka, Mom?” tanong nito, casual lang ang tono ng boses at walang bakas ng pagka-ilang, tila ba wala itong nararamdamang pressure sa sitwasyon. Nakasimangot si Abigail, halatang hindi nagustuhan ang kawalan ng emosyon ng anak. “Alam kong alam mo ang dahilan kung bakit ako narito, Axel. Kailangan ko ng paliwanag mula sa ‘yo ngayon,” madiin ang tono ng ina, rinig ang bahid ng galit. Kalmadong sumandal si Axel sa sofa at tiningnan ang ina. “Hindi ba’t sinabi ko na si Selena ang pakakasalan ko? Ipinadala na ni Russell ang imbitasyon sa kasal namin na gaganapin bukas ng gabi.” aniya, walang bakas ng pag-aalinlangan sa boses. Hindi na napigilan ni Abigail na tumaas ang boses. “Hinding-hindi ko matatanggap ang babaeng ‘yan para sa ‘yo! Hindi ka ba naaawa kay Heather? Nagbalik siya ng bansa para sa ‘yo at—” “Dahil lang sa nagbalik siya, kailangan kong sumunod sa gusto mo at pakasalan siya? Ga’non ba dapat, Mom?” putol ni Axel sa sinasabi nito. May halong panlalamig na sa tono
Para kay Heather, hindi pa tapos ang lahat. Hindi siya basta papayag na mawala at masayang ang lahat ng pinaghirapan niya. Hindi siya susuko ng ganoon na lamang. Huminga siya ng malalim at humakbang papasok sa bahay. Sinalubong siya ng kanyang ina, si Julie Faulkner, halatang sabik na malaman ang nangyari. “Anak, ano na? Kamusta?” bungad ng kanyang ina, hindi maitago ang pananabik sa magiging sagot niya. Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at ikinuwento ang lahat ng nangyari. Napalitan ng pagkabigla ang ekspresyon ni Julie, kasunod noon ay ang namumuong inis sa kanyang mga mata. Isang mapait ngunit matapang na ngiti ang gumihit sa labi ni Heather. “Huwag kang mag-alala, Mom. Hindi ako susuko.” Ngumiti rin si Julie, may kumpiyansa sa tinig nito. “Tama ‘yan, anak. Hindi pa huli ang lahat kaya dapat lang na ipaglaban mo ang iyo.” Muli niyang itinuwid ang kanyang likuran, dama ang pagbabalik ng kanyang tiwala sa sarili. “Mapapasaakin si Axel… sa kahit anong paraan,” bulong ni H
Isang papel ang bahagyang nakausli mula sa isang drawer sa ilalim ng mesa. Hindi dapat ito pakialaman ni Heather… pero nanaig ang kanyang kuryusidad. Lumapit siya, saglit na lumingon sa paligid upang tiyakin na walang nakakakita, saka dahan-dahang binuksan ang drawer. Kinuha niya ang papel at mariing binasa ang nilalaman. Nanlaki ang kanyang mga mata. Hindi siya makapaniwala sa kanyang nabasa. Ilang segundo siyang natigilan, ngunit kalaunan, isang mapanuksong ngiti ang gumuhit sa kanyang labi, isang ngiting may masamang balak. Maingat niyang isinara ang drawer at itinago ang anumang bakas ng kanyang ginawa. Pagkatapos, kalmado siyang naglakad palabas ng opisina, animo’y walang nangyari. Ngunit sa loob niya, alam niyang may hawak siyang impormasyon na maaaring magamit sa kanyang plano. Pasado alas-dose ng tanghali nang makauwi si Selena mula sa pagsusukat ng kanyang wedding gown at pamimili ng wedding ring. Pagdating nila sa mansyon, nakita niya ang kanyang nakababatang kapati
Ngunit sa halip na magpatalo, matalim niyang tinitigan si Heather, ang malamig niyang tingin ay tila isang babala. “Labas,” madiin niyang sabi. Nagulat si Heather. Akala niya ay iiyak at mawawasak si Selena, isang eksenang nais niyang makita. Pero taliwas ito sa kanyang inaasahan. “Layas!” madiin niyang ulit, mas matigas at puno ng galit ang boses. Napakurap si Heather, pero mabilis nitong binawi ang pagkabigla. Hindi na siya nagsalita pa at agad na tumalikod. Lumabas siya ng bridal suite na may lihim na ngiti sa kanyang labi, tila nasisiyahan sa epekto ng kanyang ginawa. Samantala, naiwan si Selena, mag-isa sa loob ng silid. Isang mahinang hikbi ang pumuno sa katahimikan. Hindi na niya napigilan ang kanyang luha. Tuluyan siyang bumigay. Sa loob ng ilang minuto, tahimik lang siyang nakaupo, hawak pa rin ang papel na gumulo sa kanyang mundo. Hindi niya napansin na bahagyang bumukas ang pinto at may pumasok. Natauhan lamang siya nang marinig ang isang pamilyar na tinig.
Mahigit isang oras nang naghihintay si Axel sa banquet hall, kasama ang piling bisita at ang buong Strathmore family. Maingat niyang pinili ang mga imbitado, siniguradong walang media outlet ang makakapasok upang ibalita ang kasal nila ni Selena. Inisip niyang baka ayaw lang nito ng labis na atensyon. Pero habang lumilipas ang minuto, unti-unting lumalakas ang pakiramdam niyang may mali. Tumingin siya sa kanyang relo. Halos kasabay nito, lumapit sa kanya ang assistant niyang si Russell bakas sa mukha ang kaba nang lumapit ito. “Mr. Strathmore…” mahina ang boses nito, ngunit ramdam ang bigat ng sasabihin. “Wala si Ms. Payne sa bridal suite niya.” Napakunoot ng noo si Axel. “Ano?” “Hinanap ko siya kahit saan pero wala. Kahit si Silas, wala rin sa katabing silid. Hinanap na namin silang dalawa sa buong hotel pero hindi namin sila nakita,” paliwanag nito, halos habol ang hininga at tumutulo ang pawis sa noo nito matapos magmadaling hanapin ang bride na biglang naglaho. Nagdil
At sa isang iglap, bumalik ang kanyang ulirat.“Sa tingin mo ba titigil na ‘ko porket hinalikan mo ‘ko?” nanginginig ang kanyang boses sa galit habang subod-sunod niyang pinalo ang dibdib ng lalaki.“Puwede bang kumalma ka muna?” bulong ni Axel, mababa ngunit mariin ang tono.“Hindi!” mariin niyang itinulak ito ngunit nanatili siyang nakakulong sa yakap nito.Naramdaman niyang bumuntong hininga si Axel muling nagsalita. “Gawin na muna natin ang kasal, pagkatapos nito, magpapaliwanag ako. Okay?”Tinitigan niya ito, pilit na hinahanap ang katotohanan sa mga mata nito. May sinseridad sa titig ni Axel, isang bagay na hindi niya inaasahan mula rito. Dahan-dahan siyang tumango bilang pagsang-ayon.Magkahawak-bisig silang lumabas mula sa waiting area.Ikinagulat ng mga bisita ang kanilang paglabas. Ilang tao ang nakatayo na, tila nagbabalak nang umalis, at narinig niya ang mahihinang bulungan mula sa paligid.Ngunit hindi nagpatinag si Axel. Wala itong pakialam kahit pa magsialisan ang ilan.
Agad na nilapitan ni Chloe ang general manager at halos isumbong si Selena na parang batang nahuling nagsisinungaling.“Sir, nakuha mula sa bag ng babaeng ‘yan ang kwintas ko!” dinuru-duro pa siya nito na parang kriminal. “At kasabwat niya ‘yang kasama niya!” sabay turo kay Ophelia.Sabay na nanlumo sina Selena at Ophelia. Hindi nila inakalang aabot sa ganitong punto ang isang simpleng gabi na dapat sana’y tahimik lang. Ang mga mata sa paligid ay tila mga kutsilyong nakabaon sa kanilang balat.Sinubukan ni Selena na makipag-usap ng mahinahon, kahit pa nanginginig na sa kaba ang kanyang dibdib.“Sir, kung puwede sana, pakinggan niyo muna ang panig namin. Hindi ko talaga alam kung paano napunta sa bag ko ang kwintas niya.”“Oo nga, Sir,” sabat ni Ophelia. “Isa sa mga sikat na 4-star hotel itong hotel n’yo. Siguro naman, may CCTV kayo. Mapapatunayang inosente ang kaibigan ko kung titignan natin ang footage ng aktwal na nangyari.”Habang nagsasalita si Ophelia, lihim na napangisi si Nessa
“Selena, hindi mo ba—”Hindi na natapos ni Ophelia ang sasabihin nang itaas ni Selena ang hintuturo at itinapat sa labi nito.“Shh,” mahinang sabi niya, pero may diin.Hindi na nagsalita si Ophelia, pero halata ang kaba sa mukha niya habang nakatingin sa kaibigan.Bumaba ang tingin ni Selena sa itim na pouch na nahulog mula sa kanyang bag. Nanlalamig ang palad niya habang pinagmamasdan ito. Malakas ang kutob niyang alam na niya kung ano ang laman niyon.“Ano ‘yang itim na pouch na ‘yan na nahulog mula sa bag mo, Selena?” tanong ni Yve, punong-puno ng hinala sa boses.“Hindi ko alam,” sagot niya, diretso pero mariin.“Hindi mo alam? Eh nakita naming lahat, galing mismo sa bag mo! Akala mo ba bulag kami?!” singhal ni Yve, galit na galit.Hindi na sumagot si Selena. Tahimik lang siyang nakatayo, pinapanatili ang composure kahit pa binubulungan na siya ng inis at tensyon.Lihim na napangisi si Nessa. Sa wakas, gumagana na ang plano.Nagkunwaring nag-aalala, bahagyang namumugto ang mata at
Napatingin ang lahat. Nagkagulo ang paligid, at ang mga taong malapit sa kanila ay lumingon sa pinagmulan ng sigawan.“Baka nahulog lang,” mahinahong sabi ni Selena, bagamat ramdam niya na may mas masamang balak ang mga ito.“Hindi!” singit ni Chloe. “Siguradong nasa bag ko ‘yon bago ako mabangga. Baka… baka may kumuha!”Napakunot ang noo ni Ophelia. “Ano na naman ‘to, Chloe? Huwag mong sabihing—”“Baka kinuha ni Selena!” sabat ni Yve, mariing tinuro si Selena. “Bago kayo dumating, nakita kong sinulyapan niya ang bag ni Chloe!”Umingay lalo ang paligid. May mga pabulong na tawanan, may mga pakunwaring inosenteng nakikinig pero halatang sabik sa eskandalo. Ang ilan, tahimik na kinukunan ng video ang tensyon.Naningkit ang mata ni Selena, tinapunan ng tingin ang tatlo. “Bilib din naman ako sa inyo, pati petty theft ginagamit niyo para siraan ako?”Lumapit si Nessa, kunwari mahinahon, pero halatang may laman ang bawat salita. “Selena,” aniya, may pilit na ngiti sa labi, “Kung talagang gi
Natigilan si Nessa sa mga salitang binitawan ni Selena. Parang may malamig na hangin na dumaan sa likod niya, at sa isang iglap, nanlamig ang buo niyang katawan. Kita sa kanyang mga mata ang takot at pagkabigla.Agad pumasok sa isip niya ang posibleng kahihinatnan kung sakaling kumalat ang larawan nila ni Klyde. Isang larawan lang ang kailangan para mabura ang pinapangarap niyang reputasyon sa mundo ng mayayaman at sikat.Paano pa siya makakapasok sa mundo ng mga milyonaryo kung may bahid na siya ng eskandalo? Ang mga taong socialites na gusto niyang makasama sa mga high-end events ay baka pagtawanan lang siya at ituring na desperada.Hindi siya makakapayag kung may kahit katiting na bahid ng iskandalo tungkol sa kanya. Kaya kahit nanginginig sa inis, pinili niyang manahimik. Alam niyang hindi ngayon ang tamang oras para bumawi. Pero darating din ang araw, sigurado siya na mas daig pa niya si Selena sa lahat ng aspeto.Sa ‘di kalayuan, tumayo si Ophelia mula sa kinauupuan, tumaas ang
Agad niyang ikinalma ang sarili at pinilit kumbinsihin ang sariling wala siyang dahilan para maapektuhan sa presensya ng dalawa. Hindi niya kailangang bigyang pansin ang mga taong walang halaga sa buhay niya ngayon.Ngunit hindi niya inaasahan ang paglapit ng dalawa. Halatang-halata ang intensyon nilang guluhin ang tahimik niyang sandali, tila ba sinasadya talaga nilang subukan ang pasensya niya.Nagkunwari si Nessa na malapit sila sa isa’t isa, gaya ng nakagawian nito noon kapag may gustong palabasin. “Selena, nagkita rin tayo ulit,” ani nito sabay ng isang pilit at peke ang ngiti.Tahimik lang na uminom si Selena ng kanyang fruit juice, hindi man lang tinapunan ng tingin ang dalawa. Ginusto niyang tapusin ang eksena bago pa ito lumala. Ngunit gaya ng dati, hindi iyon papayag nang walang drama.“Babe, mukhang hindi pa rin tanggap ni Selena ang relasyon natin. Hindi pa rin ata siya maka-move on,” dagdag ni Nessa, kunwaring may lungkot sa tono ngunit may halatang pang-aasar sa mga mata
“Sinong tinatawag mong basura?!” bahagyang tumaas ang boses ni Yve sa patutsada ni Ophelia.“Subukan mong tumingin sa salamin. Baka doon mo makita,” ganting tugon ni Ophelia, kasabay ng pag-ikot ng mata.Namula sa galit si Yve. Akma na sana itong susugurin si Ophelia pero agad siyang pinigilan ni Nessa, na tumayo sa pagitan nila.“Hindi natin kailangan ibaba ang sarili natin sa level ng dalawang ‘yan,” mariing sabi ni Nessa.Napataas ang kilay ni Selena. “Tama ka. Hindi naman talaga kailangan, kasi malaki ang pinagkaiba ng tao sa basura.”Pagkasabi niya niyon ay lumingon silang dalawa ni Ophelia at tumalikod nang walang baling, iniwan ang tatlo sa init ng emosyon.Nagngitngit si Nessa sa sinabi ni Selena. Gusto niya itong lapitan at sampalin sa harap ng lahat. Pero sa halip, pinilit niyang kumalma. Mas gusto niyang sirain si Selena sa mata ng iba, at alam niyang darating din ang tamang oras.Naglakad sina Selena at Ophelia papunta sa isang bakanteng bilugang mesa at naupo. Kumuha si S
Napasinghal si Selena matapos ang pag-uusap nila ni Ophelia sa cellphone. Sakto naman, pumasok si Axel sa silid at agad itong nagtanong nang makita siyang parang may problemang dinadala.“May problema ba?” tanong ni Axel, habang tinatanggal ang necktie at coat na suot.Tumayo siya mula sa kama at tumulong sa pagtanggal ng mga iyon.“Tumawag kasi yung dati kong kaklase noong kolehiyo pa ako,” sagot niya.“Tapos?”“Uhm… may class reunion daw kami bukas ng gabi.”“‘Yun lang ba?” tila parang wala itong interes sa sinabi niya.Bahagya siyang nalungkot sa tugon nito.“Oo,” tumango siya.“Gawin mo ang gusto mo,” aniya, sagot ni Axel, hindi na siya tiningnan at dumiretso sa banyo.Kumuha siya ng pajama ni Axel mula sa walk-in closet nito at inilapag sa maliit na mesa. Nahiga siya mula sa kama at nag-send ng text message kay Ophelia. Pagkatapos ay inilapag na niya ang cellphone at agad na natulog.Wala pang kalahating oras, tapos na si Axel maligo. Nang makita ang mga damit na inilapag ni Sele
Mariin siyang tiningnan ni Selena. Isang sarkastikong ngiti ang lumitaw sa kanyang labi.“Alam mo, Nessa? Nakakasawa ka na. Wala ka na bang ibang kayang gawin kundi patunayan na mas angat ka kaysa sa ’kin?”Halos umusok ang ilong ni Nessa sa galit. Bago pa siya makapagsalita ng panibagong patutsada, isang itim na Aston Martin ang huminto sa likod ng kotse niya. Agad na napalingon ang dalawang babae. Parehas na namangha sa ganda ng kotse.Lumabas ang drayber ng Aston Martin at pinagbuksan siya ng pinto. Bago pumasok ng kotse, tumingin siya kay Nessa at marahang nagsalita.“Kung wala ka nang ibang sasabihin, uuwi na kami.”At sa mga salitang iyon, binitawan niya ang anumang natitirang interes sa drama ng kanyang stepsister.Sumakay siya sa kotse, mahigpit pa ring hawak si Silas sa kanyang mga bisig. Mahimbing pa rin ang tulog ng nakababatang kapatid, parang walang kamalay-malay sa tensyon sa paligid.Umandar na ang Aston Martin. Naiwan si Nessa sa kanyang BMW, nakatitig habang papalayo
Takot na takot ang mga staff, lalo na ang kahera. Hindi nila alam na ang babaeng pinaghihinalaan nilang magnanakaw ay ang asawa pala ng pinakamayamang tao sa Regenshire, ang totoong Mrs. Strathmore.Nagmakaawa ang kahera. “Patawarin mo kami, Mr. Vale. Hindi namin alam na siya si Mrs. Strathmore!”Sineryoso ni Russell ang kahera. “Malalaman niyo bukas kung anong mangyayari sa inyo. Nakadepende kay Mr. Strathmore kung mananatili pa kayo sa trabaho niyo.”Lumakad si Russell papalabas ng boutique, iniwan ang mga takot at naguguluhang staff.Habang nasa kotse, naghintay si Selena kay Russell at napansin ang stepsister niyang si Nessa, yakap ang isang may-edad na lalaki sa parking lot. Nagkiskisan sila ng katawan at tila inaakit ni Nessa ang lalaki.Nagkaroon ng pakiramdam si Selena na kunan ng litrato gamit ang kanyang cellphone si Nessa at ang kasama nitong may-edad na lalaki.Dumating si Russell at sinakay siya sa kotse. Habang nagmamaneho, nagtanong si Russell, “Mrs. Strathmore, matanon