"SAMAHAN MOKO." Sabi ko sakanya nang makita ko syang prenteng nakaupo sa mesa ng office ko talaga bilang secretary. Hindi ko alam kung anong ginagawa nya pero gumagamit sya ng computer na nakapatong sa mesa.
Kasabay ng pagpapalit namin ng posisyon ngayong araw e nagpalit din syempre kami ng office.
Well, nga pala, talagang hindi ko napaalis tong gwapong green eyes na to sa kumpanya kanina. Kahit sinabi ko nang fired na sya ay nanatili pa rin talaga sya dito. Makulit. Pero okay na rin to dahil may makakasama ako sa pupuntahan ko ngayon.
Mukhang tamad na tamad syang nag-angat saakin ng tingin. Para bang sinasabi na... "Kanina tinanggal-tangg
HINDI PA RIN AKO MAKAPANIWALA. PAANO MAG MOVE ON!?Hindi ko na namalayan. Nawala ata ako sandali sa sarili ko dahil bigla nalang nang matauhan ako ay nandito na ako sa napakagarbong mansyon na to na tinutuluyan ni Bernard.Nag-aano ba ako dito? Bakit ako nandito?Pinakiusapan nya ako na samahan sya. Nilinaw nyang wala syang ibang kasama kundi ang mga katulong.Dapat di ba matakot ako dahil lang sa ipinagtapat nya saakin na pamilya nya ang may pakana ng nangyari kina boss at girlfriend nya noon? Pero wala e, ni hindi ko sya magawang pagdudahan. Hindi naman sa pagigi
UWIAN.Nagulat ako nang saktong paglabas ko sa building ng kumpanya ay may humintong napakagarang puting kotse sa harap ko. Bumukas ang pinto at lumabas si Bernard. Sobrang aliwalas na ng itsura nya ulit, di gaya kaninang madaling araw.Akala mo ibang tao na sya at hindi ang nakausap ko kanina about sa problema nya. Kung engot lang ako, baka isipin kong ibang tao talaga sya ngayon.Binuksan nya ang kabilang pinto ng kotse nya at pinasakay ako. "Come here, hatid na kita." Sino ba naman ako para tumanggi, duh, sasakay ako sa magarang kotse, gora na.
Tahimik na ako buong byahe matapos nang nangyari kanina. Matapos nyang magsalita sy pumikit uli sya kanina kaya naman siguro ay naalimupungatan lang sya non. Nung una ay magtutulog-tulugan lang sana ako pero nagising ako paglipas ng ilang oras at saktong papasok na kami sa may nakalagay na "WELCOME TO HERMOSA BATAAN."Umayos ako nang upo at tiningnan ang katabi ko. Tulog. Hindi pa ba sya nagigising mula kaninang umaga?Inalala ko ang sinabi ng nurse sa hospital. Binantayan raw ako ng asawa ko magdamag at hindi man lang ito nagpahinga kaya siguro puyat sya. But that doesn't make sense at all. Kasi sabi ni Boss, nang dalhin nya a
ARGH! ANG SAKIT NG ULO KO! Medyo nagulat ako nang pagtingin ay maaga pa, akala ko naman e tatanghaliin ako dahil naglasing ako kagabi. Oh yes, sabagay natulog pala agad ako matapos ng pag-uusap namin kagabi ni Boss tungkol sa acting skills ko— este sa ginawa naming 'drama' kagabi. 6 am palang pero alam kong gising na si Boss kaya naman naligo kaagad ako saka nagbihis bago lumabas. Hindi nga ako nagkamali nang makita ko syang nakaupo sa harap ng isang pool na 7ft sa harap lang ng cottage ko. Nakasuot sya ng simpleng polo na kulay black at short na white. Medyo malayo sya sa kinatatayuan ko pero pansin kong nakasinelas sya. Ayos to ah, ngayon ko lang sya nakitang nakagantong ayos. Pero ano nga bang gagawin nya? Ang aga-aga, maliligo ba agad sya sa poo
WHAT THE HECK! Yan na nga ba ang sinasabi ko! Kakaisip ng sinabi ni Boss kaninang madaling araw ay napanaginipan ko nga. Pero wait kasi, baka mali lang ang rinig ko. Baka naman ang sinabi nya e... "Pangit mo." O kaya naman ay "lakong pake" at hindi DREAM OF ME. Imagine-in ko nalang, si Boss, magsasabi ng ganon? Si Boss? Seriously, Jaz? Baka antok lang ako kanina. Speaking of panaginip, yon nga. Sa panaginip ko ay naglalakad kami ni Boss tapos nakatitig lang kami sa isa't-isa. Walang nagsasalita saamin, basta deretso lang kami. Ngiting ngiti pa nga raw ako. Sya naman ay hindi nakangiti pero maaliwalas naman ang mukha. Kaso nagising agad ako ka
I'm in a hurry. It's already 8 in the morning. Everyone greeted me while bowing their heads but I noticed someone who's smiling from ear to ear."You!" I shouted at her. She looks shocked. "You're fired."Damn. I hurriedly walked in the elevator and clicked the button 7. I'm going to my office. The damn traffic is really pain in the ass.Pero bago tuluyang sumarado ang pinto ng elevator ay may sumigaw. "Wait po!" A girl shouted but I didn't even use a single muscle to stop the elevator but she's fast. Napigilan nya bago pa iyon tuluyang sumarado. Hindi ako nag aksaya ng pamahong tingnan sya pero kumukulo ang dugo ko dahil sa katangahan nya. Hindi na sya marunong magbasa? May nakapaskil sa labas.Sino naman a
"GOOD AFTERNOON, SIR!" nakangiting bungad saakin ni Mang Ben."Good afternoon." Bahagya din akong ngumiti sakanya bago muling paandarin ang sasakyan papasok sa gate.Sinalubong nya kaagad ako pagbaba ko palang at tinulungan sa maletang buhat ko."Ako na dyan, sir. Mukhang napagod po kayo sa byahe nyo ah?""Oho nga e. Tapos na ba ang klase ni Trina?" Tanong ko sa kanya ukol sa anak ko. Tumango agad sya at sabay na kaming pumasok sa malaking mansyon."Daddy!" Pagbukas palang ng pintuan ay sinalubong na ako ng yakap ng limang taong gulang kong anak. Lumuhod ako para gantihan sya nang yakap pero kaagad nya akong pinupog ng halik. "I miss you dad!" Kinurot ko ang
Back"WELCOME HOME, DARLING," niyakap ko agad si Dad nang napakahigpit. Kinuha ng driver ang maleta ko. "I miss you, anak.""I miss you too, dad, so much. It's good to be back here in the Philippines.""Good afternoons Ms. Enriquez. Welcome na din po!" Anang kasama ni dad na naghila ng maleta ko. Mukang driver sya pero hindi ko kilala. Nasa early forties siguro ang edad. Kaagad akong ngumiti.Akbay ako ni dad habang naglalakad. Nagkukwento ako sakanya ng mga ginawa ko sa pananatili kong mag-isa sa U.S para mag-aral pa ng tungkol sa business gaya na rin ng hiling niya. I don't like talking with him about age. Palagi niyang sinasabi na matanda na siya at malapit nang mawala sa mundo kaya kailangan ko nang malaman ang mga pasikut-sikot sa business world.I love my dad so much. Siya ang kasama ko
Her Deadly Love"ATE TRINA, I WON'T TELL IT TO MOM." Napahinto ako nang makitang lumabas mula sa pader ang nakababata kong kapatid. Nanlaki ang mga mata ko nang makita nang makita ang ngisi nya. Alam ko na naman to. "What do you need, Arden?" Hindi ako nagpahalatang kinabahan, malamang sa malamang ay nalaman n'ya na ngayon na pineke ko ang sakit ko para makaligtas sa pinaka-hate kong subject, ang Practical research.Actually, naiinis ako sa lahat ng subject dahil karamihan sa itinuturo ay alam ko na lahat. Lalo na kapag science. Hate ko lang talaga ang practical research dahil madalas ko nang gawin ang pagreresearch mula noon, hanggang dito ba naman? Isa pa, hindi ko trip ang magsalita sa harap ng mga tao, gusto pa naman nila ay magde-defense kaming lahat. Mommy and dad knew that I am advance but dad still enrolled me in a regular school at hindi sa para sa mga tulad kong gifted. Gusto ko naman iyon dahil dito ko nakilala si Ivan. Sa school, minamali ko madalas ang mga sagot ko sa
"BABY, LET'S DATE, HUH?" Inirapan ko si Adam na kung makapaglambing e parang hindi namin kasama si Trina sa kotse. "Dad! Sasama ako." Tila pinal na desisyon nito. Umiling-iling si Adam at tumingin na tila nagpapasaklolo saakin.Grabe talaga, it's been months nang maging mag-asawa kami at halos matawa pa rin ako palagi sa pagpapa-cute n'ya. Pero ang totoo, cute namang talaga."No, we can't date outside. Merong dinner sa bahay.""Darating sila mama?" Kaagad niyang tanong kasi sa pagkakaalam n'ya ay nagpunta sila mama sa Japan last month para magbakasyon at para na rin samahan si Jester doon dahil ipinadala s'ya ng kumpanya nila roon dahil meron syang kailangang asikasuhin."Yes." Also, I have a surprise for him kaya hindi talaga kami pwedeng
"BALITA KO BABALIK NA RAW SI MR. CEO." "Hindi ko la nakikita yon dahil si Sir Bernard ang naabutan ko." "Ako rin tapos naghanap ako ng pictures non kahit sa business magazines man or internet kasi sabi ng mga matagal nang empleyado e gwapo raw. Ang nakakapagtaka, wala akong makitang kahit isa." "Sinasabi ko sainyo, isang naaaaa-pakalaking bangungot non si Mr. CEO." "True! Alam na alam namin, danas na danas. Sobrang gwapo pa naman at daig pa ang artista, pero 'wag ka, walang gustong kausapin, walang kasundo at higit sa lahat, tinatanggal ang empleyado makita lang ngumiti!" "Naku ha, ang OA na ng kwento n'yo! Natatakot na tuloy ako wala pa man. Tsaka paano yon bawas sa inspiration kapag nawala si Sir Bernard." "Seryoso kami!" Busy at patuloy nag-uusap ang mga empleyado n
I AM BUSY TYPING ON THE LAPTOP in front of me when I suddenly remember what happened. I just kissed her. Pinipilit kong libangin ang sarili ko sa mga trabahong nakatambak sa harap ko ngayon. Binasa ko ang folders na nakapatong sa mesa pero walang ibang pumapasok sa isip ko kung hindi ang ginawa ko kanina at ang reaksyon n'ya. I wanted to kiss her since the day I found her after 2 years of searching. But I didn't imagine that I'll really do that. Siguro ay nagtataka na s'ya ngayon sa mga sinasabi at ginagawa ko lalo na ang halik na ginawa ko kanina. Pero hindi naman siguro ako nananaginip lang at sigurado akong tumugon s'ya sa halik ko na siyang ikinagulat ko kaya naman napalayo ako nang bahagya sakanya kanina. Tiningnan ko ang office n'ya na nasa harap ko lang din. Mukhang nakalimutan
After 5 months... "SIR, PORMANG-PORMA KAYO AH?" Nginitian ko si Mang Ben. "Ngayon nga ho pala iyong balik nila, ano?" "Yeah." Hindi n'ya na ulit ako muli pang kinausap, ngumiti palang s'ya na parang nahahawa sa kung gaano ako mukang kasaya ngayong araw. "Dad!" Irit ni Trina at paglingon ko ay nakaayos din s'ya. "Where do you think you're going without me?" Umirap s'ya sa hangin. "If not because of tito Bernard, I wouldn't know you're going somewhere." Napapikit ako. Si Bernard talaga. Kaya nga tinawagan ko s'ya at pinapunta sa bahay ay dahil na rin para libangin su Trina dahil may lakad ako. Bandang huli, si
SHIVERING, I STILL TRIED TO GET UP.Masama ang pakiramdam ko pero kailangan kong bumangon dahil may pasok pa ako ngayon. She's new to business that's why many greed people are trying to turn her down.Napansin ko ang maliit na kamay na nakayakap saakin. Nilingon ko si Trina. She's sleeping peacefully like an angel in the morning. Well, she's really my angel. Sa mga taon na dilim ang nararamdaman ko ay nandyan s'ya. Aaminin ko na medyo masungit s'ya pero mabait, hindi ko rin alam pero ang pagsusungit siguro ay natutunan n'ya kay Bernard. That man, kung anu-ano ang tinuturo sa anak ko.Tinanggal ko ang kamay nya para makatayo na ako pero humigpit ang yakap n'ya saka nagmulat ng mata. Nagtama ang berde naming mga mata, kaagad kaming ngumiti sa isa't-isa."Goodmorning, beautiful!""Morn
NAGISING AKO SA TUNOG NG DOORBELL. Tunog din nang tunog ang cellphone ko pero imbes na pansinin iyon ay umupo ako nang maayos sa sofa kung san ako nakatulog nang nakaupo. Paulit-ulit sinaksak ang puso ko sa lahat ng mga narinig ko. Pero kahit masakit, hindi pwedeng hanggang doon lang iyon. Kailangan kong alamim ang lahat. Ang kaso, hindi ko kayang mag-isa. Mamamatay ako sa sakit. Masyadong mabigat. Tumayo ako at parang zombie na kinuha ang phone ko sa tabi ko lang, napakaraming texts at missed calls. Galing kay Kuya Sandro, kay Luck, kay Dad— hindi, hindi ko s'ya ama. Sa lahat ng narinig ako, hindi ko pinakamatatanggap ay ang maging ama s'ya. Narinig kong kinuha n'ya ako sa tunay kong pamilya, hindi ko sya ama kung ganon, hindi ba? Tinungangaan ko lang iyon. Wala pa ring tigil ang tunog
"WALA NA PO BANG NAKALIMUTAN?" Tanong ko sa driver habang chinecheck ang mga dala kong bag."Naisakay ko naman ho ang mga nakabag, ma'am."This is it! Wednesday na ng hapon at outing namin bukas kaya naman pupunta na ako sa venue para maicheck kung handa na nga ba ang lahat doon. Magpapahatid ako tutal medyo malapit lang rin naman ang beach na pagdarausan. Tho babyahe pa ng 2 hours papunta roon.Nag-vibrate ang phone ko at nakita ko ang text galing kay Luck. Kanina pa to nagtatanong kung hindi ba ako sasabay sakanya, sinabi ko na ngang doon nalang kami magkita. Ngayon din sya pupunta roon gaya ng ibang mga empleyado. Ang iba naman ay nagsabing bukas na ng umaga pupunta.Parang team building ang mangyayari bukas kaya naman magkakaroon k
"THESE ARE THE COLLECTIONS I AM TALKING ABOUT."It's only 8 in the morning. Naiwan ko ang isang mahalagang papel na kailangang-kailangan namin for today kaya naman binalikan ko nalang ito dahil dito ko iyon iniwan sa study room at ayokong may ibang pumupunta rito. Nagprisinta si Luck na sumama saakin papunta.Nakangiti kong tiningnan ang collections ko ng paintings dito sa loob ng study room ko. Sa kanya ko palang pinakita ang lahat ng ito. Dad saw some of them and even kuya Sandro. Nakita na rin ni Dr. Philly ang iba rito pero yung lahat-lahat na to ay si Luck palang ang nakakakita. Pagbalik ko palang ay i-din-isplay ko na ang mga ito dito nang mag-isa."Magaling ka rin palang mag-painting?" Si Luck, nilibot nya ang mga mata sa kabuuan ng kwarto na punung-puno ng mga