I'm in a hurry. It's already 8 in the morning. Everyone greeted me while bowing their heads but I noticed someone who's smiling from ear to ear.
"You!" I shouted at her. She looks shocked. "You're fired."
Damn. I hurriedly walked in the elevator and clicked the button 7. I'm going to my office. The damn traffic is really pain in the ass.
Pero bago tuluyang sumarado ang pinto ng elevator ay may sumigaw. "Wait po!" A girl shouted but I didn't even use a single muscle to stop the elevator but she's fast. Napigilan nya bago pa iyon tuluyang sumarado. Hindi ako nag aksaya ng pamahong tingnan sya pero kumukulo ang dugo ko dahil sa katangahan nya. Hindi na sya marunong magbasa? May nakapaskil sa labas.
Sino naman a
"GOOD AFTERNOON, SIR!" nakangiting bungad saakin ni Mang Ben."Good afternoon." Bahagya din akong ngumiti sakanya bago muling paandarin ang sasakyan papasok sa gate.Sinalubong nya kaagad ako pagbaba ko palang at tinulungan sa maletang buhat ko."Ako na dyan, sir. Mukhang napagod po kayo sa byahe nyo ah?""Oho nga e. Tapos na ba ang klase ni Trina?" Tanong ko sa kanya ukol sa anak ko. Tumango agad sya at sabay na kaming pumasok sa malaking mansyon."Daddy!" Pagbukas palang ng pintuan ay sinalubong na ako ng yakap ng limang taong gulang kong anak. Lumuhod ako para gantihan sya nang yakap pero kaagad nya akong pinupog ng halik. "I miss you dad!" Kinurot ko ang
Back"WELCOME HOME, DARLING," niyakap ko agad si Dad nang napakahigpit. Kinuha ng driver ang maleta ko. "I miss you, anak.""I miss you too, dad, so much. It's good to be back here in the Philippines.""Good afternoons Ms. Enriquez. Welcome na din po!" Anang kasama ni dad na naghila ng maleta ko. Mukang driver sya pero hindi ko kilala. Nasa early forties siguro ang edad. Kaagad akong ngumiti.Akbay ako ni dad habang naglalakad. Nagkukwento ako sakanya ng mga ginawa ko sa pananatili kong mag-isa sa U.S para mag-aral pa ng tungkol sa business gaya na rin ng hiling niya. I don't like talking with him about age. Palagi niyang sinasabi na matanda na siya at malapit nang mawala sa mundo kaya kailangan ko nang malaman ang mga pasikut-sikot sa business world.I love my dad so much. Siya ang kasama ko
"YAN NA NGA E!" Pinipigil ni dad ang pagtawa habang ako naman ay umiiyak. Nakakainis kasi. Bakit ngayon ko lang nalaman na meron syang stage 2 lung cancer? Kaya pala kapag magkausap kami sa cellphone ay parang hinihingal sya at minsan naman ay may ubo. Nararamdaman ko rin na medyo dumidistansya sya saakin kaninang umaga. "Hindi nyo sinabi kasi... iiyak ako? Dad kung mas huli ko pang nalaman to, baka hindi lang pag-iyak ang gagawin ko. Nakakainis naman e!" Ang sama sama ng tingin ko kay dad at lumipat naman iyon kay Kuya Sandro na nandito rin sa kwarto. Nakatalikod sya saamin at nakatingin sa labas ng bintana. "I'm okay, hija, don't worry too much." Pinunasan ko ang mga luha ko na siyang ikinatawa muli ni dad. Para akong bata na nadaya sa laro. Pero ang nakakainis din, hindi din alam ni Kuya Sandro. Mula non ay pilit pinapaintindi saakin ni dad na s
HINDI KO ALAM KUNG MATUTUWA PA BA AKO! 6 am pumasok akong kumpanya at nakasabay ko si Luck sa harap palang ng building. Okay naman sana kasi ang pogi nya sa umaga at mabango pa. Nakabusiness suit pa rin sya pero this time ay kulay grey na hindi tulad ng mga nakaraan na color black. Nakabagsak ang medyo may kahabaan miyang bangs sa bandang mata n'ya at meron syang suot na salamin. Di lang ako sure kung merong grado yon o pamporma lang. Para syang anime character dahila ng cute n'ya— no, scratch it. He looks like a nerd god. Paano n'ya nagagawa ang ganito? Being cute and hot at the same time? God, this man will be the death of me. Ang gwapo! Ang saya sana makakita ng ganito no? Instant inspiration bago ang nakakaboring na maghapon sa pagtatrabaho. Binati pa nga ako ng goodmorning at ako lang ang nginitian mula pagkapasok namin.
"SHE CAN DO IT. I KNOW. I TRUST HER." Ngumiti ako nang malawak matapos marinig ang sinabi ni dad sa kabilang linya. Kumbaga ay ka-video call namin s'ya ngayon habang nakakabit iyon sa isang projector. Ramdam ko ang saya at pressure sa sagot na iyon ni dad mula sa tanong ng isang stockholder. Alam ko ang pinupunto nila. Bago lang ako rito at hindi makakasiguro ang mga ito na magagawa kong pamunuan ang isang napakalaking kumpanya. Natahimik ang lahat, papalit-palit ang tingin saakin at kay dad. Itinaas ko ang noo ko. Sapat na ang paniniwala at tiwala ni dad saakin para tumaas ang confidence ko. The fact na ipinagkatiwala n'ya ang pinakamamahal nyang kumpanya saakin, alam kong may nakita s'yang potential. Pasimple kong nilibot ang tingin sa loob netong conference room. Paano kasi, si Luck ay naandito lang kanina sa tabi ko n
Hindi ako makatingin nang deretso matapos ang halik na namagitan saamin. Hindi nga ako sigurado ung anong magiging reaksyon. Paano mag react kapag bigla kang hinalikan ng isnag gwapong green eyes na lalaki? Na secretary mo. Na hindi mo gaanong kilala. Tama naman talaga sigurong ma-weirduhan. Sabagay, una palang weird na talaga s'ya maging pagkakakilala ko sakanya. Kaso, porket ba weird s'ya, dapat may weird din s'yang gawin gaya nang paghalik sakin? Nakakaloka. S'ya man ay hindi na ako kinausap matapos yon. Ang hirap isipin kugn tulad ko e nag-ooverthink din ba s'ya. Unfair naman kung hindi dahil halos mabaliw na ako dito. Tiningnan ko s'ya, nakaupo pa rin s'ya at kung paano ang posisyon n'ya nang tingnan ko s'ya almost 30 minutes ago ay ganon pa rin ang posisyon n'ya. Meron s'yang hawak na folder at binabasa n'ya iyon habang serysong seryoso ang mukha.
Party "I WAITED for someone." He waited for someone but still kissed me? Hindi na naman ako tuloy makamove on. Ginawa pa akong trip trip, gano'n? 'Yun ba ang papel ko sa mundo? Bwiset. Sa sobrang letse ko ay hindi ko na s'ya kinausap liban kung tungkol sa business. Sabagay, una palang naman talaga, dapat business is business. Kailangan na manatiling employee-employer ang turingan namin. "Ma'am, hindi n'yo na po yata nakakasabay si Mr. Sugi." Anang isang empleyada na si Maricris, lagi n'ya akong kinukwentuhan kaya nakapalagayan ko na rin s'ya nang loob. Ang tinatawag n'yang Sugi ay walang iba kungdi ang sekretarya ko. Sunget daw tapos pogi kaya naging Sugi. Ang totoo, nang marinig ko 'yon sa kanila last week ay natawa ako pero bagay na bagay kay Luck. "Nagkakataon lang siguro."
"I'VE BEEN LOOKING FOR YOU." Hindi ako nakaimik. May kung ano na nakapagpatigil saakin na halos pati paghinga ko ay mapatigil rin. Ramdam ko na ang pamumula ng buong muka ko. Alam kong nakaupo pa naman ako nang tuwid pero ang pakiramdam ko ay yumuyugyog ako. Kung kanina ay hindi ko maialis ang tingin ko sa buwan at kalangitan, ngayon naman, kahit pa magibang anyo ang buwan ay hinding-hindi ko na muli itong lilingunin. Mas gusto ko ang nasa harap ko ngayon. Mas gusto kong tingnan ang katabi ko. "Where have you been? Bakit umalis kana naman nang wala ako?" "S-Sorry." Hindi maialis ang pagtitig ko sakanya na tila napansin n'ya na pero hindi n'ya ito pinuna man lang. "What happened?" "Ber— Mr. Villafranca saw me so... yeah." "That fuck." Rinig kong bulong niya. Para akong nalilingaw sa
Her Deadly Love"ATE TRINA, I WON'T TELL IT TO MOM." Napahinto ako nang makitang lumabas mula sa pader ang nakababata kong kapatid. Nanlaki ang mga mata ko nang makita nang makita ang ngisi nya. Alam ko na naman to. "What do you need, Arden?" Hindi ako nagpahalatang kinabahan, malamang sa malamang ay nalaman n'ya na ngayon na pineke ko ang sakit ko para makaligtas sa pinaka-hate kong subject, ang Practical research.Actually, naiinis ako sa lahat ng subject dahil karamihan sa itinuturo ay alam ko na lahat. Lalo na kapag science. Hate ko lang talaga ang practical research dahil madalas ko nang gawin ang pagreresearch mula noon, hanggang dito ba naman? Isa pa, hindi ko trip ang magsalita sa harap ng mga tao, gusto pa naman nila ay magde-defense kaming lahat. Mommy and dad knew that I am advance but dad still enrolled me in a regular school at hindi sa para sa mga tulad kong gifted. Gusto ko naman iyon dahil dito ko nakilala si Ivan. Sa school, minamali ko madalas ang mga sagot ko sa
"BABY, LET'S DATE, HUH?" Inirapan ko si Adam na kung makapaglambing e parang hindi namin kasama si Trina sa kotse. "Dad! Sasama ako." Tila pinal na desisyon nito. Umiling-iling si Adam at tumingin na tila nagpapasaklolo saakin.Grabe talaga, it's been months nang maging mag-asawa kami at halos matawa pa rin ako palagi sa pagpapa-cute n'ya. Pero ang totoo, cute namang talaga."No, we can't date outside. Merong dinner sa bahay.""Darating sila mama?" Kaagad niyang tanong kasi sa pagkakaalam n'ya ay nagpunta sila mama sa Japan last month para magbakasyon at para na rin samahan si Jester doon dahil ipinadala s'ya ng kumpanya nila roon dahil meron syang kailangang asikasuhin."Yes." Also, I have a surprise for him kaya hindi talaga kami pwedeng
"BALITA KO BABALIK NA RAW SI MR. CEO." "Hindi ko la nakikita yon dahil si Sir Bernard ang naabutan ko." "Ako rin tapos naghanap ako ng pictures non kahit sa business magazines man or internet kasi sabi ng mga matagal nang empleyado e gwapo raw. Ang nakakapagtaka, wala akong makitang kahit isa." "Sinasabi ko sainyo, isang naaaaa-pakalaking bangungot non si Mr. CEO." "True! Alam na alam namin, danas na danas. Sobrang gwapo pa naman at daig pa ang artista, pero 'wag ka, walang gustong kausapin, walang kasundo at higit sa lahat, tinatanggal ang empleyado makita lang ngumiti!" "Naku ha, ang OA na ng kwento n'yo! Natatakot na tuloy ako wala pa man. Tsaka paano yon bawas sa inspiration kapag nawala si Sir Bernard." "Seryoso kami!" Busy at patuloy nag-uusap ang mga empleyado n
I AM BUSY TYPING ON THE LAPTOP in front of me when I suddenly remember what happened. I just kissed her. Pinipilit kong libangin ang sarili ko sa mga trabahong nakatambak sa harap ko ngayon. Binasa ko ang folders na nakapatong sa mesa pero walang ibang pumapasok sa isip ko kung hindi ang ginawa ko kanina at ang reaksyon n'ya. I wanted to kiss her since the day I found her after 2 years of searching. But I didn't imagine that I'll really do that. Siguro ay nagtataka na s'ya ngayon sa mga sinasabi at ginagawa ko lalo na ang halik na ginawa ko kanina. Pero hindi naman siguro ako nananaginip lang at sigurado akong tumugon s'ya sa halik ko na siyang ikinagulat ko kaya naman napalayo ako nang bahagya sakanya kanina. Tiningnan ko ang office n'ya na nasa harap ko lang din. Mukhang nakalimutan
After 5 months... "SIR, PORMANG-PORMA KAYO AH?" Nginitian ko si Mang Ben. "Ngayon nga ho pala iyong balik nila, ano?" "Yeah." Hindi n'ya na ulit ako muli pang kinausap, ngumiti palang s'ya na parang nahahawa sa kung gaano ako mukang kasaya ngayong araw. "Dad!" Irit ni Trina at paglingon ko ay nakaayos din s'ya. "Where do you think you're going without me?" Umirap s'ya sa hangin. "If not because of tito Bernard, I wouldn't know you're going somewhere." Napapikit ako. Si Bernard talaga. Kaya nga tinawagan ko s'ya at pinapunta sa bahay ay dahil na rin para libangin su Trina dahil may lakad ako. Bandang huli, si
SHIVERING, I STILL TRIED TO GET UP.Masama ang pakiramdam ko pero kailangan kong bumangon dahil may pasok pa ako ngayon. She's new to business that's why many greed people are trying to turn her down.Napansin ko ang maliit na kamay na nakayakap saakin. Nilingon ko si Trina. She's sleeping peacefully like an angel in the morning. Well, she's really my angel. Sa mga taon na dilim ang nararamdaman ko ay nandyan s'ya. Aaminin ko na medyo masungit s'ya pero mabait, hindi ko rin alam pero ang pagsusungit siguro ay natutunan n'ya kay Bernard. That man, kung anu-ano ang tinuturo sa anak ko.Tinanggal ko ang kamay nya para makatayo na ako pero humigpit ang yakap n'ya saka nagmulat ng mata. Nagtama ang berde naming mga mata, kaagad kaming ngumiti sa isa't-isa."Goodmorning, beautiful!""Morn
NAGISING AKO SA TUNOG NG DOORBELL. Tunog din nang tunog ang cellphone ko pero imbes na pansinin iyon ay umupo ako nang maayos sa sofa kung san ako nakatulog nang nakaupo. Paulit-ulit sinaksak ang puso ko sa lahat ng mga narinig ko. Pero kahit masakit, hindi pwedeng hanggang doon lang iyon. Kailangan kong alamim ang lahat. Ang kaso, hindi ko kayang mag-isa. Mamamatay ako sa sakit. Masyadong mabigat. Tumayo ako at parang zombie na kinuha ang phone ko sa tabi ko lang, napakaraming texts at missed calls. Galing kay Kuya Sandro, kay Luck, kay Dad— hindi, hindi ko s'ya ama. Sa lahat ng narinig ako, hindi ko pinakamatatanggap ay ang maging ama s'ya. Narinig kong kinuha n'ya ako sa tunay kong pamilya, hindi ko sya ama kung ganon, hindi ba? Tinungangaan ko lang iyon. Wala pa ring tigil ang tunog
"WALA NA PO BANG NAKALIMUTAN?" Tanong ko sa driver habang chinecheck ang mga dala kong bag."Naisakay ko naman ho ang mga nakabag, ma'am."This is it! Wednesday na ng hapon at outing namin bukas kaya naman pupunta na ako sa venue para maicheck kung handa na nga ba ang lahat doon. Magpapahatid ako tutal medyo malapit lang rin naman ang beach na pagdarausan. Tho babyahe pa ng 2 hours papunta roon.Nag-vibrate ang phone ko at nakita ko ang text galing kay Luck. Kanina pa to nagtatanong kung hindi ba ako sasabay sakanya, sinabi ko na ngang doon nalang kami magkita. Ngayon din sya pupunta roon gaya ng ibang mga empleyado. Ang iba naman ay nagsabing bukas na ng umaga pupunta.Parang team building ang mangyayari bukas kaya naman magkakaroon k
"THESE ARE THE COLLECTIONS I AM TALKING ABOUT."It's only 8 in the morning. Naiwan ko ang isang mahalagang papel na kailangang-kailangan namin for today kaya naman binalikan ko nalang ito dahil dito ko iyon iniwan sa study room at ayokong may ibang pumupunta rito. Nagprisinta si Luck na sumama saakin papunta.Nakangiti kong tiningnan ang collections ko ng paintings dito sa loob ng study room ko. Sa kanya ko palang pinakita ang lahat ng ito. Dad saw some of them and even kuya Sandro. Nakita na rin ni Dr. Philly ang iba rito pero yung lahat-lahat na to ay si Luck palang ang nakakakita. Pagbalik ko palang ay i-din-isplay ko na ang mga ito dito nang mag-isa."Magaling ka rin palang mag-painting?" Si Luck, nilibot nya ang mga mata sa kabuuan ng kwarto na punung-puno ng mga